เมื่อเฟิงยี่เห็นสิ่งนี้ เขาก็ไม่บังคับเธออีกต่อไป
แต่ให้เธอเก็บด้วยตัวเอง ตัวเขาเองก็นั่งอยู่อีกฝั่ง และอ่านหนังสือพิมพ์ตอนเช้าของท้องถิ่น
แต่เดิมนั้นเป็นผู้ช่วยของเธอ ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า เธอทำงานอยู่ และผู้ช่วยของเธอกำลังเล่นอยู่
ถังลั่วเหยาเหลือบมองเขาและถอนหายใจ
“อ้อ เมื่อคืนฉันลืมถามคุณว่า ตอนนี้เสี่ยวฉิงเป็นอย่างไรบ้าง คุณมาที่นี่ แล้วเธอไปอยู่ไหนแล้ว”
ณ เวลานี้ ประตูห้องได้ปิดไว้แล้ว ในห้องพักก็ไม่มีคนนอก ฉะนั้นถังลั่วเหยาจึงกล้าถามออกมาอย่างไว้วางใจ
เฟิงยี่พอได้ยินที่เธอถามอย่างนี้ ยิ้มเยาะหยัน และกล่าว : “แน่นอนว่าส่งกลับประเทศละสิ ไม่อย่างงั้นจะให้มาอยู่ตรงนี้ทำไมกัน”
ถังลั่วเหยาสำลักเมื่อได้ยินคำพูด และพูดไม่ออกครู่หนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ยังเป็นสิ่งที่ดีที่เขาสามารถส่งเสี่ยวฉิงกลับประเทศได้
อย่างน้อยถ้าด้วยวิธีนี้แล้ว ความเป็นไปได้ที่จะโป๊ะแตกก็จะลดลง
พอคิดได้เช่นนี้ เธอก็สบายใจมาบ้าง
พอเก็บของเรียบร้อยแล้ว พนักงานที่นั่นก็โทรมา บอกว่ารถรออยู่ข้างล่างแล้ว
ถังลั่วเหยาถึงจะพาเขาออกไปข้างนอก
วันนี้มีสถานที่ถ่ายทำอยู่สามแห่ง
เป็นสถานที่ถ่ายทำศักดิ์สิทธิ์ของท้องถิ่นที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก
ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นพรีเซนเตอร์เครื่องเพชรพลอย แต่เพื่อประโยชน์และผลลัพธ์ของภาพยนตร์แล้ว เลยเลือกฉากและสถานที่ถ่ายทำจริง
ทิวทัศน์ที่นี่สวยมาก และเครื่องเพชรพลอยที่เธอสวมใส่นั้น ล้วนสะท้อนถึงกันและกัน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลที่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า
ถังลั่วเหยาถ่ายทำอย่างอึดอัดทั้งวัน
มักจะรู้สึกถึงดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองตัวเองอยู่อย่างหนักแน่น
เธอหันไปและเหลือบไปเห็นตรงนั้น แน่ล่ะ เห็นผู้ชายคนนั้นกำลังนั่งอยู่ตรงนั้น พร้อมกับเอามือเท้าคาง ยิ้มหวานและมองไปหาเธอ
สีหน้าดูเหมือนคนโรคจิตนั้น เหลือแค่ไม่ได้บอกให้คนทั้งโลกรู้
ว่านี่คือภรรยาของผม ภรรยาของผมสวยใช่มั้ยละ
ถังลั่วเหยาละอายและเขินอายอยู่พักหนึ่ง
แต่เพราะอยู่ที่กองถ่าย เลยไม่สามารถแสดงออกมาได้
ฉะนั้น เลยมองไปทางอื่นอยู่ตลอดเวลา ไม่ยอมมองไปทางเขา
เฟิงยี่กระฉับกระเฉงกับการมองเขาในช่วงแรกๆ
อือ ภรรยาของเขาช่างสวยงามเหลือเกิน!
