ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) – ตอนที่ 113 ระวังให้ดี

“เกิดอะไรขึ้น”

ศิษย์ทั้งสองที่เพิ่งถูกหลิงเสียนทำร้ายยังเจ็บตัวอยู่มาก ทำท่าทางพิลึกพิลั่นที่เป่ยฟางหรงไม่เข้าใจ กระนั้นก็ยังทำท่าทางคล้ายเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว

เป่ยฟางหรงชี้มือเข้าที่ตนเองแล้วเอ่ยว่า

“เกี่ยวกับข้าหรือ”

สองคนนั้นเริ่มเข้าใจในคำพูดของนางแล้วจึงพยักหน้า เป่ยฟางหรงยังมีความผิดติดตัวฐานขัดคำสั่งอาจารย์ แม้ว่าเมื่อคืนรวมถึงช่วงเช้าเขาจะอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่งอีกทั้งในตอนนี้ยังปกป้องนางอย่างเต็มที่ แต่อาจารย์ของนางไม่เคยละเว้นผู้ขัดขืนคำสั่ง

เพราะเป็นเช่นนี้นางจึงไม่กล้าโต้แย้งผู้ใดได้แต่ก้มหน้าหลบอยู่ด้านหลังอาจารย์ต่อไป กระทั่งน้ำเสียงดุดันของหลี่จิ้งเอ่ยขึ้น

“หรงหรงเจ้ามานี่”

“เจ้าค่ะ”

นางถูกหลี่จิ้งจูงมือเดินออกมาแล้วหยุดอยู่ตรงลานกลางบ้าน หลี่จิ้งขมวดคิ้วเห็นว่านางไม่ใส่เสื้อคลุมออกมาปากเอ่ยตำหนิเบา ๆ ไม่ให้คนอื่นได้ยิน

“เหตุใดใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเช่นนี้”

หลี่จิ้งปลดเสื้อคลุมสีแดงสดของเขาแล้วคลุมให้นางทั้งสองคนสบสายตากันชั่วครู่ หลี่จิ้งกำลังบอกนางว่าไม่เป็นไร ปล่อยให้อาจารย์อาทำสิ่งที่นางต้องการ

หลิงเสียนร้อง หึ ออกมาคำหนึ่ง ภาพที่หลี่จิ้งเอาใจใส่เป่ยฟางหรงกระทั่งถอดเสื้อคลุมให้นางสวมใส่นั้นช่างบาดตาบาดใจยิ่งนัก

“รู้อยู่แก่ใจว่าตนเองเป็นมาร ไม่ต้องถามมาก ศิษย์พี่ได้โปรดถอยออกมาเถิดให้ข้าได้พิสูจน์”

หลี่จิ้งมองเป่ยฟางหรงคล้ายจะยิ้มให้นางเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นทอประกายอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง เขาขยับออกห่างนางจนพ้นรัศมีอาคมของหลิงเสียน

เป่ยฟางหรงปัดมือของตนเองที่มีเศษอาหารติดอยู่ นางเชิดหน้าขึ้นแล้วเอ่ยว่า

“เอาเถิดจะทำสิ่งใดก็รีบทำ ข้าพร้อมแล้ว”

คล้ายมีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าหลี่จิ้ง เมื่อเห็นท่าทางราวเด็กน้อยที่อาจหาญเป็นผู้ใหญ่ของเป่ยฟางหรง เขาเอ่ยเสียงเรียบกับหลิงเสียน

“ศิษย์น้องเชิญ”

หลิงเสียนร่ายอาคมใช้เชือกมัดปีศาจมัดร่างของเป่ยฟางหรงแน่นหนา เป่ยฟางหรงขยับอย่างอึดอัดหิมะที่ยืนอยู่นั้นค่อนข้างลื่นจึงทำให้เป่ยฟางหรงเสียหลักคุกเข่าลงบนพื้น

หลี่จิ้งแทบจะถลาไปประคองร่างของนาง ครั้นเห็นสายตาของศิษย์ในสำนักที่จ้องมองตนเองและเป่ยฟางหรงอยู่จึงได้แต่กำหมัดแน่นปล่อยนางไว้เพียงลำพัง

เป่ยฟางหรงร้องออกมาคำหนึ่ง แล้วเชิดหน้าขึ้นดังเดิม

“หรงหรงบาดเจ็บหรือไม่”

เสียงอบอุ่นอ่อนโยนดังขึ้น เป่ยฟางหรงจึงส่ายหน้ายิ้มร่าเริงให้เขา