ลืมรักเลือนใจ – ตอนที่ 237 หลินเยียนรับหน้าที่เป็นเนวิเกเตอร์? / ตอนที่ 238 ที่สำคัญคือต้องรู้จักตัวเอง

ตอนที่ 237 หลินเยียนรับหน้าที่เป็นเนวิเกเตอร์?
 
 
ตอนนี้หลินเยียนเหลือบมองลุงใหญ่เฮ่อสยงกับลูกพี่ลูกน้องคนโตเฮ่อหมิงไข่แวบหนึ่ง ทว่ากลับไม่คิดแม้แต่จะเสวนากับทั้งสอง
 
 
“กินข้าวเถอะ”
 
 
ผู้เฒ่าเฮ่อติ้งคุนเอ่ยปาก
 
 
…
 
 
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ณ โต๊ะอาหาร เฮ่อสยงมองไปยังเฮ่อเล่อเฟิงพร้อมเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “เสี่ยวเฟิง ก่อนหน้านี้แกบอกว่าจัดการเรื่องเนวิเกเตอร์เรียบร้อย พรุ่งนี้ไม่มีปัญหาแล้วใช่หรือเปล่า”
 
 
“น่าจะไม่มีปัญหานะครับ” สายตาเฮ่อเล่อเฟิงไปอยู่ที่ร่างหลินเยียน
 
 
ตอนนั้นเองหลินเยียนก็ส่งสายตาให้กำลังใจแก่เฮ่อเล่อเฟิง
 
 
“ฉันว่านะเสี่ยวเฟิง อะไรที่เรียกว่าน่าจะไม่มีปัญหากัน ถ้าสนามแข่งไม่มีเนวิเกเตอร์ อย่างนั้นก็ลงสนามไม่ได้ ต่อให้ลงสนามได้ แล้วแกจะวิ่งรถได้ยังไง? นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ!” เฮ่อสยงขมวดคิ้วมุ่น
 
 
“อืม ผมรู้ครับ พรุ่งนี้ เนวิเกเตอร์ไม่มีปัญหาครับ” เฮ่อเล่อเฟิงผงกศีรษะ
 
 
“เนวิเกเตอร์ของนายเป็นใครกันแน่ เชิญมาจากข้างนอกงั้นเหรอ?” เฮ่อหมิงไข่มองเฮ่อเล่อเฟิง เอ่ยปากถาม
 
 
ที่ผ่านมาเพราะเฮ่อเล่อเฟิงพูดไม่ค่อยเก่ง บวกกับผลงานการแข่งก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มาตลอด ดังนั้นจึงแทบจะไม่มีใครยอมให้เฮ่อเล่อเฟิงเป็นเนวิเกเตอร์
 
 
ก่อนหน้านี้เนวิเกเตอร์คนสุดท้ายของเฮ่อเล่อเฟิงก็หนีไปแล้ว
 
 
“ก่อนหน้านี้ผมปรึกษากับพี่เยียน…สนามทัวร์นาเมนต์ในวันพรุ่งนี้พี่เยียนจะเข้าร่วมด้วย ผมจะให้พี่เยียนเป็นเนวิเกเตอร์ของผมครับ” หลังจากเฮ่อเล่อเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยปากตอบ
 
 
สิ่งที่ตามมาหลังจากเฮ่อเล่อเฟิงพูดจบคือทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั่นต่างนิ่งอึ้ง แม้แต่เฮ่อมู่อวิ๋นที่ไม่ได้เอ่ยปากมาตลอดก็ยังมีสีหน้าแปรเปลี่ยนเล็กน้อย
 
 
หลินเยียนจะรับหน้าที่เป็นเนวิเกเตอร์?
 
