รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 25 เกลี้ยกล่อม

เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ยิน มีความประหลาดใจฉายผ่านในดวงตาของเธอ เธอรีบอธิบายในทันที “คุณชายจี้ ทำไมล่ะ? หรือว่าห้องนอนของฉันคุณยังไม่พอใจ? ถ้าหากว่าคุณยังคิดว่ามันไม่ดี เดี๋ยวฉันให้คนมาปรับเปลี่ยนก็ได้”
ห้องนอนของมู่อวี๋เฟยนั้นเป็นห้องนอนสีชมพูสไตล์เจ้าหญิง แม้แต่เตียงก็ยังเป็นเตียงเจ้าหญิงสีชมพูสไตล์ยุโรป มู่อวี๋เฟยคิดเพียงแค่ว่าจี้หลิงชวนอาจไม่ได้ชอบสไตล์ห้องนอนของเธอ เธอไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น
จี้หลิงชวนเหลือบมองมู่อวี๋เฟยด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงของเขาไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย “ฉันบอกไปแล้ว คืนนี้ฉันจะนอนห้องนี้”
มู่อวี๋เฟยกัดริมฝีปาก ภายในใจของเธอรู้สึกไม่พอใจและหมดหนทางที่จะขัดใจจี้หลิงชวน เธอนิ่งงันไปชั่วขณะและลังเลเล็กน้อย น้ำเสียงของเธอเบาลงจากนั้นเธอมองจี้หลิงชวนด้วยท่าทางที่น่าสงสาร “ตอนนี้ในสายตาของพ่อฉันและแม่ฉันก็เข้าใจว่าเราทั้งสองแต่งงานกันแล้ว หากว่าคืนนี้ฉันไม่ได้นอนกับคุณ พ่อและแม่ฉันจะต้องสงสัยในความสัมพันธ์ของเราแน่….”
มู่อวี๋เฟยยังไม่ทันกล่าวจบ จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วแน่นและขัดจังหวะบทสนทนาของมู่อวี๋เฟย “คืนนี้คุณจะอยู่ห้องนี้กับผมหรือจะให้ผมอยู่ห้องนี้คนเดียว!”
มู่อวี๋เฟยพูดโดยไม่คิด “ฉันจะอยู่ห้องเดียวกับคุณ”
หลังจากตัดสินใจแล้ว มู่อวี๋เฟยก็เดินลงไปชั้นล่างกับจี้หลิงชวนและให้สาวใช้ขึ้นมาทำความสะอาดห้องอีกครั้ง
เมื่อทำความสะอาดห้องเสร็จก็เป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว มู่อวี๋เฟยและจี้หลิงชวนต่างก็เข้าไปภายในห้องนอน
จี้หลิงชวนเข้าไปภายในห้องและเขาก็เข้าไปอาบน้ำก่อน ส่วนมู่อวี๋เฟยนั่งอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ด้วยความประหม่าและใบหน้าที่แดงระเรื่อ
เธออดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ มู่อวี๋เฟยกัดริมฝีปากของเธอ ภายในใจของเธอตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ค่ำคืนนี้เธอจะต้องคว้าโอกาสและปีนขึ้นไปบนเตียงของจี้หลิงชวนให้ได้
ขณะที่มู่อวี๋เฟยคิด เธอก็รีบกลับไปยังห้องนอนของตัวเองและรีบอาบน้ำ เธอจงใจฉีดน้ำหอมที่ดึงดูดใจและเย้ายวนบนร่างกายของเธอ จากนั้นเธอก็สวมชุดนอนสายเดี่ยวกระโปรงสั้นผ้าบางที่เธอแอบเตรียมเอาไว้
ชุดกระโปรงนี้สั้นมาก แต่ก็สามารถปกปิดบั้นท้ายของมู่อวี๋เฟยได้
