ลาก่อน คุณสามี – ตอนที่ 82 บงการลูกคนรวยสักคน

แน่นอนว่าการมีเจ้านายที่หล่อเหลาเป็นเรื่องดี แต่มีเจ้านายที่หล่อเหลาอยู่แล้วสิ่งที่พวกเขารู้สึกได้ก็คือพวกเขาไม่สามารถมาสายหรือเลิกงานก่อนเวลาได้ ที่มากกว่านั้นคือไม่สามารถทำอย่างอื่นได้เลยในเวลางาน

“ใครใช้ให้ภรรยาของเจ้านายอยู่ใน MRล่ะ ต่อไปนี้พวกเราต้องเรียนรู้นะ ขนาดท่านประธานอยู่ในใต้อำนาจได้เลย หากพวกเราทำได้บ้างอาจจะบงการลูกคนรวยสักคนก็เป็นได้นะ”

ในห้องน้ำพนักงาน เฉียวชูเฉี่ยนที่นั่งอยู่บนฝาชักโครกนั่งฟังเพื่อนร่วมงานนิทากันอย่างอึดอัด เธอควบคุมเฉินเป่ยชวนงั้นเหรอ?

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเฉินเป่ยชวนผู้ชายที่ขาดเพื่อน เพียงแค่ชอบนัดเธอไปกินข้าวด้วยกันเท่านั้น

“แต่ว่านะ อย่าลืมว่ายังมีคนสวยหลินอีกคน”

การสนทนาข้างนอกดังขึ้นอีกครั้งเฉียวชูเฉี่ยน ความฝันอันแสนหวานของเธอพังทลายลง ใช่สิ เธอลืมไปเลยว่ายังมีหลินเฟยเอ๋อร์อีกคนหนึ่ง

หลังจากเสียงเปิดประตูดังขึ้น เสียงพูดคุยก็ไกลออกไปเรื่อยๆ เธอกดชักโครกแล้วเดินออกมามองดูตัวเองในกระจก ระหว่างเธอกับเฉินเป่ยชวน ไม่ใช่มีเพียงปมรักเก่าเมื่อเจ็ดปีก่อน แต่ทว่ายังมีผู้หญิงอีกมากมาย

ถึงแม้ว่าไม่อยากจะอารมณ์เสียเพราะบทสนทนาเมื่อครู่ แต่เธอก็ไม่สามารถอารมณ์ดีขึ้นได้ เมื่อตัดสินใจจะกลับไปยังห้องทำงานเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองแต่เธอกลับโดนลินดาเรียกไว้

“เฉี่ยนเฉียน”

“มีอะไร?” เธอชะงักฝีเท้า สงสัยว่าทำไมสีหน้าของลินดาถึงดูแปลก ๆ

“คุณอย่าเพิ่งกลับไปที่ห้องทำงานในตอนนี้เลยค่ะ”

ลินดาเตือนว่า “เมื่อครู่หลินเฟยเอ๋อร์เพิ่งมาถึง ตอนนี้อยู่ในห้องทำงานของท่านประธานเฉิน”

ในช่วงหลายวันนี้เธอรู้สึกได้ถึงบรรยากาศสีชมพูระหว่างเจ้านายกับเลขาเฉียว แต่เธอไม่คิดว่าหลินเฟยเอ๋อร์จะมาที่นี่ด้วยท่าทางที่ไม่น่าเชื่อ

เหลือบมองไปที่ห้องทำงานที่กำลังปิดอยู่เฉินเป่ยชวน เหมือนตรงหน้ากลายเป็นฉากหนึ่งที่เคยเห็นมาก่อน หลินเฟยเอ๋อร์กับเฉินเป่ยชวนอยู่ข้างในนั้น พวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่?

เธอกลับไปที่ห้องทำงานโดยไม่ฟังคำแนะนำของลินดา เธอมองผ่านกระจกใสเห็นภาพหลินเฟยเอ๋อร์กอดเฉินเป่ยชวนจากด้านหลัง

ในห้องทำงาน เฉินเป่ยชวนขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ แต่มือของหลินเฟยเอ๋อร์ก็โอบรอบเอวของเขาไว้แน่น แม้ว่าเขาต้องการจะดึงเธอออกไป แต่เขาก็ยังคงอดทนด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ

“เป่ยชวนฉันไม่อยากเลิกกับคุณ คุณบอกว่าคุณชอบที่จะอยู่กับฉัน” หลินเฟยเอ๋อร์ตีหน้าเศร้า พูดอย่างอ่อนแรงและวิงวอนต่อหน้าเขา

