” เวยเวย ที่รัก เจอกันที่โรงแรมนานาชาติ CK ห้อง 1026 เวลาสองทุ่ม คุณปิดไฟแล้วรอผมอยู่ที่นั่นนะ ผมมีเซอร์ไพรส์จะให้คุณ ! ”
มู่เวยเวยอ่านข้อความในโทรศัพท์ที่แฟนของเธอส่งมาพลางหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะตอนนี้เธอได้อยู่ในห้องนั้นแล้ว
เมื่อวางของเสร็จ เธอก็เดินไปปิดไฟและเดินไปนั่งที่โซฟา ไม่รู้ว่าลู่จื่อหางจะเซอร์ไพรส์อะไรเธอ คงไม่ใช่จะขอเธอแต่งงานหรอกนะ
ทั้งสองคนคบหาดูใจกันมาประมาณปีกว่าๆแล้ว ในใจเธอรักผู้ชายคนนี้ เพียงแต่รู้สึกว่ายังมีบางอย่างที่ขาดหายไป
ในขณะที่มู่เวยเวยกำลังนั่งคิดอะไรอยู่ จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างกระทบกับกำแพง มีร่างชายคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้น เสียงหายใจของเขาฟังดู ติดๆ ขัดๆ
ว้าย……….
มู่เวยเวยตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น เธอยังไม่ได้ยินเสียงคีย์การด์เข้าห้อง ถ้าอย่างนั้นเสียงที่เธอได้ยินคือ……….
เมื่อคิดได้อย่างนั้น เธอก็เริ่มรู้สึกกลัวและพยายามเอื้อมมือไปเปิดสวิสซ์ไฟ
แต่เมื่อเธอเอื้อมมือไปแตะที่กำแพงก็มีฝ่ามืออุ่นๆมาจับมือเธอไว้ ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยเสียงแหบแห้ง
“เห้ย ผู้หญิงนี่…..”
แม่เจ้า !
มีคนอยู่จริงด้วย ! !
เขาเข้ามาได้อย่างไร ? หรือว่าเขาซ่อนตัวอยู่ในห้องแต่แรกแล้ว?
“อืม…..”ยังไม่ทันที่มู่เวยเวยจะได้คิดอะไร ชายคนนั้นเขาก็คว้าตัวเธอเข้ามากอด
แม่เจ้า ช่วยด้วย มู่เวยเวยตกใจ ตัวสั่นไปหมด
ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ลู่จื่อหาง ถ้างั้นเขาเป็นใครกัน?
ชายคนนี้ดึงมู่เวยเวยมาสวมกอด และอุ้มเธอขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“คุณ…..คุณเป็นใคร ? ปล่อยฉันลงนะ !” มู่เวยเวยกอดตัวเองพร้อมร่างกายที่สั่นไหวของเธอ
“ฉันเป็นใครเหรอ ?” ชายคนนั้นพูดย้ำไปย้ำมา เขาหัวเราะออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง “เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันเป็นใคร“ !
สิ้นเสียงของเขา แสงที่ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างทำให้เห็นตำแหน่งของเตียงชัดเจน
“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ……..”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา………..
มู่เวยเวยไม่สามารถต้านทานเขาได้ หลังจากร้องไห้จนแทบร้องไม่ออกแล้ว เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ แล้วเธอก็รีบลุกจากเตียงทันที
ไอ้เลว ฉันไม่มีทางปล่อยนายไปแน่ ！มู่เวยเวยพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าและกระเป๋ามาใส่ในทันที
แสงภายในห้องเลือนรางทำให้เธอเห็นหน้าชายตรงหน้าเธอได้ไม่ชัด แต่ก็รู้ได้ว่าชายคนนี้สูงราวๆ 180 ซม ดวงตาคม เพราะภายในห้องมันมืดเกินไป เธอแค่รู้ว่าภายใต้ความมืดนั้นมีใบหน้าที่หล่อราวเทพบุตรซ่อนอยู่
“ในเมือง A มีคนมากมายที่อยากจะฆ่าฉัน แต่ว่าฉันจะรอดูท่าทีของเธอ ！” ชายคนนี้แสยะยิ้มมุมปากพร้อมกับนึกถึงรสชาติที่เขาเพิ่งได้ลิ้มลอง เขาเม้มริมฝีปากพลางพูด “แต่ว่าตอนนี้ พวกเรามาสนุกกันอีกครั้งเถอะ ！”
พูดจบ เขาจึงดึงมู่เวยเวยกลับมา
มู่เวยเวยตกใจและรีบลงจากเตียง พร้อมกับตะโกนว่า “ไอ้เลว ไปตายซะ ! ! ”
เมื่อพูดเสร็จ เธอไม่รอช้า รีบหยิบกระเป๋า และเดินตามแสงไฟไปยังประตูห้อง
“อย่าเพิ่งไป บอกมาก่อนว่าเธอเป็นใคร ? “เมื่อเข้าใจจุดประสงค์ของเวยเวย ชายคนนั้นก็รีบลุกขึ้นเพื่อที่จะไปดึงตัวเธอมา
“ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่เกรงกลัวอะไรไง ！
มู่เวยเวยแสยะยิ้ม เปิดประตูและรีบเดินหนีออกไป ในขณะเดียวกันเธอก็จงใจเปิดประตูทิ้งเอาไว้ เพราะเธอรู้ดีว่าเขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ไม่มีทางที่เขาจะออกมาตามจับเธอแน่นอน
มู่เวยเวยไม่กล้าที่จะลงลิฟต์ เธอจึงเลือกลงบันไดแทน ขณะเดียวกันก็หันซ้ายหันขวามองรอบๆไปด้วย แต่เธอก็ไม่เห็นชายคนนั้นตามมา
ว่าแต่ ชายคนนั้นคือใครกันนะ….? ่
