บทที่ 364 แผนแตก
ความดื้อรั้นของคุณท่านกวนผิดปกติมากๆ
แต่ว่าเขาได้พูดออกไปถึงขนาดนี้แล้ว ให้พูด ลู่จิ่งเซินถึงแม้สงสัยเขา แต่ก็เข้าใจดี ความเป็นไปได้นี้นั้นน้อยมาก
ยังไม่พูดถึงเรื่องฐานะของเขา เรื่องเล็กแค่นั้นก็ลงมือแบบนี้กับจิ่งหนิง แค่การวิธีการที่โง่แบบนี้ ก็ไม่ค่อยที่จะเหมือนกับคุณท่านที่เจ้าเล่ห์ที่จะทำออกมาได้
เพราะงั้น ก็ได้นิ่งไปไม่กี่วิ ลู่จิ่งเซินสุดท้ายก็ได้เปิดทางให้
คุณท่านกวนรีบเข้าไปในห้อง
เวลานี้จิ่งหนิงยังไม่ตื่น การเย็บต้องฉีดยาสลบ บวกกับไข้ที่สูง เวลานี้ก็ได้หลับลึกมาก
เขาได้มองไกลๆ ใบหน้าที่ซีดขาวได้นอนบนหมอก มองแล้วดูอ่อนล้ามากๆ ทำให้คนนั้นปวดใจ
นัยน์ตาของเขาก็ได้แดงเล็กน้อย
“แผลของเธอน่าจะไม่เป็นไรใช่ไหม? จะหายดีใช่ไหม?”
ลู่จิ่งเซินได้ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม กับการกระทำของคุณท่านกวน ทำให้เริ่มไม่เข้าใจมากๆ
แต่เขาก็ยังตอบออกไป “ช่วงนี้ยังไม่เป็นไรครับ”
คุณท่านกวนได้ยิน ก็ได้วางใจ
ป้าเสียงก็ได้เตือนออกไปเสียงเบา “คุณท่าน คุณหนูจิ่งตอนนี้ได้พ้นขีดอันตรายแล้ว ยังมีคุณชายลู่อยู่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สุขภาพของท่านสำคัญกว่า ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ”
คุณท่านกวนพยักหน้า ก็ได้พูดกับลู่จิ่งเซิน “นายต้องดูแลเธอให้ดีๆ นะ ฝากเธอด้วยล่ะ”
ลู่จิ่งเซินก็ได้สงสัยกว่าเดิม ก็ได้ถามด้วยความสงสัย “คุณปู่กวน ท่านมั่นใจนะครับว่าไม่เป็นไร?”
คุณท่านกวนโบกมือ
“ฉันไม่เป็นไร ก็เพราะเรื่องเมื่อคืนนั้น ก็ได้รู้สึกผิดกับเด็กคนนี้ เพราะงั้นก็ได้มาดูหน่อยเท่านั้น ไหนๆ เธอก็ไม่อันตรายอะไรแล้ว งั้นฉันก็ขอตัว นายดูแลเธอดีๆล่ะ”
พูดจบ จากการประคองของป้าเสียง ก็ได้เดินจากไป
ลู่จิ่งเซินมองแผ่นหลังที่เดินจากไปของเขา คิ้วที่เรียวสวยก็ได้ขมวดแน่น
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่าๆ จิ่งหนิงก็ได้ฟื้นขึ้นมาสักที
ตอนที่เห็นลู่จิ่งเซินอยู่ ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ พอถามเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่เธอสลบไป ก็รู้ว่าคุณท่านกวนมาเยี่ยม ก็คิดว่าได้รู้เรื่องพอดี แล้วก็มาดูเท่านั้น เพราะงั้นก็ไม่ได้สนใจ
ลู่จิ่งเซินถามอย่างจริงจัง “ช่วงนี้ในกองถ่ายคุณไปมีเรื่องกับใครหรือเปล่า?”
จิ่งหนิงคิด ขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้า “ไม่มีนะคะ”
เธอนิ่งไปสักพัก ก็ได้เงยหน้ามองชายหนุ่ม “มีคนไปจงใจทำใช่ไหม?”
ลู่จิ่งเซินพยักหน้า
จิ่งหนิงเงียบ
ลู่จิ่งเซินกลัวว่าเธอจะคิดมาก ก็ได้พูดปลอบอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ต้องห่วง ผมจัดการแน่ คุณต้องพักผ่อนรักษาตัวดีๆ นี่สำคัญสุด”
จิ่งหนิงพยักหน้า
เรื่องนี้ เธอนั้นไม่ได้เป็นห่วง ยังไงซะก็มีลู่จิ่งเซินอยู่ เธอรู้ เขาไม่มีทางให้เธอเจ็บตัวเปล่าๆ แน่
และแล้วเรื่องคราวนี้ ไหนๆ ก็เป็นคนจงใจ ก็ไม่มีทางที่จะไม่ทิ้งร่องรอยอะไร
หลังจากที่จิ่งหนิงตื่น ก็ได้กินอะไรนิดหน่อย เพราะว่ามือขยับไม่ได้ เพราะงั้นลู่จิ่งเซินได้เป็นคนป้อนให้เธอทานทีละคำทั้งหมด
เธอถามเรื่องที่ตระกูลไป เพราะว่ากลัวว่าท่านทั้งสองจะเป็นห่วง ทางกองถ่ายได้ปิดข่าว เขาก็ไม่ได้พูดกับทางตระกูล เพราะงั้นท่านทั้งสองของตระกูลลู่ตอนนี้ยังไม่รู้
จิ่งหนิงเห็นด้วยกับการจัดการของเขา
กินอะไรเสร็จ อาการของจิ่งหนิงก็ยังไม่ค่อยดี ลู่จิ่งเซินก็ได้ให้เธอพักผ่อนไปต่อ ให้โม่หนานเข้ามาเฝ้าเธอไว้
โม่หนานเห็นจิ่งหนิงที่ตื่นขึ้นแล้ว ก็ได้รู้สึกผิด
เดิมจิ่งหนิงไม่ว่าอยู่ที่ไหน นอกจากตอนที่อยู่กับลู่จิ่งเซินแล้ว ไม่ว่าที่ไหนเธอก็อยู่ด้วย
แต่ว่าวันนี้ได้เกิดเรื่องกับน้องชายเธอเล็กน้อย เพราะงั้นก็ได้ลางานกับจิ่งหนิง คิดไม่ถึงว่าไม่อยู่แค่ครึ่งวัน ก็เกิดเรื่องแบบนี้
จิ่งหนิงกลัวว่าลู่จิ่งเซินจะโทษเธอ เพราะงั้นก็ได้แอบพูดเรื่องนี้กับลู่จิ่งเซินแล้ว
ลู่จิ่งเซินก็ไม่ได้ว่าอะไร เรื่องนี้ไม่โทษโม่หนาน ตอนนั้นที่เส้นลวดได้มีคนไปทำอะไรไว้ก่อนแล้ว ต่อให้โม่หนานอยู่ ก็ไม่สามารถที่จะบินไปช่วยคนที่หุบเหวได้
ลู่จิ่งเซินก็ได้เฝ้าเธอไปอีกสักพัก จากนั้นได้รับสาย ก็บอกว่ามีธุระต้องจัดการ แล้วออกไป
จิ่งหนิงไม่มีเรี่ยวแรงอะไร ได้คุยกับโม่หนานไปสักพัก ไม่นานก็ได้หลับไป
เวลานี้ อีกด้าน
เรื่องที่จิ่งหนิงได้รับบาดเจ็บถึงแม้ว่าปิดพวกคนภายนอกและนักข่าวได้แล้ว แต่กับคนของตัวเอง ปิดไม่ได้แม้แต่น้อย
ยังไงซะ ขนาดกวนเสว่เฟยก็รู้แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จิ่งเสี่ยวหย่าไม่รู้
เพราะงั้น ตั้งแต่เรื่องที่ผิดพลาดได้ส่งมา ในใจของเธอก็ได้ร้อนรนอยู่ตลอด
ตอนนี้เธอรู้แล้ว ว่ามีคนตามสืบเรื่องนี้ไม่น้อย ตระกูลลู่ ตระกูลกวนต่างก็ได้ตามสืบ อำนาจของพวกเขา ฟ้าไม่สว่าง ก็ต้องสืบมาถึงเธอได้แน่
ทำไงดี?
เวลานี้ แน่นอนว่าเธอไม่ได้รออยู่ในบ้านโง่ๆ แน่ เพราะว่าตอนที่แผนแตก อยู่ที่บ้านก็เท่ากับว่ามาติดกับเอง
คุณท่านกวนได้รู้แล้วว่าจิ่งหนิงเป็นหลานสาวของเขา เกิดเรื่องแบบนี้ ไม่มีทางที่จะไม่ล้างแค้นให้เธอ
เพราะงั้น เธอจำเป็นที่จะต้องหาทางหนีออกไปโดยเร็วที่สุด
จิ่งเสี่ยวหย่าอยู่ให้ห้องของโรงแรม พยายามโทรออกไปอยู่ตลอด
แต่ว่าเวลานี้ โทรศัพท์ของกวนจี้หลี่ได้โทรไม่ติดแล้ว
ทำไมโทรไปแล้วได้ปิดเครื่องตลอด!
บ้าเอ่ย!
เวลานี้จิ่งเสี่ยวหย่าทำไมถึงจะไม่รู้ ว่าตัวเองถูกคนหลอกใช้แล้ว ตอนนี้เรื่องได้แดงแล้ว เธอก็ไม่มีประโยชน์อะไร แน่นอนว่าอีกฝ่ายก็ได้ทิ้งเธออย่างไม่ไยดี
เจ็บใจเอามากๆ
กวนจี้หลี่ นายไม่ช่วยฉันใช่ไหม! งั้นฉันก็ไม่มีทางให้นายอยู่ดีแน่!
จิ่งเสี่ยวหย่าก็ได้ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา แล้วก็เอาคลิปเสียงที่อยู่ในโทรศัพท์ ส่งไปให้กวนจี้หลี่
เวลาเดียวกัน ก็ได้พิมพ์ข้อความไปด้วย
“อยากจะทิ้งกันแบบนี้เหรอ? ฝันไปเถอะ! อย่างมากก็ตายไปพร้อมๆ กัน”
อีกด้าน กวนจี้หลี่ไม่ได้ปิดเครื่อง แต่ก็ได้ตั้งค่าเบอร์เธอเป็นการปฏิเสธรับสาย
เขามองคลิปเสียงที่อยู่ในวีแชท ก็ได้ขมวดคิ้ว
หาที่ที่ไม่มีคนผ่าน แล้วก็ฟังคลิปเสียงจนจบ สีหน้าได้เปลี่ยนไปเลยทันที
เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่านางแพศยาอย่างจิ่งเสี่ยวหย่า ในตอนที่พวกเขาเจอกันแล้วพูดเรื่องที่จะจัดการกับจิ่งหนิงยังไงนั้น ก็ได้แอบอัดเสียงไว้ด้วย
คลิปเสียงนี้ถ้าได้หลุดออกไป ถูกคุณท่านรู้เข้า ตำแหน่งที่อยู่ในบ้านของเขาก็ได้จบแน่
อย่าพูดเลยว่าจะเก็บความร่ำรวยในตอนนี้ได้ ไม่แน่อาจจะถูกคุณท่านไล่ออกจากประเทศไปเลยทันที ไม่ได้มรดกของบ้านเลยแม้แต่น้อย
เขาโมโหจนรูปหน้าแทบเปลี่ยนไป คิดไปสักพัก ก็รู้สึกว่าจะให้คลิปเสียงนี้หลุดออกไปไม่ได้
เขากลับไปที่ห้อง ก็ได้ปลดบล็อกเบอร์ของจิ่งเสี่ยวหย่า โทรไปหาเธอ ก็ได้ถามไปอย่างจริงจังว่า “เธออยู่ไหน?”
“ทำไม? ตอนนี้คุณอายอมรับสายฉันแล้วเหรอ?”
กวนจี้หลี่สูดหายใจเข้าลึกๆ ให้กดความหงุดหงิดในใจลงไป “เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว! เอาคลิปเสียงมาให้ฉัน ฉันให้คนส่งเธอไปต่างประเทศ ไว้ชีวิตของเธอ”
“ส่งฉันไปต่างประเทศ? ทำไม?”
“ตอนนี้เธอคิดว่าในประเทศยังมีที่ที่เธออยู่ได้เหรอ? คนที่ลงมือทำนั้นเป็นคนของเธอ ไม่นานพวกเขาต้องสืบไปถึงเธอแน่! รู้เรื่องหน่อยรีบเอาคลิปเสียงมาให้ฉัน ฉันจะให้คนส่งเธอหนีไปแน่”
สีหน้าของจิ่งเสี่ยวหย่าได้เปลี่ยน
คิดไม่ถึงเลยว่า ตัวเองวางแผนมาตั้งนาน จากเมืองจิ้นมาที่เมืองหลวงได้อย่างยากลำบาก ปีนมาถึงจุดจุดนี้ สุดท้ายได้กลายเป็นแบบนี้ไป
เธอได้พูดเสียงเข้ม “ไม่ได้! คุณต้องส่งฉันออกประเทศก่อน ไม่ได้มีแค่ฉัน ยังมีแม่ของฉัน รอพวกเราไปถึงที่ที่ปลอดภัย ฉันก็จะเอาคลิปเสียงให้คุณแน่”
“เธอ!”