 
“เสี่ยวเยียน ลูกจะไปเป็นเนวิเกเตอร์ให้เสี่ยวเฟิงงั้นเหรอ?” เฮ่อมู่อวิ๋นมองหลินเยียน ถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
 
 
เมื่อได้ยินหลินเยียนจึงผงกศีรษะ ตอบไปว่า “คุณแม่ หนูตกลงกับเสี่ยวเฟิงตั้งแต่แรกแล้ว แถมหนูก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว อยากทำอะไรให้ครอบครัวบ้างเหมือนกันค่ะ”
 
 
“งั้น เสี่ยวเยียน ลูกมั่นใจไหม?” เฮ่อมู่อวิ๋นเอ่ยปากถามด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจอยู่บ้าง
 
 
ถึงเนวิเกเตอร์จะเทียบนักแข่งไม่ได้ แต่กลับต้องเพิ่มความเชี่ยวชาญมากกว่า แถมยังต้องมีความจำและการวิเคราะห์ที่ยอดเยี่ยมสุดๆ ไม่อย่างนั้นจะเป็นเนวิเกเตอร์ไม่ได้เลย
 
 
“แม่คะ ไม่เป็นไร หนูจะพยายามอย่างเต็มที่ค่ะ” หลินเยียนตอบระคนยิ้ม
 
 
ยังไม่รอให้เฮ่อมู่อวิ๋นพูดอะไรต่อไป ลุงใหญ่เฮ่อสยงกลับยืนขึ้นมาทันที พร้อมมองหลินเยียนอย่างมีน้ำโห “เธอมาล้อเล่นใหญ่โตอะไรกัน เธอจะเป็นเนวิเกเตอร์? สมองไม่ได้มีปัญหาใช่ไหม เธอนึกว่าเธอเป็นใคร?”
 
 
“เหอะๆ ผมเข้าใจแล้ว จะมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว อยากทำอะไรให้ครอบครัวบ้าง ผมว่าพวกเธออยากทำลายทีมรถแข่งของคุณปู่กับครอบครัวนี้ ให้สิ้นซากมากกว่า!” ทันใดนั้น เฮ่อหมิงไข่ก็พูดจาเย้ยหยันออกมาเช่นกัน
 
 
“ลุงใหญ่ พี่หมิงไข่ ในเมื่อพี่เยียนบอกว่าเป็นเนวิเกเตอร์ได้ อย่างนั้นก็ต้องมีความมั่นใจ…นอกจากนี้ ถ้าไม่มีเนวิเกเตอร์ แม้แต่จะลงวิ่งในสนามแข่งผมก็ยังทำไม่ได้เลย” ที่อยู่ด้านข้าง เฮ่อเล่อเฟิง มองเฮ่อสยงรวมทั้งเฮ่อหมิงไข่ พูดพลางถอนหายใจ
 
 
“มั่นใจ? เสี่ยวเฟิง สมองแกก็เพี้ยนไปด้วยงั้นเหรอ?” เฮ่อสยงเหลือบมองเฮ่อเล่อเฟิง “ฉันได้ยินว่าหลังจากเธอดรอปเรียนม.ปลายไปแล้วก็ไปทำงานอยู่นอกพื้นที่ แล้วเธอจะไปรู้เรื่องการแข่งรถอะไรได้ คิดว่าเป็นการนั่งบนที่นั่งข้างคนขับบนรถแท็กซี่จริงๆ อย่างนั้นเหรอ? แกรู้รึเปล่าว่าการแข่งทัวร์นาเมนต์ครั้งนี้มันหมายความว่ายังไง?!”
 
 
ไม่ปล่อยให้เฮ่อเล่อเฟิงมีโอกาสพูดต่อ เฮ่อสยงพูดต่อไปว่า “พี่หมิงไข่ของแกกว่าจะเชิญ เผยอวี่ถังเจ้าของทีมรถแข่งบลาสท์มาได้ ทำคุณประโยชน์ให้ครอบครัวนี้มากมายแค่ไหน เธอคิดจะทำอะไรคิดจะทำลายทีมรถแข่ง? ให้เจ้าของทีมรถแข่งบลาสท์คิดว่าพวกเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไปเอานายหมานายแมวอะไรมาแล้วกล้าเปลี่ยนตัวเป็นเนวิเกเตอร์?”
 
