ตอนที่ 496 ท่านเทพแสดงพลัง
ผมกํามีดปลิดวิญญาณแน่น มองปีศาจเสือดาวที่กําลังเข้ามา และยังมีชายชุดดําอีกคน ตอนนี้ หัวใจของทุกคนต่างเต้นแรง
ปีศาจงูยังแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น แล้วถ้าปีศาจเสือดาวลงมือมันจะรุนแรงขนาดไหนละ
ในระหว่างนั้น จู่ๆปีศาจเสือดาวก็ยกมือขึ้น
ทันใดนั้น พลังปีศาจจํานวนมหาศาลก็พุ่งขึ้นสูง คลื่นพลังสีด่ามืดบดเบียดเป็นเกลียวคลื่นทําให้คนที่เห็นตกใจกันทันที
“ทุกคนระวัง !” ผมรีบพูด และเปิดใช้พลังทั้งหมดและตั้งสติทันที
แต่สิ่งที่ทําให้คนประหลาดใจคือ คลื่นพลังดํามืดพวกนั้นเพิ่งสัมผัสตัวพวกเรา เราทุกคนก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่ไม่อาจอธิบายออกมาได้
สายลมผสมกับไอปีศาจทรงพลังสุดๆ
ในวินาทีนั้น ทุกคนรู้สึกเหมือนโดนรถบรรทุกคันใหญ่ชนเข้าอย่างจัง ในเวลานั้นแต่ละคนต่างเริ่มเซกันเลยทีเดียว
ไม่เพียงเท่านั้นแต่ละคนยังถอยหลังไปสองสามก้าวตามสัญชาตญาณผลลัพธ์ไม่รอให้ยืนได้อย่างมั่นคง
เจ้าคลื่นพลังปีศาจที่เข้ามาอย่างกับระลอกคลื่น ระลอกแล้วระลอกเล่า
และเป็นระลอกคลื่นที่ทรงพลัง พอระลอกที่สามสาดซัดเข้ามาเท่านั้นแหละ ทุกคนก็เซอีกครั้ง หรือแม้แต่รู้สึกเจ็บที่ท้องและเสียงร้อง “อ้า/อร้าย !” ก็ตามขึ้นมาติดๆ
ต่อจากนั้น ผมก็เห็นเราทุกคนในที่นั้น ต่างถูกซัดกระเด็นออกไป แล้วล้มกลิ้งลงกับพื้นที่ละคนๆ
แข็งแกร่ง แข็งแกร่งมากจริงๆ
ถึงกับโดนเรียกว่าเป็นท่านเทพแห่งสํานักสื่อเย่ สมแล้วที่มีพลังและฝีมือที่น่าทึ่ง
ยังไม่ได้เข้าใกล้พวกเราแต่ละคนก็โดนพลังปีศาจซัดกระเด็นออกไปนอนกองกับพื้นแล้ว
และผมยังรู้สึกช็อก ตรงหน้าอกมีความเจ็บจากกล้ามเนื้อฉีกขาดเกิดขึ้น
หนึ่งในนั้นซึ่งซานเหอที่เคยบาดเจ็บมาก่อนหน้านี้แล้ว ในเวลานี้หลังโดนพลังปีศาจซัดกระเด็นออกไป
เขาก็กระอักเลือดสดๆออกมาทันทีพร้อมด้วยหน้าที่ซีดเผือก
ผมเอามือกุมหน้าอกใบหน้านิ่งเฉย ผมอยากลุกขึ้นมาให้เร็วที่สุด
แต่ไม่รอให้ผมได้ลุกขึ้น เงาดําของใครคนหนึ่งก็พุ่งออกมาจากหมอกดําพวกนั้นแล้ว
ไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือท่านเทพแห่งสํานักสื่อเย่ ปีศาจเสือดาว
นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายเฉกเช่นเดียวกับตาปีศาจ เผยใบหน้าดุร้าย พร้อมพูดออกมาอย่างดุดัน
“แค่นี้ก็สู้ไม่ไหวแล้วเหรอ ? มันยังไม่จบหรอก !”
