รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 112 ความลับของความรักลับๆ

ในช่วงเวลาต่อมา จี้หลิงชวนดึงมู่ซีซีขึ้นมากอดและอุ้ม
“อ๊ะ!” มู่ซีซีตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ เธอกลัวว่าจะล้มลงไปจึงเอื้อมมือไปโอบรอบคอของจี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัวและรีบพูดว่า “จี้หลิงชวน คุณกำลังทำอะไร…ปล่อยฉันไป !”
จี้หลิงชวนทำหูหนวก เหลือบมองมู่ซีซีและอุ้มเดินไปที่ห้องน้ำข้างๆ
หลังจากเติมน้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำและปรับอุณหภูมิของน้ำได้แล้ว จี้หลิงชวนก็วางมู่ซีซีลงในอ่างอาบน้ำ “การแช่น้ำอุ่นจะทำให้ดีขึ้น”
ทันทีที่มู่ซีซีอยู่ในอ่างอาบน้ำ ฟังสิ่งที่จี้หลิงชวนเพิ่งพูด เธอลืมตาขึ้นและมองไปที่จี้หลิงชวน จากนั้นก็พบกับดวงตาจี้หลิงชวนและพบว่าจี้หลิงชวนจ้องไปที่หน้าอกของเธอ สีหน้าของซีซีก็แดงขึ้นทันทีและแม้แต่หูของเธอก็แดง
อากาศโดยรอบดูคลุมเครือ มู่ซีซีมองดูดวงตาของจี้หลิงชวนเข้มขึ้นและลึกขึ้น ทำให้มู่ซีซีกลืนน้ำลายอย่างหวาดกลัวและรีบดึงผ้าเช็ดตัวที่ด้านข้างมาปิดหน้าอกแน่น ดวงตาของเธอหันไปมองจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็วและพูดว่า “คุณชายจี้…คุณออกไปก่อน…ฉันอาบน้ำเองได้…”
จี้หลิงชวนมองดูการเคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆของมู่ซีซี ดวงตาที่ลึกล้ำของจี้หลิงชวนก็อดไม่ได้ที่จะมองลึกลงไปอีกและหน้าอกสุดเซ็กซี่ที่ชยับขึ้นลง
จี้หลิงชวนต้องการอาบน้ำกับมู่ซีซี แต่จี้หลิงชวนก็ตระหนักว่าเขากระแทกมู่ซีซีแรงไปหน่อยในเมื่อคืนนี้ ตอนนี้ร่างกายของมู่ซีซีก็รู้สึกไม่สบายใจ
จี้หลิงชวนต้องยับยั้งชั้งใจและพยักหน้าให้มู่ซีซี “ฉันอยู่ข้างนอก ถ้าคุณต้องการอะไรก็เรียกฉัน”
หลังจากพูดจบ จี้หลิงชวนก็หันหลังและเดินออกจากห้องน้ำ
เมื่อเห็นจี้หลิงชวนหันหลังออกไป มู่ซีซีก็รู้สึกโล่งใจ
หลังจากอาบน้ำอุ่นอย่างสบาย ในที่สุดมู่ซีซีก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดระหว่างขาของเธอบรรเทาลง
แช่ตัวจนน้ำเย็นลงมู่ซีซีก็เอาผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวและทันทีที่เธอเปิดประตูห้องน้ำ เธอเห็น จี้หลิงชวนกำลังรออยู่ด้านนอกห้องน้ำ
เมื่อเห็นมู่ซีซีออกมา การจ้องมองที่ไม่สะทกสะท้านของจี้หลิงชวนก็มองไปที่มู่ซีซี
มู่ซีซีรู้สึกว่าจี้หลิงชวนกำลังจ้องมองมาที่ร่างกายของเธอและแก้มสีขาวของเขาก็เริ่มแดงขึ้นไปอีกครั้ง
มู่ซีซีมองจี้หลิงชวนอย่างเชื่องช้า จี้หลิงชวนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อทำลายความเงียบนั้น “ดีขึ้นไหม? หากยังรู้สึกไม่สบายใจฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล”
มู่ซีซีได้ยินจี้หลิงชวนบอกว่าจะไปโรงพยาบาล หน้าก็แดงอย่างเขินอายรีบพยักหน้าและพูดว่า “ดีขึ้นมากแล้ว…ไม่ต้องไปโรงพยาบาล!”
ถ้าไปโรงพยาบาลด้วยเหตุนี้คงน่าอายจริงๆ!
