สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ตอนที่ 19 นี่เขาหมายความว่าไง

บทที่ 19 นี่เขาหมายความว่าไง

ในห้องน้ำ

เธอนั่งอยู่บนฝาโถส้วมห้องนึง กลางคืนในห้องน้ำรู้สึกเย็นวูบ หนาวมาก เธอใช้มือลูบแขนเพื่อให้ร่างกายตัวเอง

อบอุ่นขึ้น

“ ฮัดชิ่ว ! ” เธอหนาวจนจามออกมา นี่ไข้เธอก็เพิ่งจะหาย

ถูกขังอยู่ในนี้ทั้งคืนแบบนี้ คงจะเป็นหวัดและไข้ขึ้นสูงอีกแน่ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ และไม่มีวิธีที่จะออกไป

ได้แต่ต้องนั่งพิงหลับอยู่กับโถส้วม

“ ปัง ! ! ”

จู่ๆได้ยินเสียงชนกับประตูดังขึ้นเบาๆ ทันได้นั้น เย้นหว่านรีบลืมตาขึ้น มีความหวังแล้ว เร่งรีบเดินออกจากห้องส้วม

“ มีคนอยู่ข้างนอกมั้ยคะ ? ฉันอยู่ในนี้ ช่วยเปิดประตูให้ฉันที”

เหมือนจะได้ยินเสียงของเธอ เสียงประตูได้เงียบไปสักพัก

หลังจากนั้นเสียงก็ยิ่งดังขึ้น

“ ปัง !”ทีเดียว ประตูเหมือนจะมีของอะไรถูกดึงทิ้ง ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก

มีคนมาช่วยเธอแล้ว เย้นหว่านดีใจมาก ที่คืนนี้เธอไม่ต้องติดอยู่ในนี้

“ ขอบคุณค่ะ ……. ” ยังไม่ทันจะพูดจบ พอเธอได้เห็นผู้ชายที่สูงใหญ่ยืนอยู่หน้าประตู เธอตกใจจนอึ้งไป

“ คุณโห้ ? ”

เย้นหว่านไม่นึกเลยว่าคนที่มาช่วยเธอจะเป็นโห้หลีเฉินได้ เธอนึกว่าเป็นรปภของบริษัทที่ขึ้นมาตรวจตรา

ลมหายใจของโห้หลีเฉินดูจะหอบเหนื่อย คงเป็นเพราะเดินเร่งรีบมาก ลมหายใจยังไม่หยุดนิ่ง

สายตาของเขาหยุดลงที่เธอ เห็นหน้าที่แดงชมพูของเธอปนด้วยขาวซีด คงเป็นเพราะหนาวมาก ตัวเธอก็กำลัง

หนาวสั่น เขาหรี่ตาลงนิดๆ ถอดเสื้อสูทบนตัวเขา แล้วเดินไปคลุมที่ไหล่เธอ เสื้อคลุมยังมีความอุ่นจากร่างกาย

ของเขาที่เหลืออยู่ เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที

เธอยืนอึ้งอยู่ รู้สึกแปลกใจมาก

ตอนประชุมเขาไม่มองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ ทำเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน แล้วตอนนี้ ทำไมต้องมาทำกับเธอ

แบบนี้ ………

เห็นเธอไม่ขยับ โห้หลีเฉินพูดขึ้นเสียงต่ำ “ เธอเดินไหวมั้ย ? ”

“ ไหว ฉันไหว ! ”

เธอได้สติกลับมา รีบพยักหน้าแล้วเดินนำออกไป

โห้หลีเฉินมองเงาหลังที่บอบบางของเธอ ริมฝีปากของเธอดูเย็นสั่น ร่างกายของเธอบอบบางมาก

ไม่รู้ว่าเธอติดอยู่ในนี้นานเท่าไหร่ ดูถ้าคงจะไม่สบายอีก

เขาหยิบมือถือขึ้นมาโทร “ ฉินฉู่ ไปรอฉันที่ส้ายน่า”

ออกจากห้องน้ำ เธอเห็นรอบๆต่างก็เงียบกริบ พนักงานเลิกงานกันหมด ไม่มีเงาคนสักคน

แต่ที่ล็อบบี้มีรปภเฝ้ายามอยู่

เย้นหว่านและโห้หลีเฉินได้ลงลิฟต์มาพร้อมกัน ตอนก่อนจะถึงชั้นหนึ่ง เย้นหว่านได้ถอยเสื้อคลุมลงมา

ยื่นให้กับโห้หลีเฉินอย่างมีมารยาท “ ขอบคุณค่ะ คุณโห้”

โห้หลีเฉินไม่ได้รับมา แววตาดูจะไม่พอใจ

“ คุณไม่ต้องคืนผม ใส่กลับบ้านไป ”

“ ที่ล็อบบี้มีรปภเฝ้ายามอยู่ ถ้าเห็นฉันใส่เสื้อของคุณอยู่ มันคงจะไม่ค่อยดี ”เย้นหว่านอธิบายถึง

ไม่อธิบายยังพอว่า พอได้ยินคำอธิบายของเธอแล้ว สีหน้าของโห้หลีเฉินนิ่งหนักขึ้น สายตาที่จ้องเธอดูอันตราย

“ ทำไม มีความสัมพันธ์กับผมแล้วมันน่าอายมากใช่มั้ย ?”

“ เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

“ แล้วหมายความว่ายังไง ?”

จู่ๆเขาก็เดินไปใกล้เธอ รูปร่างที่สูงสง่าอยู่ในลิฟต์ที่แคบแบบนี้ ยิ่งทำให้ดูสูงใหญ่ขึ้น ราวกับภูเขารูปนึงกำลังทับ

ตัวลงมาหาเธอ เขาเข้ามาใกล้กับเธอมาก อันตรายจนทำให้คนใจสั่น เย้นหว่านได้เดินถอยหลังโดยสัญชาตญาณ

หัวใจเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

เธอพูดอะไรผิดไปเหรอ ?

แต่ดูเธอจะทำเขาโกรธจริงๆ

เธอตกใจจนมองซ้ายมองขวา เห็นประตูลิฟต์ค่อยๆเปิดออก เลยรีบเตือนขึ้น “ คุณโห้ถึงแล้วค่ะ”

โห้หลีเฉินจ้องเธออยู่อย่างงั้น ไม่มีท่าทีจะขยับเดินออกไป

“ ติ๊งต่อง”

ในขณะนี้ รปภได้ยินเสียงลิฟต์ก็รีบเดินมา

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

“คุณผู้หญิง ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ” นี้คือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ เธอรู้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง แกล้งทำเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ในหนึ่งวัน เธอโดนเขาจับขึ้นเตียงและลูบไล้ เธอตกใจ “คุณโห้ คุณเคยบอกแล้วว่า เราเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางสัญญา” “ผมยกเลิกแล้ว” เขาได้รู้แล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามานาน เขาจะปล่อยมือไปได้ยังไง? “เพื่อเป็นการชดเชย ผมเป็นของคุณแล้ว”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset