รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 196 ความลับที่เก็บซ่อนไว้

แต่ว่าสุดท้าย มู่อวี๋เฟยก็เลือกจะบอกความจริงที่สืบได้ เพราะแค่เธอนึกถึงว่าจี้หลิงชวนจะแต่งงานกับมู่ซีซี หัวใจของมู่อวี๋เฟยก็รุ่มร้อนเหมือนถูกไฟเผา!
มู่อวี๋เฟยกวาดมองอย่างเย็นชา เห็นคิ้วจี้หลิงชวนที่ขมวดแน่นตลอด จึงอดยิ้มอย่างเยือกเย็นไม่ได้ จากนั้นจึงหันไปทางนายหญิงกับมู่ซีซีแล้วพูดว่า “พวกคุณไปสืบเองก็ได้ สามารถไปตรวจเช็กความจริงของเอกสารนี้ให้แน่ใจได้เลย!”
ตอนสาวๆนายหญิงเป็นผู้หญิงที่เก่งมากในวงการธุรกิจ ไม่ใช่คนที่จะมายุ่งด้วยง่ายๆอยู่แล้ว
ระหว่างทางที่กลับคฤหาสน์ นายหญิงจี้ก็โทรศัพท์สั่งการให้คนไปสืบแล้ว ตอนนี้กำลังรอข่าวอยู่
ไม่นาน ก็มีคนถือซองเอกสารเดินมาหา แล้วยื่นซองเอกสารไปให้นายหญิงอย่างมีมารยาท
นี่เป็นคำตอบที่นายหญิงจี้ให้คนไปสืบมา
นายหญิงจี้เอาเอกสารออกมาดู ตรงกับสิ่งที่ในใจท่านคิดไว้เลย หลักฐานทั้งหมดของมู่อวี๋เฟยเป็นของจริง
มู่ซีซีเป็นลูกของลูกสาวนายหญิงที่หายตัวไปตอนนั้น
เมื่อกี้นายหญิงจี้ร้องไห้ไปแล้ว ตอนนี้อารมณ์ก็เริ่มคงที่ หันมองมู่ซีซีด้วยขอบตาที่บวมแดง แล้วหันไปมองจี้หลิงชวนที่เงียบไม่พูดอะไรเลย จากนั้นจึงนำเอกสารในมือไปตรงหน้าจี้หลิงชวน “หลิงชวน นี่เป็นสิ่งที่ย่าให้คนไปตรวจสอบมา ผลตรวจสอบนี้ย่าให้คนของตัวเองเป็นคนไปตรวจเช็กมาเอง ไม่ใช่ของปลอมแน่นอน! ซีซีเป็นลูกสาวของป้าหลานที่หายตัวไปจริงๆ แล้วซีซีก็เป็นน้องสาวหลานด้วย”
ได้ยินคำพูดที่มั่นใจของคุณย่า จี้หลิงชวนจึงขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม รับเอกสารมาดูอย่างละเอียด รายละเอียดทุกอย่างในเอกสาร จี้หลิงชวนไม่ปล่อยให้หลุดรอดไปเลย
พอดูจบแล้ว จี้หลิงชวนจึงหันไปพูดกับคุณย่าว่า “คุณย่าครับ ผลตรวจสอบในเอกสารนี้มีช่องโหว่หลายที่ แล้วดูไม่สมเหตุสมผลด้วย!”
“ถ้าผมจำไม่ผิด ตอนนั้นที่คุณป้าคลอดลูกแล้วเขียนจดหมายหาคุณย่า ตอนนั้นคุณป้าอยู่เมืองเล็กๆที่ไม่ไกลจากเมืองหรง แต่ในเอกสารกลับเขียนว่าสถานที่เกิดเป็นอีกเมืองหนึ่งที่อยู่ไกลเป็นร้อยกิโลเมตร แค่สถานที่ก็ไม่ตรงกันแล้วครับ!”
จี้หลิงชวนชี้ช่องโหว่ออกมาทันที แต่ว่าตั้งแต่ที่นายหญิงจี้เห็นสร้อยคอรูปดาวที่มู่ซีซีใส่ก็มั่นใจแล้วว่ามู่ซีซีเป็นหลานสาวตัวเองที่หายตัวไปนานหลายปี ตอนนี้จึงฟังสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดไม่เข้าหู
นายหญิงจี้จึงเถียงสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดทันที “หลิงชวน หลานไม่ต้องพูดแล้ว ย่าแน่ใจแล้วว่ามู่ซีซีเป็นหลานสาวของย่า!”
สายตานายหญิงจี้มองไปที่มู่อวี๋เฟย สีหน้าจึงเข้มขรึมทันที แล้วพูดเสียงเยือกเย็นกับเธอว่า “ตอนนี้ มู่อวี๋เฟย ตระกูลจี้ของเราจะคิดบัญชีกับตระกูลมู่ของเธอ!”
มู่อวี๋เฟยได้ยินนายหญิงจี้พูดแบบนี้ใจจึงสั่น แล้วเริ่มมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
แววตาที่หวาดกลัวจึงมองไปที่นายหญิงจี้ แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณย่าจี้คะ หนู……หนูไม่รู้ว่าคุณย่ากำลังพูดอะไรอยู่……”
ขณะพูดมู่อวี๋เฟยก็ดิ้นตัวไปมา อยากจะหลุดออกจากบอดี้การ์ดสองคนที่จับตัวเธอไว้
นายหญิงจี้เห็นท่าทางของมู่อวี๋เฟย สีหน้าจึงเปลี่ยนไปทันที จากนั้นจึงตบโต๊ะเสียงดัง แล้วพูดกับมู่อวี๋เฟยว่า “หุบปาก! เธอไม่คู่ควรที่จะเรียกฉันว่าคุณย่า!!! เธอคิดว่าที่เธอแอบทำอะไรบนเอกสารฉันดูไม่ออกเหรอ คิดว่าตระกูลจี้จะสืบไม่ได้งั้นเหรอ?”
มู่อวี๋เฟยได้ยินนายหญิงจี้พูดแบบนี้ เหงื่อบนหน้าผากจึงไหลออกมาเยอะกว่าเดิม อยากจะพูดแถต่อ จึงพูดไปว่า “หนูไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่ คุณปล่อยหนูไปเถอะค่ะ หนูจะกลับแล้ว!”
สีหน้านายหญิงจี้เข้มงวดแล้วมองมู่อวี๋เฟย แล้วสั่งบอดี้การ์ดข้างๆว่า “ไปเอาตัวสองสามีภรรยาตระกูลมู่มา!!!”
ขณะพูด ในแววตานายหญิงแฝงไปด้วยความโกรธแค้น
บอดี้การ์ดสองคนรีบตอบรับทันที แล้วรีบถอยออกไป
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น บอดี้การ์ดสองคนจึงนำตัวสองสามีภรรยาเดินเข้ามาในคฤหาสน์
พ่อมู่เพิ่งดื่มเหล้ามา ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ แต่อยู่ๆก็โดนบอดี้การ์ดสองคนจับตัวมาที่นี่จึงตกใจแล้วได้สติ มองว่อกแว่ก แล้วโดนบอดี้การ์ดลากเข้าไปข้างใน
แม่มู่อีกฝั่ง ขาหักไปข้างหนึ่ง เดินไปร้องไห้ไปอย่างทุลักทุเล
ตั้งแต่ที่บอดี้การ์ดสองคนไปหาถึงที่ แล้วพาเธอกับพ่อมู่มาที่ตระกูลจี้ ในใจแม่มู่ก็เดาได้แล้วว่าสิ่งที่รอเธออยู่คือเรื่องอะไร
ตั้งแต่วันนั้นที่มู่อวี๋เฟยเอาผลตรวจดีเอ็นเอมาหาเธอ แม่มู่จึงรู้ว่าความลับที่ตัวเองเก็บซ่อนมาสิบเก้าปีวันนี้จะเก็บไม่อยู่แล้ว!
นังบ้ามู่อวี๋เฟยจะทำให้เธอซวยแน่ๆ! รอมาหลายวัน สุดท้ายวันนี้ก็มาถึง ทำชั่วได้ชั่ว กรรมตามสนองจริงๆ!
ทำเรื่องไม่ดีมา สักวันก็ต้องชดใช้!
ตอนนี้กรรมของเธอมาถึงแล้ว เธอรู้ว่าตัวเองคงหนีไม่พ้น
แม่มู่กับพ่อมู่โดนผลักไปตรงหน้าจี้หลิงชวนกับนายหญิงจี้
ตอนที่นายหญิงจี้เห็นพ่อมู่กับแม่มู่ จึงโกรธจนลุกขึ้นมาจากรถเข็น จี้หลิงชวนที่อยู่ข้างๆเป็นห่วงจึงรีบไปพยุงท่านไว้
ทันใดนั้น นายหญิงจี้จึงเอาเอกสารที่ตัวเองตรวจสอบมาได้โยนไปตรงหน้าแม่มู่กับพ่อมู่ทันที
นายหญิงจี้พูดเสียงเยือกเย็น “ฉันคิดว่าการตายของลูกสาวฉันเป็นแค่อุบัติเหตุ! จนวันนี้ฉันค่อยรู้ ที่แท้ลูกสาวฉันโดนฆาตกรรม!”
นายหญิงเพิ่งพูดจบ ในใจพ่อมู่กับแม่มู่จึงสั่นทันที รู้ว่าตอนนี้นายหญิงจี้อาจจะสืบเรื่องต่างๆมาแน่ใจแล้ว กลัวจนขาอ่อนแรง ทั้งสองคนจึงคุกเข่าลงตรงหน้านายหญิงจี้กับจี้หลิงชวนทันที
ในใจพ่อมู่กับแม่มู่รู้ดีว่าถ้าเรื่องโป๊ะแตก พวกเขาสองคนคงไม่มีโอกาสได้แก้ตัวแน่นอน
หลักฐานวางอยู่ตรงหน้า พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะแก้ตัวด้วยซ้ำ
ตอนนี้พ่อมู่กับแม่มู่จึงคุกเข่าแล้วพูดว่า “นายหญิงจี้ คุณชายจี้ เราผิดไปแล้ว เราผิดไปแล้วจริงๆ ครั้งนั้นเป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆ เราไม่รู้ว่าเขาเป็นคุณหนูตระกูลจี้……นายหญิงจี้ คุณชายจี้ ขอร้องพวกคุณครั้งนี้ปล่อยพวกเราไปเถอะ เราได้รับกรรมที่ทำไว้แล้ว ตอนนี้เราใช้ชีวิตอย่างดิ้นรนแล้ว……ปล่อยเราไปเถอะครับ……”
ไม่ว่าคนคนหนึ่งจะตกอับแค่ไหน ตอนที่เผชิญหน้ากับความตาย ก็ยังคงรู้สึกหวาดผวาอยู่ดี