ต้องบอกว่า นี่เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก และเป็นเรื่องที่ไม่สามารถหาวิธีแก้ไขได้ชั่วขณะหนึ่ง
ผ่านไปเนิ่นนาน ลู่จิ่งเซินจึงกล่าวขึ้นว่า“ผมรู้แล้ว คุณให้ผมคิดก่อน เดี๋ยวผมจะตอบคุณเอง ”
ดูเหมือนกู้ซือเฉียนก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าเขาจะสามารถตัดสินใจได้ในตอนนี้
ดังนั้น จึงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า“ผมได้จัดห้องไว้ให้ทั้งสองที่ชั้นบน สักครู่หลังทานข้าวแล้วก็ไปพักผ่อนได้เลย ต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกผมได้ตลอดเวลา”
หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวอีกว่า“แม้ว่าเมื่อก่อนจะมีบุญคุณความแค้นกันมากมาย แต่ขอให้เห็นแก่ที่ผมเคยช่วยหนิงนิงหลายครั้ง ครั้งนี้อยากให้คิดพิจารณาดีๆ”
ลู่จิ่งเซินมองดูเขาแวบหนึ่ง
สายตานี้ แฝงไปด้วยการชิงดีชิงเด่นกันลับๆของชายหนุ่มทั้งสอง
แต่ในที่สุดแล้ว ต่างฝ่ายต่างละสายตาจากกัน แล้วกล่าวเสียงเรียบๆว่า“โอเค ”
ทั้งสองขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน
อาหารเย็นในค่ำคืนนี้ย่อมทานในปราสาทอยู่แล้ว
กู้ซือเฉียนได้ให้คนทำอาหารเลิศรสมากมายต้อนรับพวกเขา ยังเปิดเหล้าชั้นดีสองขวดด้วย
บนโต๊ะอาหาร ก็ทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี ร่วมพูดคุยหัวเราะกับพวกเขา
แต่ว่าจิ่งหนิงยังคงมองออกว่า ในใจเขาไม่มีความสุขเลย หรืออาจพูดได้ว่า เก็บกดมาก
เธอไม่รู้ว่าทำไม ที่จริงจะบอกว่าครั้งนี้ เขาเรียกตัวเองกับลู่จิ่งเซินมา เพื่อจัดการกับกลุ่มชาวจีน และก็รู้สึกไม่ค่อยแน่ใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เรื่องแบบนี้ ไม่ได้เร่งด่วนขนาดนั้น แต่ว่าก่อนหน้านั้นเขาโทรหาตัวเอง ฟังน้ำเสียงในโทรศัพท์ร้อนรนมาก
เขาต้องมีเรื่องปิดบังตัวเองไว้แน่นอน
เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวสมอง ก็อดที่จะคิดมากไม่ได้
ดังนั้น หลังจากอาหารเย็น จิ่งหนิงจึงปฏิเสธคำเชิญของเขาที่จะชวนตัวเองกับลู่จิ่งเซินไปเดินเล่น หันหลังกลับไปพักผ่อนที่ห้องกับลู่จิ่งเซิน
ทันทีที่เข้าไปในห้องนอน จิ่งหนิงก็กล่าวว่า“ฉันรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ”
ลู่จิ่งเซินมองดูเธอด้วยท่าทีสบายๆ “อย่างไงหรือ？”
จิ่งหนิงขมวดคิ้ว กล่าวเสียงเคร่งขรึม“เขามีเรื่องปิดบังพวกเรา”
เมื่อลู่จิ่งเซินได้ยินเช่นนั้น จึงหัวเราะขึ้นมาทันที
ยื่นมือ ไปลูบผมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยของเธออย่างรักใคร่ แล้วกล่าวว่า“ลองพูดมาดู”
