สองคนจากในนั้นวิ่งมาที่หญิงสาวและพยุงเธอขึ้นมา
“คุณหนู เป็นอะไรไหมครับ?”
หญิงสาวสีหน้าซีดขาวและยังไม่มีแรง
แต่กลับกัดฟันพูด “ตามไป! จับเธอมาให้ได้!”
ให้ตายสิ จู่ ๆ กู้จื่อเฟยก็กล้าเล่นลูกไม้กับเธอ!
บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ กระโดดลงจากเนินเพื่อตามกู้จื่อเฟยไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขาได้รับได้รับการฝึกฝนและปราดเปรียว เร็วกว่าความเร็วของกู้จื่อเฟยมาก และพวกเขากำลังจะตามทันอย่างรวดเร็ว
เมื่อถูกตามใกล้เข้ามาและเห็นว่าใกล้จะถูกจับตัวได้แล้ว กู้จื่อเฟยเกิดลนลาน ลูกน้องคนหนึ่งจับไว้ไม่มั่น “โครม” หล่นลงไป
มีทางลาดชันอีกแนวหนึ่งเกิดขึ้น และกู้จื่อเฟยก็ล้มลงและหายตัวไปในทันที
หญิงสาวมองดูจากด้านบน สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึมมาก
“อย่าให้เธอหล่นลงไปตายล่ะ ต่อให้แขนขาหักก็ต้องเอาตัวกลับมาให้ได้”
บอดี้การ์ดไล่ตามทางลาดชันทันที
แนวสายตาถูกปิดกั้น สถานการณ์เฉพาะด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้จากด้านบน
ผู้หญิงคนนั้นรออย่างกระวนกระวายเล็กน้อยเป็นเวลานาน แต่ไม่มีใครมารายงานสถานการณ์ และไม่มีใครดึงกู้จื่อเฟยขึ้นมา
เป็นไปได้ไหมว่ามีหน้าผานั้นจะสูงชันมากและกู้จื่อเฟยตกลงไปที่ด้านล่างโดยตรง?
แม้เพียงจะตกลงไปและเละเป็นโจ๊กตายไปแล้ว
ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์เสียและหงุดหงิดมาก และสั่งบอดี้การ์ดข้างๆ เธอ
“นายไปดูสถานการณ์ ไม่ต้องลงไป แล้วรีบกลับมารายงานสถานการณ์ฉัน”
“ครับ”
บอดี้การ์ดสองคนรีบกระโจนลงไป
พวกเขาเมื่อพวกเขามาถึงขอบผา พวกเขาไม่ได้ลงไป แต่ยืนจับต้นไม้ไว้แล้วเอนตัวมองลงมา
เมื่อมองลงไปสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก และพวกเขาก็ก้าวถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้
หญิงสาวขมวดคิ้วและตะโกนเสียงดัง “เป็นยังไงบ้าง?”
บอดี้การ์ดสองคนมองหน้ากันและไม่พูดอะไร แต่หันกลับมาและปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขาเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นและพูดอย่างกระตือรือร้น
“คุณหนูครับ มีการซุ่มโจมตีอยู่ด้านล่าง พวกเราเรีบไปเถอะครับ!”
“อะไรนะ?” ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างมาก ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่น่าเชื่อ
บอดี้การ์ดทั้งสองคนมีความกังวลอย่างมาก พวกเขาร้องทักคนอื่น ๆ เพื่อตั้งท่าป้องกันและล้อมผู้หญิงไว้
พวกเขารีบอธิบาย
“ผาด้านล่างนั้นสั้นมากและมีความลาดชันด้วย แต่คนของเราทั้งหมดเสียชีวิตที่นั่น ไม่มีวี่แววของกู้จื่อเฟยเลยและอาจมีกลุ่มคนที่ซุ่มโจมตีด้านล่าง”
สีหน้าของหญิงสาวซีดลงเรื่อย ๆ
เธอตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ “ให้ตายสิ กู้จื่อเฟยกล้าเล่นฉันแล้ว!”
