เมื่อคนขับรถแท็กซี่เห็นสถานการณ์เบื้องหน้านี้ จึงได้เหยียบคันเร่งแล้วขับรถออกไปทันที
เมื่อรถแท็กซี่ขับจากไปแล้ว ต่อให้ตอนนี้เฉินเป่ยชวนจะปล่อยเธอออก เธอก็หนีไปไหนไม่ไกล ดังนั้นเธอจึงรวบรวมความกล้าเงยหน้าสบตากับแววตาอันเย็นชาของเขา “คุณคิดจะทำอะไรอีก ?”
ความอัปยศเมื่อสักครู่นี้ยังรู้สึกไม่สาแก่ใจ จึงวิ่งตามลงมาเช่นนี้ เพื่อให้ความอัปยศที่อึดอัดใจกับเธอมากยิ่งขึ้นอย่างนั้นหรือ ?
“ทำไมถึงไป Q&C ?”
เฉินเป่ยชวนคว้าแขนของเธอเอาไว้ หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น หางตาเต็มไปด้วยบันดาลโทสะ คิดไม่ถึงว่าเมื่อสักครู่นี้เขาจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ววิ่งตามเธอมาเช่นนี้ !
“การที่ฉันจะไปทำงานที่ไหนมันไม่เกี่ยวกับท่านประธานเฉินหรือเปล่าคะ ? หรือจะบอกว่า Q&C เป็นบริษัทของคุณ ?”
สายตาทั้งคู่ประสานกัน เธอบังคับให้ตนเองห้ามถดถอยแม้แต่นิดเดียว เฉินเป่ยชวน คุณกล้ายอมรับหรือเปล่าว่าผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของ Q&C นั้นคือคุณ คุณเองนั่นแหละคือประธานใหญ่ตัวจริง ?
เมื่อสายตากวาดไปเห็นแขนที่ถูกบีบจนแดงก่ำขึ้นมาของเธอ เฉินเป่ยชวนจึงคลายมือออกจากนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งเย็นชา “ไม่ใช่ว่าบริษัทไหนก็ตามจะต้องตาผมเฉินเป่ยชวนหรอกนะ”
“งั้นเหรอคะ ?”
มุมริมฝีปากของเฉียวชูเฉี่ยนโค้งขึ้นอย่างเหน็บแนม สายตาก็ชักกลับเช่นกัน ในเมื่อไม่ต้องตา แล้วเหตุใดเมื่อเจ็ดปีก่อนจะต้องสืบสาวสถานการณ์การบริหารของเฉียวกรุ๊ปด้วย เหตุใดต้องให้เลขาไปจับตามองโรงงานทุกวันด้วย แล้วเหตุใดต้องซื้อสิทธิ์ถือหุ้นอันมหาศาลหลังจากที่เฉียวกรุ๊ปเกิดเรื่องขึ้นด้วย !
เฉินเป่ยชวน ตั้งแต่เริ่มต้นฉันก็เป็นแค่บุคคลที่ถูกหลอกสำหรับคุณใช่หรือไม่ ?
เขาเห็นรอยยิ้มที่อยู่มุมริมฝีปากของเธอจึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันควัน “ผมจะแต่งงานอยู่แล้ว จากนี้ไปอย่าโผล่มาให้ผมเห็นหน้าอีก”
“ประธานเฉินคิดมากเกินไปแล้วค่ะ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบริษัทที่เซ็นสัญญากับ Q&C คือเฟิงฉิง จากนี้ไปงานที่เกี่ยวข้องกับเฟิงฉิงฉันจะไม่รับทำแล้วค่ะ”
ถ้าหากเป็นไปได้ เธอไม่ยินยอมที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเขาด้วยซ้ำ
“ดีมาก คุณน่าจะรับงานที่เกี่ยวข้องกับบริษัทลู่กรุ๊ปเยอะ ๆ หน่อย ไม่อย่างนั้นในอนาคตอาจจะไม่มีโอกาสแล้ว”
ริมฝีปากอันบางและคมกริบ กล้ามเนื้อบริเวณแก้มเกร็งแน่นครั้นแทบจะสังเกตไม่เห็น ผู้หญิงเลวคนนี้นี่
คิดไม่ถึงว่าอยู่ ๆ เขาจะเอ่ยพาดพิงถึงลู่กรุ๊ปได้ สีหน้าของเฉียวชูเฉี่ยนจึงเปลี่ยนแปลงไปทันที “คุณคิดจะทำอะไร ?”
“ผมคิดจะทำอะไรมันเกี่ยวอะไรกับคุณ ?” อยู่ ๆ ริมฝีปากของเฉินเป่ยชวนก็ยกขึ้นมาอย่างชั่วร้าย ความเย็นชาที่หางตากลับผุดบันดาลโทสะภายในใจขึ้นมาแทน เมื่อสักครู่นี้ยังแสดงท่าทีว่าไม่ต้องการเกี่ยวพันอะไรกับเขาในอนาคตอยู่เลย เมื่อเอ่ยพาดพิงถึงลู่กรุ๊ป ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอกลับกระตือรือร้นเช่นนี้เลยหรือ
“เฉินเป่ยชวน คุณคิดจะทำอะไรกับลู่กรุ๊ป ?”
