รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 220 มู่อวี๋เฟย แกมันบ้า!

ยิ่งใกล้เวลาที่มู่อวี๋เฟยนัดเข้ามา มู่ซีซีก็ยิ่งเสียสติและอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองนาฬิกาแขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น
แม้แต่การรับประทานอาหารเย็นกับนายหญิงจี้และจี้หลิงชวนก็แทบทานไม่ลง
หลังจากรับประทานอาหารในที่สุดมู่ซีซีก็จับมือแน่น ยังคงไม่สามารถต้านทานความสงสัยในใจและตัดสินใจได้ เขามองไปที่ด้านข้างของจี้หลิงชวนและนายหญิงจี้และพูดว่า “คุณย่า ลูกพี่ลูกน้องอีกสักครู่ ฉันจะออกไปข้างนอกสักครู่”
เมื่อฟังคำพูดของมู่ซีซี จี้หลิงชวนและนายหญิงจี้ต่างก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่นายหญิงจี้จะพูดออกมาจี้หลิงชวนก็พูดขึ้นก่อนว่า “ดึกมากแล้ว ออกไปทำอะไร?”
ทันทีที่เสียงของจี้หลิงชวนดังขึ้น นายหญิงจี้ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ“ใช่ ค่ำแล้ว ถ้าคุณมีบางอย่างพรุ่งนี้ค่อยไปได้ไหม”
อันที่จริงมู่ซีซีไม่ต้องการออกไปตอนกลางคืนแต่เวลานัดของมู่อวี๋เฟยคือตอนกลางคืน
และการฟังน้ำเสียงของมู่อวี๋เฟยก็ไม่สามารถเปลี่ยนเวลาให้เธอได้
มู่ซีซีได้เพียงกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ ไม่กล้าบอกเล่าเรื่องราวของมู่อวี๋เฟยที่กำลังมองหาเธอ คาดว่าถ้านายหญิงจี้และจี้หลิงชวนรู้ว่ามู่อวี๋เฟยกำลังมองหาเธอมันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะออกไป
มู่ซีซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องโกหกและมองไปที่นายหญิงจี้และพูดกับจี้หลิงชวน “คุณย่า ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งมีธุระอะไรบางอย่าง ต้องการให้ฉันไปช่วยเธอตอนนี้ คุณย่า วางใจเถอะ ฉันจะดูแลตัวเองให้ปลอดภัย แล้วจะกลับมาเร็วๆ นี้”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วไม่ต้องการให้มู่ซีซีออกไปข้างนอกแต่มองไปที่รูปลักษณ์ที่ดื้อรั้นของมู่ซีซีเขาทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า “คุณออกไปได้แต่คุณต้องให้คนขับไปส่ง“คุณไปที่นั่นแล้วคุณจะกลับมาพร้อมคนขับเมื่อถึงเวลา”
นายหญิงจี้ที่อยู่ด้านข้างก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ ซีซี ไปกับคนขับรถ”
มู่ซีซีรู้ว่านี่เป็นการขัดของจี้หลิงชวนแล้ว แต่มู่อวี๋เฟยไม่ได้บอกว่าเธอจะไม่ยอมให้คนขับรถไปที่นั่นดังนั้นมันน่าจะดีสำหรับการมีคนขับไปส่งเธอไปที่นั่น
เมื่อคิดถึงมู่ซีซีพยักหน้า หยิบกระเป๋าและโทรศัพท์แล้วรีบไปหานายหญิงจี้และจีหลิงชวนแล้วพูดว่า “คุณย่า ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไปก่อน”
จี้หลิงชวนเรียกคนขับรถมารอมู่ซีซีอยู่ด้านนอกคฤหาสน์หลังจากที่มู่ซีซีขึ้นรถและแจ้งที่อยู่ คนขับก็สตาร์ทรถและขับตรงไปยังที่ที่มู่อวี๋เฟยนัด
หนึ่งชั่วโมงต่อมาเมื่อมู่ซีซีมาถึงประตูบาร์ซึ่งตกลงกับมู่อวี๋เฟยก็คือเวลาหนึ่งทุ่มพอดี
ทันทีที่มู่ซีซีผลักประตูเพื่อลงจากรถและโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นมู่ซีซีขมวดคิ้ว หยิบโทรศัพท์ออกมาดูและเป็นหมายเลขมู่อวี๋เฟยจริงๆ
หลังจากกดปุ่มตอบรับ ทันใดนั้นเสียงของมู่อวี๋เฟยก็ดังขึ้นมาที่หูของเธอ “มู่ซีซี ให้คนขับรถของคุณรออยู่นอกบาร์! เข้ามาในบาร์คนเดียว!
เห็นได้ชัดว่ามู่อวี๋เฟยมาถึงแล้วและเธอคงได้เห็นเธอในตอนนี้
มู่ซีซีถือโทรศัพท์มองไปรอบๆ ดวงตาของเธออย่างระมัดระวังแต่ไม่เห็นเงาของมู่อวี๋เฟย
จู่ๆเสียงของมู่อวี๋เฟยก็ดังขึ้นในหูของเธอ “มู่ซีซีทำตามที่ฉันบอก! เข้าไปในบาร์เร็วๆ เว้นแต่เธอไม่อยากรู้เรื่องจี้หลิงชวน!”
มู่ซีซีกดมุมริมฝีปากแน่น มองดูประตูบาร์ที่ส่องประกายยังไม่สายเกินไป ณ จุดนี้และคนในบาร์ก็เยอะแม้ว่ามู่อวี๋เฟยต้องการจะทำอะไรก็ตาม เธอก็กลัว เขาจะไม่เลือกทำอะไรในที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านเช่นนี้!
ขณะที่คิดมู่ซีซีเธอรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อยและพูดกับคนขับรถที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า “รอฉันอยู่ในรถ ฉันจะเข้าไปหาเพื่อนพูดสองสามคำก็จะออกมา ใช้เวลาประมาณสิบห้านาที ”
เมื่อคนขับได้ยินคำพูดของมู่ซีซีใบหน้าของเขาก็อายเล็กน้อยและพูดว่า “คุณหญิง……แต่……”
ก่อนที่คนขับจะพูดจบ มู่ซีซีก็ขัดจังหวะคำพูดของคนขับ “ไม่จำเป็นต้องแต่ ไม่มีอะไรผิดปกติ ในบาร์มีคนเยอะแยะ คุณแค่รอฉันที่นี่”
มู่ซีซีพูดเช่นนั้น คนขับก็พยักหน้าแล้วนั่งลงที่รถ
ขณะที่มู่ซีซีเดินเข้าไปในบาร์เพียงลำพัง โทรศัพท์มือถือในมือของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ทันทีที่เธอรับสายเสียงที่คุ้นเคยของมู่อวี๋เฟยก็ดังขึ้น “มู่ซีซีตอนนี้คุณเลี้ยวขวาแล้วตรงไปที่ห้องน้ำผู้หญิง”
มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “มู่อวี๋เฟยต้องการทำอะไร เธอต้องการให้ฉันทำอะไรในห้องน้ำหญิง?”
มู่อวี๋เฟยพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “ในเมื่อต้องการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญเช่นนี้ แน่นอนฉันควรหาที่เงียบๆเพื่อพูดคุยเกี่ยวกัน”
หลังจากพูดแล้ว มู่อวี๋เฟยก็วางสายไปทันที
มู่ซีซีขมวดคิ้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและทำได้เพียงก้าวไปยังห้องน้ำของผู้หญิงอย่างรวดเร็วตามที่มู่อวี๋เฟยพูด
เปิดประตูห้องน้ำ ทันทีที่มู่ซีซีเข้ามาเขาเห็นมู่อวี๋เฟยพิงอ่างล้างหน้า
สิบวันผ่านไปตั้งแต่เธอเห็นมู่อวี๋เฟยในงานแต่งงานของมู่ซีซีและจี้หลิงชวนครั้งสุดท้าย
มู่อวี๋เฟยผอมลงกว่าที่เธอเห็นในงานแต่งงานครั้งที่แล้ว ใบหน้าของเธอซีดเผือด ร่างกายของเธอก็น่าอายและเสื่อมโทรม
ทันทีที่มู่ซีซีเข้ามาดวงตาที่แหลมคมของมู่อวี๋เฟยก็มองขึ้นและลงมู่ซีซี
สิบนิ้วที่ห้อยอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่นมู่ซีซีสวยกว่าผิวของเธอดูขาวและแดงก่ำ ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนมและเป็นฤดูกาลที่มีราคาแพงทั้งหมดในรุ่นล่าสุด
แม้แต่ตอนที่มู่อวี๋เฟยที่เคยร่ำรวยก็อดไม่ได้ที่จะไม่ซื้อมัน
เขาแตกต่างไปจากมู่ซีซีที่สวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ราคาถูกมาก่อน
เห็นได้ชัดว่ามู่ซีซีจะมีชีวิตอยู่ได้ดีกว่าที่เธอคิดไว้มาก!
อันที่จริง เสื้อผ้าเหล่านี้ของมู่ซีซีถูกเลือกโดยจี้หลิงชวนและนายหญิงจี้มู่ซีซีรู้สึกว่ามันโอ้อวดเกินไปและไม่ต้องการสวมใส่ในตอนแรกแต่จี้หลิงชวนขอให้เขาแพ็คและโยนเสื้อผ้าก่อนหน้าไป ตอนนี้มู่ซีซีไม่มีเสื้อผ้าเก่าๆให้สวม เธอจึงสวมได้เฉพาะเสื้อผ้าที่จี้หลิงชวนและนายหญิงจี้ซื้อให้เธอเท่านั้น
มู่อวี๋เฟยจ้องที่มู่ซีซีด้วยการจ้องมองที่คมชัด นิ้วทั้งสิบของเธอห้อยอยู่ข้างๆเธอกำหมัดอย่างดุเดือด
มู่ซีซีมองไปที่มู่อวี๋เฟยที่อยู่ต่อหน้าเธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า เธอรู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างผิดปกติกับมู่อวี๋เฟยในคืนนี้ เธอจึงมองดูมู่อวี๋เฟยเมื่อนึกถึงเกี่ยวกับเรื่องที่มู่อวี๋เฟยพูดอย่างตรงไปตรงมา “มู่อวี๋เฟยเธอเรียกฉันมาต้องการทำอะไร?”
“เฮอะ!มู่ซีซีฉันไม่คิดว่าเธอจะมาจริงๆ” มู่อวี๋เฟยหัวเราะเยาะขณะที่เธอตอบคำถาม
หัวใจของมู่ซีซีถอนหายใจเมื่อเธอได้ยินมันและลางสังหรณ์ที่ไม่ดีก็แข็งแกร่งขึ้น ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนอง คนที่มู่อวี๋เฟยที่เตรียมไว้ก็ผลักประตูห้องน้ำผู้หญิงข้างหลังมู่ซีซี
มู่ซีซีรู้สึกเจ็บปวดที่คอของเธอ จากความทรงจำสุดท้ายก่อนที่เธอจะหมดสติคือมู่อวี๋เฟยยิ้มอย่างมีชัย
มู่อวี๋เฟยบ้าไปแล้ว! เธอต้องการจะทำอะไรกันแน่!