สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ตอนที่ 382 แต่ว่า ฉันคิดถึงเธอแล้ว

บทที่ 382 แต่ว่า ฉันคิดถึงเธอแล้ว

กลิ่นอายที่คุ้นเคยกระจายไปทั่วใบหน้า ทำให้หัวใจของเย้นหว่านสั่นอย่างรุนแรง

เธอแทบจะไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา ก็รู้ว่าเขาคือใครกันแน่

“โห้หลีเฉิน คุณจะทำอะไร?ปล่อยฉันนะ!”

เธอรีบเอ่ยพูดอย่างตื่นตระหนก และพยายามผลักเขาออกไป

โห้หลีเฉินกลับจับมือเล็ก ๆ ที่กระสับกระส่ายของเย้นหว่านไว้แน่น ผลักเธอไปข้างหน้า และกดให้ทั้งตัวของเธอพิงกับผนัง

ร่างสูงของเขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอราวกับ ภูเขาปกคลุมตัวเธอ

เขาก้มศีรษะลง ดวงตาของเขาลึกมากจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด จ้องตรงมาที่เธอ

“ เย้นหว่าน เธอซ่อนตัวจากฉันนานพอแล้ว!”

ทีละคำ เหมือนขบกัดฟันฟ้องร้อง

เย้นหว่านตัวแข็งไปพักหนึ่ง ไม่ค่อยเข้าใจนิดหน่อย เธอก็แค่กลับมาบ้านเฉย ๆ อะไรคือซ่อนตัวจากเขา?

ไม่ใช่สิ หรือว่าในช่วงเวลานี้ เขากำลังตามหาเธอ?

ทำไม ทำไมเขาต้องตามหาเธอ?

สมองของเย้นหว่านตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย เธอมองโห้หลีเฉินด้วยความตกใจ ไม่สามารถกลับมามีสติสัมปชัญญะได้เป็นเวลานาน

โห้หลีเฉินลดศีรษะลงเล็กน้อย เข้าใกล้เธอมากขึ้นไปอีก ลมร้อนในคำพูดเกือบจะตกลงเข้ามาบนใบหน้าของเย้นหว่าน

น้ำเสียงของเขา ทุ้มต่ำและคลุมเครือ และยั่วยวนผู้คนเป็นที่สุด

“เพิ่งเจอฉันก็จะหนีออกไป หรือว่า เธอไม่เคยคิดถึงฉันเลยเหรอ?”

บนแก้มอุ่น ๆ คัน ๆ ราวกับเปลวไฟเล็ก ๆ ที่แผดเผาไปทั่วตั้งแต่ใบหน้าจนถึงหัวใจ

ทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจกดความคิดของเธอ ราวกับภูเขาไฟ กำลังจะปะทุออกมา

แต่เธอกลับกัดฟันอีกครั้ง เก็บซ่อนอารมณ์ขึ้นมาอย่างดื้อรั้น ใบหน้าเล็ก ๆ แข็งทื่อ และพ่นหนึ่งคำออกมาทันที

“ ไม่!”

โห้หลีเฉินหรี่ตา “ผู้หญิงไม่มีหัวใจ!”

เขาดุเธอด้วยความไม่พอใจ แต่ใบหน้าหล่อเหลาใบนั้นกลับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่หายใจเข้าออก ริมฝีปากบางของเขาแทบจะจูบเธอแล้ว

ระยะทางที่ใกล้ขนาดนี้ ทำให้การหายใจที่กระวนกระวายของเย้นหว่านใกล้จะหยุดลง

เขาจะทำอะไรกันแน่?

ได้บอกว่าแยกทางกันอย่างชัดเจนแล้ว และไม่ควรอยู่ใกล้กันเกินไปเช่นนี้ด้วย! นอกจากนี้เขายังเป็นคุณอาของ “คู่หมั้น” ในนามของเธออีกด้วย เขารู้ตัวตนของตัวเองหรือไม่?

เย้นหว่านทั้งหงุดหงิดและรำคาญ หันหน้าไปอีกทางเพื่อหลบหลีกเขา แต่ในขณะที่คอของเธอเพิ่งจะขยับ คางของเธอกลับถูกบีบด้วยมือใหญ่ที่มีกระดูกเปล่งออกมาอย่างชัดเจน

เขาใช้แรงนิดหน่อย เธอก็ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา

และเดิมทีเขาก็เข้ามาใกล้มากเกินพอแล้ว และริมฝีปากบางของเขาก็สัมผัสกับริมฝีปากบางของเธอเข้าด้วยกัน

เย็นนิดหน่อย กลับเหมือนว่าจะมีไฟฟ้าสถิตอยู่ และกระจายไปทั่วร่างกายของเย้นหว่านในทันที