“คุณหนู พวกเรารีบออกจากที่นี่เถอะครับ”
เขาไม่รู้เลยว่ามีคนซ่อนตัวอย่างข้างล่างนั่นอยู่กี่คน และเมื่อมองจากด้านบนก็ไม่เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน หากลงไปคงจะต้องโดนฆ่าทิ้งแน่
และหากถ้าแรงด้านล่างเพียงพอก็มีแนวโน้มที่จะเร่งขึ้น
อย่างนั้นคุณหนูก็จะตกอยู่ในอันตราย
หญิงสาวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “กู้จื่อเฟย ฉันเอาเธอตายแน่!”
มองดูตำแหน่งใต้ทางลาดอย่างเอาเป็นเอาตาย หญิงสาวหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าเข้ม
ในขณะนี้ไม่มีใครอยู่ใต้ทางลาดและกู้จื่อเฟยก็วิ่งไปไกลแล้ว
คนที่ซุ่มโจมตีที่จริงแล้วก็ไม่ได้มีมากมายอะไรมีเพียงป่ายฉีคนเดียวเท่านั้น
ตอนที่เธอออกมาจากฐาน แท้จริงแล้วเธอได้แอบปรึกษากับป่ายฉีไว้ก่อนแล้ว เธอล่อให้ผู้หญิงคนนั้นออกมา แล้วป่ายฉีช่วยเธอหนีออกมา
ที่สุดแล้วที่นี่ต่างมาหูตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปหมด เพื่อไม่ให้ถูกจับได้ ยิ่งคนน้อยยิ่งเป็นความลับจึงได้มีเพียงแต่ป่ายฉีเท่านั้นที่มาด้วย
ก่อนหน้านี้กู้จื่อเฟยยังเป็นกังวลว่ามีบอดี้การ์ดตามมาจำนวนมาก ป่ายฉีคนเดียวจะรับไม่ไหว
แต่ความจริงก็ปรากฏให้เห็นแล้วว่าเธอคิดมากไปเอง
เมื่อเห็นคนเหล่านั้นลงมาตามเนินทางลาดนั้นเหมือนเกี๊ยว พวกเขาถูกป่ายฉีฆ่าตายทีละคน
เมื่อถึงที่ที่ปลอดภัยกู้จื่อเฟยก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือที่แย่งมาได้ออกมาทันที
“นายรีบมาดูสิ มันเป็นที่ไหนได้บ้าง”
ป่ายฉีไม่รอช้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดวิดีโอดูอย่างระมัดระวัง
หลังจากวิเคราะห์ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้น
“เป็นละแวกที่เราออกค้นหาเมื่อไม่กี่วันก่อน คงจะต้องเข้าไปลึกกว่านี้อีกนิด รัศมีในการค้าหาของพวกเรายังไปไม่ถึงจุดนั้น ดังนั้นจึงยังหาไม่เจอ”
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมวันนี้ผู้หญิงคนนั้นถึงได้นัดพบกับกู้จื่อเฟย
ก็เพราะรัศมีในการค้นหาของพวกเขาใกล้เข้าไปทุกทีแล้ว หากผ่านไปอีกสักสองวัน ป่ายฉีจะต้องพบสถานที่นี้แน่
เมื่อถึงตอนนั้น ด้วยการสนับสนุนจากป่ายฉีพวกเขาไม่มีทางจะคุมตัวเย้นโม่หลินเอาไว้ได้และพวกเขาเป็นฝ่ายที่โดนเล่นงานเสียเอง
ส่วนเป้าหมายของผู้หญิงคนนั้นยังคงเป็นกู้จื่อเฟย
ที่นัดกู้จื่อเฟยออกมาวันนี้ก็เพื่อจะได้จับตัวเธอ
เพียงแต่ว่าเธอเองก็คิดได้ กู้จื่อเฟยเตรียมแผนสำรองและบอกแผนที่จะหลบหนีออกไปให้ป่ายฉีรู้ตั้งแต่แรกแล้ว
ที่เธอมาก็เพื่อจะให้ได้มาซึ่งข้อมูลจากผู้หญิงคนนั้น
ตอนนี้ดูแล้ว ข้อมูลพวกนี้น่าจะมีประโยชน์