พอถ่ายกับเครื่องประดับแล้ว ก็สวยงามจนเปล่งประกายไปทั้งตัว
จนทำให้เครื่องประดับพวกนั้นลดระดับความเปล่งประกายลงทีเดียว
เขาคิดในใจอย่างมีความสุข ขณะที่มองเธอด้วยความหลงใหล
สายตาอันเร่าร้อนนั้น ไม่ต้องพูดถึงถังลั่วเหยา แม้แต่พนักงานคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดไปในทางอื่น แค่รู้สึกว่าผู้ช่วยคนใหม่คนนี้ ทำไมไม่ค่อยได้เรื่องสักเท่าไหร่
จ้องมองนางแบบสักขนาดนี้ จะให้ถ่ายรูปออกมาได้ภาพที่ดูธรรมชาติอย่างไร?
แต่ในความเป็นจริง เขาไม่ได้มีอิทธิพลกับผลงานของถังลั่วเหยาที่ถ่ายทำออกมาวันนี้เลย
ควรจะพูดว่า ถึงจะส่งผลกระทบ แต่ก็เป็นผลกระทบที่ดี
ชุดเครื่องประดับที่จะถ่ายทำในวันนี้ มีชื่อว่ารักแรก
ตามชื่อเลย ก็คือหมายถึงเป็นสิ่งหนึ่งที่มีความรู้สึกอ่อนหวานกับความสวยงามและเรียบง่าย
วันนี้เธอได้แต่งหน้าเป็นสีชมพูอ่อนๆ อีกด้วย
กับเดรสลายดอกสีชมพูนั้น ทำให้มีความรู้สึกว่าตัวเธอเสมือนนางฟ้า
เดิมทีช่างภาพยังกังวลว่าวันนี้จะเก็บภาพที่มีความรู้สึกรักแรกไม่ได้
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ความรู้สึกแบบนั้นได้เพียงแต่เข้าใจเท่านั้น แต่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้
ส่วนที่เหลือของท่าทาง สามารถทำได้โดยการเลียนแบบและจากการฝึกฝน
แต่รักแรกนั้น มีเพียงครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตทุกคน คือหลังจากฝึกฝนเพิ่มเติมในภายหลังก็ไม่สามารถทำได้
เพราะสุดท้ายแล้ว ภาษาทางกายสามารถหลอกลวงคนได้ แต่ดวงตาของคนเราไม่สามารถหลอกลวงได้
ในสายตาของคุณ เต็มไปด้วยทางที่คุณเคยเดิน ทิวทัศน์ที่คุณเคยได้เห็น และเรื่องราวที่คุณเคยผ่านมา
อย่างในวัยของถังลั่วเหยานั้น ปกติแล้วเรื่องราวเธอมักจะถูกพูดถึงในโลกโซเชียล
ช่างภาพไม่ได้คาดหวังว่าความรู้สึกแบบรักแรกจะปรากฏในสายตาเธอ
แต่ ปาฏิหาริย์ก็ได้เกิดขึ้น ณ เวลานี้!
เขารู้สึกได้ชัดว่าถังลั่วเหยาในวันนี้ช่างแตกต่างจากเมื่อวานซะเหลือเกิน
มีความเขินอายที่เกิดขึ้นในดวงตาคู่นั้นเล็กน้อย ก็คือความรู้สึกของรักแรกไม่ใช่หรือ?
โอ้พระเจ้า นี่มันน่าทึ่งมาก!
แม้ว่าช่างภาพจะไม่รู้ว่าถังลั่วเหยาทำได้อย่างไร แต่เขารู้ ว่าทิวทัศน์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะมีก็มีเลย ดังนั้นเขาจึงรีบถ่ายเก็บไว้
ถังลั่วเหยายังไม่รู้ เพราะวันนี้มีเฟิงยี่อยู่ จึงแสดงความไม่เป็นธรรมชาติออกมาหน่อย แล้วก็ถูกช่างภาพถ่ายไว้ได้ไวมาก
เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อแสดงให้ดีที่สุด และพยายามทำงานให้เต็มที่กับงานครั้งนี้
ในไม่ช้า งานถ่ายรูปชุดแรกที่ถ่ายทำในวันนี้ก็ได้เสร็จสิ้น
งานถ่ายรูปถัดไปก็ต้องเปลี่ยนสถานที่ถ่าย
ถังลั่วเหยาเดินลงบันได มาที่จุดพักผ่อน เฟิงยี่รีบหยิบกระติกน้ำร้อนของเธอ แล้วยื่นให้
ถังลั่วเหยาหยิบมาดื่ม และตกตะลึงเล็กน้อย
มีรสหวานจางๆอยู่ในกระติกน้ำ ซึ่งอร่อยมาก
เธอถามเขาอย่างค่อนข้างคาดไม่ถึง: “นี่คืออะไร?”