แม้ว่ามันจะเป็นเนื้อผ้าบาง แต่มันเป็นสีขาวและโปร่งแสง และตอนนี้ก็เหมือนกับว่าบนร่างกายของมู่อวี๋เฟยราวกับไม่ได้สวมสิ่งใด ถึงแม้จะสวมแต่ก็ไม่ต่างอะไรกับการไม่สวมเลย เพียงแต่ให้ความรู้สึกที่ลึกลับและซ่อนเร้นเท่านั้น
มู่อวี๋เฟยยืนอยู่หน้ากระจกและมองดูรูปร่างของตนเองด้วยความพึงพอใจ ภายในใจของเธอนั้นรู้สึกได้ถึงความมั่นใจที่เพิ่มมากขึ้น เธอเชื่อมั่นว่ารูปลักษณ์ที่เย้ายวนของเธอในปัจจุบันนี้ ตราบใดที่จี้หลิงชวนเป็นชายเขาจะต้องเกิดความรู้สึกบางสิ่งกับเธอแน่นอน
มู่อวี๋เฟยยิ้มมุมปากด้วยความคาดหวัง เธอสวมชุดคลุมและผูกสายชุดคลุมรอบตัวเองจากนั้นเธอรีบเดินออกจากห้องด้วยความรวดเร็ว เธอเดินเข้าไปในห้องนอนรับรองที่จี้หลิงชวนอยู่
เมื่อมู่อวี๋เฟยกลับมาถึงห้อง จี้หลิงชวนยังคงอยู่ในห้องน้ำ
มู่อวี๋เฟยรีบล็อคประตูห้อง เธอถอดเสื้อคลุมที่เธอสวมอยู่จากนั้นเธอก็นั่งลงบนเตียงขนาดใหญ่
ภายในใจของเธอทั้งรู้สึกกังวลทั้งรู้สึกประหม่า เธอบีบนิ้วมือตัวเองแน่นและรออย่างคาดหวัง
หลังจากรออยู่หลายนาที ในที่สุดมู่อวี๋เฟยก็ได้ยินเสียงกริ๊กเป็นเสียงเปิดประตูห้องน้ำ เมื่อเธอได้ยินเสียงนั้น ในสายตาของเธอปรากฎแสงสว่างขึ้นทันที เธอลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัว สายตาของเธอจ้องมองไปยังจี้หลิงชวน “คุณชายจี้~”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงชวนขนลุกของมู่อวี๋เฟย ดวงตาของเขามองตามเสียงไปทางมู่อวี๋เฟย เขาเห็นมู่อวี๋เฟยในสภาพที่เกือบจะเปลือยกายยืนอยู่ข้างเตียง
รูปร่างของมู่อวี๋เฟยนั้นมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก หากว่าเป็นชายอื่นที่ได้มองความงามของมู่อวี๋เฟยในตอนนี้ เกรงว่าพวกเขาอาจกำเดาไหลได้ในทันทีและอดไม่ได้ที่จะจู่โจมอย่างรวดเร็ว
แต่น่าเสียดายที่คนตรงหน้าของมู่อวี๋เฟยคือจี้หลิงชวน
สง่างามและสูงส่งนั่นคือจี้หลิงชวน รอบตัวเขามีหญิงสาวในเมืองหรงวนเวียนเข้ามาอยู่เสมอ แต่จี้หลิงชวนนั้นไม่เคยมีเรื่องอื้อฉาวกับหญิงสาวคนไหนเลย
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จี้หลิงชวนพบเจอกับเรื่องแบบนี้ เมื่อไม่นานมาานี้ จี้หลิงชวนก็พบเจอกับหญิงสาวที่ไม่รู้จักที่ตาย ไม่รู้ว่าหาคฤหาสน์เขาพบและเข้าไปภายในคฤหาสน์ได้อย่างไร เธอนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงของเขา
แต่จี้หลิงชวนไม่แม้แต่จะชำเลืองสายตามอง เขาให้บอดี้การ์ดของเขานำตัวหญิงสาวคนนั้นออกไปโดยไม่ใยดี
ตอนนี้จี้หลิงชวนก็เป็นเช่นนั้น สำหรับหญิงสาวที่จี้หลิงชวนไม่สนใจ ในสายตาของจี้หลิงชวน หญิงสาวพวกนี้ก็ไม่แตกต่างอะไรจากไก่ที่โกนขนแล้ว ยิ่งเรื่องความใคร่นั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง
จี้หลิงชวนหรี่สายตาลงด้วยดวงตาที่ดูอันตราย เขากวาดสายตาที่หนาวเหน็บไปยังมู่อวี๋เฟย
มู่อวี๋เฟยที่ยืนอยู่เช่นนั้นรับรู้ได้ถึงสายตาของจี้หลิงชวน ร่างกายเธอสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทันใดนั้นแผ่นหลังของเธอก็สัมผัสได้ถึงความหนาวเหน็บที่เพิ่มมากขึ้น
เมื่อมู่อวี๋เฟยสบสายตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึกของจี้หลิงชวน ใจของเธอเต้นระรัว ความมั่นใจที่มีเต็มร้อยเมื่อครู่นี้ก็พลันหายไปในพริบตา
“คุณชายจี้…ฉัน” มู่อวี๋เฟยรีบอธิบายโดยไม่รู้ตัว
ยังไม่ทันที่จะพูดจับ วินาทีถัดมา จี้หลงชวนกลับละสายตาที่เย็นชาและเดินไปข้างกายของมู่อวี๋เฟย “มู่อวี๋เฟย หากต้องการที่จะนอนที่ห้องนี้ก็สวมเสื้อผ้าซะ! อย่าลวดลายให้มันมากนัก!”
เสียงของจี้หลิงชวนดังเข้าไปภายในหูของเธอ ราวกับว่าความเย็นได้แทรกซึมเข้าไปในกระดูกของเธอ ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน เธอมองดูสีหน้าของจี้หลิงชวนที่ไร้ซึ่งความรู้สึกพิเศษใด
จี้หลิงชวนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย! ขนาดเธอแต่งตัวแบบนี้แล้ว แต่จี้หลิงชวนกลับไม่ได้รู้สึกพิศวาสเธอเลยแม้แต่น้อย!
สำหรับหญิงสาวแล้ว ในสิ่งที่จี้หลิงชวนทำไม่ต่างอะไรกับการตบหน้ามู่อวี๋เฟยเลย!
มู่อวี๋เฟยรู้สึกขายหน้า เธอรีบหยิบชุดคลุมขึ้นมาและพันรอบกายของเธอ
เธอก้มศีรษะลงและแสดงสีหน้าอึดอัดใจที่ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี
จี้หลิงชวนนอนลงบนเตียงอย่างไร้ความรู้สึก จากนั้นสายตาที่เย็นชาของเขาก็เหลือบมองมู่อวี๋เฟยอีกครั้ง “ถ้าอยากนอนที่นี่ เธอก็ไปหยิบผ้าห่มมาสองผืนและปูนอนบนพื้น!”
จี้หลิงชวนกล่าวและหลับตาลง มู่อวี๋เฟยที่อยู่ด้านข้างรู้สึกโล่งใจหลังจากที่รู้สึกว่าการจ้องมองที่ร่างของเธอหายไป เธอมองไปยังจี้หลิงชวนด้วยสีหน้าที่อึดอัดใจ
เมื่อเห็นว่าจี้หลิงชวนหลับตาลงแล้ว ดวงตาของมู่อวี๋เฟยก็แดงก่ำในทันที เธออดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากด้วยความคับข้องใจ จากนั้นเธอก็ค่อยๆก้าวเท้าไปยังตู้และหาผ้านวมสองผืนมาปูนอนบนพื้น เธอหยิบหมอนวางและเอนกายนอนลง
มู่อวี๋เฟยหลับตาลง ภายในใจของเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น เธอกัดริมฝีปากแน่นและร้องไห้ออกมา ท้ายที่สุดแล้วมู่อวี๋เฟยร้องไห้จนผล็อยหลับไป
ในขณะเดียวกัน มู่ซีซีที่อยู่ถัดไปจากกำแพง เธอเพิ่งอาบน้ำและออกมาจากห้องน้ำ ตั้งแต่เข้ามาในห้องเธอก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย เพราะกลัวว่าจะเจอจี้หลิงชวน
ดังนั้นในตอนนี้มู่ซีซีไม่รู้เลยว่าจี้หลิงชวนอาศัยอยู่ในห้องข้างๆห้องของเธอ