อย่างน้อยก็ร่นระยะเวลาให้หาเย้นโม่หลินได้สองวัน
ถึงแม้สถานการณ์ของเย้นโม่หลินจะย่ำแย่ แต่ตอนนี้เขาคงยังพอทนได้ พวกเขาไปช่วยเขาก็คงถือว่าทันเวลา
“คนอื่น ๆ เตรียมตัวเสร็จรึยัง? พวกเราไปกันเถอะ”
กู้จื่อเฟยพูดด้วยความเร่งรีบ
ในที่สุดก็เจอที่อยู่ที่แน่นอนของเย้นโม่หลินแล้ว สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอดีใจแค่ไหน
แต่เมื่อคิดว่าเย้นโม่หลินที่ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บหนักและไม่รู้ว่าสภาพจะเป็นยังไงบ้างแล้ว ก็ทำให้ต้องรู้สึกเจ็บปวดใจเกินจะพรรณนาได้
ป่ายฉีพยักหน้า “ไปกัน”
ป่ายฉีพากู้จื่อเฟยพร้อมพวกจำนวนหนึ่งตรงไปพื้นที่ตรงนั้นด้วยความเร็วสูงสุด
มันลึกเข้าไปในภูเขา
ภูมิประเทศที่นี่สูงชันและสภาพแวดล้อมที่รุนแรงมาก
ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังพบร่องรอยการต่อสู้ที่นี่ พวกเขาต้องการมาเพียงสองวันนี้เท่านั้นและก็สายเกินไปที่จะทำความสะอาด
และที่อยู่รอบล้อมพวกเขาก็คือป่าเขา
ตรงนั้นมีถ้ำกึ่งเปิดอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะง่ายต่อการป้องกันแต่โจมตีได้ยาก และเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในนั้น
ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นที่ที่เย้นโม่หลินเลือก
ในสถานการณ์ที่มีกำลังคนและความแข็งแกร่งเป็นรอง สถานที่เช่นนี้สามารถทำให้เขายืนหยัดอยู่ได้นานที่สุดเพื่อรอการช่วยเหลือ
โชคดีที่พวกเขาหาเจอแล้ว
ป่ายฉีสำรวจสถานที่และสถานการณ์แล้วรีบจัดการแบ่งคนเป็นสองกลุ่มให้ซุ่มโจมตียามที่ดูแลโดยรอบซ้ายขวา
จากนั้นเขาก็นำทีมนักฆ่าและกู้จื่อเฟยเข้าไปและให้อีกกลุ่มจัดการด้านนอก
ที่นี่เป็นพื้นที่ของพวกมันและไม่รู้ว่ามีศัตรูอยู่มากน้อยแค่ไหน ดังนั้นป่ายฉีจึงไม่คิดจะเผชิญหน้ากันโดยตรง เป้าหมายเพียงแค่ต้องการจะเข้าไปเพื่อช่วยเย้นโม่หลินออกมาอย่างไว
ถึงแม้ป่ายฉีจะเป็นแพทย์ แต่กลับเป็นคนที่เก่งเรื่องการต่อสู้มาก
เขานับได้ว่าเป็นคนที่มีแผนการละเอียดถี่ถ้วน เหมือนกับมีดคมสองเล่มที่ฝ่าทะลวงเพื่อเปิดทาง
ป่ายฉีพากู้จื่อเฟยบุกเข้าไปในถ้า
เมื่อเข้าไปในถ้ำ มันทั้งเย็นลงและมืดลง น้ำยังคงหยดอยู่ทุกหนทุกแห่ง และเลือดก็ปะปนอยู่ในน้ำ
เห็นได้ชัดว่าที่นี่ผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือดมา
มีกลิ่นเลือดฉุนในอากาศ
ยิ่งเดินลึกเข้าไปจำนวนบอดี้การ์ดก็ยิ่งน้อยลงและมีศพกองอยู่บนพื้นมากขึ้น
ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นฝีมือของเย้นโม่หลิน
คนพวกนี้โจมตีจากด้านนอก และนั่นหมายความว่าเย้นโม่หลินยังคงจัดการได้อยู่
กู้จื่อเฟยยิ่งเป็นกังวลมากขึ้น