เมื่อมาถึงประโยคสุดท้ายอีกฝ่ายก็เพิ่มน้ําเสียง พูดขึ้นมาดุดันกว่าเดิม
และในขณะที่พูด กรงเล็บในมือของอีกฝ่ายก็ได้กางออกราวกับสามารถตัดอากาศ พุ่งตรงลงมาที่หน้าผมทันที
เหล่าเฟิงและหยางเนิ่วที่อยู่ด้านข้างผม จู่ๆก็เห็นสถานการณ์เปลี่ยนไปแบบนั้น แต่ละคนจึงทําหน้าตกใจในทันที
“ระวัง !” เหล่าเฟิงตะโกน
“รีบหลบเร็ว !” หยางเฉวก็พูดด้วยความตกใจ
แต่อีกฝ่ายเร็วมากถึงจะอยากหลบ แต่ผมก็พบว่ามันสายไปแล้ว
ผมยกมือขึ้นตามที่สัญชาตญาณบอกผมคิดจะให้มีดปลิดวิญญาณรับการโจมตี
แต่ทันใดนั้นผมกลับพบว่า แม้แต่ความเร็วในการยกมือของผม ก็ยังเร็วเท่าการโจมตีของอีกฝ่ายไม่ได้
ห่างชั้น นี่มันคือความห่างชั้นที่แท้จริง
พลังของผมต่ําเกินไปเมื่อเทียบกับปีศาจเสือดาวแล้ว มันไม่ใช่จํานวนน้อยๆ
ราวกับเวลาถูกหยุดไว้ผมได้แต่มองกรงเล็บบนมือของปีศาจเสือดาว ค่อยๆตวัดลงมา เข้าใกล้หน้าผม
หัวผมที่ละนิดๆ
ในแววตาของผมเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตัวชาไปครึ่งหนึ่ง
หากโดนกรงเล็บในคราวนี้เข้าไป แม้ผมจะไม่ตาย แต่ก็ต้องเสียโฉมอย่างแน่นอน
ผมอยากจะหลบ แต่ร่างกายกลับทําไม่ได้ดังใจ
ท้ายที่สุด ผมก็ได้แต่มองกรงเล็บอันคมกริบพวกนั้นเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ สุดท้ายระยะห่างของมันกับหน้าผากและตาของผมก็เริ่มใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ……
หยางเจ่วและเหล่าเพิ่งที่อยู่ด้านข้าง ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเป็นที่เรียบร้อย พวกเขาคิดแน่ใจว่าผมจะต้องจบเห่แน่ๆ
แต่คนลิขิตไม่สู้สวรรค์ลิขิต ในขณะที่ทุกคนรวมถึงผม คิดว่าตัวเองต้องจบเห่ก็งานนี้แล้ว ต้อง โดนปีศาจ
เสือดาวฉีกกระฉากใบหน้า ได้รับบาดเจ็บหนัก เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น
ในช่วงเป็นตายจู่ๆสายลมอันเยือกเย็นก็พัดมาทางผม ติดกันนั้นร่างของใครคนหนึ่งก็ปรากฎขึ้น
ราวกับใครคนนั้นโผล่ออกมาจากกลางอากาศ เขาเข้ามาขวางตรงหน้าผม
ในเวลาเดียวกันใครคนนั้นก็หยุดกรงเล็บอันคมกริบของปีศาจเสือดาวเอาไว้
ท้ายที่สุดกรงเล็บพวกนั้นต่างหยุดอยู่เหนือลูกตาของผม มันห่างออกไปเพียงไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร
จู่ๆสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปทําให้ทุกคนตกใจขึ้นมาอีกครั้ง
ในวินาทีนั้น ผมมองตาค้างเลยละ
เพราะผมพบว่า ในช่วงเวลาเป็นตายนั้น คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยไม่ใช่ใครอื่น เขาคนนั้นก็คือคนที่ช่วยผมในช่วงวิกฤตเสมอ ผีเมียผู้ที่คอยช่วยผมอยู่เสมอ มู่หลงเหยียน
ในช่วงเวลานั้น ผมมองมู่หลงเหยียนที่กําลังยืนขวางอยู่ด้านหน้าผม เธอใช้มือจับมือของปีศาจเสือดาวเอาไว้หยุดการโจมตีที่จะทําร้ายผมอย่างกระทันหัน
ในใจของผม มีความรู้สึกที่ไม่อาจพูดออกมาได้มันเป็นอะไรที่ทําให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก
ในเวลาเดียวกัน ผมเองก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกหลังมีชีวิตรอด
ไม่รอให้ทุกคนตอบสนองมู่หลงเหยียนที่จับมือปีศาจเสือดาวไว้ ก็พูดออกมาอย่างเย็นชา
“ไม่มีใครทําร้ายเขา ต่อหน้าฉันได้ !”
