รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 145 อาบน้ำก่อน?

มู่ซีซีเดินตามจี้หลิงชวนและเดินเข้าไปในคฤหาสน์ หลิงชวนไม่ชอบการเดินช้าๆของมู่ซีซีมักจะเหยียดมือออกและจับมือของมู่ซีซีด้วยสิบนิ้ว
ทั้งสองเดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยกันและป้าหลิงที่อยู่ด้านข้างก็เห็นจี้หลิงชวนนำมู่ซีซีขึ้นไปชั้นบน เธอก็ไม่รบกวนและกลับไปที่ห้องครัวอย่างเงียบๆ
มู่ซีซีถูกนำไปยังห้องนอนใหญ่โดยจี้หลิงชวน
จี้หลิงชวนปล่อยมืออันอ่อนนุ่มของมู่ซีซีทันทีที่ประตูปิด จังหวะต่อมาเมื่อมู่ซีซีกำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกจี้หลิงชวนก็เอื้อมมือออกไปทันทีและยกร่างที่อ่อนนุ่มของมู่ซีซีขึ้น แล้วกอดกันในแนวนอนแล้วเดินไปที่เตียงใหญ่ตรงกลาง
ด้วยความตกใจมู่ซีซีรีบกอดคอของจี้หลิงชวนเป็นการสะท้อนโดยกลัวว่าจะตกลงมา
พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า “จี้หลิงชวน…คุณ ปล่อยฉันลง…อา!”
ขณะที่เขาพูด เขาได้ยินเสียงกระแทกเบาๆ อีกครั้งจี้หลิงชวนได้เดินไปที่ด้านข้างของเตียงใหญ่แล้วและร่างสูงของเขากดร่างกายที่เล็กกะทัดรัดของมู่ซีซีลงบนเตียงขนาดใหญ่ในทันที
มู่ซีซีสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ร้อนบนผิวของจี้หลิงชวนผ่านผ้าบางๆสองสามชั้น ขนลุกที่บอบบางปรากฏขึ้นบนผิวที่ขาวและบอบบางของมู่ซีซี
ลมหายใจเย็นอันเป็นเอกลักษณ์ของจี้หลิงชวนล้อมรอบร่างกายของมู่ซีซีทันที
มู่ซีซีตกตะลึงเล็กน้อยและกลืนน้ำลายอย่างประหม่าไม่กล้ามองจี้หลิงชวน
แต่การจ้องมองของจี้หลิงชวนที่ไม่อาจละเลยได้มาที่มู่ซีซีโดยตรง ซึ่งทำให้มู่ซีซีไม่อาจละสายตาได้เลย…
ในช่วงเวลาต่อมาฝ่ามือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวนที่มีอุณหภูมิร้อนจัดก็พุ่งเข้าตรงไปที่เสื้อผ้าของมู่ซีซีราวกับงูและร่างกายของมู่ซีซีก็สั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจและอ่อนไหว
ราวกับว่าหัวใจติดอยู่ในลำคอ มันเต้นเร็วขึ้น
จุดประสงค์ของจี้หลิงชวนนั้นชัดเจนอยู่แล้ว
เห็นได้ชัดว่ามู่ซีซีสนิทสนมกับจี้หลิงชวนมาหลายครั้งแล้ว แต่ในตอนแรกของแต่ละครั้งมู่ซีซีรู้สึกประหม่าเหมือนครั้งแรก
อย่างไรก็ตาม จี้หลิงชวนก็ตลกมากในบางครั้ง ทุกครั้งที่เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหยอกล้อมู่ซีซีและมู่ซีซีก็ประสบความสำเร็จในการทำให้จี้หลิงชวนพอใจ
มู่ซีซีไม่รู้ว่าเธอเอาความกล้าหาญมาจากไหน ทันใดนั้นก็เอื้อมมือไปจับฝ่ามือใหญ่ของจี้หลิงชวนที่สร้างความวุ่นวายให้กับเสื้อผ้าของมู่ซีซี
จี้หลิงชวนที่สนุกสนานขณะเล่นก็ถูกขัดจังหวะและดวงตาที่ลึกล้ำของเธอด้วยความปรารถนาที่เห็นได้ชัดก็พบกับดวงตาพีชที่สวยงามของมู่ซีซีด้วยหมอกแห่งอารมณ์
เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของมู่ซีซี จี้หลิงชวนโค้งริมฝีปากด้วยความอดทน เมื่อมองไปที่มู่ซีซีเสียงแหบแห้งและเซ็กซี่ที่เปื้อนด้วยความเร้าอารมณ์อย่างกะทันหันและค่อยๆเงียบลง “เกิดอะไรขึ้น?”
