ส้งเจียเจียทั้งคนอึ้งอยู่ตรงนั้น
สีหน้าขาวซีดไปหมด
เมื่อ เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ
ภรร ภรรยา?
“พวกคุณ…”
เธอยื่นมือชี้สองคนนี้อย่างไม่น่าเชื่อ
จากนั้นก็เห็นเฟิงยี่กุมมือของถังลั่วเหยาไว้ ชูขึ้นมา นิ้วทั้งสิบนิ้วเกาะเกี่ยวกันแน่น
เขายิ้มพูดว่า: “เราแต่งงานกันแล้ว ตอนนี้คุณส้งตัดใจได้หรือยัง”
ร่างกายของส้งเจียเจียเซเล็กน้อย เกือบจะล้มลงวินาทีต่อไปแล้ว!
ยังดีที่เพื่อนที่มากับเธอตาเร็วมือเร็ว พยุงเธอไว้ จึงไม่ได้ทำให้เธอปล่อยไก่
ส้งเจียเจียโกรธจนหน้าแดงทั้งหน้า ตาคู่นั้นแป๊บเดียวก็แดงแล้ว น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด
“พวกคุณแต่งงานกันแล้วเหรอ ฉันไม่เชื่อ นี่มันไม่ใช่เรื่องจริงแน่นอน!”
เฟิงยี่ตอบกลับด้วยสีหน้าเฉยชา: “แล้วแต่คุณจะเชื่อไม่เชื่อ! ผมไม่มีหน้าที่จำเป็นต้องอธิบายให้กับคุณ วันนี้พูดกับคุณเยอะขนาดนี้ ก็แค่หวังว่าให้คุณวันหลังไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับเราอีกแล้ว คุณส้ง ทุกคนล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตา หวังว่าอย่าให้ตัวเองได้เสียหน้า และอย่าให้คนอื่นได้ลำบากใจด้วย”
พูดจบ ก็ไม่สนใจเธออีกเลย จับมือถังลั่วเหยาก็จากไปแล้ว
คำพูดไร้หัวใจ ก็เหมือนกับมีดเล่มหนึ่งแทงตรงหัวใจของส้งเจียเจียอย่างโหดร้าย
เธอหันหน้า มองดูด้านหลังของสองคนจับมือกันเดินจากไป กำหมัดไว้แน่นๆ อย่างร้ายกาจ
ถังลั่วเหยา เฟิงยี่
พวกแกกล้าทำร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง
ฉันไม่ปล่อยพวกแกไปง่ายๆ หรอก!
…
หลังจากที่เฟิงยี่และถังลั่วเหยาออกไปจากร้านนั้น ในที่สุดก็ได้ซื้อแหวนที่อีกร้านหนึ่ง
แบบของแหวนเรียบง่ายมาก ถึงแม้เฟิงยี่จะรู้สึกธรรมดาเกินไป ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่สามารถห้ามถังลั่วเหยาชอบได้
เธอกอดแขนของเขาไว้ พูดด้วยเสียงออดอ้อนว่า: “ยังไงฉันก็ไม่สามารถใส่บ่อยได้อยู่แล้ว ซื้อแพงก็ไม่มีประโยชน์ ก็ซื้อแบบที่ใส่ปกติได้ก็พอแล้ว ฉันใส่ตรงนิ้วอื่น คนอื่นก็ไม่สงสัยด้วย คุณว่าใช่ไหม”
เฟิงยี่ได้ยินแล้ว ได้แต่ถอนหายใจอย่างจำใจหลายที
ยื่นมือเตะจมูกน้อยของเธอ ยิ้มพูดว่า: “หมดปัญญากับเธอจริงๆ เลย”
ถังลั่วเหยายิ้ม เดินเล่นจนถึงหกโมงเย็น ทั้งสองคนต่างหิวกันแล้ว นึกได้ว่ารับปากลู่จิ่งเซินพวกเขาแล้วว่าจะเลี้ยงอาหารเย็นพวกเขา
ดังนั้นจึงนัดกันไว้ในแชทกลุ่ม ไปจวู้เหอเซวียนตอนเย็นหกโมงครึ่ง
บนรถ ถังลั่วเหยานึกถึงหน้าตาของส้งเจียเจียตอนอยู่ในห้างเมื่อกี้
ความจริงในใจก็แอบกังวลอยู่เล็กน้อย
เธอจับมือของเฟิงยี่ถามว่า: “คุณว่าท่าทางอย่างส้งเจียเจียแบบนี้ จะยอมวางมือยุติเรื่องราวไหม”
เฟิงยี่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยจนนวดระหว่างคิ้ว
“เธอไม่ยอมก็ทำอะไรไม่ได้ คุณไม่ต้องห่วง ผมจะปกป้องคุณไว้ให้ดี ไม่ให้เธอได้ทำร้ายคุณเด็ดขาด”
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าถังลั่วเหยากลับเฮ้อเสียงหนึ่ง อยู่ๆ ก็สะบัดมือของเขาออก
“ใครจะให้คุณปกป้อง ถ้าจะให้คุณปกป้อง ฉันปกป้องตัวฉันเองไม่ปลอดภัยกว่าเหรอ”
เฟิงยี่ได้ยินคำพูด ทันใดนั้นระหว่างคิ้วก็ดิ้นขึ้นมา
มีความรู้สึกแปลกๆ อัตโนมัติ
เขาหันหัวไปดูถังลั่วเหยาถามว่า: “ที่พูดมาหมายความว่ายังไง”
ถังลั่วเหยายกคิ้ว ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความน่าสงสัย
“ไม่ใช่เหรอ ก็คุณส้งเธออย่างน้อยเมื่อก่อนก็เคยเป็นแฟนน้อยของคุณนิ ตอนนั้นที่มีข่าวฉาวเต็มไปหมด คุณก็ปกป้องเธอดีมากเลยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้กลับหันมาพลิกหน้าบอกว่าไม่ยอมรับก็คือไม่ยอมรับ ใครจะไปรู้ส้งเจียเจียในตอนนี้ จะเป็นอนาคตของฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้”
เฟิงยี่อึ้งไปครู่หนึ่ง เกือบจะโมโหจนขำออกมาแล้ว
“คุณมาหึงอะไรตอนนี้มันสายเกินไปหรือเปล่าเนี่ย”
จริงๆ แล้วถังลั่วเหยาก็เพิ่งจะรู้ตัวเมื่อผ่านมานานแล้ว
พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ รู้สึกใจไม่เป็นสุข หน้าแดงเล็กน้อย ส่งเสียงไม่พอใจออกมา
“ฉันไม่ได้หึง ฉันก็แค่อธิบายเรื่องจริง”
เฟิงยี่ดูหน้าน้อยอันซึนของเธอ เงียบไปสักพัก ถอนหายใจออกเบาๆ
เขายื่นมือมาจับมือของถังลั่วเหยา
แต่ตอนนี้สาวน้อยกำลังไม่สบายใจอยู่ จะไปยอมให้เขาจับได้ไงล่ะ
เก็บมือกลับไปทันทีเลย
เฟิงยี่เห็นแล้วยิ้มอย่างจำใจ
เขายิ้มแห้งๆ เสียงหนึ่ง อธิบายว่า: “เหยาเหยา ถ้าผมบอกคุณว่า ความจริงระหว่างผมกับเธอไม่มีอะไรเลยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว คุณเชื่อไหม”
ถังลั่วเหยาอึ้ง มองเขาอย่างคาดคิดไม่ถึง
เขานวดระหว่างคิ้วท่าทางทุกข์ใจมาก คิดคำพูดครู่หนึ่ง จึงพูดต่อว่า: “ผมยอมรับ ผมในเมื่อก่อนชอบเล่นก็จริง แต่ผมก็มีขีดจำกัดอยู่ อยู่ข้างนอกจะเล่นบ้าขนาดไหนได้หมด แต่จะไม่ก้าวออกก้าวสุดท้ายนั้นเด็ดขาด”
“คุณก็รู้ ในวงการนี้ ฐานะแบบนี้อย่างผม ผู้หญิงก็เหมือนกับฝูงผึ้งบ้าพุ่งขึ้นไปเรื่อยๆ ตอนนั้นคุณยังไม่ปรากฏตัวเลย ส้งเจียเจียคนนี้ถึงแม้จะแย่ไปหมด แต่มีข้อดีหนึ่งอย่าง”
“ก็คือขี้หึงหวงและอารมณ์ร้ายปากจัด ตอนนั้นเธอคิดแต่อยากจะเข้าหาผม ผมปฏิเสธไปสองรอบ หลังจากที่ไม่ได้ผล ก็พบว่าหลังจากที่เธอเข้ามาก็ไม่ค่อยมีคนพุ่งขึ้นมาแล้ว เพราะเกรงกลัวเธอ”