 

 
 
ตอนที่ 238 ที่สำคัญคือต้องรู้จักตัวเอง
 
 
“พ่อคะ ฉันเชื่อเสี่ยวเยียน… ในเมื่อเสี่ยวเยียนบอกว่าได้ อย่างนั้นก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร” เฮ่อมู่อวิ๋นที่อยู่ด้านข้างบอกกับเฮ่อติ้งคุนผู้เป็นบิดา
 
 
เฮ่อมู่อวิ๋นย่อมเข้าใจลูกสาวตัวเองมากที่สุด ถึงแม้ว่าหลินเยียนจะมีคุณสมบัติในการเป็นเนวิเกเตอร์ที่ดี ทั้งความจำก็ค่อนข้างดีมาตั้งแต่เด็ก ขอเพียงแต่ให้เวลาเธอได้ทำความคุ้นเคยสักหน่อย คงพอถูไถไปได้ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร
 
 
“คุณพ่อ พ่อก็รู้ เสี่ยวเยียนความจำค่อนข้างดีมาตั้งแต่เด็ก มิหนำซ้ำเนวิเกเตอร์คนก่อนหน้านี้ของเสี่ยวเฟิงก็เป็นเนวิเกเตอร์ระดับเบสิคที่สุด ถ้าให้เสี่ยวเยียนไปทำความคุ้นเคย ต่อให้สู้เนวิเกเตอร์ระดับเบสิคไม่ได้ แต่ก็คงพอไหวนะคะ” เฮ่อมู่อวิ๋นเห็นเฮ่อติ้งคุนไม่พูดไม่จาจึงพูดต่อไป
 
 
“เธอจะเข้าใจอะไร!” เฮ่อสยงถลึงตาใส่เฮ่อมู่อวิ๋นอย่างดุร้าย “เนวิเกเตอร์เป็นตำแหน่งที่ใครก็เป็นได้อย่างนั้นเหรอ ความจำดีมีประโยชน์กับผีอะไร แล้วความสามารถในการวิเคราะห์สนามแข่งล่ะ พื้นฐานโดยรวมอีกล่ะ พวกเธอนึกว่าเป็นเด็กเล่นขายของกันหรือไง!”
 
 
“ช่างน่าขำจริงๆ เลย” เฮ่อหมิงไข่เหลือบมองหลินเยียน “ใครให้ความกล้าเธอมากันแน่ ป่าพอใหญ่ขึ้นแล้ว นกแบบไหนก็มีหมด[1]ซะจริงเชียว”
 
 
“พอได้แล้ว!”
 
 
ไม่รอให้หลินเยียนเอ่ยปาก นายผู้เฒ่าเฮ่อติ้งคุนก็ออกแรงตบโต๊ะครั้งหนึ่ง
 
 
ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอีกเลยทันที
 
 
“พรุ่งนี้เช้าจะเริ่มแข่งแล้ว ตอนนี้ต่อให้อยากหาเนวิเกเตอร์ชั่วคราวให้เสี่ยวเฟิงก็หาไม่ได้แน่ ยิ่งไปกว่านั้นความสำคัญของการแข่งครั้งนี้ไม่ได้อยู่ที่เสี่ยวเฟิง ดังนั้นก็ให้เสี่ยวเยียนเป็นเนวิเกเตอร์เสี่ยวเฟิงเถอะ ถือว่าทำให้คนครบก็แล้วกัน” หลังจากเฮ่อติ้งคุนเงียบไปครู่หนึ่งก็เปล่งเสียงพูดออกมา
 
 
ไม่นานนักสายตาของเฮ่อติ้งคุนก็ไปอยู่บนร่างเฮ่อหมิงไข่ “หมิงไข่ การลงสนามในวันพรุ่งนี้ หน้าที่ของเธอสำคัญมาก ไม่ว่ายังไง ถึงจะแพ้ ก็ต้องถึงเส้นชัยในสามอันดับแรกให้ได้! พอเป็นแบบนี้ เจ้าของทีมรถแข่งบลาสท์อาจจะยังลงทุนก็ได้”
 
 
“สามอันดับแรก…”
 
 
เมื่อได้ยินคำพูดของคุณปู่เฮ่อติ้งคุน เฮ่อหมิงไข่เผยสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย แม้ระดับของเขาจะถือว่าไม่เลว แต่หากต้องการวิ่งให้ถึงเส้นชัยในสามอันดับแรก เกรงว่าคงลำบากไม่น้อย…
 
 
ทัวร์นาเมนต์ในวันพรุ่งนี้เมื่อรวมพวกเขาด้วยก็มีทั้งหมดสามทีม และสามทีมนี้ก็มีรถลงสนามถึงสิบกว่าคัน
 
 
เมื่อเฮ่อหมิงไข่มีสีหน้าแปลกประหลาด เฮ่อติ้งคุนก็ถอนหายใจเบาๆ พร้อมพูดว่า “หมิงไข่ แกพยายามทำให้เต็มที่ก็แล้วกัน ถ้าให้เสี่ยวเฟิงกับสมาชิกที่ลงสนามที่เหลืออยู่พยายามสนับสนุนแกคนเดียวอย่างเต็มที่ น่าจะยังพอมีหวัง”
 
 
“หวังกับพวกเขาจริงหรือ”
 
 
สายตาเฮ่อสยงไปอยู่บนร่างหลินเยียน จากนั้นก็ยิ้มหยันอย่างดูแคลน
 
 
“คุณตา หนูจะพยายามเต็มที่ จัดการทัวร์นาเมนต์นี้ให้อยู่หมัดร่วมกับเสี่ยวเฟิงค่ะ” หลินเยียนมองเฮ่อติ้งคุน ยิ้มพร้อมเอ่ยเสียงเบา
 
 
เฮ่อเล่อเฟิง “…”
 
 
“ได้ เพียงแต่เธอกับเสี่ยวเฟิงพยายามสนับสนุนหมิงไข่ก็พอ ขอเพียงทำให้หมิงไข่เข้าสามอันดับแรกได้ อย่างนั้นต่อให้แพ้ ก็ไม่ถึงขั้นแพ้จนน่าเกลียด” เฮ่อติ้งคุนเอ่ย
 
 
“คุณตา หนูทราบแล้วค่ะ” หลินเยียนผงกศีรษะ
 
 
การแข่งขันพวกนี้ ที่จริงแล้วหลินเยียนไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าคุณตา เธอไม่มีทางเข้าร่วม และยิ่งไม่มีทางเป็นเนวิเกเตอร์อะไรนี่แน่
 
 
แต่เรื่องมาจนถึงขั้นนี้แล้ว การรักษาทีมรถแข่งของคุณตาเป็นเรื่องเร่งด่วน
 
 
“ฮ่าๆ คุณปู่ ดูฝีปากของคนนอกวงการนี่สิครับ จัดการทัวร์นาเมนต์นี้ให้อยู่หมัดร่วมกับเสี่ยวเฟิง ผมนี่อยากจะหัวเราะ คนเรานี่นะ ที่สำคัญคือต้องรู้จักตัวเอง แม้แต่รถแข่งมีรูปร่างหน้าตาเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย เห็นการแข่งรถเป็นรถแท็กซี่” เฮ่อหมิงไข่เหลือบมองหลินเยียน
 
 

 
 
[1]  ป่าพอใหญ่ขึ้นแล้ว นกแบบไหนก็มีหมด  หมายถึงพอสังคมใหญ่ขึ้นก็มีคนอยู่ทุกรูปแบบ
Related