บทที่ 12 ป่าผู้ฝึกหัด
ในปัจจุบันหลินเว่ยเป็นทหารรับจ้างเหล็กนิลที่ระดับต่ำที่สุด ดังนั้นเขาจึงสามารถรับงานระดับเหล็กนิลเท่านั้น งานของระดับเหล็กนิล โดยพื้นฐานแล้วคือการรวบรวมวัสดุต่าง ๆ และมีการจ้างวานในระยะยาว ไม่ว่าจะรับงานนี้หรือไม่?
ก็สามารถส่งมอบงานได้ตลอดเวลา และมีบางส่วนที่มีกำหนดปริมาณเอาไว้ ขึ้นอยู่กับโชค บางทีอาจจะต้องทำงานอย่างหนักเพื่อรวบรวมวัตถุตามที่จ้างวาน แต่หากว่าทำไม่ได้ก็สามารถส่งงานต่อให้คนอื่นได้
หลินเว่ยนั้นไม่ยอมให้เสียเวลาไปที่ห้องโถงระดับอื่น แต่เขาจับพู่กันและกระดาษ และเริ่มบันทึกงานที่ตนเองพอที่จะทำได้
หลินเว่ยเตรียมออกเดินทาง เมื่อเช้านี้เขาเตรียมตัวมาอย่างดี ในครั้งนี้จุดหมายของเขายังคงเป็นชายป่า เขาวางแผนที่จะตามล่าสัตว์อสูรขั้นศูนย์และปรับปรุงศิลปะการคืนชีพนักรบโครงกระดูก เพราะด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา
เขาจึงไม่มีคุณสมบัติที่จะล่าสัตว์ในหุบเขาเวเนเชี่ยนได้ แม้ว่าสัตว์อสูรจะออกมาแบบไม่มีแบบแผน แต่ก็เป็นไปได้มากที่เขาจะถูกฆ่าจากสัตว์อสูร
ป่าผู้ฝึกหัดคือป่าที่หลินเว่ยเดินอยู่ ความยากตรงตามชื่อของป่านี้ มีไว้สำหรับผู้ฝึกหัดระดับแรกเริ่ม ในตอนแรกหลินเว่ยไม่รู้เรื่องนี้ แต่เขาซื้อแผนที่ที่มีชื่อพื้นที่เขียนไว้อย่างชัดเจน
ป่าแห่งนี้ใหญ่มากและมีทางแยกหลายสาย ดังนั้นจึงไม่พบว่ามีใครคนอื่นอยู่รอบ ๆ บริเวณนี้ เนื่องจากมีทางเดินหลายสายที่เชื่อมกันไว้เข้าด้วยกัน
เมื่อมองไปที่เส้นทางสี่แยกข้างหน้าเขา หลินเว่ยและเสี่ยวเฮย วิ่งไปอย่างรวดเร็ว แผนที่ชี้ไปที่ในป่าลึกเขาได้พบกับสัตว์ป่าบางตัวระหว่างทาง และเขาก็จงใจหลีกเลี่ยงพวกมัน มีเพียงสัตว์อสูรเท่านั้นที่สามารถทำให้เขาหยุดได้
ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วตั้งแต่เข้าป่า และตอนนี้พระอาทิตย์ก็ตกดิน ตำแหน่งปัจจุบันของหลินเว่ยอยู่ไกลเกินจากทางที่เขาเข้ามาในตอนแรก จากแผนที่เป้าหมายของเขา เขาอยู่กลางป่าผู้ฝึกหัด ถึงกระนั้นก็ยังมีการเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรมากมาย
โชคดีที่สัตว์อสูรพวกนั้น มีระดับต่ำและหลินเว่ยก็สามารถผ่านมันมาได้อย่างสบาย อย่างไรก็ตามเขายังไม่ได้พบกับสัตว์อสูรขั้น 1 เลยในเส้นทางที่เขาเดินมา
หลินเว่ยนั้นต้องหยุดต่อสู้ทั้งหมดห้าครั้งระหว่างเส้นทาง สิ่งที่ยากที่สุดคือ สัตว์อสูรขั้นศูนย์ระดับเก้า ตั๊กแตนเคียวโลหะ ที่มีความเร็วในการหลบหลีกที่น่าทึ่งของคู่ต่อสู้และท่อนแขนที่แข็งและแหลมทำให้ หลินเว่ยนั้น เปลืองพลังงานเป็นอย่างมาก