จิ่งหนิงไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของเขา ขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า“ฉันรู้สึกว่า เขาไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดกับเรา คุณลองคิดดู กลุ่มชาวจีนยุให้เกิดสงครามระหว่างกลุ่มมังกรกับกลุ่มหงส์แดง เรื่องนี้เกิดขึ้นมาสี่ปีแล้ว และในระหว่างนี้ แม้ว่ากลุ่มชาวจีนจะมีความเคลื่อนไหวมากมาย แต่เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องรีบจัดการกับพวกเขาทันที ”
“สององค์กรนี้ต่อสู้กันมาหลายปีแล้ว และสามารถจะสู้กันต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถแบ่งให้ได้ว่าคุณตายฉันอยู่”
“แต่ตอนนี้ปรากฏว่าเขารีบร้อนจะแบ่งแพ้ชนะออกมา ไม่เหมือนกับว่าจะกำจัดกลุ่มชาวจีนทันที แต่เหมือนมีเหตุผลอย่างอื่น”
เมื่อลู่จิ่งเซินฟังจบ ก็หัวเราะเบาๆ
“เมื่อกี้คุณฟังหล่นไปเล็กน้อย”
“อะไรหรือ？”จิ่งหนิงงุนงงเล็กน้อย
ลู่จิ่งเซินกล่าว“เขาเคยเอ่ยคำหนึ่ง เฉียวฉีถูกจับแล้ว”
จิ่งหนิงมองดูเขา กะพริบตาปริบๆ
เธอไม่ได้รู้จักเฉียวฉี แม้ตอนที่เธอยังอยู่ในกลุ่มมังกร ก็ไม่เคยเห็นอยู่ข้างกายกู้ซือเฉียนหรือเคยได้ยินชื่อบุคคลนี้มาก่อน
ดังนั้น เมื่อกี้ตอนที่เขาเอ่ยขึ้นมา ก็คิดว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงตัวแสดงที่ไม่มีใครรู้จัก
อย่างไรก็ตาม นอกจากคำนั้น กู้ซือเฉียนก็ไม่ได้เอ่ยถึงอีกเลย
แต่ตอนนี้ฟังจากความหมายของลู่จิ่งเซิน ทั้งสองมีความสัมพันธ์อะไรที่ไม่อาจจะบอกใครได้หรือ？
ลู่จิ่งเซินมองดูสายตาสงสัยของเธอ แล้วยิ้มกล่าวว่า“เฉียวฉีเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายของกู้ซือเฉียน เป็นผู้หญิงที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก”
จิ่งหนิงตัวสั่นสะท้าน
จะบอกว่าไม่แปลกใจ นั่นมันเป็นเรื่องเท็จ
เมื่อก่อนรู้แต่ว่ากู้ซือเฉียนคนนี้นิสัยคาดเดาไม่ได้ บางครั้งแดดเปรี้ยงๆก็ฝนตก ทำให้คนไม่อยากเข้าใกล้
ตอนนี้ถึงรู้ว่า เขายังมีคู่หมั้นคู่หมายด้วย
เธอร้อง“อ๋อ”หนึ่งเสียง “ดังนั้น จู่ๆเขาก็รีบร้อนที่จะจัดการกลุ่มชาวจีน เพื่อจะช่วยคู่หมั้นคู่หมายของเขาหรือ？”
ลู่จิ่งเซินพยักหน้า “อืม น่าจะใช่ ”
จิ่งหนิงหัวเราะขึ้นมาทันที
“ดูไม่ออกว่า ยังเป็นคนคลั่งไคล้รักด้วย”
ขณะเดียวกัน ก็โล่งอกขึ้นมาทันที
เมื่อก่อน เธอรู้สึกว่าท่าทีกู้ซือเฉียนต่อตัวเองค่อนข้างแปลก มีความรู้สึกเหมือนไม่ชัดเจนอย่างบอกไม่ถูก
เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดมากไปหรือเปล่า แต่จะบอกว่าอีกฝ่ายสนใจตัวเองจริงๆหรือ ทุกครั้งเมื่อจะเข้าใกล้ อีกฝ่ายก็จะหลบหลีกทันที
แต่เมื่อเธอลดความระมัดระวัง อีกฝ่ายก็จะเข้ามาอีก
ดังนั้นเธอจึงไม่ชอบเขา
แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว ตัวเองคิดมากไปเองจริงๆ
ในเมื่อเขามีคู่หมั้นคู่หมาย ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว
เมื่อคิดได้เช่นนี้ จิ่งหนิงก็อดที่ยิ้มไม่ได้
“แล้วคุณคิดว่าเรื่องนี้ควรจะทำอย่างไร？ เป็นไปได้ไหม？”
ลู่จิ่งเซินเงียบไปครู่หนึ่ง
จากนั้น เขากล่าวเสียงเรียบว่า“ที่บอกว่าขาดริมฝีปากฟันจะหนาว แม้ว่าตระกูลกู้กับตระกูลลู่จะไม่ถูกกันเล็กน้อย แต่ในที่สุดแล้วเราล้วนเป็นคนของสี่ตระกูลใหญ่ หากว่ากลุ่มชาวจีนผนวกพวกเขาเข้าไปจริงๆ จะเกี่ยวพันถึงภายในประเทศ แม้ว่าในเวลาอันสั้นนี้จะไม่สร้างเรื่องวุ่นวายใดๆอย่างแน่นอน ”
“แต่ว่าพวกเขามีอำนาจต่างประเทศคอยสนับสนุน มันเป็นเรื่องง่ายที่จะพัฒนาต่อไป เกรงว่าจะเป็นการเลี้ยงเสือไว้ในบ้าน เมื่อถึงเวลานั้นเพียงแค่ตระกูลลู่จะต่อกรไม่ไหว ”
ที่จริงจิ่งหนิงก็มีความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกัน
ดังนั้นจึงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า“ดังนั้นเรารับปากเขาหรือ？”
ลู่จิ่งเซินพยักหน้า
“แต่ว่าฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้ยังมีพิรุธเล็กน้อย”
“อย่างไรหรือ？”
จิ่งหนิงวิเคราะห์ว่า“คุณลองคิดดู ตอนที่คนกลุ่มนั้นมาไล่ฆ่าฉัน ล้วนจะเอาให้ตาย แม้แต่ความคิดในการลงมือตอนอยู่บนเครื่องบินก็คิดออกมาแล้ว ยังมีอะไรที่ทำไม่ได้？”
“พวกเขาคิดแล้วว่า จะเอาฉันให้ตาย เอาชีวิตฉัน แต่ครั้งนี้ เผชิญกับหญิงรักในดวงใจของกู้ซือเฉียน ปรากฏว่าแค่จับตัวอีกฝ่ายไป คุณไม่รู้สึกแปลกหรือ？”
ลู่จิ่งเซินขมวดคิ้วขึ้นมา
หากจิ่งหนิงไม่พูดยังไม่รู้สึก เมื่อเธอพูดออกมา รู้สึกแปลกเล็กน้อยจริงๆ
แต่ว่าเวลานี้ แม้จะรู้สึกแปลกใจ ก็ไม่อาจจะหาคำตอบได้
ดังนั้นจึงกล่าวเสียงเคร่งขรึมว่า“จุดนี้สามารถสังเกตได้ในภายหลัง แต่ว่าตอนนี้ ผมยังคงรู้สึกว่าสามารถรับปากเขาได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงการลองทำดูก่อนก็ตาม”
จิ่งหนิงก็พยักหน้า
“ตกลง ถ้าอย่างนั้นอีกสักครู่เราลงไปบอกกับเขา”
“อืม”
หลังจากทั้งสองปรึกษากันแล้ว ก็ลงมาชั้นล่างด้วยกัน
ตอนที่ลงมาชั้นล่าง เห็นกู้ซือเฉียนพาสุนัขเดินเล่นอยู่สนามหญ้านอกบ้านพอดี
เวลานี้ ดึกมากแล้ว
แสงไฟในปราสาทสว่างขึ้น ส่องสว่างไปทั่ว
สุนัขตัวใหญ่สองตัววิ่งเล่นอยู่บนสนามหญ้า เก็บจานร่อนที่เขาขว้างออกไปไกลกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่เบื่อหน่าย
จิ่งหนิงยิ้มกล่าวว่า“น่าตื่นเต้นจริงๆ เป็นสุนัขที่คุณเลี้ยงหรือ？”
เมื่อกู้ซือเฉียนมองเห็นพวกเขา ก็หยุดความเคลื่อนไหวในมือลง สั่งคนรับใช้ข้างกายของเขา แล้วนำจานร่อนให้อีกฝ่าย ให้อีกฝ่ายพาสุนัขวิ่งเล่น
