บทที่ 161
ปีกสายฟ้า
หลังจากประกาศสามอันดับแรก หลินเยว่หยุดชั่วครู่ จากนั้นเขาก็ประกาศอันดับของผู้เล่นที่เหลืออีกเจ็ดคน เฉินมู่เป็นคนที่สิบ และเย่อันเป็นคนที่เก้า คนที่แปดคือเจียงเผิง ในทำนองเดียวกันเขาแพ้แปดครั้ง และชัยชนะหนึ่งครั้ง
อันดับที่เจ็ดคือเกาเหลียง ซึ่งเป็นการพ่ายแพ้แปดครั้งและชนะหนึ่งครั้ง
หลังจากที่เกาเหลียงเอาชนะเจียงเผิงได้ เขาก็พบ หลินเว่ยซึ่งจากนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส ต่อมาการแข่งขันจบลงด้วยวิธียอมรับความพ่ายแพ้
อันดับที่หกคือเสวี่ยมู่แพ้ 7 ครั้งและชนะสองครั้ง อันดับที่ห้าคือ คุนชื่อ ชนะห้าครั้งและแพ้สี่ครั้ง ในที่สุดอันดับที่สี่ คือ จ้านลี่ห่า ชนะหก แพ้สามครั้ง พวกเขาทั้งหมดได้รับรางวัลเดียวกัน
เป็นอาวุธจิตวิญญาณระดับสูง และคะแนนสมทบ 10,000 คะแนน
สำหรับการจัดอันดับของการแข่งขันรอบคัดเลือกนี้ ทุกคนไม่ได้สนใจมากเกินไป เนื่องจากอันดับและความแข็งแกร่งไม่เท่ากัน มันเหมือนกับเสวี่ยมู่และเกาเหลียง คนหนึ่งเป็นราชาแห่งการต่อสู้ ระดับสาม และอีกคนคือ ราชาแห่งการต่อสู้ ระดับหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดไม่สามารถต่อสู้ได้ เนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นพวกเขาจึงตกอยู่ในอันดับที่ต่ำกว่า
หลังจากประกาศผลการแข่งขัน ผู้นำอาวุโสของสถานศึกษาเหลยเป่าได้ออกจากสนามการประลองก่อนจากนั้นผู้ชมคนอื่น ๆ ต่างคนต่างกระจัดกระจายไปรอบ ๆ ในไม่ช้าลานประลองทั้งหมดก็ว่างเปล่าและไม่มีใครหลงเหลือ
อย่างไรก็ตาม หยางไป๋และคนอื่น ๆ วางแผนที่จะกินอาหารค่ำร่วมกัน เพื่อเฉลิมฉลองให้กับพวกเขาทั้งสามคน อย่างไรก็ตามหลินเว่ยปฏิเสธอย่างสุภาพ แต่รูธและจูต้าชางตกลงที่จะอยู่ต่อ
หลังจากบอกลาหยางไป๋แล้ว หลินเว่ยก็ไปที่บ้านพักของซางกวนฮ่าวหยางเพียงลำพัง ก่อนที่ซางกวนฮ่าวหยางจะออกจากลานประลอง เขาพูดกับหลินเว่ยและบอกให้เขาพร้อมที่จะไปขอโทษเกาเฉียง
เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงที่ซางกวนฮ่าวหยางรอเขาอยู่ หลังจากหลินเว่ยเข้ามาก็พบว่ามีคนมากมายมารวมตัวกันที่ลานกว้าง ผู้อาวุโสของสถานศึกษา แม้แต่ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากหลินเว่ย, เสวี่ยมู่ และ เกาเหลียง ก็อยู่ในลานบ้านในขณะนี้
เมื่อหลินเว่ยเข้ามา สายตาของทุกคนก็มองมาที่เขา ราวกับว่าพวกเขาต้องการมองผ่านหลินเว่ย พวกเขาส่วนใหญ่อยากรู้อยากเห็น อย่างไรก็ตามหลินเว่ยรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ เขาจับจ้องไปที่ดวงตาของเกาเหลียง ที่กำลังมองดูตัวเอง
ด้วยใบหน้าที่อดกลั้นและดวงตาของเขามีร่องรอยของความไม่พอใจ เมื่อเห็นหลินเว่ยมองผ่านตนเอง เขาก็ลดศีรษะลงอย่างรีบร้อน เพราะกลัวว่าหลินเว่ยจะจับความรู้สึกไม่พอใจของตนเองได้
“หลินเว่ยมาแล้ว!” หลงซีเฉินยิ้มและกล่าวทักทายกับหลินเว่ย ตอนนี้นางมองไปที่หลินเว่ย นางก็พอใจมากขึ้น
“อืม! ศิษย์คารวะอาจารย์และผู้อาวุโส” เมื่อได้ยินคำพูดของหลงซีเฉิน หลินเว่ยก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็แสดงความเคารพกับซางกวนฮ่าวหยางและเหลยเป่า
“ดี! ดี! ดี! ดี เมื่อคนอื่นเห็นหลินเว่ยแสดงความยินดีกับตัวเอง พวกเขาทั้งหมดหัวเราะและพยักหน้า แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไร แต่เหลยเป่านั้นแตกต่างกัน เขากล่าวว่า “ดี” สามครั้ง เมื่อเขาอ้าปาก จากนั้นพวกเขาเดินไปหาหลินเว่ยและยื่นมือออกมา หลินเว่ยรู้สึกงงงวย ปรากฏปีกขนาดเล็กคู่หนึ่งห้อยลงบนฝ่ามือของเหลยเป่า
“นี่คือ?” สีหน้าของหลินเว่ยประหลาดใจ เมื่อเห็นปีกทั้งสองข้าง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ขมวดคิ้วและมองไปที่เหลยเป่า เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายมีอะไรจะพูดกับเขา ยิ่งไปกว่านั้นปรมาจารย์ระดับอรหันต์ย่อมเป็นคนจริงจัง
ปีกคู่นี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
แน่นอนว่า เมื่อเหลยเป่าเห็นการแสดงออกของหลินเว่ย มุมปากของเขาก็ยกขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม “หลินเว่ย! ปีกคู่นี้ข้ามอบให้เป็นของขวัญในการพบหน้า เจ้าไม่สามารถปฏิเสธได้! มองลงไปที่ปีกคู่นี้ มันคือเครื่องมือซวนฉีชั้นยอด
มันทำจากปีกของสัตว์อสูรขั้นเก้า นกอินทรีสายฟ้า จี้หยวนและวัสดุล้ำค่ามากมาย ”
“นี่มันมากเกินไป” เมื่อได้ยินเหลยเป่าพูดอย่างนั้น หลินเว่ยก็ส่ายหัวและมองไปที่ซางกวนฮ่าวหยางอย่างงง ๆ เมื่อพิจารณาจากรูปร่างของมัน เขารู้ว่ามันคือปีกที่ใช้เพื่อเหาะเท่านั้น อย่างไรก็ตาม มันทำให้หลินเว่ยกระตือรือร้นมาก
มีค่าเกินไป เขาไม่กล้าที่จะไปเอื้อมมือไปรับ ดังนั้นเขาจึงต้องขอคำแนะนำจากซางกวนฮ่าวหยาง
เมื่อเห็นว่าหลินเว่ยสามารถต้านทานการล่อลวงของเหลยเป่าและเอ่ยถามซางกวนฮ่าวหยาง เขาแสดงรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเขาทันที พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดด้วยรอยยิ้ม: “เอาสิ! ตอนนี้ผู้นำเหลยมอบให้เจ้าแล้ว
เมื่อก่อนนี้เขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อให้ได้มันมา เทียบได้กับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ อย่างไรก็ตามตอนนี้มันไม่มีประโยชน์สำหรับเขา มันจึงถูกมอบให้เจ้า เจ้าสามารถนำมันไปได้อย่างสบายใจ! ยิ่งไปกว่านั้น ปีกคู่นี้มีคุณสมบัติสายฟ้าเช่นเดียวกับเจ้า
คุณสมบัติของเจ้าเหมาะกับมันมาก ด้วยวิธีนี้เจ้าสามารถเพิ่มโอกาสในการชนะในการแข่งขันระดับสถานศึกษาได้ในภายหลัง ”
“ขอรับ อาจารย์” หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “ขอบคุณท่านมาก ”
“อืม! ไม่มีอะไรมาก ตราบใดที่เจ้าสามารถทำผลงานได้ดีในการแข่งขันระดับสถานศึกษา ข้าย่อมมีความสุขที่สุด” เมื่อเห็นการแสดงออกของหลินเว่ย เหลยเป่าโบกมือและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ข้าจะทำให้ดีที่สุด สำหรับการแข่งขันระหว่างสถานศึกษา” เมื่อได้ยินเหลยเป่าพูดแบบนั้น หลินเว่ยก็ตบหน้าอกของเขา อย่างเป็นธรรมชาติเพื่อมอบสัญญา แน่นอนเขาบอกแค่ว่าจะพยายามเต็มที่ ส่วนผลลัพธ์นั้น ไม่มีการรับประกันใด ๆ
“อืม! แค่พยายามให้ดีที่สุด” หลังจากได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจ เหลยเป่ายอมแพ้และนั่งลงบนโต๊ะหิน
“แค่ก ๆ!” หลังจากเหลยเป่าพูดจบ ฉากเบื้องหน้าก็เงียบลงทันที ไม่มีใครพูดอะไร ยกเว้นลมเพียงลมหายใจของหลินเว่ยและเสวี่ยมู่ หลังจากเงียบสักครู่ ซางกวนฮ่าวหยางก็รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ ดังนั้นเขาจึงไอสองครั้งและพูดว่า
“หลินเว่ย! สิ่งที่เจ้าทำในครั้งนี้มันมากเกินไปเล็กน้อย เจ้ารู้ว่าสิ่งที่เจ้าทำกับเสวี่ยมู่ทำให้นางได้รับบาดเจ็บสาหัส นางเป็นหญิงสาว เจ้าไม่ได้ออมมือเลย ยังมีเกาเฉียงเจ้าทำให้เขาอับอายต่อหน้าสาธารณะ ซึ่งมันการตบหน้าเขา !
เราต่างก็เป็นคนกันเอง”
“เอ่อ … “! นี่เป็นความผิดของข้า ข้าไม่รอบคอบ ข้าจะขอโทษศิษย์พี่สำหรับเรื่องของเกาเหลียง ไม่สามารถตำหนิข้าได้จริง ๆ! ข้าไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร? แต่สุดท้ายแล้ว มันก็มีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับข้า ข้าจะชดเชยให้เขา
“เมื่อได้ยินคำพูดของซางกวนฮ่าวหยาง หลินเว่ยยอมรับผิดอย่างตรงไปตรงมา
หลังจากนั้นหลินเว่ยก็ขอโทษเสวี่ยมู่ และเกาเฉียงทีละคน การแสดงออกบนใบหน้าของเกาเหลียงนั้นจริงใจมาก อย่างไรก็ตามในใจของเขานั้น ต้องการหาโอกาสสังหารหลินเว่ย แตกต่างจากเสวี่ยมู่ หลังจากเห็นหลินเว่ยขอโทษนาง
เสวี่ยมู่ก็ยังคงโกรธและหันหน้าไปด้านหนึ่ง ราวกับว่านางไม่ได้ตั้งใจที่จะให้อภัยหลินเว่ย แต่หลินเว่ยไม่สนใจเรื่องนี้ สุดท้ายคือเกาเหลียง อย่างไรก็ตามความแค้นในอดีตของอีกฝ่าย ยังไม่รอดพ้นสายตาของหลินเว่ย
มันอันตรายสำหรับคนที่มีจิตใจลึกซึ้งเช่นนี้
“เพื่อเป็นการปลอบขวัญพวกเขา ข้าตัดสินใจจะมอบรางวัลที่หลินเว่ยได้รับในครั้งนี้ 100000 แต้มจะถูกแบ่งเท่า ๆ กันกับเสวี่ยมู่และเกาเฉียง ซึ่งถือได้ว่าเป็นค่าตอบแทนสำหรับพวกเขา” ซางกวนฮ่าวหยางกล่าว
“ …… ！” เมื่อได้ยินคำพูดของซางกวนฮ่าวหยาง ปากของหลินเว่ยก็กระตุก เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ คะแนนสมทบ 100000 ไม่ใช่จำนวนน้อยสำหรับเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากซางกวนฮ่าวหยางได้เปิดปากของเขา
เขาจึงทำได้เพียงยอมรับเท่านั้น จนถึงตอนนี้ความปรารถนาที่จะแข็งแกร่งของเขา เป็นเรื่องเร่งด่วนมากขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลานี้ซางกวนฮ่าวหยางย่อมจะไม่ตัดสินใจแทนเขาแบบนี้ แน่นอนว่าแม้ว่าหลินเว่ยจะมีพลังที่ร้ายกาจ และมี ซางกวนฮ่าวหยางอยู่เบื้องหลัง
เกาเฉียงจึงไม่สามารถแตกหักกับอีกฝ่ายได้ตรง ๆ หากถ้าหลินเว่ยมีความแข็งแกร่งมากขึ้นไปอีก นับประสาอะไรกับการแก้แค้นหลินเว่ย เขาคงทำได้ไม่ได้โดยง่ายดายนัก
“อืม! ในกรณีนี้ ครั้งนี้ข้าจะเป็นคนตัดสินใจแทนเสวี่ยมู่ ลืมมันไปเถอะ!” ปรมาจารย์เฉียนรู้ดีว่าเป็นผลดีที่สุด คือขอให้หลินเว่ยขอโทษและเอาคะแนนสมทบ 50000 แต้ม ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะขอแบ่งเครื่องมือซวนฉีระดับกลางไปด้วย?
อย่าบอกว่าหลินเว่ยจะไม่เห็นด้วย แม้ซางกวนฮ่าวหยางก็จะไม่เห็นด้วยก็ตาม ถ้าเขาทำเช่นนั้นจะมีร่องรอยของความบาดหมางระหว่างเขากับหลินเว่ย
ปรมาจารย์เฉียนคิดผ่าน ๆ และหลงม่อเองก็คิดแบบนั้น เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลินเว่ยจะทำอะไร เพียงแค่ขอโทษเกาเหลียงก็เพียงพอแล้ว แต่ตอนนี้เกาเหลียง ได้รับ 50000 แต้มของคะแนนสมทบ เป็นเรื่องน่าประหลาดใจ
ท้ายที่สุดสำหรับเกาเหลียง คะแนนสมทบสำหรับเขาเพื่อการฝึกฝนให้แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น หลงม่อจึงไม่ได้มีความเห็นสำหรับเรื่องนี้
ดังนั้นหลังจากปรมาจารย์เฉียนและหลงม่อก็บอกว่า คราวนี้ถือว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว เกาเหลียงจะไม่ติดใจกับหลินเว่ยเพราะเรื่องนี้อีก
อย่างไรก็ตามหัวใจของหลินเว่ยไม่ได้สนใจ เขาจมอยู่ในความคิดของเขา นี่เป็นเพียงความคิดปรารถนาของหลงม่อและปรมาจารย์เฉียน อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่า ความแค้นของเสวี่ยมู่และเกาเหลียงที่มีต่อหลินเว่ยยังไม่หมดไป
อย่างไรก็ตามพวกเขารู้ด้วยว่า พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเว่ย ดังนั้นในตอนนี้พวกเขาจะไม่ต่อสู้กับหลินเว่ย ตราบใดที่พวกเขาไม่ทำ นี่คือจุดประสงค์ของปรมาจารย์เฉียนและหลงม่อ
หลังจากจัดการกับหลินเว่ยและเสวี่ยมู่แล้ว ซางกวนฮ่าวหยางก็ปล่อยหลินเว่ยออกไป เนื่องจากเวลาในการมอบรางวัลถูกกำหนดไว้สำหรับเช้าวันพรุ่งนี้ และเนื่องจากทุกคนต้องการอาวุธที่แตกต่างกัน
คนอื่น ๆ จึงตรงไปที่ห้องโถงกงเต๋อเพื่อเลือกมันด้วยตนเอง ต่อมาหลินเว่ยไม่ได้ไปไหน แต่กลับไปที่บ้านของเขา
หลินเว่ยนั่งอยู่บนเตียงพร้อมปีกทั้งคู่เบื้องหน้าหลินเว่ย จากนั้นก็ลอยอยู่ตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ
ท้ายที่สุดแล้ว ตามที่ซางกวนฮ่าวหยางพูด ซวนฉีระดับสูงนี้ไม่ได้แย่ไปกว่าเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากไม่สามารถประเมินด้วยคะแนนสมทบได้
