ลำนำบุปผาพิษ – ตอนที่ 683-684

บทที่ 683 + 684

บทที่ 683 สิ่งที่มีให้ชมอยู่เสมอคือการแอบรัก…

ถึงแม้พลังวิญญาณของกู้ซีจิ่วจะไม่นับว่าสูง แต่พลังของเธอแข็งแกร่ง ฝีมือเยี่ยมยอด สร้างปาฏิหาริย์มากมายหลายครั้ง ทำให้อาจารย์ใหญ่กู่ที่มาตรฐานสูงมาโดยตลอดต้องมองเธอใหม่

เอ่อ บางครั้งก็ถูกเธอยั่วโมโหจนต้องกัดฟันกรอดๆ

เธอรักเงินทอง แต่เธอก็เป็นสุภาพชนที่ชมชอบเงิน ทราบลู่ทางหาเงินดี

หารายได้ย่อมต้องมีกำไรชัดเจน ต่อให้เป็นคนคดก็ต้องเข้าสู่ที่แจ้ง คุณยินยอมเข้าเนื้อก็เป็นเรื่องของคุณแล้ว…

เธอดูเย็นชา ทว่ามีคุณธรรมนัก ยามที่เธอขายยาในตลาดผี หากมีคนที่ต้องใช้อย่างเร่งด่วนแต่ไม่เงิน เธอก็ยอมส่งมอบให้

แน่นอนว่าเป็นการติดบัญชีไว้ก่อน…

เธอกระทำเรื่องราวแบบตามใจฉัน แต่กลับมีเอกลักษณ์นัก ไม่ทำให้คนรู้สึกเดียดฉันท์

ดังนั้นในสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ที่มีอัจฉริยะอยู่มากหน้าหลายตานี้ มีเด็กหนุ่มไม่น้อยที่ชมชอบเธอ เพียงแต่ถูกกลิ่นอายของเธอกดดัน จึงไม่กล้าสารภาพรัก…

ถึงอย่างไรก็เป็นเด็กน้อยอายุสิบกว่าปีทั้งนั้น เด็กในวัยนี้หน้าบางยิ่งนัก สิ่งที่มีให้ชมอยู่เสมอคือการแอบรัก…

‘กู้ซีจิ่วช้ำรัก’ เป็นหัวข้อที่ฝูงชนซุบซิบกันอยู่เสมอในหลายวันมานี้ แต่คนส่วนใหญ่ก็แค่ว่างงานจนซุบซิบไปเรื่อยเท่านั้น ไม่ได้คิดคำนึงถึงอย่างเป็นจริงเป็นจัง

หัวข้อสนทนานั้นแม้กระทั่งกู้ฉานโม่ก็ได้ยินแล้ว เดิมทีเขายังกังวลอยู่บ้าง ห่วงว่ากู้ซีจิ่วที่อยู่ในสภาวะช้ำรัก จะแสดงฝีมือไม่ได้ตามมาตรฐานที่ควรเป็น

แต่ยามนี้พอได้เห็นนางเป็นเช่นนี้ เขาพลันโล่งใจขึ้นมาทันที!

ท่าทางของนางเหมือนคนช้ำรักตรงไหนกัน?

นางไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลยมิใช่หรือ?!

ครั้งนี้บนเวลีมีผู้ตัดสินอยู่ไม่น้อย คือกู่ฉานโม่ตลอดจนอาจารย์เก้าท่านของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ แถมยังเพิ่มเยี่ยนเฉินมาอีกหนึ่งคน แค่คนกลุ่มนี้ก็สร้างเกียรติให้การประลองครั้งนี้มากแล้ว

การประลองครั้งนี้ไม่ได้ตัดสินแพ้ชนะเพียงยกเดียวเช่นที่ผ่านมา แต่เป็นสามยก นี่นับเป็นการมอบโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายได้แสดงมาตรฐานที่แท้จริงออกมาอย่างเต็มที่

กลุ่มของอวิ๋นชิงหลัวก็มาถึงแล้ว กลิ่นอายของคนกลุ่มนี้ย่อมแข็งแกร่งมากเช่นกัน ยามที่เยื้องย่างเข้าสนามมาพลันมีเสียงปรบมือต้อนรับดังขึ้น

ทั้งสามคนก็ขึ้นมายืนบนเวทีเช่นกัน คนทั้งหกยืนประจันหน้ากันอยู่บนเวที

ตอนที่อวิ๋นชิงหลัวเยื้องย่างเข้าสนามมาได้กวาดตามองกู้ซีจิ่วแวบหนึ่ง นางนึกว่าจะได้เห็นความเศร้าหมองบนใบหน้ากู้ซีจิ่ว แต่นึกไม่ถึงว่าแม่นางน้อยที่อยู่เบื้องหน้ากลับสุขุมเยือกเย็นเช่นที่เป็นมา

อันที่จริงอารมณ์ของนางซับซ้อนยิ่ง ตอนที่เพิ่งรู้จักเด็กสาวผู้นี้ นางไม่ได้เห็นผู้อื่นอยู่ในสายตาเลย เนื่องจากนางรู้สึกว่ากู้ซีจิ่วเทียบไม่ได้แม้แต่นิ้วเท้าสักนิ้วของนางเลยด้วยซ้ำ

ในอนาคตก็คงไม่ได้เกี่ยวข้องกันมากนัก ต่อให้ข้องแวะกันบ้างก็เป็นนางที่อยู่สูงส่ง อีกฝ่ายควรหมอบคลุกฝุ่นแหงนคอมองนาง

นางไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่นางกับกู้ซีจิ่วได้ประมือกันอย่างเป็นทางการ

เมื่อก่อนแค่คิดก็รู้สึกว่าตนได้รับความอัปยศอดสูแล้ว แต่ตอนนี้กลับยืนอยู่ที่นี่เพื่อประลองตัดสินกับผู้อื่นอย่างเที่ยงธรรม

กู้ซีจิ่วคือตำนานบทหนึ่ง แต่ในสายตากู้ซีจิ่วผู้เป็นตำนานเช่นกัน ตำนานอย่างกู้ซีจิ่วทำให้นางไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง!

ถึงในใจนางจะไม่สบอารมณ์ แต่สายตายังคงหยุดอยู่ที่ร่างกู้ซีจิ่วเป็นหลัก อยากเห็นอารมณ์เบาบางจากท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ของนาง

แต่กู้วีจิ่วไม่มองนางเลย นางกำลังเพ่งพิศฝาแฝดคู่นั้น คงเป็นเพราะสายตาของเธอชัดเจนเป็นรูปเป็นร่างเกินไป ฝาแฝดที่แสนเย่อหยิ่งคู่นั้นจึงถูกเธอจ้องจนหนังศีรษะด้านชาแล้ว

เล่อชิงซิ่งขมวดคิ้วแน่น เล่อจื่อซิ่งก็มุ่นหัวคิ้วนิดๆ

ฝาแฝดคู่นี้ปีนี้อายุสิบห้าปี แก่กว่ากู้ซีจิ่วไม่กี่เดือนเท่านั้น ดวงหน้ายังมีเค้าความเยาว์วัยอยู่

รูปโฉมของฝาแฝนคู่นี้มิใช่เลิศล้ำจนล่มบ้านล่มเมืองได้ แต่ก็หมดจดงดงาม ประกอบกับหน้าตาเหมือนกันทุกประการ หนึ่งชายหนึ่งหญิง ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วเป็นทิวทัศน์ที่ดึงดูดผู้คนอย่างหนึ่ง มองแล้วเจริญหูเจริญตายิ่ง

เล่อจื่อซิ่งเป็นเด็กสาว นางค่อนข้างอารมณ์ร้อน ถูกกู้ซีจิ่วเพ่งพิศจึงหงุดหงิดอยู่บ้าง “เจ้ามองอะไร?”

————————————————————————————-

บทที่ 684 ข้าแค่มาชมเรื่องครื้นเครงเท่านั้น

ริมฝีปากบางของกู้วีจิ่วโค้งขึ้นนิดๆ กำลังจะเปิดปากเอ่ย จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนรายงานขึ้นมา “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายมาเยือน!”

