เวลาผ่านไปจวบจนรุ่งสางของอีกวัน
การรักษาเป่ยฟางหรงในครานี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดจึงสิ้นเปลืองพลังของหลี่จิ้งไปมากกว่าทุกครั้ง เขาถึงกับหมดแรงนอนหลับไปโดยไม่รู้ตัวสองมือยังคงตระกองกอดเป่ยฟางหรงเอาไว้
จวบจนเป่ยฟางหรงฟื้นขึ้นมา ตอนนี้นางรู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง สิ่งที่อยู่ก้นบึ้งในจิตใจของนางที่พยายามจะกดข่มนางเอาไว้หายไปแล้ว อีกทั้งอ้อมกอดที่อบอุ่นนี้ก็ทำให้นางรู้สึกดีเหลือเกิน
ถึงนางจะเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมกอดของเขาก็หาได้รู้สึกกระดากอายแต่อย่างใด ขอเพียงเป็นอาจารย์นางก็พร้อมจะเปิดเผยทุกสิ่งให้เขาเห็น ชายหญิงมิใช่แตกต่างแค่เพียงร่างกายหรอกหรือ
นางบำเพ็ญเพียรมานานรู้ดีว่าแท้จริงแล้วด้านในก็เป็นเพียงเลือดเนื้อที่เหมือน ๆ กันเท่านั้น
นางขยับตัวแล้วเอื้อมมือไปกอดเขาแนบแน่น สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ คล้ายกลิ่นแดดในฤดูหนาวที่ออกมาจากร่างกายของเขา กลิ่นนี้นอกจากจะช่วยบำบัดความหนาวและความเจ็บปวดแล้วยังทำให้นางรู้สึกหิวจนน้ำลายยืด แต่นางก็สบายเกินกว่าจะยินยอมห่างกายอาจารย์ไปที่ใด
ไว้รออาจารย์ตื่นแล้วค่อยกินพร้อมกัน นางอดทนอีกหน่อยเพื่ออาจารย์ เป่ยฟางหรงยิ้มอย่างมีความสุข แท้จริงแล้วที่นางต้องการรอเขาเพราะว่าบนโต๊ะอาหารของอาจารย์นั้นล้วนเป็นของดียิ่ง อีกทั้งยังสามารถออดอ้อนขอกับข้าวเพิ่มได้อีกหลาย ๆ ชนิดโดยที่ไม่ต้องเกรงใจผู้ใด
เป่ยฟางหรงเห็นยอดอกสีแดงนุ่มนิ่มของหลี่จิ้ง รู้สึกเหมือนเป็นเม็ดทับทิมเล็ก ๆ ยิ่งเห็นก็ยิ่งน่าอร่อย ความคิดชั่วร้ายจึงเข้าครอบงำ
อาจารย์ข้าขอลองดมเล็กน้อยนะเจ้าคะ
นางขยับปากเข้าไปใกล้ดมดูเล็กน้อยตามที่นางตั้งใจจริง ๆ หาได้คิดมากมายเกินกว่าที่ควรจะเป็น แต่ เอ๊ะ
อืม กลิ่นแดดอ่อน ๆ ช่างให้ความรู้สึกดี หอม ๆ แบบนี้จะอร่อยหรือไม่
และแล้วนางก็นึกอยากชิมขึ้นมา เมื่อนึกแล้วคนเช่นนางมีหรือจะรอช้า ไม่เกรงใจว่านี่คือร่างกายทองคำอันสูงส่งของยอดเซียนแห่งยุคเลยแม้แต่น้อย เป็นอาจารย์ควรจะอุทิศตนกระทั่งร่างกายนี้ก็ควรมอบให้ศิษย์อันเป็นที่รักเช่นนางมิใช่หรือ
คิดเข้าข้างตนเองเช่นนี้เป่ยฟางหรงจึงรู้สึกสบายใจยิ่ง
หญิงสาวน้ำลายสอแลบลิ้นออกมานางเลียเบา ๆ รสชาติไม่นับว่าดีแต่เหตุใดจึงหยุดไม่ได้คงเป็นเพราะความหอมหวานของร่างกายทิพย์ของอาจารย์เป็นแน่
นางเลียไปเลียมาจนน้ำลายเปียกชื้นเนื้อนุ่มนิ่มของอาจารย์ก็เริ่มขมวดเป็นไตแข็ง เป่ยฟางหรงสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงของเนื้อนั้นจากปลายลิ้นของนางเอง
เอ๋ มันมีชีวิตหรือ เมื่อสักครู่ยังนุ่มนิ่มอยู่นี่นาเหตุใดมันแข็งขึ้นมาเสียอย่างนั้น หรือว่า…ร่างกายส่วนนี้ของอาจารย์มีชีวิต?
นางสงสัยเป็นอย่างยิ่ง กระทั่งลองดูดดู ดูดเบา ๆ ชั่วครู่มือเรียวของอาจารย์พลันกดศีรษะของนางให้แนบอก ยิ่งทำให้เป่ยฟางหรงรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก เหตุใดอาจารย์ทำเช่นนี้กัน
หรืออาจารย์จะตื่นเสียแล้ว? เอ๊ะ แต่ดวงตาของอาจารย์ยังคงหลับสนิทนี่นา
นางดิ้นขยุกขยิกลิ้นนุ่มพัดผ่านปลายยอดอก จวบจนกระทั่งบางส่วนกลางลำตัวของหลี่จิ้งเริ่มผงาดแข็ง เป่ยฟางหรงสามารถสัมผัสได้ในทันใด นางขยับกายออกห่างแสงสว่างด้านนอกลอดเข้ามานางจึงสามารถมองเห็นมันได้ชัดเจน
เป่ยฟางหรงจ้องมองเขม็ง
ส่วนยาวตรงกลางร่างของอาจารย์กำลังใหญ่โตขึ้น จากเดิมที่มือน้อย ๆ ของนางยังพอกำได้ บัดนี้เป่ยฟางหรงพบว่ามันมีขนาดใหญ่ขึ้นมากโขจนนางตกตะลึง หากปล่อยมันโตไปเรื่อย ๆ เห็นทีว่าเนื้อส่วนนี้ของอาจารย์อาจระเบิดได้