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและเฝ้าดูท่าทางการเดินของมู่ซีซีแม้ว่าจะมีความอึดอัดใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรร้ายแรงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ดึงดันที่จะพามู่ซีซีไปโรงพยาบาล
หลังจากที่มู่ซีซีพูดจบก็ยังเห็นจี้หลิงชวนจ้องมองมาที่เธอ เธอจ้องมองเขาความรู้สึกเขินอายและพูดว่า “ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน … ”
เมื่อมู่ซีซีพูดเธอก็เดินออกจากห้องแต่งตัว หลังจากที่มู่ซีซีแต่งตัวออกมาแล้ว จี้หลิงชวน ก็ไม่อยู่ในห้องอีกต่อไป
เมื่อมู่ซีซีลงไปข้างล่าง เธอเห็นจี้หลิงชวนกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหาร
มู่ซีซียังมีเรียนในตอนบ่าย เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ อารมณ์ที่ซับซ้อนก็แวบผ่านดวงตาที่สวยงามของมู่ซีซีและเธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนอย่างไร เธอจึงก้มหน้าไม่สนใจอยู่ของตัวเองให้มากที่สุด เร่งความเร็วของเธอออกจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็วเมื่อจี้หลิงชวนเผลอ
ในวินาทีถัดมา ก่อนที่มู่ซีซีจะก้าวไปสองสามก้าวสายตาที่เฉียบคมของจี้หลิงชวนก็เหลือบมองไปที่ด้านข้างของมู่ซีซี
“มานี่!” เสียงที่แหลมคมของจี้หลิงชวน ดังขึ้นในหูของเธอในทันใด
ร่างกายของมู่ซีซีก็แข็งทื่อเมื่อได้ยินนั้นและฝีเท้าของเธอก็หยุดนิ่งอยู่กับที่
เมื่อได้ยินเสียงที่เถียงไม่ได้ของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็หันเดินไปทางจี้หลิงชวน
เมื่อมองไปที่มู่ซีซีที่กำลังใกล้เข้าม จี้หลิงชวนเหลือบมองที่ว่างตรงข้ามเขาและชี้ไปที่มู่ซีซี”นั่งลง!”
น้ำเสียงยังคงครอบงำและไม่สามารถโต้แย้งได้
มู่ซีซีต้องดึงเก้าอี้ตรงข้ามจี้หลิงชวน แล้วนั่งลง ป้าหลิงไปที่ห้องครัวและนำเกี๊ยวที่มู่ซีซีชอบกินเป็นพิเศษสำหรับมู่ซีซีออกมา
เมื่อเห็นว่ามีของโปรดหัวใจของมู่ซีซีก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เมื่อคืนฉันถูกจี้หลิงชวน ทารุณทั้งคืน ในท้องของฉันถูกย่อยไปนานแล้วและตอนนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่หิวจริงๆ
อาหารเช้าจบลงด้วยบรรยากาศที่แปลกประหลาด
จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีซึ่งอยู่อีกข้างหนึ่งเกือบจะกินอิ่มแล้ว วางตะเกียบในมือลงมองไปที่มู่ซีซีแล้วพูดว่า “คุณจะทำอะไรในช่วงบ่าย?”
เมื่อได้ยินเสียงของจี้หลิงชวนมู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นเพื่อพบกับดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ของจี้หลิงชวน
มู่ซีซีกลืนน้ำลาย “บ่ายนี้มีเรียนที่โรงเรียน…”
เมื่อฟังคำพูดของมู่ซีซี จี้หลิงชวนขมวดคิ้วอย่างกะทันหันโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อย เขาไม่ลืมคำพูดของมู่ซีซีเมื่อคืนนี้ เธอมีผู้ชายที่ชอบอยู่แล้ว?
เฮ่อ จี้หลิงชวนกระตุกมุมริมฝีปากอย่างเย็นชาและทันใดนั้นก็มีเสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา
วงสังคมของมู่ซีซีนั้นเล็กและคนที่เธอชอบก็น่าจะมาจากที่โรงเรียน
เขาต้องการดูว่าใครคือคนที่มู่ซีซีชอบ!
เมื่อจี้หลิงชวนคิด เขาเงยหน้าขึ้นมองมู่ซีซีและถามว่า “เลิกเรียนตอนไหน? ผมจะไปรับคุณ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดมู่ซีซีก็อดหัวเราะไม่ได้และลางสังหรณ์ที่ไม่ดีก็เกิดขึ้นในใจของเธออย่างอธิบายไม่ได้
ตั้งใจตอบจี้หลิงชวนทันที “ไม่ต้องลำบากหรอก… ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับมาด้วยตัวเองก็ได้… ”
ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีจบลง เขาเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาที่ไม่มีใครเทียบของจี้หลิงชวนนิ่งขรึมเล็กน้อย มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอ ที่ไม่สามารถรั้งจี้หลิงชวนไว้ได้ ถ้าจี้หลิงชวนอารมณ์เสีย เมื่อถึงเวลาเจ็บปวดนั้นมันก็คือตัวของเธอเอง!!
เมื่อมู่ซีซีนึก เธอห็หันกลับมาแล้วตอบว่า “โอเค ฉันจะเลิกเรียนตอนบ่ายสี่โมง…”
เมื่อจี้หลิงชวนพึงพอใจแล้ว ก็ปล่อยให้มู่ซีซีออกไปด้วยความเต็มใจ
ทันทีที่มู่ซีซีออกจากคฤหาสน์ จี้หลิงชวนที่อยู่ด้านหลังของเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรหาฟางเซิ่งทันที
ทันทีที่มีการเชื่อมต่อสาย จี้หลิงชวนถือโทรศัพท์มือถือของเขาและสั่ง”ฟางเซิงไปสอดแนมดูว่าผู้ชายคนไหนในโรงเรียนอยู่ใกล้กับมู่ซีซี!”
ฟางเซิ่งฟังคำสั่งของประธาน เขาก็ตกตะลึงและเขาก็รีบรับคำสั่งทันที
เมื่อรู้ว่าจี้หลิงชวนใส่ใจมู่ซีซีมาก เขาจึงรีบสั่งให้ลูกน้องลงไปสอดแนมทันที