มู่ซีซีหน้าแดงด้วยความละอายและเสียงของเธออ่อนไหวกว่าปกติหลายเท่า “ฉันขออาบน้ำก่อนได้ไหม… ฉันอยากอาบน้ำก่อน…”
อันที่จริงมู่ซีซีก็รู้สึกราวกับว่าท้องของเธอไม่สบายเล็กน้อย…
จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีที่ขมวดคิ้วและพบดวงตาสีพีชของมู่ซีซีชั่วขณะหนึ่ง จี้หลิงชวนดูเหมือนจะถูกอาคมและไม่สามารถปฏิเสธมู่ซีซีได้ ดังนั้นเขาจึงตอบกลับ “โอเค”
ทันทีที่เขาพูดจบมู่ซีซีดูเหมือนจะได้รับการอภัยโทษ กัดริมฝีปากของเธอยกแขนของเขาและผลักจี้หลิงชวนออกไปและลุกขึ้นนั่ง เธอรีบกระโดดขึ้นจากเตียงยิ่งกว่ากระต่ายและเข้าไปในห้องน้ำหลังจากได้ยินเสียงเบาๆ ปัง ประตูปิด
จี้หลิงชวนมองไปที่ประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ จากนั้นมองลงไปที่อาวุธสังหารที่ตื่นเต้นอยู่แล้วและเงยหน้าขึ้น ยกมือขึ้นอย่างพูดไม่ออกและจับคิ้วของเขา หายใจเข้าลึกๆและล้มตัวลงด้วยความปรารถนาเรียกร้องอยู่ในตัวเขา ก้มหน้าและระงับอารมณ์เล็กน้อย
ฟังเสียงน้ำไหลออกมาจากห้องน้ำจี้หลิงชวนก็รู้สึกราวกับว่าขนนกตกลงมาจากหัวใจของเขาและจั๊กจี้มัน
ความปรารถนาที่เพิ่งถูกระงับ ก็กลับมาเดือดอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ความรู้สึกการควบคุมลำคอของจี้หลิงชวนเลื่อนขึ้นและลงอย่างจำกัด ในวินาทีต่อมาจี้หลิงชวนตัดสินใจที่จะไม่ผิดและลุกจากเตียงและเดินไปที่ห้องน้ำด้วยขายาวคู่หนึ่ง
ไม่กี่ก้าวไปที่ประตูห้องน้ำ จี้หลิงชวนยกมือขึ้นบิดที่จับประตู ประตูไม่ขยับเลยอย่างที่คิดมู่ซีซีล็อกประตูด้านใน
มุมริมฝีปากของจี้หลิงชวนกระตุกเล็กน้อยและหัวเราะเบาๆ มู่ซีซีปกป้องตัวเองราวกับเขาเป็นขโมยจริงๆ
จี้หลิงชวน ที่ไม่รีบร้อนยกมือขึ้นเคาะประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทพร้อมเสียงทุ้มดังขึ้น “มู่ซีซีเปิดประตู!”
ทันทีที่เสียงของจี้หลิงชวนลดลง เสียงน้ำในห้องน้ำที่ไหลก็หยุดลงกะทันหัน
เสียงของมู่ซีซีก็ดังขึ้นในห้องน้ำ “เดี๋ยวก่อน ฉันจะเสร็จแล้ว… ”
ใบหน้าของจี้หลิงชวนไม่ได้แดงหรืออ่อนไหวและเขาพูดอย่างตรงไปตรงมาและมั่นใจ “เปิดประตู ฉันจะเข้าไปอาบน้ำกับคุณ”
มู่ซีซีในห้องน้ำฟังคำพูดและใบหน้าของจี้หลิงชวนที่ไร้ยางอาย เหมือนเธอถูกล้างด้วยน้ำเย็นเล็กน้อยก่อนที่อุณหภูมิจะลดลงเล็กน้อยและทันใดนั้นมันก็เริ่มเผาไหม้อีกครั้ง
ในขณะนี้ แม้แต่ใบหูก็ยังแดงอย่างน่าอาย
มู่ซีซีกลัวจี้หลิงชวนจริงๆ หน้าแดงและรีบเปิดฝักบัวอาบน้ำออก กลัวว่าจี้หลิงชวนเองจะพบกุญแจเพื่อเปิดประตู ดังนั้นเธอจึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เปิดประตูห้องน้ำ
ทันทีที่เขาเปิดประตู มู่ซีซีก็สบตาในดวงตาลึกของจี้หลิงชวน
มู่ซีซีหน้าแดงและแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและหันร่างของเธอไปด้านข้างอย่างรวดเร็วเพื่อให้จี้หลิงชวนพูดอย่างไร้เดียงสา “ฉันอาบเสร็จแล้ว…คุณเข้าไปอาบน้ำได้…”
จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีที่เพิ่งออกมาและต้องการหยอกล้อมู่ซีซีแล้วเดินกลับไปที่ห้องน้ำกับมู่ซีซีเพื่ออาบน้ำในอ่างด้วยน้ำ
ฉากที่จี้หลิงชวนและมู่ซีซีอาบน้ำครั้งสุดท้ายทำให้จี้หลิงชวนได้ลิ้มรสของไขกระดูก
มันก็มาสนุกกันอีกสักครั้ง
อย่างไรก็ตามจี้หลิงชวนที่ระมัดระวังสังเกตเห็นคิ้วที่ขมวดคิ้วของมู่ซีซีและมือของเธอที่หน้าท้องส่วนล่าง
ราวกับว่าเธอทนอาการเจ็บปวดอยู่
ความคิดที่สวยงามซึ่งเพิ่งเกิดขึ้นในจิตใจของจี้หลิงชวนก็ถูกโยนออกจากก้อนเมฆ คิ้วที่ดูดีของเขาก็ขมวดคิ้วในทันใดและดวงตาที่ลึกล้ำก็ขจัดความกังวลออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
ในช่วงเวลาต่อมาจี้หลิงชวนจับมือของมู่ซีซีทันทีและพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
มู่ซีซีลังเลในใจว่าจะพูดกับจี้หลิงชวนอย่างไรและในที่สุดก็ได้ยินคำพูดที่ห่วงใยจากจี้หลิงชวน