“นั่นเป็นเพราะผมรู้ว่าคุณต้องการอะไร” เมื่อคำพูดเย็นชาออกมาจากริมฝีปากบางของเขาในมือมีเช็กสิบล้าน ตัวเลขบนนั้นทำให้หลินเฟยเอ๋อร์ใจสั่น แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ขอเพียงแค่เธอได้อยู่ข้างกายของเฉินเป่ยชวน อย่าพูดถึงเงินสิบล้านเลย เงินหนึ่งพันล้านเธอก็สามารถเอามาได้

“เป่ยชวนฉันไม่ต้องการเช็กนี้ ฉันรักคุณจริงๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณ ฉันตกหลุมรักคุณเพื่อที่จะอยู่ข้างกายคุณ ฉันพยายามแสดงทุกบาท ที่ฉันไม่เป็นข่าวอื้อฉาวก็เพราะฉันรักคุณจริงๆ”

เธอยอมรับว่าความสัมพันธ์ของเธอและเขามีอะไรบางอย่าง แต่ความรู้สึกที่เธอมีนั้นเธอรู้สึกจริงๆ ผู้ชายแบบนี้ถึงจะเป็นผู้ชายที่เธออยากได้ เธอ…หลินเฟยเอ๋อร์จะต้องอยู่ข้างกายผู้ชายที่ดีที่สุดแบบนี้เท่านั้น

เฉินเป่ยชวนหัวเราะเยาะเสียงดัง “คุณแสดงเยอะเกินไปหน่อยนะ”

ด้วยทักษะการแสดงที่เยี่ยมยอดเช่นนี้จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ชื่อเสียงในการคว้ารางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมในช่วงสองปีที่ผ่านมา

จากนั้นร่างของเขาแข็งขืนเล็กน้อย เขาต้องการจะผละออกไปจริงๆ

เฉียวชูเฉี่ยน…ในหัวของเธอนึกถึงคนคนนี้ ใช่แล้ว หล่อนนี่เอง ที่เฉินเป่ยชวนเป็นแบบนี้ก็เพราะผู้หญิงคนนั้น หากไม่ใช่เพราะหล่อนปรากฏตัวขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน เธอก็จะยังเป็นคนที่ผู้หญิงทุกคนต้องอิจฉา

“เป็นเพราะเฉียวชูเฉี่ยนหรือเปล่า ฉันไม่ต้องการสถานะใด ๆ ”

ร่างเพรียวสั่นเทา เสียงหายใจหอบดังขึ้นเบาๆ ตำแหน่งข้างกายของเฉินเป่ยชวนเธอนั้นต้องการ ชื่อเสียงก็ต้องการเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอต้องแน่ใจก่อนว่าจะได้อยู่ข้างกายเขาจริงๆ

เฉียวชูเฉี่ยนมองคนทั้งสองที่กอดกันในห้องทำงาน ดวงตาของเธอสั่นสะท้านด้วยความโกรธ

เขาไม่เต็มใจที่จะผลักผู้หญิงคนนั้นออกไป

เฉียวชูเฉี่ยนอดทนดูต่อไปไม่ได้จึงผละออกจากตรงนั้น ลินดาเห็นว่าเธอสีหน้าไม่ค่อยดีนัก อยากพูดปลอบเธอสักสองสามประโยค แต่เธอกลับชิงเอ่ยปากก่อนว่า “ลินดาฉันมีธุระ ต้องอออกไปก่อน คุณช่วยฉันดูหน่อย”

“เฉี่ยนเฉียน คุณสบายดีไหม?”

“ไม่เป็นไร”

ไม่สนใจว่ารอบยิ้มที่ยิ้มออกไปนั้นจะน่าเกลียดหรือไม่ เธอเดินเข้าไปในลิฟต์ เธอกับเฉินเป่ยชวนในตอนนี้หย่าร้างกันแล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรเขาได้

แต่ทำไมใจมันหดหู่และอึดอัดเหลือเกิน

“ถ้าคุณคิดว่าจำนวนเงินของเช็กนี้ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ฉันสามารถเพิ่มศูนย์ในตัวเลขให้ได้อีก แต่ฉันต้องเตือนคุณว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่คุณจะเลือก ถ้าคุณไม่ยอมรับฉันก็ยังสามารถบรรลุเป้าหมายได้อยู่ดี ฉันคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและคุณควรรู้ว่าทางเลือกใดเป็นประโยชน์ต่อคุณมากกว่า ”