เมื่อก่อนเขาใช้ลู่กรุ๊ปในการข่มขู่เธอ บีบบังคับให้เธอเข้ามาสู่ตระกูลเฉิน ครั้นบัดนี้ผู้ที่ผิดสัญญาคือเฉินเป่ยชวน เพราะเหตุใดเขาจึงจะลงมือกับลู่กรุ๊ปอีก
“คุณรู้ไหมว่าเฟิงฉิงแสดงถึงอะไร ?” เขาไม่ตอบกลับเธอไปตรง ๆ ครั้นไม่รอคำตอบจากเธอ ก็ให้คำตอบเธอไปทันควัน “แสดงถึงความมีเงิน แสดงถึงความมีอำนาจ แสดงถึงความมั่นใจ”
“……”
สีหน้าของเฉียวชูเฉี่ยนซีดเซียว ความหมายของเขาคือต้องการที่จะลงมือกับลู่กรุ๊ปจริง ๆ งั้นหรือ
“ทำไม เจ็บใจงั้นเหรอ เห็นใจลู่กรุ๊ปหรือว่าเห็นใจชู้ของคุณล่ะ ?”
เฉินเป่ยชวนจ้องใบหน้าที่บึ้งตึงขึ้นเรื่อย ๆ ของเธอ ไฟแห่งความโมโหที่อยู่ในใจกลับแผดเผารุนแรงยิ่งขึ้น
“เฉินเป่ยชวน เรื่องระหว่างฉันกับคุณไม่เกี่ยวข้องกับลู่กรุ๊ปและลู่ฉีเลยนะ”
เขาถูกสองคำสุดท้ายแทงใจดำ น้ำเสียงของเธออดไม่ได้ที่จะดังขึ้นมา เธอและลู่ฉีรู้จักกันมาหลายปีแล้ว ครั้นนอกเหนือจากเธอเห็นลู่ฉีเป็นเพื่อนแล้วก็ไม่มีอย่างอื่น การที่ผู้อื่นให้ร้ายระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นเธอสามารถคิดเสียว่าไม่ได้ยินได้ ครั้นเฉินเป่ยชวนจะคิดเช่นนั้นไม่ได้
เธอหลงรักเขามาสิบปี ความรักสิบปีไม่ใช่เปลี่ยนแปลงได้เพราะคำพูดใส่ร้ายป้ายสีนี้
“ในที่สุดก็พูดถึงลู่ฉีแล้ว ? เฉียวชูเฉี่ยนคุณคิดว่าถ้าผมบอกลู่ฉีไปว่า ช่วงเวลาที่คุณอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลเฉิน ได้ดื่มด่ำอยู่ภายใต้ร่างกายของผมมาหลายคืน คุณเดาซิว่าเขาจะว่ายังไง ? จะทิ้งผู้หญิงหลายใจอย่างคุณเหมือนกับผมหรือเปล่า ?”
เพียะ !
เสียงมือกระทบใบหน้าดังกึกก้องดังขึ้นมา มือที่ค้างอยู่กลางอากาศของเฉียวชูเฉี่ยนสั่นคลอนเบา ๆ เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจอย่างรุนแรง ราวกับถูกพันมีดหมื่นแล่อย่างไรอย่างนั้น
เธอเป็นผู้หญิงหลายใจในความคิดของเขาอย่างนั้นหรือ !
“เธอตบฉัน ?”
บนใบหน้าของเฉินเป่ยชวนมีรอยเส้นแดง ๆ ผุดขึ้นมา เมื่ออยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแล้วก็มีความเด่นชัดขึ้นมา นัยน์ตาที่สุดแสนอันตรายเพิ่มความรุนแรงขึ้นมาทันใด ทำให้น่าสงสัยว่าในอีกไม่กี่วินาทีต่อมาเขาอาจจะลงมือฆ่าคนเนื่องด้วยความโมโหได้
“เฉินเป่ยชวน คุณไม่ควรค่าที่จะให้ฉันรักเลย !”
บาดแผลที่ฉีกออกนั้นมีเลือดไหลซึมออกมาไม่หยุด ความเจ็บปวดแผ่ซ่านจากหัวใจเข้าไปยังแขนขา ครั้นเธอไม่สามารถล้มลงได้ สิบปี เธอหลงผิดรักเขามาตั้งสิบปี !
มืออันชายื่นออกไปกลางอากาศ เฉินเป่ยชวน คุณไม่ควรค่าที่จะให้ฉันรัก ! ไม่ควรค่า !
รถแท็กซี่คันหนึ่งขับเคลื่อนเข้ามา เธอใช้พละกำลังสุดท้ายที่เหลืออยู่น้อยนิดเปิดประตูรถแล้วมุดเข้าไปทันที
“โชเฟอร์คะ รบกวนขับเร็ว ๆ เลยค่ะ”
คนขับรถได้ยินดังนั้นก็เหยียบคันเร่งตามที่เธอบอกทันที หลังจากที่รถขับออกไปร้อยกว่าเมตรแล้วนั้น คนขับรถด้านหน้าจึงเอ่ยสอบถาม “คุณผู้หญิงจะไปที่ไหนเหรอครับ ?”
“Q&C ค่ะ”
น้ำตาไหลรินลงมาอย่างเหนือการควบคุม เฉียวชูเฉี่ยนไม่ได้เช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนี้แต่อย่างใด น้ำตาเหล่านี้ก็คือความรักผิด ๆ สิบปี ให้มันไหลออกมาให้เกลี้ยงจะดีเสียกว่า
เฉินเป่ยชวนจ้องรถแท็กซี่ที่ขับออกไปไกลเรื่อย ๆ จนกระทั่งหายลับไปเบื้องหน้า ครั้นเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม ความเจ็บปวดที่เจ็บแสบบนแก้มของเขาเตือนสติเขาในเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ทุกประการ
เวลาต่อมานัยน์ตาที่ยังมีโทสะอยู่นั้นก็มีความหงุดหงิดใจผุดขึ้นมาแทน เฉียวชูเฉี่ยน ฉันไม่ควรค่าที่จะให้เธอรัก แล้วลู่ฉีควรค่าหรือเปล่า ?
หลินเฟยเอ๋อร์ที่เปลี่ยนชุดแต่งงานออกแล้ว ยืนอยู่เบื้องหน้าหน้าต่างบานใหญ่ เธอมองเห็นเหตุการณ์เบื้องล่างทุกประการด้วยสายตาอึมครึม แม้ว่าเฉินเป่ยชวนจะประกาศว่าจะแต่งงานกับตน ครั้นในใจของเขากลับไม่มีพื้นที่สำหรับตนเลยแม้แต่น้อย
ถ้าหากเธอทราบว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของเขากับเฉียวชูเฉี่ยน ความเข้าใจผิดคลี่คลาย ตัวเธอเองคงไร้ซึ่งพื้นที่ยืนแล้ว
นิ้วมือเรียวยาวกุมหมัดแน่น พยายามควบคุมความอยากกำจัดเด็กคนนั้นภายในก้นบึ้งของจิตใจเอาไว้ เธอจะต้องรอคอยโอกาสที่เหมาะสมที่สุด อดทนเหนื่อยครั้งเดียวแต่สบายไปทั้งชาติถึงจะถูกต้อง
หลังจากกลับมาที่ Q&C แล้วเฉียวชูเฉี่ยนก็เดินบึ่งไปที่ห้องทำงานของหวังลี่ทันที
“เฉียว……เลขาเฉียว คุณกลับมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอคะ ?”
“คุณเลขาหวัง คุณจะต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับบอสไม่ใช่เหรอคะ ทำไมยังไม่ออกเดินทางอีก ?”
เธอโยนสัญญาที่เซ็นชื่อเรียบร้อยแล้วลงบนโต๊ะทำงาน จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา
“ผู้จัดงานเลี้ยงมีธุระกะทันหันก็เลยยกเลิกไปน่ะค่ะ ฉันเองก็เพิ่งได้รับแจ้งตอนที่กำลังจะออกเดินทางเหมือนกัน แต่ว่าคุณออกไปพร้อมสัญญาเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เลยคิดว่ารอคุณอยู่ที่ห้องทำงานก็ได้”
ทำงานเป็นเลขาล้วนมีคารมที่ดีอยู่แล้ว หวังลี่รีบปรับอารมณ์กลับมาสงบนิ่งอย่างรวดเร็ว ถ้าหากครั้งนี้บริษัทรับสมัครเลขาพิเศษที่เหมาะสมไม่ได้ เช่นนั้นเธอก็คงจะเป็นผู้ที่ถูกเลื่อนตำแหน่ง ครั้นดันโดนเฉียวชูเฉี่ยนผู้นี้แย่งชิงไปเสียแล้ว
เมื่อได้ยินข้ออ้างที่โกหกโดยไม่มีสคริป ความเย็นชาบริเวณมุมริมฝีปากของเฉียวชูเฉี่ยนจึงกลายเป็นเหน็บแนม “ในเมื่อรอฉันอยู่ที่ห้องทำงาน ทำไมต้องปิดเครื่องด้วย ?”
“ฮะ ? โทรศัพท์ฉันปิดเครื่องงั้นเหรอคะ ? ทำไมฉันไม่รู้เลย ?”
หวังลี่แสร้งทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ขึ้นมา เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจของตนเอง ครั้นเธอกลับคร้านที่จะทนดูเล่ห์เหลี่ยมเช่นนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว “สัญญาเซ็นเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าคุณกล้าวางกับดักฉันครั้งที่สองอีก ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าอะไรคือการเสียใจภายหลัง !”
หลังจากที่โพล่งคำพูดสุดท้ายที่สุดแสนจะเย็นชาออกมาแล้ว เธอก็หลังหันเดินกลับห้องทำงานของตนเองทันที ตอนแรกคิดว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์ของเพื่อนร่วมงานระดับสูงก่อน ครั้นเห็นทีว่าตอนนี้คนที่ Q&C จะมีความรู้สึกขัดแย้งกับตน