“ตอนนั้นผมก็ขี้เกียจ คิดซะว่าแล้วแต่เธอเถอะ ดังนั้นตอนที่เธออยู่ข้างนอกบอกว่าเธอกับผมเป็นแฟนกัน ผมจึงไม่ได้ปฏิเสธ”
“แต่จริงๆ แล้ว เราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย ระยะทางที่ใกล้ที่สุดของผมกับเธอ มากสุดก็แค่ให้เธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยงกับผมหน่อย เป็นข้อบอกปัดอะไรประมาณนี้ ส่วนความสัมพันธ์จริงๆ ไม่เคยก้าวออกสักก้าวเลย”
ถังลั่วเหยาฟังคำอธิบายของเขา พูดตามตรง ไม่แปลกที่มันเป็นเรื่องปลอม
เพราะยังไงเธอก็ไม่ใช่รู้จักเฟิงยี่วันแรก
ในวงการนี้ ชื่อเสียงของเฟิงยี่ในเมื่อก่อนหลายใจเจ้าชู้ขนาดไหน ถึงเธอไม่ได้สืบมา ก็มีข่าวลือที่นับไม่ถ้วนส่งเข้ามาในหู
แต่ตอนนี้เขากลับบอกว่า จริงๆ แล้วเขากับส้งเจียเจียไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ เลย
เธอขมวดคิ้วอย่างควบคุมไม่ได้ ถามอย่างสงสัย: “จริงเหรอ”
“จริงยิ่งกว่าทองอีก!”
เฟิงยี่ยกนิ้วขึ้นบอกว่า: “ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมสาบานกับท้องฟ้าได้”
ตอนนี้ถังลั่วเหยาหลีกเลี่ยงเรื่องพวกสาบานแบบนี้มาก พอได้ยินก็รีบห้ามมือของเขาลงมาทันที
จากนั้นเบะปากอย่างไม่เต็มใจบอกว่า: “จริงก็จริงสิ จะสาบานทำไม ฉันไม่ใช่เชื่อเรื่องนี้สักหน่อย”
เฟิงยี่เห็นแล้วยิ้มออกทันที
เขายื่นมือจับมือของเธอ ครั้งนี้ ถังลั่วเหยาไม่ได้หลบ
เฟิงยี่ตั้งใจพูดด้วยเสียงอ่อนโยน: “ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว ข่าวลือข้างนอกเหล่านั้น ส่วนมากก็เป็นเรื่องปลอมเหมือนกัน แต่ก็ต้องโทษผมเอง ที่เมื่อก่อนขี้เกียจไปจัดการเรื่องเหล่านั้น คิดว่ามันยุ่งยาก ก็ให้มันเป็นไปตามแบบนั้นแล้ว
แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ เพราะว่าเมื่อก่อนไม่มีคนที่ต้องไปแคร์ จึงไม่ได้อธิบาย ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว ผมมีคุณแล้ว วันหลังจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีก และจะไม่ให้คุณกังวลและเสียหน้าเพราะเรื่องแบบนี้ คุณเชื่อผมได้ไหม”
ถังลั่วเหยามองเขา ผู้ชายน้ำเสียงจริงจัง สายตาจริงใจ
ในที่สุดเธอก็รู้สึกซาบซึ้ง
อันที่จริงในใจก็รู้ดี ผู้ชายคนนี้ภายนอกดูถากถางขี้เล่น แต่ความจริงกลับเป็นคนหนึ่งที่มีหัวใจบริสุทธิ์เหมือนเด็กอย่างหาได้ยาก
เธอพยักหน้า “ได้ ฉันเชื่อคุณ”
ตอนนี้เฟิงยี่จึงดีใจจนยิ้มออกมา
ผ่านไปไม่นาน สองคนก็มาถึงจวู้เหอเซวียนแล้ว
จี้หยุนซูพากวนเสว่เฟยมาถึงตั้งนานแล้ว