เขาดึงมือรอบเอวของเขาออกไป เขาหันไปมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างรังเกียจเล็กน้อยและเติมเลขศูนย์ในเช็ก ตอนนี้มีมูลค่าถึง 100 ล้านแล้ว

หลินเฟยเอ๋อร์มองเช็กที่ส่งให้เธอ เลขศูนย์เป็นสิ่งที่เธอต้องการมาโดยตลอด จะไม่ล่อใจได้อย่างไร คราวนี้ไม่ใช่สิบล้าน แต่เป็น 100 ล้าน

“ถ้าฉันไม่ยอมรับเช็คนี้คุณจะทำอะไรกับฉัน”

เธอควบคุมความอยากได้พลางเงยหน้าขึ้นมองอย่างน่าสงสาร ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเธออยู่ใกล้ ๆ กับ เฉินเป่ยชวน และเข้าใจอารมณ์ของเขาบ้างแล้ว ในเมื่อเขาพูดแบบนั้นออกมาแล้ว เขาก็จะทำแน่นอน เพียงแค่คิดถึงวิธีที่เขาจะทำ เธอก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

“ด้วยความสามารถของฉัน มันไม่น่าจะยากสำหรับคุณที่จะหายตัวไปในเมืองซั่นเป่ย

น่าจะไม่ยากหรอกนะ? เป็นยังไงล่ะ เลือกได้หรือยัง? ”

สีหน้าของเฉินเป่ยชวนสงบนิ่ง ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ความเย็นชาของเขาเหมือนกับมีด ที่พร้อมจะเชือดผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขา

“คุณก็รู้ว่าฉันรักคุณจริงๆ”

น้ำตาที่พร่ามัวหยดลงมาจากมุมตา แต่กลับแลกมาด้วยรอยยิ้มมุมปากของเขา บนโลกใบนี้มีหัวใจมากมาย แต่ใจที่แท้จริงกลับมีไม่กี่ดวง

“จะรับเช็คหรือจะให้ฉันส่งคุณไป? ”

ดวงตาที่เย็นชามองไปที่ใบหน้าของหลินเฟยเอ๋อร์อีกครั้งด้วยความเย็นชาและไร้ความปรานี

“ตกลง ฉันตกลงที่จะเลิกกัน แต่โปรดเชื่อว่าฉันรักคุณจริงๆ ”

หลังจากได้รับเช็คจำนวนมากมายเธอค่อยๆ เช็ดน้ำตาออกจากมุมตาของเธอราวกับเป็นผู้หญิงน่าสงสารที่ถูกบังคับให้เลือก เฉินเป่ยชวนมองเธออย่างเฉยเมย ความรักที่แท้จริงแบบนี้ไม่ได้หายากสำหรับเขา

ลาก่อน คุณสามี

ลาก่อน คุณสามี

ความทรงจำของปลาอยู่ได้แค่ 7 วินาที แต่ฉันกลับรักคุณมาถึง 7 ปี ……………..เฉียวชูเฉี่ยน เฉียวชูเฉี่ยนไม่คิดเลยว่าวันแรกที่เธอมาถึงประเทศจีน เธอจะได้พบกับอดีตสามีของเธอ……….เฉินเป่ยชวน มีข่าวลือมาว่า เจ้าของกิจการสถานบันเทิงอย่างเฉินเป่ยชวน เป็นคนที่มีนิสัยแปลกๆ และไม่สนใจผู้หญิง แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยแต่งงานและเคยหย่ามาก่อน ซ้ำยังมีลูกแล้วอีกด้วย “ใคร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งในขั่วโลกเหนือ “เป็น…….เป็นลูกของฉันเอง” “อ่อ ถ้างั้นคุณเลขาเฉียวสาธิตผมหน่อยสิว่าทำยังไง” เขาหยุดคำพูดของเขา และก้าวเข้าไปหาเธอ ทำให้เธอไปไหนไม่ได้ดวงตาของชายหนุ่มมืดลงทันที คุณลุงลู่ฉีเหรอ? “………” เธอ ซวย แล้ว! เฉียวชูเฉี่ยน เด็กน้อยเฉียวจิ่งเหยียนไม่ทำตาม และเข้าไปกัดต้นขาของเขา “ปล่อยหม่ามี๊ของผมนะ ผมเป็นลูกของหม่ามี๊และคุณลุงลู่ฉี ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset