บทที่584 ฉากรัก
แม่งเอ๊ย ฉากรักอะไรกัน!
เขาคิดจะทำอะไรกับเธอในรถ?
อารมณ์ประหม่าแต่เดิมถูกแทนที่ด้วยความโกรธทันที
ถังลั่วเหยาผลักเขาออกไปและพูดด้วยความโกรธ: “เฟิงยี่ คุณอย่าให้มันมากไปนะ!”
เฟิงยี่หรี่ตาเล็กน้อยและยิ้มออกมาเพียงแต่ดูไม่ออกว่ามีความดีใจอยู่รอยยิ้มนั้น แต่มันดูเย็นชาเล็กน้อย
เขาไม่ได้สนใจที่ถังลั่วเหยาผลักตัวเองออกไปในตอนนี้ แต่เพียงแค่สะบัดฝุ่นที่อยู่ข้างกายเขาเบา ๆ แล้วพูดช้าๆ: “ผมก็แค่อยากจะเตือนคุณสักนิด ในเมื่อคุณตอบรับคำขอของผมแล้ว ตอนนี้คุณไม่มีโอกาสจะมาพูดเรื่องข้อแม้อะไรกับผมอีก ผมบอกว่าสุดสัปดาห์นี้กลับไปกับผมคุณก็ต้องกลับไปกับผม”
ถังลั่วเหยามองดูท่าทางเอาแต่ใจของเขาแล้วโกรธจนทนไม่ได้และกัดฟันพูด “คุณ——!”
ทันใดนั้นเฟิงยี่ก็ยิ้มแล้วขยับเข้าไปใกล้ๆ ริมฝีปากของเขาอยู่ที่ข้างหูเธอและพูด: “คุณรู้ไหม? อันที่จริงชอบคุณที่ดื้อแพ่งมากเลยนะ ผู้ชายน่ะ ล้วนมีความอยากเอาชนะ ยิ่งคุณเป็นอย่างนี้ ผมก็ยิ่งชอบ ดังนั้นอย่าหวังว่าผมจะปล่อยคุณไปเพราะเหตุนี้ แม้แต่ฝันก็อย่าได้หวังเลย”
พูดจบก็ไม่สนใจปฏิกิริยาของเธอ หัวเราะฮ่า ๆ แล้วเหยียบคันเร่ง
เฟิงยี่ขับรถเร็วมาก ถังลั่วเหยาไม่ทันตั้งตัวและตกใจกลัว
ทำได้เพียงจับลูกบิดประตูโดยสัญชาตญาณและกรีดร้องด้วยความโกรธ: “เฟิงยี่ คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”
อย่างไรก็ตามชายคนนั้นไม่ได้สนใจความโกรธของเธอเลย
ดูเหมือนเขาจะเป็นอย่างนี้อยู่เสมอ ทำอะไรตามใจตัวเองและไม่สนใจความรู้สึกของคนรอบข้าง
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของถังลั่วเหยาบีบรัดอย่างโหดร้ายและดวงตาของเธอก็แดงระเรื่อ
เมื่อคิดว่าแม่ของเธอยังนอนอยู่ในโรงพยาบาล เธอทำได้เพียงแค่ขอร้องเบา ๆ
“คุณอย่าขับรถเร็วแบบนี้สิคะ! ขับช้าหน่อย แบบนี้มันอันตรายนะคะ!”
อย่างไรก็ตามความเร็วรถไม่ได้ช้าลง
แม้จะมีหัวมุมอยู่ข้างหน้า แต่ก็ยังมีการดริฟท์ที่น่าตื่นเต้นมาก
ตามมาด้วยเสียงของเฟิงยี่ที่ร้ายกาจ
“นอกเสียจากคุณจะยินยอมกลับบ้านกับผม ผมถึงจะขับช้าลง”
ถังลั่วเหยา: “…”
นายใช้วิธีนี้มาบีบบังคับคนอื่นขนาดนี้แล้ว ยังจะเรียกว่ายินยอมได้อีกเหรอ?
ต่อให้รับปากก็เป็นไปเพราะสถานการณ์บังคับนั่นแหละโอเคไหม?
เธอเบื่อกับพฤติกรรมหาเรื่องชวนทะเลาะแบบไร้เหตุผลของเขาแล้ว หรือบางทีเธออาจติดเชื้อจากเขายิ่งเขาเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งไม่อยากรับปาก
เหมือนกับว่าหากเธอรับปากก็จะเหมือนเธอทรยศตัวเองแล้วเขาสำเร็จ
เธอไม่ต้องการมัน
ด้วยเหตุนี้ถังลั่วเหยาก็โกรธคว้าที่จับและกัดฟันแน่นไม่ว่ารถจะขับมาเร็วแค่ไหนเธอก็ไม่พูดอะไร
เฟิงยี่รู้ว่าเธอกลัวการขับรถเร็วมาก ดังนั้นจึงรอให้เธอขอร้องอยู่ตลอด
แต่รออยู่นาน เขาก็ไม่รอให้หญิงสาวเปิดปาก
เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองดูอย่างอยากรู้ไม่ได้
กลับเห็นหญิงสาวจับราวจับแน่น ตกใจจนหน้าซีด แต่ก็ยังกัดฟันแน่นและหลับตาปี๋ และไม่หันมามองเขาสักนิด
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องขอร้องเลย
หน้าแบบนั้นหากจะบอกว่าเธอเตรียมจะตายอย่างวีรบุรุษก็ไม่ปาน
เฟิงยี่ไม่เข้าใจทำไมเธอจะต้องยอมทนแบบนี้และไม่ยอมจะพูดกับเขาดีๆ
หรือว่าเธอจะเกลียดเขาจริงๆ?
เขาอดไม่ได้ที่จะโกรธจากก้นบึ้งของหัวใจและใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงยิ้มอยู่ในตอนแรกก็เย็นชาไปหมดเพราะเหตุนี้
ด้วยความเย็นชาเขาเหยียบคันเร่งและความเร็วของรถก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
ถังลั่วเหยารู้สึกเพียงว่าสิ่งที่เธอขี่อยู่ไม่ใช่รถยนต์ แต่เป็นเครื่องบิน จรวด
โดยเฉพาะหลังจากที่เพิ่มความเร็วเมื่อกี้แล้วก็รู้สึกเพียงว่าหัวใจทั้งดวงถูกยกขึ้นและจิตวิญญาณก็หวาดกลัว
เธอก็เป็นแค่เพียงหญิงสาวที่อ่อนแอ จะทนเรื่องแบบนี้ได้เหรอ?
ใช้เวลาไม่นานน้ำตาก็ไหลออกมาจากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากร้องตะโกน
บนถนนกลางดึกจึงเกิดเหตุประหลาดดังกล่าวขึ้น
เฟอร์รารี่สีดำกำลังควบอย่างรวดเร็วบนท้องถนน คนขับรถดูเย็นชาและหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับก็กรีดร้องดังลั่นจนคอแทบแตก
แต่ความเร็วรถก็ไม่ได้ลดลงเลย
ถังลั่วเหยาคิดจริงๆ ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนบ้า เป็นคนโรคจิต!
เธอจะไร้เดียงสาขนาดนี้ได้ยังไงที่คิดว่าผู้ชายคนนี้แค่อยากทำให้ตัวเองตกใจเพราะเธออยู่ในรถ
เมื่อถึงระดับหนึ่งความเร็วของรถจะลดลงหรือไม่?
ท้ายที่สุดแล้วการขับรถบนถนนแบบนี้มันอันตรายเกินไปจริงๆ
แม้จะเห็นแก่ชีวิตของตัวเองเขาก็ไม่ควรเป็นแบบนี้
ที่เธอไม่รู้คือพอเฟิงยี่รู้สึกว่าเธอกำลังปฏิเสธตนเองจริงๆ เธอไม่อยากจะแต่งงานกับตนเองจริงๆ นั้น ก็สติหลุดไปแล้ว
เขาไม่เข้าใจทำไมตนเองแสดงความจริงใจมากขนาดนี้ ตนเองไม่หยุมหยิมเรื่องที่เธอเคยหมั้นหมายกับฉู่ยี่ก่อนหน้านี้ พอจะพาเธอกลับบ้านเพราะไม่อยากจะให้เธอเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่อยู่นอกบ้านให้เธอต้องทุกข์ใจ
เขาต้องการจะรับผิดชอบเธอนะ
แล้วทำไมเธอถึงได้ผลักไสเขาออกไปครั้งแล้วครั้งเล่านะ?
หรือว่าเธอไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย?
เธอไม่ได้รักเธอเลยสักนิดอย่างนั้นเหรอ?
ความคิดนี้ทำให้ความภาคภูมิใจของเฟิงยี่พ่ายแพ้มาโดยตลอด
เดิมทีเขาไม่อยากจะยอมรับ ไม่ทันรู้ตัวถังลั่วเหยาก็มีความสำคัญในใจเขาถึงจุดนี้แล้ว
นั่นก็คือไม่มีเธอ ไม่ได้เธอ เขาก็ยอมจะลากเธอไปตายพร้อมกัน
เมื่อความคิดนี้โผล่จากความคิดของเขา เขาก็ถึงกับผงะ
จู่ ๆ รถก็ “เอี๊ยด” และหยุดอยู่ข้างทาง
การหยุดกะทันหันนี้ทำให้ถังลั่วเหยาตกตะลึงจากนั้นก็ตอบสนองรีบเปิดประตูรถด้วยความตื่นตระหนกและกระโจนออกจากรถ
บอกตามตรงว่าเธอเกือบจะอาเจียนมาตลอดทาง
ตอนนี้รู้สึกแค่คลื่นไส้ในท้องและรู้สึกว่าทุกอย่างอยู่ในลำคอ
เธอวิ่งไปข้างถนนอย่างรวดเร็วและอาเจียนใส่กองหญ้าทันที
ในรถ เฟิงยี่มองไปที่ผู้หญิงที่หมอบอยู่ข้างถนน หอบหายใจ และใช้นิ้วบีบพวงมาลัยแน่น
ขาวซีดจนแทบถึงกระดูก
ใช้เวลานานกว่าที่ถังลั่วเหยาจะอาเจียนจนหมด เธอหยิบน้ำที่เตรียมมาจากในกระเป๋าออกมาจิบบ้วนปากอีกครั้งแล้วหันกลับมามองชายที่นั่งอยู่ในรถด้วยใบหน้าซีดเซียวพร้อมความผิดหวัง
“เฟิงยี่ แม่งถ้านายอยากจะตายมากก็ตายไป อย่าลากฉันไปกับนายด้วย! ฉันไม่สนใจอยากจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปจนตายกับนาย!”
หลังหยุดไปก็พูดขึ้นด้วยความโมโหอีก “ยังมี ฉันจะบอกนาย ตอนนี้ฉันเสียใจ ก่อนหน้านี้ฉันรับปากนายไว้จะไม่ถูกนับ ตั้งแต่วันนี้ไป นายเดินตามทางของนาย ฉันจะเดินตามทางของฉัน เราสองคนไม่ข้องเกี่ยวกัน ไม่ต้องมายุ่งกันอีก!”
“นายอย่าคิดจะเอาเรื่องแม่ฉันมาบีบฉันอีก ฉันจะไม่ยอมตกหลุมพรางนายแล้ว!”
