รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 136 หึงหวง

เมื่อสบตากัน มู่ซีซีมองไปที่ดวงตาเคร่งขรึมของจี้หลิงชวน และหัวใจของเธอก็เต้นตุบๆๆแรงขึ้น
สายตาของจี้หลิงชวนชั่งทรงพลังเหลือเกิน แม้แต่มู่ซีซีเองก็ยังไม่กล้ามองมัน มู่ซีซี เบนสายตาหนีด้วยความตื่นตระหนก เธอเพิ่งจะก้มศีรษะลงในเพียงไม่กี่วินาที และจี้หลิงชวน ก็ยกมือขึ้นพร้อมกับจับไปที่กรามของมู่ซีซี บังคับให้มู่ซีซีเงยหน้าขึ้น
ทันใดนั้นน้ำเสียงแหบที่ดูน่าฟังก็ดังเข้ามาในหูของมู่ซีซี “มู่ซีซี เธอมองตาของฉันสิ!”
เมื่อฟังคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีที่ดูตื่นตระหนกก็พลันมองสบตาของจี้หลิงชวนในทันที
และไม่นานต่อจากนั้น เสียงที่สัมผัสได้ถึงความโกรธของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง “มู่ซีซี! ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจขึ้นมาบ้างแล้วใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนั้นแล้ว มู่ซีซีก็ตกตะลึงไปในชั่วครู่ เมื่อเธอคิดทบทวนอย่างรอบคอบแล้ว มู่ซีซีจึงตระหนักได้ว่าฉู่จือหยวนคนที่เธอรักและเธอรู้จักก่อนหน้า แท้จริงเขาเป็นคนอย่างไร เธอรู้สึกผิดหวัง และโกรธบ้างในบางครั้ง และเศร้า…แต่ความรู้สึกลึกๆของมู่ซีซี เธอไม่ได้เศร้าจริงๆ
มากที่สุดก็แค่ผิดหวัง
หลังจากนั้น มู่ซีซีก็มองไปที่ดวงตาอันดูเคร่งขรึมของจี้หลิงชวนซึ่งกำลังโกรธและพูดขึ้นว่า “ฉันไม่ได้เศร้า…ฉันก็แค่ผิดหวังเท่านั้นเอง”
เธอผิดหวังที่เธอมองคนผิด เธอผิดหวังที่รู้ว่าฉู่จือหยวนเป็นคนแบบนี้
เมื่อฟังคำตอบของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็เหลือบมองมู่ซีซีอย่างเย็นชา หลังจากเห็นใบหน้าของมู่ซีซีตอนที่ตอบคำถามออกมาในแววตานั้นไม่มีความรู้สึกเศร้าอยู่เลย จี้หลิงชวนจึงมีสีหน้าที่อ่อนโยนขึ้น จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปจับที่ปลายคางของมู่ซีซีและออกคำสั่งกับมู่ซีซีอย่างช้าๆว่า “มู่ซีซี เธอจำไว้นะ! จากนี้ไปเธอจะชอบผู้ชายคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว!แค่มองก็ไม่ได้!”
หลังจากที่มู่ซีซีได้ฟังคำพูดของจี้หลิงชวนแล้ว เธอก็เถียงไม่ออก ได้แต่เม้มปากของเธอและอยู่อย่างเงียบๆ ในหัวของเธอนึกถึงแต่คำพูดที่จี้หลิงชวนเคยข่มขู่เธอเอาไว้เมื่อก่อน
“มู่ซีซี เธอลองคิดดูให้ดีๆ ฉันจำได้ว่าแม่ของลั่วเสี่ยวชิงเพื่อนสนิทของเธอตอนนี้ยังคงทำงานในองค์กรของรัฐ ทุกคนในครอบครัวต่างอาศัยรายได้เพียงเล็กน้อยของคุณแม่ หากเธอยังไม่เชื่อฟังคำพูดของฉันล่ะก็ ฉันแค่ขยับปลายนิ้วเพียงเล็กน้อย พวกเขาก็จะหมดหนทางทำมาหากินแล้ว เธอเชื่อไหม?”
เธอต้องเชื่ออย่างแน่นอนอยู่แล้ว คนที่สูงส่งอย่างจี้หลิงชวน แทบจะไม่ต้องลงมือทำอะไรก็สามารถที่จะฆ่ายุ่งที่บินอยู่ในอากาศให้ตายได้ แล้วนับประสาอะไรกับพวกเขาล่ะ
มู่ซีซีหลับตาลงและตอบกลับเขาด้วยเสียงต่ำในทันที “ฉันรู้… ฉันจะไม่ชอบผู้ชายคนอื่นอีกต่อไป”
เมื่อได้ฟังคำพูดของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินคำตอบที่น่าพอใจ แต่เมื่อเขาเห็นมู่ซีซีก้มศีรษะลง ภายในใจของเขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกทันที
เขาขมวดคิ้วแน่น พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่ริมฝีปากสีแดงอันน่าดึงดูดใจของมู่ซีซี ในวินาทีถัดมา จี้หลิงชวนก็จับไปที่ปลายคางของมู่ซีซีด้วยมือข้างหนึ่ง จากนั้นก็เอนตัวเข้าไปจูบเธออย่างดุเดือดราวกับว่าเป็นการแก้แค้น การจูบแบบดูดดื่มที่ค่อนข้างยาวนาน เขาพยายามใช้ลิ้นกวาดลึกลงไปในปากของมู่ซีซี
ในรถที่เงียบและแคบ คนสองคนค่อยๆ เคลื่อนขยับร่างกายไปมา พร้อมกับเสียงหายใจหอบที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
แม้แต่อุณหภูมิในรถก็ค่อยๆสูงขึ้น
ในท้ายที่สุด จี้หลิงชวนไร้ความปรานี จูบของเขาทำให้ใบหน้าอันซีดขาวของมู่ซีซีค่อยๆแดงก่ำขึ้น
มู่ซีซีรู้สึกว่าเธอกำลังจะหายใจไม่ออก จี้หลิงชวนจึงขยับห่างออกจากริมฝีปากสีแดงอันน่าดึงดูดใจของมู่ซีซี
หน้าผากของคนสองคนแนบชิดกันมาก จี้หลิงชวนมองเข้าไปในดวงตามู่ซีซี และในที่สุดในดวงตาอันเคร่งขรึมของจี้หลิงชวนก็ค่อยๆอ่อนโยนขึ้น
หลังจากนั้นจี้หลิงชวน ก็ยกมือขึ้น นิ้วมือที่เรียวงามดูสะอาดสะอ้าน ลูบสัมผัสไปที่ริมฝีปากอันบวมและเย้ายวนของมู่ซีซี และสตาร์ทรถขับกลับไปที่คฤหาสน์
อีกด้านหนึ่ง สิ่งแรกที่ฉู่จือหยวนทำหลังจากที่ออกมาจากห้องส่วนตัว คือการโทรเรียกให้มู่อวี๋เฟยออกมาพบ
หลังจากที่ฉู่จือหยวนพบกับมู่อวี๋เฟยในครั้งนั้น มู่อวี๋เฟยก็ได้ตั้งใจทิ้งหมายเลขโทรศัพท์ของเธอให้ ฉู่จือหยวน
มู่อวี๋เฟยได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดู เมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือฉู่จือหยวน เธอก็อดที่จะฉีกยิ้มออกมาไม่ได้ ใบหน้าของเธอแสดงความพอใจเป็นอย่างมาก เธอครุ่นคิดอย่างใจจดใจจ่อ ฉู่จือหยวนต้องโทรหาเธอเพื่อขอบคุณเธอแน่ๆ!
มู่ซีซีนั่งคนสารเลวต้องกระโดดลงไปในหลุมพรางของเธอแล้วอย่างแน่นอน! รอสักพัก เธอจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับจี้หลิงชวน
คราวนี้ ดูสิว่า จี้หลิงชวนจะปล่อยให้ มู่ซีซี ผู้หญิงเลวที่สวมเขาให้ จี้หลิงชวนได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของ มู่ซีซีจังๆสักที
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ มู่อวี๋เฟยจึงรีบกดปุ่มรับโทรศัพท์“คุณชายฉู่ ที่คุณโทรมาหาฉันหรือว่าจะมีข่าวดีอะไร?”
ฉู่จือหยวนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายโทรศัพท์ เมื่อได้ฟังน้ำเสียงที่ดูมีความพอใจของมู่อวี๋เฟย ในใจของเขาก็ร้อนเป็นไฟขึ้นมาในทันที
ดวงตาของเขาหรี่ลงด้วยความเคร่งขรึม มือที่จับโทรศัพท์ไว้กำแน่นขึ้นจนมองเห็นปลายเล็บที่ดูขาวซีด เขาพยายามควบคุมความโกรธที่อยู่ภายในจิตใจของเขา จากนั้นฉู่จือหยวนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเย็นชาอย่างช้าๆว่า“คุณมู่ เราออกมากินข้าวด้วยกันเถอะ ผมจะเลี้ยงคุณเอง”
เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ฟังคำพูดของฉู่จือหยวนแล้ว ดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาในทันที โอ้พระเจ้ารู้ไหมว่าหลายวันมานี้ เธอต้องอาศัยอยู่ในสลัมที่ซอมซ่อทุกวัน แถมต้องรับประทานอาหารที่หยาบกร้านที่คุณแม่เป็นคนทำ จนเธอแทบจะอ้วกอยู่แล้ว
เนื่องจากไม่มีเงิน เธอจึงไม่ได้ไปร้านอาหารระดับไฮเอนด์เหล่านั้นเพื่อทานอาหารเป็นเวลานาน
ตอนนี้ฉู่จือหยวนบอกว่าเขาจะเชิญเธอไปทานอาหารเย็น มู่อวี๋เฟยไม่สามารถปล่อยโอกาสที่ดีแบบนี้ไปได้ แค่คิดถึงเรื่องนี้เธอก็มีความสุขขึ้นมาในทันที “โอเค นัดที่ไหน？ ฉันไปเดี๋ยวนี้แหละ”
เมื่อได้ยินเสียงของมู่อวี๋เฟยตอบตกลงอย่างง่ายดาย ฉู่จือหยวนก็หรี่ตาลง และทันใดนั้นรอยยิ้มอันเย็นชาก็แสดงออกมาบนใบหน้าของฉู่จือหยวนพร้อมกับพูดชื่อร้านอาหารส่วนตัวชื่อดังในเมืองหรงเฉิงออกไป จากนั้นก็วางสาย
มู่อวี๋เฟยรีบจดที่อยู่ของร้านอาหาร และเอาโทรศัพท์ของเธอใส่กลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างมีความสุข จากนั้นเธอก็รีบดึงกล่องใหญ่ออกมาจากใต้เตียง ซึ่งเก็บเสื้อผ้าของเธอเอาไว้ เธอรีบเปิดกล่องออกและหยิบเอาชุดที่เธอคิดว่าดูดีออกมาหนึ่งชุด
เห็นคุณพ่อตระกูลมู่ที่นั่งกอดขวดเหล้าอยู่บนพื้น มู่อวี๋เฟย ขมวดคิ้วพร้อมกับมองไปที่คุณพ่อด้วยสายตาที่รังเกียจและรีบหอบเอาเสื้อผ้าเดินผ่านไป