กู้ซีจิ่วใจเต้นแวบหนึ่ง! เงยหน้ามองฟ้าเช่นเดียวกับฝูงชน จากนั้นก็ชะงักค้าง!

เธอนึกว่าจะได้เห็นเรือล่องเวหาลำนั้นเป็นอย่างแรก แต่นึกไม่ถึงว่าหนนี้ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายได้เปลี่ยนพาหนะแล้ว เขานั่งรถม้าคันหนึ่งมา

รถของเขามิใช่รถม้าธรรมดา แต่เป็นรถแก้วผลึกสีม่วงคันหนึ่ง แก้วผลึกพบเห็นได้ทั่วไป แต่เจ้าเคยเห็นรถม้าที่ขุดจากแก้วผลึกทั้งชิ้นหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้นคือแก้วผลึกนี้มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นแก้วผลึกชั้นยอด โปร่งใสแวววาว ยามที่เหินอยู่ในอากาศประหนึ่งคลื่นวารีสีม่วงใสลูกใหญ่

รถม้าแก้มผลึกมิใช่เล็กๆ หน้ารถมีเด็กสาวสองนางยืนบังคับรถม้าอยู่ หลังรถมีเด็กหนุ่มสองคนยืนคุมรถอยู่

หนุ่มสาวล้วนสวมชุดขาว ชุดขาวหลวมกว้าง โบกพลิ้วตามแรงลมบนภนา

สัตว์ที่ลากรถก็มิใช่สิงโตเวหาที่พบเห็นอยู่ทั่วไป แต่เป็นอาชาเวหาตัวนั้น ขนสีเงินยวงพลิ้วลู่ไปด้านหลัง ดูน่าเกรงขามยิ่งนัก

เมื่อเห็นอาชาเวหาตัวนั้น สมองกู้วีจิ่วคล้ายมีภาพบางอย่างแวบเข้ามา เธอนึกถึงเมื่อก่อนตอนที่ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายไปสำนักถามสวรรค์เพื่อจับเธอกลับไปอาณาจักรเฟยซิงก็คืออาชาเวหาตัวนี้…

อดีตดั่งเมฆาเคลื่อนคล้อย ไหลผ่านสมองเธอ

กู้ซีจิ่วหัวเราะเบาๆ อยู่ในใจ กดความทรงจำในวันวานนี้ลงไปให้ลึกที่สุด ไม่ต้องการให้มันผุดขึ้นมาอีก

การมาของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายก็อยู่ในความคาดหมายของเธอเช่นกัน ถึงอย่างไรเมื่อคืนก็เพิ่งเห็นเขาจูงมือเดินเล่นกับอวิ๋นชิงหลัวอยู่หยกๆ…

วันนี้เขามาให้กำลังใจอวิ๋นชิงหลัวก็นับว่าสมเหตุสมผล

รถแก้วผลึกหยุดลง เด็กสาวทั้งสองยืดกายขึ้น สะบัดมือปล่อยแพรขาวสายหนึ่งลงมาดั่งเมฆาล่องลอย แล้วทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายก็เหยียบย่างลงบนแพรขาวที่โบกพลิ้ว

อาภรณ์สีม่วงดุจจักรวาล ขยับไหวตามการเยื้องย่าง เรือนผมดกดำดั่งม่านน้ำตก ปลิวไสวอยู่ด้านหลังเขา

บนหน้ายังคงสวมหน้ากากไว้เช่นในอดีต เพียงแต่หน้ากากในครั้งนี้มิใช่หน้ากากที่บดบังไว้ทั้งหน้า

มันดูคล้ายปีกผีเสื้อบางเบาคู่หนึ่ง บดบังตั้งแต่เหนือริมฝีปากของเขาขึ้นไป แต่ยังคงมองเห็นคางงามได้รูป ริมฝีปากแดงเรื่อ และนัยน์ตาดำขลับ

