ตอนที่ 130 เกมมือถือ
ช่วงเวลาที่ผมโยนของเล่นในมือทิ้ง หยางเฉ่วและเฟิงเฉ่วหานที่อยู่ไม่ไกลก็ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าผมกำลังทำอะไร !
แต่พวกเขาพูดออกมาไม่ได้ จึงทำได้เพียงรอดูการกระทำของผมในขั้นต่อไป
จากนั้น ผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมา
รีบเลือกเกมยอดนิยมบนมือถืออย่างรวดเร็ว นั่นก็คือเกม Glory of Kings
เป็นเกมที่ได้รับความนิยมอย่างมาก และน่าสนใจมาก
ตอนผมเฝ้าร้าน แล้วไม่มีลูกค้า ผมก็เล่นเกมนี้เหมือนกัน
แต่ไม่รู้ว่าเจ้าเด็กนั้นจะถูกเกมนี่ล่อออกมาได้ไหม ระหว่างเปิดเกม ผมก็เพิ่มระดับเสียงให้สูงสุด
จากนั้นภาพกราฟิกที่สวยงามของเกมนั้นก็ปรากฎขึ้น พร้อมกับเสียงคนที่บ้าคลั่งจากเกมดังขึ้น
ผมกดเข้าเกมอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นไม่นาน เกมก็เริ่มขึ้น
แม้ว่าผมจะกำลังเล่นเกม แต่ปากของผมยังพูดไม่หยุด ทำเสียงโห่ร้องและเสียงต่อสู้แบบเว่อร์ๆ
“ ขึ้น ขึ้น ฆ่ามันฆ่ามัน ตีป้อม ! เจ๋งสัสๆ แท้งไม่ไปเติมเลือดเหรอวะ…… ”
และยังพูดภาษาวัยรุ่นต่างๆ แต่เพลงของเกมนี้ กลับกระตุ้นให้คนอยากเล่น
โดยเฉพาะผีทารกที่มีนิสัยของเด็กอย่างนั้น ผมไม่เชื่อว่าเจ้าเด็กที่อยู่ในบ่อนั้น จะไม่สนใจเลยสักนิด……
หยางเฉ่วและเฟิงเฉ่วหานที่อยู่ห่างออกไปคงเข้าใจแผนการของผมแล้ว ตอนนี้ถึงได้สงบนิ่งรอจังหวะโจมตี
หลังจากเล่นไปได้ 10 นาที จู่ๆผมก็รู้สึกว่ารอบๆเริ่มเย็นขึ้นมานิดหน่อย
จิตใต้สำนึกบอกให้ผมหันไปมองทางบ่อน้ำ ผลลัพธ์หลังจากหันไป ผมก็เห็นหัวใหญ่ๆเต็มไปด้วยเลือดสีแดงพอดี
ใช่แล้ว นั้นก็คือหัวของเจ้าเด็กนั้น
ตอนนี้เขากำลังแนบมันอยู่ปากบ่อ เผยให้เห็นหัวใหญ่ๆที่กำลังมองมาทางนี้ แต่ตอนนี้เขาก็กำลังใส่หน้ากากอุลตร้าแมนที่เอาไปจากผมเมื่อก่อนหน้านี้อยู่
แต่หัวของเขาใหญ่เกินไป มันจึงไม่สามารถปกปิดใบหน้าของเขาได้ทั้งหมด และยังเผยให้เห็นฟัน
แต่สิ่งที่มั่นใจได้ก็คือ ดวงตาทั้งสองข้างของเขา กำลังจ้องมาที่หน้าจอมือถือของผม เขาจะต้องสนใจมากแน่ๆ
เมื่อเห็นเด็กคนนั้นสนใจ ผมก็เริ่มพยายามแสดงให้ดีกว่าเดิม
แสดงท่าทางเว่อร์กว่าเดิม และยังจงใจเอียงหน้าจอมือถือไปข้างนอกเล็กน้อย ทำให้เด็กคนนั้นสามารถมองเห็นได้ชัดเจนกว่าเดิม
“ สนุกมาก เจ้านี่สนุกดีนะ เจ้าหนูอยากลองเล่นไหม…… ”
ผมทำเสียงดังขึ้นบางครั้งเพื่อหลอกล่อให้เด็กติดกับ และตอนนี้เด็กคนนั้นก็เหมือนจะไม่สามารถต่อต้านแรงดึงดูดจากเกมมือถือได้
หัวของเขายืดยาวขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีรู้เนื้อรู้ตัว ว่าร่างของเขาได้ปีนออกมาจากบ่อน้ำแล้ว
ตอนนี้กำลังนั่งยองๆอยู่บนขอบบ่อ ถูกดึงดูดอย่างลึกล่ำ และอยากรู้อยากเห็นมาก
ผมรู้ว่าเจ้านี้เหมือนกับกบ และมีลิ้นที่ยาวมาก
ดังนั้นจิตใต้สำนึกของผมจึงบอกให้ถอยไปข้างหลังสองสามก้าว ทิ้งระยะห่างอย่างสมบูรณ์ เพราะกลัวว่าเขาจะใช้ลิ้นแย่งมือถือไป
แต่เจ้าเด็กนั้นทำเพื่อให้เห็นภาพบนหน้าจอมือถือ และตัวละครในเกมของผมได้ชัดเจนกว่าเดิม จึงคลานตามไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว
ปากยังร้องตะโกนไม่หยุด “ ตุ๊กตาตัวน้อย มีตุ๊กตาตัวน้อยเยอะมาก…… ”
เมื่อผมเห็นว่าอีกฝ่ายติดกับ ผมก็เดินถอยหลังต่อ ผ่านไปแป๊บเดียวตัวผมก็เข้ามาในวงเวทย์แล้ว
นอกจากนี้ที่หางตาของผมยังมองไปรอบๆอย่างอัตโนมัติ พบว่าหยางเฉ่วและเฟิงเฉ่วหานพร้อมแล้ว เพียงรอให้เจ้าเด็กนั้นเข้าไปในวงเวทย์เท่านั้น
แต่ใครจะรู้ขณะที่ผมกำลังมองสองคนนั้น จู่ๆตัวละครในเกมมือถือของผมกลับถูกโจมตีจากศัตรู จากนั้นก็ตายในทันที
นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่เด็กที่กำลังดูเกมอยู่ห่างออกไปนั้นกลับไม่พอใจ
เปลี่ยนสีหน้า และตะคอกใส่ผมทันที “ จบแล้วมันจบแล้ว ไม่มีตุ๊กตาตัวน้อยของหนูแล้ว ! เพราะแก เป็นความผิดของแก ! เอาตุ๊กตาตัวน้อยของหนูคืนมา…… ”
หลังจากพูดจบ สีหน้าของเด็กคนนั้นก็แสดงความดุร้ายออกมา อ้าปากอย่างรวดเร็ว และพุ่งเข้ามาหาผมทันที นี่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะ
ผมตกใจ จนขาดสติไปแวบหนึ่ง แต่ก็ได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นเด็กนั้นพุ่งเข้ามา ผมก็รีบถอยหลังหลบอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกันก็โยนมือถือเข้าไปในวงเวทย์ ตรงจุดที่ธงเล็กๆนั้นปักอยู่
แต่ตาของเด็กคนนั้น ดูเหมือนจะถูกโลกของเกมล็อคเอาไว้
หลังจากที่ผมโยนออกไป เขาก็ไม่มองผมเลยสักนิด รีบคลานเข้าไปหามือถือทันที
จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมาบนพื้น นั่งอยู่ที่เดิม และยังเรียนแบบท่าทางของผมเมื่อกี้ กดมือถือของผมแบบมั่วๆ
ในปากยังเปล่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ “ ฮ่าฮ่าฮ่า ตุ๊กตาตัวน้อย ตุ๊กตาตัวน้อย ตุ๊กตาตัวน้อยออกมาอีกแล้ว ออกมาอีกแล้ว…… ”
เมื่อเห็นเด็กคนนั้นติดกับดัก ในใจของผมก็อดไม่ได้ที่จะดีใจ รีบตะโกนบอกหยางเฉ่วและเฟิงเฉ่วหานทันที “ ลงมือ ! ”
เมื่อเสียงของผมดังขึ้น เฟิงเฉ่วหานก็รีบถือฝาครอบตรงเข้ามาที่ปากบ่อทันที
ส่วนหยางเฉ่วก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่ด้านหลัง เริ่มเสกคาถาเปิดการทำงานของวงเวทย์ทันที
แต่เด็กที่ถือมือถืออยู่นั้น กลับไม่สนใจเลยสักนิด
ราวกับถูกมนต์สะกด ดวงตาทั้งสองข้างไม่ละสายตาไปจากเกมเลยแม้แต่วินาทีเดียว
แต่ตอนนั้นเอง ดูเหมือนตัวฮีโร่ที่เขาเล่นอยู่จะถูกศัตรูฆ่าตาย
ผลลัพธ์เด็กที่กำลังติดงอมแงมอยู่นั้นก็ระเบิดโทสะออกมาทันที “ ตุ๊กตาตัวน้อย ตุ๊กตาตัวน้อยของหนู คืนตุ๊กตาน้อยของหนูมา ! ”
ขณะที่พูด เจ้าเด็กนั้นก็ใช้กรงเล็บข่วนมือถือของผมไม่หยุด……
เมื่อเขาเห็นว่าฮีโร่ของตัวเองไม่ออกมาซะที จึงระเบิดความโกรธออกมาอีกครั้ง
บิดมือถือของผมแล้วโยนลงพื้น “ ตุ๊กตาตัวน้อย คืนตุ๊กตาตัวน้อยของหนูมา…… ”
ขณะที่พูด เขายังใช้เท้ากระทืบมันซ้ำๆ
โถ่มือถือที่น่าสงสารของผม ตอนนี้มันโดนกระทืบจนเห็นอะไหล่ และกลายเป็นเศษซากทันที
เมื่อเห็นฉากนี้ผมก็รู้สึกเจ็บปวด นั้นมันโทรศัพท์ใหม่ที่ผมพึ่งซื้อมาได้แค่สามเดือนเอง !
แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็นเศษซากที่ใช้การไม่ได้อีกแล้ว
โชคดีที่หยางเฉ่วเสกคาถาเสร็จแล้ว ได้ยินเพียงเสียงของเธอดังขึ้น “ เหล่าทหาร และนักรบผู้กล้าหารจงมาสถิตอยู่ ณ วงเวทย์นี้ เพี้ยง ! ”
เสียงพึ่งตกลง หยางเฉ่วก็ชี้ไปที่ธงขนาดเล็กตรงหน้าของเด็ก
ทันใดนั้น อักขระที่สลักอยู่บนธง ก็เปล่งแสงออกมา
กระดิ่งที่แขวนอยู่รอบๆ ก็เริ่มส่ายไปมาดัง “ กริ๊งงงงง ” ส่งเสียงที่ดังก้องออกมา
เมื่อเด็กคนนั้นได้ยินเสียงกระดิ่งพวกนี้ “ พรึบ ” สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที และรู้สึกถึงอันตราย
ตอนนี้เขาไม่สนใจเศษซากโทรศัพท์นั้นอีกต่อไป หมุนตัวคิดจะหนีไปที่บ่อน้ำ
แต่เฟิงเฉ่วหานได้ปิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แถมยังใช้ยันต์ผนึกไว้อีกสามแผ่น
หยางเฉ่วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ คืนนี้แกอย่าคิดว่าจะหนีไปไหนได้ ! ”
หลังจากพูดจบ หยางเฉ่วก็เปลี่ยนท่าประสานมือ และพูดออกมาทันที “ ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้ง เปิด ! ”
หลังจากเสียงหลุดออกมา กระดิ่งที่อยู่รอบๆสั่นไหวไปมายิ่งกว่าเดิม
ทันใดนั้นเจ้าเด็กนั้น ก็ถูกแรงระเบิดตรงๆ และรู้สึกเหมือนได้เจอกับกำแพงล่องหน
เด็กคนนั้นแสดงท่าทีร้อนรน ร้อง “ โฮกโฮก ” ออกมา พยายามคลานหนีไปทิศทางอื่น
ผลลัพธ์กลับพุ่งชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็น และถูกผลักกลับมาอีกครั้ง
แต่มันยังไม่จบเท่านี้ ตอนนี้เชือกสีแดงที่อยู่รอบๆกำลังรวมตัวกัน ขยับเข้ามาใกล้เด็กนั้นเรื่อยๆ
เจ้าเด็กนั้นคิดจะเอื้อมมือไปตัดเชือกสีแดง แต่กรงเล็บของเขาเพิ่งสัมผัสโดนเชือก เขาก็เหมือนโดนไฟฟ้าช็อต รีบดึงมือกลับทันที และที่ฝ่ามือของตัวเองก็ปรากฎรอยไหม้ขึ้น
ตอนนี้เจ้าเด็กนั้นมองไปรอบๆด้วยความโมโหสุดขีด ในปากยังคำราม “ โฮกโฮกโฮก ” ออกมาอย่างต่อเนื่อง และในแววตามีคำว่า “ ปล่อยฉันออกไป ” เขียนเอาไว้
แต่ตอนนี้เขา กลับเข้าก็ไม่ได้ ออกก็ไม่ได้ โดนขังอยู่ในวงเวทย์นั้นอย่างสมบูรณ์
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นการทำงานของวงเวทย์ จึงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง รู้สึกว่ามันน่าทึ่งมาก
แต่จู่ๆหยางเฉ่วก็พูดว่า “ พวกนายรีบลงมือจัดการเขา ฉันมีพลังไม่พอ รั้งเอาไว้ไม่ได้นาน…… ”