น้ําเสียงเย็นชา เข้ากระดูกดําและแฝงไปด้วยจิตสังหาร
ปีศาจเสือดาวตัวนั้นก็รู้สึกถึงความแข็งแกร่งของมู่หลงเหยียน คิ้วค่อยๆขมวดเข้าหากัน หากคิดจะสู้กับ
มู่หลงเหยียน เขาคงต้องใช้หลายอย่างถึงจะเป็นคู่ต่อสู้ของมู่หลงเหยียนได้
หรือแม้แต่เขาสัมผัสได้ว่ามือของมู่หลงเหยียน เป็นคีมหนีบหนักหลายหมื่นชั่ง แม้เขาอยากจะดึงมือกลับ
แต่เขาก็ทําไม่ได้
ในระหว่างนั้น ลูกน้องอีกคนของปีศาจเสือดาวก็พุ่งเข้ามา
พอเห็นหัวหน้าตัวเองโดนมู่หลงเหยียนจับมือเอาไว้ เขาก็ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น “ปล่อยท่านเทพของเราเดี๋ยวนี้”
หลังจากพูดจบ เจ้าหมอนั้นก็คํารามออกมา แล้วเปิดผ้าคลุมหน้าออก
ทันใดนั้น ใบหน้าหนูก็ปรากฏสู่สายตาทุกคน ด้านหลังของมัน ยังมีหางหนูยาวออกมากว่าหนึ่งเมตร
มันชัดเจน เขาคิดจะลงมือกับมู่หลงเหยียน
แต่ดูเหมือนมู่หลงเหยียนจะทําเป็นไม่เห็นอีกฝ่าย เธอยังจับมือปีศาจเสือดาวเอาไว้
และทันใดนั้นเองงูๆปีศาจเสือดาวก็พูดกับลูกน้องคนนั้นว่า “ถอยออกไป !”
พอปีศาจหนูได้ยินคําพูดนี้ แม้จะเลิกลักอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายก็ต้องหยุดเคลื่อนไหว และพูดกับปีศาจเสือดาวว่า “ขอรับ ท่านเทพ”
หลังจากพูดจบ เขาก็หยุดเคลื่อนไหว แต่ยังทําหน้าดุร้าย และเตรียมพร้อมโจมตีใส่มู่หลงเหยียนตลอดเวลา
ในเวลาเดียวกัน ปีศาจเสือดาวก็ทําหน้าซีเรียส กลั้นความเจ็บปวดที่ข้อมือเอาไว้ แล้วจ้องมายังมู่หลงเหยียน “แม่นางเจ้าเป็นใครกัน ?”
พอมู่หลงเหยียนได้ยินอีกฝ่ายถามแบบนั้น กลับเค้นเสียงดัง “คนที่แกหาเรื่องไม่ได้ !”
หลังจากพูดจบมู่หลงเหยียนก็ออกแรงที่มืออีกครั้ง ทันใดนั้นเสียง “กร็อบ” ก็ดังขึ้น มู่หลงเหยี ยนอาศัยแค่แขนเพียงข้างเดียว ก็สามารถหักข้อมือของปีศาจเสือดาวตนนี้ได้แล้ว
“อ้า !” ปีศาจเสือดาวกรีดร้อง รู้สึกได้เพียงกล้ามเนื้อที่ฉีกขาด
ม่หลงเหยียนทําหน้าน้ําแข็ง เยือกเย็นดังเดิม เพียงซัดฝ่ามือออกไปครั้งหนึ่งเท่านั้น
“ปัง” คลื่นพลังหยินอันมหาศาลระเบิดออกมาในทันที
ปีศาจเสือดาวท่านเทพผู้แข็งแกร่งแห่งสํานักสื่อเย่ โดนซัดกระเด็นออกไปในทันที
ร่างของเขาร่วงหล่นลงเหมือนใบไม่ในฤดูใบไม้ผลิ ในช่วงเวลานั้นเขาล้มกลิ้งไปไกลกว่าเจ็ดแปดเมตร
จนไปถึงข้างพุ่มไม้พุ่มหนึ่ง
“ท่านเทพ ท่านเทพ…..” ปีศาจหนูทําหน้าเหวอ รีบวิ่งตามไปทันที
ส่วนทางฝั่งของพวกเราต่างเห็นฉากนี้กันทุกคน
นอกจากพี่เฟิงแล้ว คนอื่นต่างมองเห็นมู่หลงเหยียนไม่ชัดเห็นได้เพียงแค่ร่างที่เลือนลาง
แต่คราวนี้ แต่ละต่างได้ยินเสียงมู่หลงเหยียนด้วย
ตอนนี้ เมื่อเห็นท่านเทพแห่งสํานักสื่อเย่ที่แข็งแกร่ง โดนซัดปลิวออกไปแบบนั้น
ทุกคนก็รู้สึกไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ ต่างอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้า และตกใจกันสุดๆ……
