ลืมรักเลือนใจ – ตอนที่ 5 อีเมลแปลกๆ

ชายหนุ่มเพียงนั่งพิงอยู่บนเตียงเงียบๆ แท้ๆ แต่รอบตัวกลับแผ่กระจายความกดดันอันมหาศาล แม้แต่อากาศในห้องก็เหมือนจะเจือจางไปด้วย  
 
 
ตอนนี้เขาวางเอกสารลงข้างๆ เอามือพยุงศีรษะเอียงๆ เหมือนกำลังใคร่ครวญบางอย่างอยู่ นัยน์ตาแอบแฝงความกังวล  
 
 
“พี่ชายใหญ่…” เผยหนานซวี่เห็นว่าชายหนุ่มฟื้นแล้ว ใบหน้าที่สุขุมมาโดยตลอดพลันเผยความตื่นเต้น  
 
 
ชั่ววินาทีที่เห็นเผยหนานซวี่ ความเย็นชาในส่วนลึกของดวงตาก็จางหายไปบ้าง “ช่วงนี้ที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง?”  
 
 
“สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก แต่ผมหยุดประกาศทุกอย่างไปแล้ว ช่วงที่ผ่านมานี้คอยควบคุมสถานการณ์ในองค์กร เลยยังไม่มีปัญหาใหญ่อะไร”  
 
 
เผยอวี้เฉิง “ลำบากนายเข้าแล้ว”  
 
 
เผยหนานซวี่ขอบตาแดงเล็กน้อย “พี่ฟื้นก็ดีแล้ว! ก่อนหน้านี้จู่ๆ พี่นอนไม่ได้สติโดยที่เราไม่ได้เตรียมตัว สิ่งที่ยากจะรับมือที่สุดคือ หมอบอกว่าไม่รู้สาเหตุที่พี่นอนหมดสติอยู่แบบนั้น ผมไปหาผู้เชี่ยวชาญทุกคนเท่าที่จะหาได้ แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้เลย”  
 
 
ดวงตาอันนิ่งสงบของเผยอวี้เฉิงราวกับผิวน้ำทะเลที่คลื่นลอบกระหน่ำ “ระหว่างที่ฉันหลับไป เกิดเรื่องอะไรขึ้นเป็นพิเศษหรือเปล่า?”  
 
 
เผยหนานซวี่ได้ยินเช่นนี้พลันอึ้งไป จู่ๆ ก็นึกบางอย่างขึ้นได้ “ใช่สิ มีเรื่องหนึ่งที่แปลกมากจริงๆ ด้วย ผมกำลังจะบอกพี่เลย บัญชีของพี่โดนแฮก แล้วส่งอีเมลที่แปลกมากมาให้ผมฉบับหนึ่ง แต่ผมกลับสืบไม่ได้ว่ามีใครแอบเข้าไป เหมือนว่า…พี่เป็นคนเข้ารหัสเอง…”  
 
 
เผยอวี้เฉิงสายตาวูบไหวเล็กน้อย “อีเมลแปลกๆ งั้นเหรอ?”  
 
 
เผยหนานซวี่พยักหน้า “ใช่…เนื้อหาในเมลบอกว่า…”  
 
 
เผยอวี้เฉิง “ให้นายไปช่วยผู้หญิงที่ชื่อหลินเยียน”  
 
 
ไม่รอให้เผยหนานซวี่อ้าปาก เผยอวี้เฉิงก็ต่อประโยคจนจบ  
 
 
เผยหนานซวี่แปลกใจไม่น้อย “พี่ชายใหญ่ พี่รู้ได้ยังไง? เพราะเรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด เพื่อสืบว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แล้วมีจุดประสงค์อะไร ผมเลยไปช่วยผู้หญิงคนนั้น ทีแรกผมเตรียมจะลองเชิงผู้หญิงคนนั้น แต่ได้รับสายว่าพี่ฟื้นแล้ว เลยต้องรีบมา…หรือว่าพี่เป็นคนส่งอีเมลฉบับนั้นจริงๆ? แต่พี่นอนไม่ได้สติ เพิ่งฟื้นเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ?”  
 
 
ตอนนี้ความกระสับกระส่ายภายในดวงตาของเผยอวี้เฉิงค่อยๆ สงบลง ราวกับจู่ๆ ก็เข้าใจอะไรบางอย่าง จึงพูดลวกๆ ว่า “ระหว่างนั้นฟื้นขึ้นมาครั้งหนึ่ง”  
 
 
เผยหนานซวี่เชื่อใจเผยอวี้เฉิงอย่างไม่มีเงื่อนไขมาโดยตลอด เลยไม่สงสัยคำพูดของเขาเลยสักนิด  
 
 
แต่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก  
 
 
“พี่รู้จักผู้หญิงคนนี้มั้ย? ทำไมจู่ๆ ถึงให้ผมไปช่วยเธอ? พี่…เป็นอะไรกับผู้หญิงคนนั้น?” แม้แต่คนที่สุขุมอย่างเผยหนานซวี่ ก็เริ่มอยากรู้แล้ว  
 
 
เพราะข้างกายพี่ชายเขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ผู้หญิงที่ชื่อหลินเยียนคนนี้ เขายิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน  
 
 
ปัญหานี้ เผยอวี้เฉิงหยุดคิดครู่หนึ่ง ราวกับกำลังกลั่นกรองคำพูด ก่อนจะเอ่ยว่า “เป็นความสัมพันธ์ที่สนิทที่สุดในโลก”  
 
 
เผยหนานซวี่： “……”