รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ – ตอนที่ 8 : เนื้อก็อบลินคิงที่เหนือความคาดหมาย

ลู่หมิงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะคิดอะไรบางอย่าง

 

โครกกกกก ~

 

เสียงคำรามจากท้องของเขาดังออกมา ทำเอาลู่หมิงถึงกับขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หยิบเอาเนื้อของก็อบลินคิงออกมาจากแหวนสองก้อนและเดินออกจากห้องไป

 

‘ฉันจะทำอะไรกินดีนะ ?’

 

ลู่หมิงคิดพร้อมกับลูบท้องตัวเองเบาๆ อันหยาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่กับจางเหว่ยและซูรั่วหลินอยู่ก็หันมาถามเขาทันที

 

“นายถืออะไรออกมาน่ะ ?”

 

ลู่หมิงหันไปมองอันหยาเล็กน้อยก่อนจะบอกไปว่า

 

“เนื้อน่ะ”

 

อันหยาที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับลุกออกจากที่นั่งและวิ่งมาหาลู่หมิงทันที

 

“ไหนๆ เนื้ออะไรงั้นเหรอแบ่งให้พวกฉันกินด้วยสิ !?”

 

ลู่หมิงมองอันหยาสลับกับเนื้อในมือทีนึงก่อนจะถามออกไป

 

“เธอจะกินได้งั้นเหรอ ?”

 

อันหยาที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าสงสัยก่อนจะพูดออกมาอย่างติดตลกว่า

 

“ทำไม นายเอาเนื้อมอนสเตอร์พวกนั้นมาทำอาหารหรือไงถึงได้พูดแบบนั้น”

 

ลู่หมิงที่ได้ยินก็พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเพื่อบ่งบอกว่าการคาดเดาของเธอนั้นถูกต้อง อันหยาที่เห็นการพยักหน้าและรอยยิ้มของลู่หมิงเธอก็ถึงกับถอยหลังไปสองก้าวก่อนจะชี้มาที่ลู่หมิง

 

“นะ… นายเอาเนื้อของมอนสเตอร์มากินงั้นเหรอ !?”

 

เมื่อได้ยินอันหยาโวยวายออกมาทั้งจางเหว่ยและซูรั่วหลินก็หันมามองที่ลู่หมิงกันเป็นตาเดียวกัน

 

“ใช่ ทำไมเหรอ ?”

 

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของลู่หมิงก็ถึงกับตกตะลึงไปเล็กน้อยก่อนที่อันหยาจะพูดกับลู่หมิงด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

 

“นะ… นายจะกินมันจริงๆเหรอ ?”

 

“ก็ใช่นะสิ มันแปลกตรงไหนงั้นเหรอ ?”

 

ลู่หมิงถามด้วยสีหน้าสับสน

 

“แปลกสิ !! มันเป็นเนื้อของพวกมอนสเตอร์เลยนะ นายกินทั้งที่ไม่รู้ว่ามันจะมีผลยังไงงั้นเหรอ !?”

 

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับเกาหัวตัวเองเบาๆก่อนจะคิดว่า การกระทำของเขาคงเป็นเรื่องที่แปลกมากสินะ แต่มันจะแปลกขนาดนั้นเลยเหรอ ? ในอดีตมนุษย์ก็ยังกินแมลงเลยและก็ไม่เห็นจะมีใครบ่นโวยวายเลยด้วยซ้ำแถมยังชอบและบอกว่ามันมีผลดีต่อร่างกายอีก นี่มันก็แค่มอนสเตอร์เนื้อของมันมีประโยชน์มหาศาลต่อร่างกายมากกว่าแมลงทอดหลายล้ายเท่า ทำเธอถึงบ่นกันนะ

 

“มันแปลกยังไง เมื่อก่อนก็มีคนกินแมลง นี่ก็แค่เนื้อมอนสเตอร์เองนะ”

 

ลู่หมิงตอบกลับ อันหยาที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับชะงักเล็กน้อยจะถอนหายใจ และพูดออกมาว่า

 

“ถ้านายอยากจะกินก็กินไปคนเถอะ”

 

ลู่หมิงยักไหล่ก่อนจะหยิบถาดและเครื่องปรุงเดินออกไปที่ระเบียง จากนั้นเขาก็ทำการหมักเนื้อพร้อมกับทำการจุดไฟที่เตา ไม่รอช้าลู่หมิงทำการย่างเนื้อลงบนเตาทันที กลิ่นหอมของเครื่องปรุงและสมุนไพรลอยโชยขึ้นมาทันที

 

เมื่อเนื้อสุกได้ที่ลู่หมิงก็หยิบออกมาหั่นเป็นชิ้นๆและกินคู่กับผักและน้ำจิ้มอย่างใจเย็น ทันทีที่เนื้อเข้าปากดวงตาของลู่หมิงก็ถึงกับโตขึ้นมาทันที

 

“ไม่คิดว่าเนื้อของก็อบลินคิงมันจะอร่อยขนาดนี้ ดีกว่าเนื้อราคาแพงอีกแหะ”

 

ลู่หมิงกินเนื้อก็อบลินคิงย่างอย่างสบายใจก่อนที่จะมีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมา

 

{ ได้รับค่าความแข็งแกร่ง 0.1 }

 

ลู่หมิงอ่านข้อความ

 

‘หืม ? ได้ค่าสถานะถึง 0.1 เลยงั้นเหรอ ? นี่มันเทียบเท่ากับคริสตัลค่าสถานะระดับกลางเลยนะ’

 

ลู่หมิงยิ้มพร้อมกับทำการกินเนื้อก็อบลินคิงย่างอย่างรวดเร็วเพื่อหวังว่าจะได้รับค่าสถานะเพิ่มขึ้น

รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ

รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ

บทนำ ลู่หมิง เด็กหนุ่มที่ย้อนเวลากลับมาโดยผลึกแห่งกาลเวลาและกลับมาสู่ช่วงเวลาที่เกมแห่งพระเจ้าพึ่งจะเริ่มต้น ด้วยความรู้จากชีวิตก่อนจะทำให้ลู่หมิงหยุดช่วงเวลาแห่งหายนะได้ที่กำลังจะเกิดขึ้นได้หรือไม่ ? ช่วงต้นของศตวรรษที่ 21 โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เสียงปริศนาผู้อ้างตนว่าเป็นพระเจ้าได้เชิญเหล่ามนุษยชาติเข้าสู่เกมเอาชีวิตรอดของเขา โลกได้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน แผนที่โลกถูกขยายออกกว่าสิบเท่า ภูมิประเทศทั่วโลกต่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่มีใครคาดคิด

Options

not work with dark mode
Reset