แม้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะได้แต่ก็ต้องสูญเสียอยู่ดี
นั่นคือหางของเสี่ยวเฮยถูกตัดออกไปครึ่งหนึ่งและเหลือเพียงโครงกระดูกและกะโหลกที่มีสีน้ำเงิน ส่วนที่เหลือได้กลายเป็นกระดูกสีขาว นี่เป็นเพราะเสี่ยวเฮยใช้พลังงานมากเกินไป โชคดีที่พลังงานเหล่านี้สามารถฟื้นตัวได้อย่างช้า ๆ
แม้ว่าสัตว์อสูรทั้งห้าตัวจะถูกฆ่าตาย ในครั้งนี้เขาพบแก่นคริสตัลเพียงชิ้นเดียว ซึ่งเป็นแก่นคริสตัลระดับเก้าที่มาจากตั๊กแตนเคียวโลหะที่จัดการได้ยากที่สุด หลังจากดูดซับแก่นคริสตัลไปแล้ว เขาได้รับพลังงานเพียง 45 หน่วยเท่านั้น
หลินเว่ยต้องการเลื่อนขั้นทักษะของเขาโดยเร็วที่สุด แต่ช่วงเวลากลางคืนนั้นมาถึงเร็วมาก ๆ และพลังของเสี่ยวเฮยก็ฟื้นตัวได้อย่างช้า ๆ ทำให้เขาต้องล้มเลิกความคิดที่จะออกล่าสัตว์และหาที่พักผ่อนอย่างเต็มที่
เป็นเรื่องที่อันตรายมาก ในเวลากลางคืนมีสัตว์อสูรบางตัวที่ไม่สามารถพบเห็นได้ในช่วงเวลากลางวัน เนื่องจากมันจะออกหากินในเวลากลางคืนและบางตัวก็ออกหากินกันเป็นกลุ่มๆ
ถ้ำเล็ก ๆ ถูกอำพรางด้วยกิ่งไม้ด้านนอก ในถ้ำใกล้กันนั้นมีสัตว์โครงกระดูกนอนอยู่บนพื้น ข้างในมีกองไฟติดอยู่และมีเศษอาหารเหลืออยู่ หลินเว่ยพิงกำแพงหินและนอนหลับไป
หลินเว่ยขอให้คืนนี้ราบรื่นโดยไร้ซึ่งเรื่องวุ่นวาย หลังจากนอนหลับไปเที่ยงคืนแล้ว หลินเว่ยที่กำลังหลับสนิท แต่เสี่ยวเฮยกลับลุกขึ้นมา
เสี่ยวเฮยตระหนักได้ว่ามีสิ่งมีชีวิตเข้ามาใกล้ด้านนอกถ้ำ จึงรีบปลุกหลินเว่ยตามคำสั่ง
เมื่อหลินเว่ยตื่นขึ้นเขาวิ่งไปที่ด้านหน้าถ้ำ และมองไปด้านนอกผ่านรอยแตกของกิ่งไม้ ด้วยความช่วยเหลือของแสงจันทร์บนท้องฟ้า หลินเว่ยเห็นคนกลุ่มหนึ่งวิ่งมาหาเขา ตามมาด้วยแสงสีเขียวจำนวนมาก เมื่อแสงสีเขียวเหล่านั้นเข้ามาใกล้ หลินเว่ยสามารถมองเห็นได้ว่าแสงสีเขียวนั้นคือดวงตาของหมาป่า ซึ่งแน่นอนว่านั่นเป็นเพราะหลินเว่ยนั้นได้ยินเสียงร้องของพวกมันด้วย
ดูเหมือนว่ากลุ่มคนเหล่านี้จะไม่แข็งแกร่งมากนัก และคาดว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บ หลินเว่ยพบว่าความเร็วของคนเหล่านั้นถูกหมาป่าแซงหน้าไป หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มคนทั้งห้าก็ถูกล้อมรอบไปด้วยหมาป่า
เนื่องจากตำแหน่งของคนเหล่านั้นอยู่ไม่ไกลจากถ้ำที่หลินเว่ยอยู่ หลินเว่ยจึงได้ยินเสียงของพวกเขา
เมื่อฟังเนื้อหาของคำพูดพวกเขา พบว่าเป็นสมาชิกของทีมทหารรับจ้าง เดิมทีพวกเขากำลังตามล่าสัตว์อสูร ที่เชิงหุบเขาเวเนเชี่ยน คราวนี้พวกเขาวางแผนที่จะกลับไปที่สหภาพแรงงานทหารรับจ้างเพื่อส่งมอบงาน เดิมทีพวกเขาวางแผนที่จะพึ่งพาสมาชิกในทีม พวกเขาทั้งหมดอยู่ในระดับแรกเริ่มของผู้ฝึกหัด และหัวหน้าของผู้ฝึกหัด
โชคร้ายที่พวกเขาได้พบกับหมาป่าที่ร้ายกาจ
จากคำพูดของพวกเขาหลินเว่ยยังได้รู้ว่า พวกมันเป็นสัตว์อสูรหมาป่าที่จะออกล่าเหยื่อแบบเป็นกลุ่มๆ อาจมีหลายร้อยตัว แม้ว่าส่วนใหญ่จะอยู่ที่ขั้นศูนย์แต่ก็มีมากกว่าหนึ่งโหล ราชาหมาป่ามีความแข็งแกร่งขั้นสอง
เมื่อได้ยินว่ามีสัตว์อสูรที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าหนึ่งขั้น หลินเว่ยหวังเพียงว่าคนเหล่านั้นจะสามารถจัดการหมาป่าขั้นสองไปได้และรีบออกไปจากที่นี่เสียที
เมื่อทั้งกลุ่มตกอยู่ในวงล้อมของหมาป่า หัวหน้าที่มีอำนาจมากที่สุดและหลาย ๆ คนร้องออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เด็ดเดี่ยว ว่า: “หนีไม่พ้นแล้ว เหล่าพี่น้องสู้ตายกับสัตว์อสูรเหล่านี้”
เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้า หลาย ๆ คนที่อยู่รอบตัวเขาก็ทำตามและตะโกนว่า
“สร้างค่ายกล เป้าหมายราชาหมาป่า ตามข้ามา” ทุกคนต่างก็ออกไปตั้งค่ายกลตามที่หัวหน้าสั่ง จากนั้นก็หยิบอาวุธขึ้นมา หัวหน้าเป็นคนแรกที่รีบวิ่งออกไป
“อ๊ะ … !” ดูเหมือนว่ากลุ่มคนพวกนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ราชาหมาป่าที่เห็นดังนั้นก็รีบเห่าหอนส่งสัญญาณ ให้ฝูงของตนเริ่มเคลื่อนไหวด้วยเช่นกัน
ด้วยเสียงเห่าหอน ไม่ช้าความเร็วของเหล่าหมาป่าก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองกลุ่มก็เริ่มต่อสู้กันทั้งคนและหมาป่า
หมาป่าทั้งหมดเป็นหมาป่าที่อยู่ขั้นศูนย์ แม้ว่าจะมีจำนวนมากแต่ก็ไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายใด ๆ กับคนเหล่านั้น ตรงกันข้าม พวกมันล้วนถูกสังหารเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะหมาป่ากลุ่มแรกที่เข้าไปปะทะกับกลุ่มคนเหล่านั้นล้วนถูกสังหารในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
“โบร๋วววว … !” ราชาหมาป่าเห็นฝูงของตนถูกสังหารตายไปแล้วเกือบหมด มันคำรามออกมาอีกครั้ง
เมื่อได้ยินเสียงคำรามดังกล่าว หมาป่าขั้นหนึ่งที่คอยปกป้องจ่าฝูงราชาหมาป่าก็รีบวิ่งออกไปทีละตัว และตรงไปหาคนเหล่านั้น
“ให้ตายเถอะ! ระวัง! ราชาหมาป่าส่งผู้คุ้มกันของมันออกมาแล้ว” เหตุการณ์เบื้องหน้านี้ไม่รอดพ้นสายตาหัวหน้ากลุ่ม ดังนั้นเขาจึงเตือนอย่างรวดเร็วและเสียงดังลั่น