เย้นหว่านตัวแข็งทื่อ

ริมฝีปากบางของโห้หลีเฉินเปิดขึ้นเล็กน้อย เหมือนว่าเสียงกำลังพึมพำเสียงเบา “แต่ว่าฉัน คิดถึงเธอแล้ว”

เมื่อพูดเสร็จ เขาก็จูบเข้าไปที่ริมฝีปากของเธอ

จูบที่แผดเผาเร่าร้อน ดุดันและป่าเถื่อน ครอบงำความเย่อหยิ่งจะทำลายความงามของเธอ จูบที่เหมือนกับลมและฝนที่กระโชกแรง ซึ่งทำให้ผู้คนรับมือไม่ไหว

เย้นหว่านมึนงงไปหมดแล้ว

ช่องว่างระหว่างริมฝีปาก เป็นปากบาง ๆ ของชายหนุ่มที่รุกราน ในท่ามกลางความรู้สึก และลมหายใจของเขาที่ทำให้ผู้คนที่เต้นระรัว หัวใจของเธอสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ แรงในร่างกายของเธอ ก็ถูกสูบฉีดออกไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้

สมองยิ่งสับสนและว่างเปล่าขึ้นไปอีก จนกระทั่งเธอยังแย่งไม่ออก คำในเมื่อสักครู่นี้ “แต่ว่า ฉันคิดถึงเธอแล้ว” หูแว่วหรือว่าเป็นความจริง

แต่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ากลับกอดจริง ๆ และจูบได้เหมือนจริงขนาดนั้น จนทำให้ความรู้สึกที่ถูกควบคุมเอาไว้ของเธอ พังทลายลงอย่างไม่สามารถควบคุมได้

จนกระทั่งเธอไม่มีแรงแม้แต่จะต้านทาน และกลายเป็นแอ่งน้ำในอ้อมแขนของเขา เหมือนจะถูกความอ่อนโยนในขณะนี้กลืนกินไป

เย้นหว่านไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะหลงรักใครคนหนึ่งอย่างไร้หลักการมากถึงขนาดนี้

รู้สึกถึงคล้อยตามของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขน โห้หลีเฉินก็เหมือนได้รับการสนับสนุนอย่างมากมาย ในที่สุดหัวใจที่ว่างเปล่ามาเป็นเวลานานก็ได้เต็มเปี่ยม และสมบูรณ์แล้ว

เขาโอบรอบเอวของเธอ และกอดเธอแน่นขึ้น ราวกับว่าจะฝังเข้าไปในกระดูกของเขานับจากนี้เป็นต้นไป

“เพล้ง”

ทันใดนั้น เสียงจานตกลงพื้นก็ดังขึ้นมา

เสียงนี้ เหมือนเสียงฟ้าร้อง ระเบิดภายในหูของเย้นหว่าน ตกใจจนทำให้วิญญาณที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้าไม่นานก็กลับเข้ามาในร่างของเธอ

เธอถึงจะตระหนักได้ว่าน่าอาย คิดไม่ถึงว่าเธอจะกำลังจูบกับโห้หลีเฉิน และยังจูบอย่างไม่มีเหตุผลอีกด้วย!

ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาไม่ใช่อยากจะจูบก็จูบได้แบบเรื่อยเปื่อยนะ

เย้นหว่านแก้มแดงระเรื่อ และผลักโห้หลีเฉินออกไปอย่างกะทันหัน

โห้หลีเฉินก้าวถอยหลังอย่างไม่ได้เตรียมตัว รู้สึกสิ้นหวังและไม่พอใจเป็นอย่างมาก สายตาที่เย็นชาและอันตรายของเขาก็กวาดเข้าไปที่สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างเข้มงวด

สาวใช้ตกใจจนตัวสั่น สีหน้าซีดขาวลงไปอีก

เธอคิดไม่ถึงจริง ๆว่าจะเจอเรื่องแบบนี้กะทันหัน คุณหนูเย้นเป็นคู่หมั้นของคุณชายซือห้านไม่ใช่เหรอทำไมคุณโห้หลีเฉินถึงได้มาดันเธอติดกำแพงเธอที่นี่ด้วย แถมยังจูบกันอย่างอธิบายไม่ได้อีก

นี่ยังไม่ได้แต่งงานเข้ามาในบ้าน หลานสะใภ้และคุณอาก็เล่นกันแล้ว ความสัมพันธ์เช่นนั้นช่างยุ่งเหยิงจนผู้คนไม่กล้าคิด

และเธอก็บังเอิญพบกับความลับของตระกูลร่ำรวยที่น่าอับอาย งั้นงานนี้ก็จะหายไปแล้วใช่ไหม … ไม่สิ ชีวิตของเธออาจจะไม่เหลือแล้วก็ได้

“ฉัน ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ฉันแค่เดินผ่านมาเฉยๆ ไม่รู้อะไรจริงๆค่ะ”

สาวก้มศีรษะลงต่ำ แทบอยากจะมุดลงไปที่พื้นได้โดยตรง

และคำพูดเหล่านี้ ทำให้เย้นหว่านรู้สึกอับอายและหน้าแดงมากขึ้น

เธอลุกลี้ลุกลนเป็นที่สุด ดวงตาส่องประกายจนอายที่จะมองไปที่สาวใช้คนนั้นแล้ว และไม่รู้ว่าจะต้องรับมือกับพฤติกรรมที่หยาบคายของโห้หลีเฉินเช่นนี้อย่างไรดี

“เธออย่าเข้าใจผิดนะ ฉันกับเขาเพิ่งจะรู้จักกัน ไม่มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันเลย”

สาวใช้: “… ” สมองของเธอก็ก้มต่ำลงอย่างกะทันหัน เพิ่งจะรู้จักก็จูบกันแล้ว สุดยอดไปเลยจริงๆดวงตาของโห้หลีเฉินหรี่ลงเล็กน้อย ใช้สายตามืดและอันตรายมองไปทางเย้นหว่าน

ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง “ พวกเราเพิ่งรู้จักกันเหรอ?”

กลิ่นอายที่ดุดันของชายหนุ่มพุ่งผ่านบนใบหน้า ราวกับจะกลืนกิน เธออีกครั้ง

จู่ๆเย้นหว่านก็รู้สึกแน่นไปทั้งตัว กระดิ่งเตือนภัยในใจก็ได้ดังขึ้น

เธอไม่สามารถดึงไปดึงมากับเขาที่นี่ต่อไปได้อีกแล้ว นี่มันคือเรื่องอะไรกัน? น่าอายสิ้นดี

“คุณโห้ กรุณาระวังคำพูดของตัวเองด้วยค่ะ!”

เธอพูดออกมาด้วยความตื่นตระหนก ไม่กล้ามองเขา ขบกัดฟันแล้ววิ่งไปอีกทาง

โห้หลีเฉินคว้าข้อมือของเธออย่างรวดเร็ว น้ำเสียงจนปัญญาเล็กน้อย “เย้นหว่าน อย่าหนีอีกเลยนะ”

เสียงทุ้มต่ำเหมือนแม่เหล็ก ดูเหมือนจะบอกกับเธอว่า อย่าไป อย่าหนีจากข้างกายของเขาไปอีก

หัวใจของเย้นหว่านเต้นผิดจังหวะอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เส้นป้องกันในใจของเธอแทบจะพังทลายลงในทันที แต่สติสัมปชัญญะกลับฟื้นตัวเร็ว เธอต้องเข้าใจผิดไปแล้วแน่ๆ เขามีความรู้สึกต่อเธอหรือไม่ จะห้ามให้เธอไป แล้วอยู่เคียงข้างเขาได้อย่างไร

เธอคิดมากเกินไปแล้ว คิดเองเออเองมากเกินไปแล้ว

“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ปล่อย!”

เย้นหว่านใช้ความแรงเป็นอย่างมาก เพื่อสะบัดมือของโห้หลีเฉินออกไปอย่างเหี้ยมโหด

เธอไม่ได้มองเขาเลยสักนิด หันตัว และวิ่งเหยาะๆออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

แบบไม่ได้สนใจท่าทางของหญิงสาวที่งดงามเลยสักนิดเช่นนั้น ราวกับว่าคนที่อยู่ข้างหลัง คือสัตว์ป่าดุร้าย

แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่า ถ้าเธอมองเขามากกว่านี้ เธอกลัวว่าเธอจะไม่กล้าเดินจากไป

ท้ายที่สุดการได้พบกับโห้หลีเฉินในเมืองเฟยที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์เช่นนี้ สำหรับเย้นหว่านแล้ว ก็เหมือนความฝันที่สวยงามและไม่เป็นจริง เพียงเพื่อแก้ปัญหาความรักของเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นาน มันก็กลายเป็นฟองสบู่

เธอสัมผัสไม่ได้ และจะไม่ไปสัมผัสมัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

“คุณผู้หญิง ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ” นี้คือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ เธอรู้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง แกล้งทำเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ในหนึ่งวัน เธอโดนเขาจับขึ้นเตียงและลูบไล้ เธอตกใจ “คุณโห้ คุณเคยบอกแล้วว่า เราเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางสัญญา” “ผมยกเลิกแล้ว” เขาได้รู้แล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามานาน เขาจะปล่อยมือไปได้ยังไง? “เพื่อเป็นการชดเชย ผมเป็นของคุณแล้ว”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset