ลาก่อน คุณสามี – ตอนที่ 108 แฟน100วัน

“เหลวไหล! 100 วันใช่ไหม ฉันจะเป็นแฟนคุณ 100 วัน! ”

ในเวลานี้ต่อให้เป็นใครก็ต้องโกรธ เหยียนสือเซี่ยจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง เธออยากจะบอกคนเฮงซวยแบบนี้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะตาบอดและชอบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้

“คุณเป็นแฟนของแรกของฉันที่ปากร้อยต่อหน้าฉันแบบนี้ ฉันชอบนะ วันนี้เป็นวันแรกที่คบกันนะแฟนที่รัก”

ถังอี้กล่าวพลางทำท่าจะโอบไหล่ แต่เหยียนสือเซี่ยเตือนด้วยการยกเท้าขึ้นด้วยส้นเท้า

“เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบ”

เป็นตัวของตัวเองบ้าอะไรล่ะ! เธอสาปแช่งในใจ เธอรีบเข้าไปในรถ เฉี่ยนเฉียนกลับไปเก็บกระเป๋าของเธอ เธอต้องรีบกลับไปรับเขา

“นายขึ้นมาทำไม? ”

ขณะที่เธอกำลังจะออกรถ ถังอี้กลับขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับ

“ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ฉันจะต้องรีบไปเดทกับคุณสิ อ้อ…จริงสิ บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปทำความคุ้นเคยสักหน่อย”

“… ”

ไม่สามารถถีบคนออกจากรถได้อีกต่อไป เหยียนสือเซี่ยเหยียบคันเร่งขณะที่รถเริ่มออกตัวไป

ในคฤหาสน์เฉียว เฉียวชูเฉี่ยนเก็บสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและผู้สื่อข่าวด้านล่างคาดว่าพวกเขาไปทานอาหารกันหมดแล้วเลยก็ดูเงียบเป็นพิเศษ

อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่นิ้วอย่างกะทันหัน เธอก้มไปดูสิ่งที่ทิ่มมือเธอ จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น

มันเป็นกระสุนที่เธอหยิบออกมาจากด้านหลังของเฉินเป่ยชวน

คราบเลือดบนมันได้ถูกทำความสะอาดโดยเธอเมื่อนานมาแล้ว กระสุนแวววาวก็เปล่งแสงออกมา เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายด้วยน้ำมือของพ่อค้ายาเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยเธอโดยไม่ลังเล

เธอแอบเก็บลูกกระสุนไว้อย่างเงียบๆ ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ตลอดไป

“เหลวไหล! 100 วันใช่ไหม ฉันจะเป็นแฟนคุณ 100 วัน! ”

ในเวลานี้ต่อให้เป็นใครก็ต้องโกรธ เหยียนสือเซี่ยจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง เธออยากจะบอกคนเฮงซวยแบบนี้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะตาบอดและชอบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้

“คุณเป็นแฟนของแรกของฉันที่ปากร้อยต่อหน้าฉันแบบนี้ ฉันชอบนะ วันนี้เป็นวันแรกที่คบกันนะแฟนที่รัก”

ถังอี้กล่าวพลางทำท่าจะโอบไหล่ แต่เหยียนสือเซี่ยเตือนด้วยการยกเท้าขึ้นด้วยส้นเท้า

“เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบ”

เป็นตัวของตัวเองบ้าอะไรล่ะ! เธอสาปแช่งในใจ เธอรีบเข้าไปในรถ เฉี่ยนเฉียนกลับไปเก็บกระเป๋าของเธอ เธอต้องรีบกลับไปรับเขา

“นายขึ้นมาทำไม? ”

ขณะที่เธอกำลังจะออกรถ ถังอี้กลับขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับ

“ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ฉันจะต้องรีบไปเดทกับคุณสิ อ้อ…จริงสิ บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปทำความคุ้นเคยสักหน่อย”

“… ”

ไม่สามารถถีบคนออกจากรถได้อีกต่อไป เหยียนสือเซี่ยเหยียบคันเร่งขณะที่รถเริ่มออกตัวไป

ในคฤหาสน์เฉียว เฉียวชูเฉี่ยนเก็บสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและผู้สื่อข่าวด้านล่างคาดว่าพวกเขาไปทานอาหารกันหมดแล้วเลยก็ดูเงียบเป็นพิเศษ

อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่นิ้วอย่างกะทันหัน เธอก้มไปดูสิ่งที่ทิ่มมือเธอ จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น

มันเป็นกระสุนที่เธอหยิบออกมาจากด้านหลังของเฉินเป่ยชวน

คราบเลือดบนมันได้ถูกทำความสะอาดโดยเธอเมื่อนานมาแล้ว กระสุนแวววาวก็เปล่งแสงออกมา เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายด้วยน้ำมือของพ่อค้ายาเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยเธอโดยไม่ลังเล

เธอแอบเก็บลูกกระสุนไว้อย่างเงียบๆ ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ตลอดไป

เจ้าอ้วนตัวเล็กสะดุ้ง แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่พ่อแม่พูดเขาก็เริ่มมั่นใจขึ้นทันที “นายมันไม่มีพ่อ แม่ก็ไม่ต้องการ นายมันไม่มีใครเอา”

คำพูดเด็กๆ แต่กลับมีพลังทำลายล้างสูงทำให้คนรอบข้างยิ้มเยาะ เด็กไม่มีพ่อนี่ช่างน่าอายเสียจริง

เฉียวจิ่งเหยียนกำหมัดแน่น สายตาดุร้ายไม่สมวัย “นายบอกว่าใครไม่มีพ่อ!”

“พ่อแม่นายหย่ากันตั้งนานแล้ว แม่ของฉันบอกว่าตอนที่นายเกิดมาก็เป็นเด็กไม่มีพ่อ แล้วแม่ของนายก็ชอบแต่งงานกับคนรวย คนอื่นไม่เอาแล้วก็ยังไม่ยอมจากไป” เจ้าเด็กอ้วนเห็นเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ หัวเราะจึงมีรอยยิ้มหยิ่งผยองบนใบหน้าของเขา

“นายหาเรื่องนี่นา! ”

พูดจบ จิ่งเหยียนสวนหมัดเล็กๆ ลงไปบนหน้าเด็กอ้วนอย่างแรง

“โอ๊ย…”

เจ้าเด็กอ้วนร้องโอดโอยอย่าเจ็บปวด

ครูที่ต้องการพักผ่อนอย่างเกียจคร้าน สักพักได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานวิ่งเข้าห้องเรียนไปเห็นจิ่งเหยียนกำลังคร่อมเจ้าเด็กอ้วนที่นอนอยู่บนพื้น และจิ่งเหยียนกำลังต่อยใส่คนด้านล่างอย่างรัวๆ

พระเจ้า เกิดอะไรขึ้น?

หลังจากที่ถูกครูบังคับให้ดึงออกไปจากเจ้าเด็กอ้วน เขาก็ลุกขึ้นพร้อมกับจมูกที่บวมเขาร้องไห้และบ่นกับครูว่า “ครูครับ เฉียวจิ่งเหยียนต่อยผม”

เฉียวจิงเหยียนมีดวงตาแดงก่ำ และดวงตาที่โกรธเกรี้ยวของเขาดูเหมือนจะแผดเผาทุกอย่างแม้แต่อาจารย์ประจำชั้นก็ยังตกใจกับสายตานั้น

“เหลวไหล! 100 วันใช่ไหม ฉันจะเป็นแฟนคุณ 100 วัน! ”

ในเวลานี้ต่อให้เป็นใครก็ต้องโกรธ เหยียนสือเซี่ยจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง เธออยากจะบอกคนเฮงซวยแบบนี้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะตาบอดและชอบผู้ชายเฮงซวยแบบนี้

“คุณเป็นแฟนของแรกของฉันที่ปากร้อยต่อหน้าฉันแบบนี้ ฉันชอบนะ วันนี้เป็นวันแรกที่คบกันนะแฟนที่รัก”

ถังอี้กล่าวพลางทำท่าจะโอบไหล่ แต่เหยียนสือเซี่ยเตือนด้วยการยกเท้าขึ้นด้วยส้นเท้า

“เป็นตัวของตัวเอง ฉันชอบ”

เป็นตัวของตัวเองบ้าอะไรล่ะ! เธอสาปแช่งในใจ เธอรีบเข้าไปในรถ เฉี่ยนเฉียนกลับไปเก็บกระเป๋าของเธอ เธอต้องรีบกลับไปรับเขา

“นายขึ้นมาทำไม? ”

ขณะที่เธอกำลังจะออกรถ ถังอี้กลับขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับ

“ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ฉันจะต้องรีบไปเดทกับคุณสิ อ้อ…จริงสิ บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปทำความคุ้นเคยสักหน่อย”

“… ”

ไม่สามารถถีบคนออกจากรถได้อีกต่อไป เหยียนสือเซี่ยเหยียบคันเร่งขณะที่รถเริ่มออกตัวไป

ในคฤหาสน์เฉียว เฉียวชูเฉี่ยนเก็บสัมภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและผู้สื่อข่าวด้านล่างคาดว่าพวกเขาไปทานอาหารกันหมดแล้วเลยก็ดูเงียบเป็นพิเศษ

อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่นิ้วอย่างกะทันหัน เธอก้มไปดูสิ่งที่ทิ่มมือเธอ จากนั้นจึงขมวดคิ้วแน่น

มันเป็นกระสุนที่เธอหยิบออกมาจากด้านหลังของเฉินเป่ยชวน

คราบเลือดบนมันได้ถูกทำความสะอาดโดยเธอเมื่อนานมาแล้ว กระสุนแวววาวก็เปล่งแสงออกมา เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายด้วยน้ำมือของพ่อค้ายาเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและช่วยเธอโดยไม่ลังเล

เธอแอบเก็บลูกกระสุนไว้อย่างเงียบๆ ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ตลอดไป

ลาก่อน คุณสามี

ลาก่อน คุณสามี

ความทรงจำของปลาอยู่ได้แค่ 7 วินาที แต่ฉันกลับรักคุณมาถึง 7 ปี ……………..เฉียวชูเฉี่ยน เฉียวชูเฉี่ยนไม่คิดเลยว่าวันแรกที่เธอมาถึงประเทศจีน เธอจะได้พบกับอดีตสามีของเธอ……….เฉินเป่ยชวน มีข่าวลือมาว่า เจ้าของกิจการสถานบันเทิงอย่างเฉินเป่ยชวน เป็นคนที่มีนิสัยแปลกๆ และไม่สนใจผู้หญิง แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยแต่งงานและเคยหย่ามาก่อน ซ้ำยังมีลูกแล้วอีกด้วย “ใคร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งในขั่วโลกเหนือ “เป็น…….เป็นลูกของฉันเอง” “อ่อ ถ้างั้นคุณเลขาเฉียวสาธิตผมหน่อยสิว่าทำยังไง” เขาหยุดคำพูดของเขา และก้าวเข้าไปหาเธอ ทำให้เธอไปไหนไม่ได้ดวงตาของชายหนุ่มมืดลงทันที คุณลุงลู่ฉีเหรอ? “………” เธอ ซวย แล้ว! เฉียวชูเฉี่ยน เด็กน้อยเฉียวจิ่งเหยียนไม่ทำตาม และเข้าไปกัดต้นขาของเขา “ปล่อยหม่ามี๊ของผมนะ ผมเป็นลูกของหม่ามี๊และคุณลุงลู่ฉี ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset