หนานกงเฮ่าจ้องมองไปที่เฉียวซินโยว ในใจเต็มไปด้วยความสุข เขาอยากบอกเยฉ่าวเฉินว่าผู้หญิงในคืนนั้นก็คือเธอ แต่ด้วยความสามารถของเย่ฉ่าวเฉิน เขาสามารถตามหาคนๆนี้ได้ไม่ยาก
แต่ก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น มีผู้หญิงที่เหมือนกับเฉียวซินโยวปรากฏตัวขึ้นที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ เธอจะใช่คนที่เย่ฉ่าวเฉินตามหาไหมนะ ?
เมื่อหนานกงกำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงของฉินหม่าดังมากจากข้างหลัง เธอพูดขึ้นด้วยความเคารพ “คุณชาย คุณหนู อาหารกลางวันเตรียมพร้มแล้ว ”
เย่ฉ่าวเฉินยกมือขึ้นดูเวลาบนนาฬิกาและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “พวกเราไปทานข้าวกันเถอะ”
มู่เวยเวยพาเฉียวซินโยวไปที่โต๊ะทานข้าว ภายในโต๊ะอาหารตัวกลมเต็มไปด้วยอาหารหลากหลายชนิด ชวนให้คนทาน
“ซินโยว ฉันได้ยินมาว่าเธอชอบทานสเต็กเนื้อ ฉันบอกให้พ่อครัวทำให้เธอเป็นพิเศษเลย เธอทานเยอะๆนะ”
มู่เวยเวยพูดบอกเธอ
” ค่ะ ”
ถึงแม้ใบหน้าของเฉียวซินโยวจะดูสงบ แต่ในใจของเธอนั้นเดือดมาก เธอทนไม่ได้ที่มู่เวยเวยพูดกับเธอในฐานะเจ้าบ้าน
“สวัสดีครับคนสวย ผมชื่อหนานกงเฮ่า เรียกสั้นๆว่าหนานกง” ในตอนนี้หนานกงเฮ่าเริ่มส่งเสียงพูดคุยกับเธอ
เฉียวซินโยวรู้สึกถึงท่าทีที่เป็นมิตรของเขา มันก็ทำให้ใจเธอเต้นแรง เดิมทีเธอตั้งใจมายั่วเย่ฉ่าวเฉิน แต่ในเมื่อเขาไม่สนใจ เธอจึงคิดว่าถ้าหากได้ผู้ชายที่ทั้งอ่อนโยน หล่อและรวยในเมือง A อย่างหนานกงเฮ่าก็คงจะไม่เลว ！
เธอพยายามเก็บความรู้สึกของเธอไว้ พลางตอบกลับด้วยท่าทีที่เขินอายว่า “สวัสดีค่ะ หนานกง”
หนานกงเฮ่าเอามือเท้าคางพูดด้วยท่าทีอ่อนโยน “ผมขอเรียกคุณว่าซินโยวได้ไหม ?”
แน่นอนสิ ！
” ได้ค่ะ “ เฉียวซินโยวยิ้มตอบ
เมื่อได้ยินเธอตอบตกลง สีหน้าของหนานกงก็ยิ้มออกมาด้วยความหลงใหล พร้อมถามอย่างกระตือรือร้นว่า “ซินโยว ตอนนี้คุณทำงานอะไร ?”
เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา ซินโยวใจก็แทบละลาย เธอพูดอย่างมีความสุขว่า “ฉันเป็นเพื่อนที่เรียนออกแบบกับเวยเวย”
“เป็นนักเรียนของหนานฮวาใช่ไหม ?” ขณะที่ถามใจของหนานกงเฮ่าก็เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
” ใช่ค่ะ ”
เป็นเธอจริงด้วย ！
หนานกงเฮ่ารู้สึกปลื้มใจ สายตาของเขามองไปที่เย่ฉ่าวเฉินแสดงท่าทีให้เขารับรู้
หลังจากทานอาหารเสร็จ เดิมทีมู่เวยเวยกำลังคิดที่จะพาเฉียวซินโยวเดินดูคฤหาสน์ตระกูลเย่ แต่ไม่ทันไร เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อแม่เธอ ว่ามีเรื่องด่วนให้รีบกลับบ้านด่วน
มู่เวยเวยไม่ได้ถามอะไร เพียงแค่เดินไปส่งเธอที่หน้าประตู
……
ในห้องหนังสือ
เย่ฉ่าวเฉินนั่งอย่างเกียจคร้านอยู่บนโซฟา หมุนปากกาในมือเล่น พลางมองไปที่หนานกงเฮ่าและถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “คุณมีอะไรจะพูดกับผม ?”
หนานกงเฮ่าเม้มริมฝีปาก เขาแสดงสีหน้าที่เบื่อหน่ายดวงตาสีพีชจ้องมองที่เขา จ้องมองเขาและพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆว่า ฉันเจอผู้หญิงคนนั้นแล้ว “คุณทายดูสิเป็นใคร ?”
เย่ฉ่าวเฉินยกคิ้วขึ้นมาเบิกตาขึ้น มันทำให้เขานึกถึงรสชติที่หอมหวานของเธอ เมื่อคิดว่าเขากำลังจะได้เจอเธอ ในใจของเขาก็ตื่นเต้น และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “ใคร?”
” เธอก็คือเพื่อนร่วมชั้นของเมียแก ชื่อเฉียวซินโยว เข้าใจรึยัง ? ”