เฟิงยี่ยิ้มระรื่นและกล่าว: “ของบำรุงเล็กๆ น้อยๆ วันนี้คุณถ่ายงานนานเกินไป ถ้าคุณไม่กินอะไรเลยคุณจะหิวเอานะ”
เพราะต้องมีมาตรฐานสูงมากสำหรับผลลัพธ์ของการถ่ายภาพ เพื่อรักษาสภาพให้ดีที่สุด ดังนั้นระหว่างการถ่ายทำ นอกจากน้ำดื่มและผลไม้เล็กน้อยแล้ว ถังลั่วเหยาไม่กินอย่างอื่นเลย
พูดอีกอย่างก็คือ ทุกครั้งที่ถ่ายทำ ก็กินแค่สองมื้อนี้เท่านั้น
อาหารเช้าและอาหารเย็น
อาหารกลางวันไม่กินเด็ดขาด
เห็นได้ชัดว่าเฟิงยี่รับรู้เรื่องนี้ของเธอมานานแล้ว ดังนั้น เมื่อตอนที่เทน้ำให้เธอ จึงตั้งใจใส่วิตามินเล็กน้อยเพื่อเติมพลังงานให้กับร่างกายให้เธอ
การกระทำที่รอบคอบใส่ใจเช่นนี้ ทำให้ถังลั่วเหยาตื้นตันใจไปชั่วขณะหนึ่ง
แต่เธอไม่ได้พูดอะไร แค่หยิบมันขึ้นมาจิบอีกสองสามอึก ก่อนจะวางกระติกน้ำลง
หลังจากที่ทุกคนเก็บของเรียบร้อย ก็ขึ้นรถไปยังสถานที่ถ่ายทำต่อไป
สถานที่แห่งนี้อยู่ในโบสถ์ที่มีชื่อเสียงมาก
ฉันได้ยินมาว่ามีผู้คนยิ่งใหญ่มากมายถูกฝังไว้ใต้โบสถ์นี้
แต่วันนี้ถังลั่วเหยาและคนอื่นๆ แค่ชมวิวด้านบนเท่านั้น ไม่ได้ลงไปที่สุสานด้านล่าง
สำหรับทิวทัศน์ที่นี่แล้ว จะถ่ายทำได้ค่อนข้างง่าย
ฉะนั้นแล้ว จึงถ่ายเสร็จภายในสองชั่วโมง
ช่วงบ่ายสามโมง กลุ่มคนเริ่มย้ายไปยังสถานที่ถ่ายทำที่สาม
และนี่คือสถานที่ถ่ายทำสุดท้ายของวันนี้
พอไปถึงที่นั่นก็เริ่มดึกแล้ว
ทุกคนจัดตั้งแสงไฟและอุปกรณ์ต่างๆ แล้วเริ่มถ่ายทำ
พอถ่ายทำถึงชุดสุดท้าย ก็ใกล้ค่ำแล้ว
ช่างภาพหยิบกล้องขึ้นมา และสื่อสารกับถังลั่วเหยาเกี่ยวกับท่าทาง ในไม่ช้า ภาพชุดสุดท้ายก็ได้ถ่ายเสร็จเป็นที่เรียบร้อย
เขาอุทานอย่างมีความสุข: “โอเควันนี้ เลิกงาน!”
หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ในที่สุดก็จบงานแล้ว ทุกคนก็มีความสุขกันอย่างมาก
ทุกคนต่างไชโย
ถังลั่วเหยาก็มีความสุขมากเช่นกัน
ทางนั้น ทีมงานถ่ายทำได้สั่งให้ทุกคนทำความสะอาดและเก็บอุปกรณ์ต่างๆกัน
งานของวันนี้จบลงเร็วกว่าเมื่อวาน ช่างภาพรีบวิ่งมาหาถังลั่วเหยาชวนไปทานอาหารเย็นกับทุกคนในตอนเย็นกัน
ถังลั่วเหยาเดิมทีคือต้องการที่จะปฏิเสธ