ทูตสวรรค์ฝ่ายว้ายฐานะสูงส่ง เขาเดินทางไปทั่วแผ่นดิน ไม่ว่าไปที่ใดล้วนมีคนคุกเข่าให้แทบทั้งสิ้น

ตามกฎของทวีปที่ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์บัญญัติไว้ ฐานะของสานุศิษย์สวรรค์เป็นรองเพียงเขาเท่านั้น ดังนั้นหากสำเร็จวิชาก็สามารถนั่งเทียมเขาได้ (เมื่อพลังวิญญาณบรรลุขั้นเก้านับว่าสำเร็จวิชา) เมื่อทุกคนพบหน้าต้องคุกเข่าคารวะเป็นการต้อนรับ แน่นอนว่ายกเว้นจักรพรรดิของแคว้นต่างๆ ไว้…

ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น ทูกคนในที่นั่นนอกเหนือจากกู่ฉานโม่แล้ว ล้วนพากันคุกเข่าคารวะกันดังพึ่บพั่บ (กู่ฉานโม่เป็นอาจารย์ใหญ่ผู้บุกเบิกสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ เขาทำความเคาเพียงท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ไม่ต้องคารวะผู้อื่น)

กู้วีจิ่วก็ไม่ได้ทำความเคารพ เพราะท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เคยบอกนางไว้ นางคือศิษย์ของเขา ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพสานุศิษย์สวรรค์

เธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้นค้อมศีรษะเล็กน้อย หลุบตาลงนิดหน่อย

ดูเหมือนกู้ฉานโม่คาดไม่ถึงว่าเขาจะมา ทักทายเขาด้วยสีหน้าแช่มชื่น

เธอได้ยินเขาตอบรับเบาๆ น้ำเสียงคล้ายเจือแววหยอกเย้ามาโดยกำเนิด ทำให้คนรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมา

เสียงของเขาไม่เปลี่ยนไปเลย ถึงขั้นที่ว่าเมื่อเดินผ่านเธอ กลิ่นหอมที่ผ่อนคลายที่ล่องลอยนั้นก็ยังเหมือนเดิม

เขาเดินไม่เร็ว แต่ก็ไม่ช้า ยามที่เดินผ่านกู้ซีจิ่วไปก็ไม่แม้แต่จะหยุดฝีเท้าเลย…

กลับไปหยุดเบื้องหน้าอวิ๋นชิงหลัวครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวอย่างอ่อนโยนประโยคหนึ่ง “ลุกขึ้นเถอะ ข้าแค่มาชมเรื่องครื้นเครงเท่านั้น พวกเจ้าทำตัวตามสบาย”

ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงลุกขึ้น แต่เรื่องทำตัวตามสบายนั้น…

อยู่ต่อหน้าผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้ทุกคนทำตัวตามสบายไม่ได้ ต่างคนต่างเข้าประจำที่ นั่งกันเป็นระเบียบเรียบร้อย เดิมทีภายในสนามเสียงดังเอะอะอยู่บ้าง แต่พอเขามาถึง ภายในสนามก็เงียบลงไม่น้อย

ลำนำบุปผาพิษ

ลำนำบุปผาพิษ

เธอคือนักฆ่าสาวผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการมืด แต่ดันตายเพราะโดนคนที่เชื่อใจตลบหลัง! ไม่รู้ว่านรกชังหรือสวรรค์เป็นใจ เธอถึงตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างเด็กสาวอัปลักษณ์ที่ถูกลวงให้เอาชีวิตมาทิ้ง ผู้คนในโลกนี้ยึดถือในเรื่องของพลังวิญญาณ ทว่าร่างนี้ไม่มีพลังวิญญาณอยู่เลยสักนิด เป็นสวะไร้ค่าชิ้นใหญ่ที่พบเจอได้ยากยิ่ง!! แต่ไม่มีพลังวิญญาณก็ไม่เห็นเป็นไร ร่างนี้มีเธอมารับช่วงต่อแล้ว เธอจะทวงคืนทุกอย่างแทนเจ้าของร่างเดิม ทวงเอาทุกสิ่งที่ควรมีกลับมา!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset