สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ตอนที่ 475 เขาหายไปแล้ว

บทที่475 เขาหายไปแล้ว

เย้นหว่านขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ จิตใจกระสับกระส่าย

หยูซือห้านผู้นี้อย่างกับแมลงสาบฆ่าไม่ตายที่น่าขยะแขยง

“เฮอะ คุณชายหยูกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่เชื่อ ก็ได้ ถ้าคุณอยากจะผูกสัมพันธ์กับผมขนาดนั้น จะเรียกผมว่าคุณอา ผมก็ไม่ติดขัด”

กู้ซึงก้าวไปสองก้าวอย่างสง่างาม ร่างสูงของเขายืนอยู่ตรงหน้าเย้นหว่านอย่างไม่เอนเอียง ปกป้องเธอไว้ข้างหลังเขา

เขาจ้องตรงไปยังหยูซือห้าน มุมปากยกยิ้มอย่างร้ายกาจ “หลานชาย”

สีหน้าของหยูซือห้านพลันมืดลงทันที!

กู้ซึงเรียกเขาแบบนั้น เดิมก็เพื่อจงใจเย้ยหยันเขา

เขาคิดจะตอบโต้อย่างหงุดงิด แต่ก่อนหน้านี้เขาเอาแต่พูดว่ากู้ซึงคือโห้หลีเฉิน คืออาของเขา ถ้าตอนนี้ไม่ยอมรับคำเรียกนี้ นั่นก็ตบหน้าตัวเองแล้วล่ะ

หยูซือห้านเม้มปากแน่น ในใจทั้งโกรธทั้งอึดอัด

ตระกูลเย้นเห็นฉากนี้ ก็อดส่ายหัวอย่างลับ ๆ ไม่ได้ แม้แต่สายตาที่มองกู้ซึงก็ดีขึ้นไม่น้อย

การแสดงออกของกู้ซึงไร้ขอบเขต ยิ่งไม่ใส่ใจเมินเฉยใส่ตระกูลเย้น กระทั่งกับตัวตนของโห้หลีเฉินก็ยังไม่สนใจ

หากเขาคือโห้หลีเฉินตัวจริง คงไม่มีทางทำเรื่องที่บ่อนทำลายชื่อเสียงของตัวเองแบบนี้ออกมาแน่

ทำให้หลานชายอัปยศแบบนี้ ไม่เท่ากับทำให้ตัวเองอับอายหรอกเหรอ?

ด้วยเหตุนี้ กู้ซึงคนนี้ เกรงว่าจะไม่มีความเกี่ยวข้องกับโห้หลีเฉินแม้แต่น้อยจริง ๆ

ข่าวลือพวกนั้นก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นเท็จ

ลุงมองไปยังกู้ซึง พยักหน้าให้กับเขา ก่อนหันไปมองกงจืออวี เอ่ยด้วยน้ำเสียงเมตตา

“ในเมื่อเรื่องกระจ่างชัดแล้ว เป็นเพียงข้อเข้าใจผิด ก็หยุดกันแค่นี้เถอะ”

ลุงป้าคนอื่น ๆ ก็พยักหน้าแสดงความเห็นด้วยเช่นกัน

ใบหน้าของหยูซือห้านหม่นมืดอย่างหนัก กำหมัดแน่นอย่างไม่เต็มใจ กัดฟันเพื่ออดกลั้นกลืนกองไฟในท้องกลับเข้าไป

คราวนี้ เขาคงพ่ายแพ้แน่แล้ว

จะพูดอะไรอีกก็คงพัดคลื่นพายุให้ใหญ่ขึ้นไม่ได้

แต่จะให้ปล่อยกู้ซึงไปแบบนี้ หัวใจที่ไม่ยอมรับของเขาก็เจ็บปวด

เย้นหว่านเห็นลุงป้าหลายคนผ่อนลง ในที่สุดก็ปล่อยหินที่ทับอยู่ในใจลงได้

แม้ไม่รู้ว่าโห้หลีเฉินปิดฟ้าข้ามทะเลมาได้ยังไงกันแน่ แต่ผลท้ายที่สุดนั้นดีที่สุด ปกปิดไปได้อย่างราบรื่น

เธอกับโห้หลีเฉินยังมีโอกาสที่จะย้อนคืนมาได้

กงจืออวีพยักหน้า ก่อนเงยขึ้น สายตาอ่อนโยนมองไปที่กู้ซึงอย่างขออภัย

“กู้ซึง ขอโทษด้วย เป็นความเข้าใจผิดของพวกเรา ทำให้เธอได้รับความไม่เป็นธรรม”

กงจืออวีพอใจกับผลลัพธ์นี้ ถึงยังไงเธอก็มองกู้ซึงในแง่ดี และหวังว่ากู้ซึงกับเย้นหว่านจะได้อยู่ด้วยกัน ให้ความสุขกับเธอไปตลอดชีวิต

กู้ซึงยิ้มอย่างสุภาพบุรุษ เอ่ยอย่างไม่ถือสา “ไม่เป็นไรครับ ข่าวลือในช่วงนี้ก็รบกวนผมอยู่บ้าง ตอนนี้ได้ตรวจสอบอย่างชัดเจน ผมก็ลดเรื่องวุ่นวายไปได้มากเหมือนกัน”

เย้นโม่หลินได้ยินดังนั้น จึงก้าวออก พูดอย่างจริงจัง

“วางใจเถอะ คุณได้รับความไม่เป็นธรรมในครั้งนี้ ไม่รับไปเสียเปล่าแน่ ฉันรับรองว่า จะจับผู้อยู่เบื้องหลังออกไป ไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่!”

น้ำเสียงเย็นลอดไรฟันนั้น มีความโหดเหี้ยมเฉียบขาด

ร่างกายของหยูซือห้านแข็งค้างอย่างช่วยไม่ได้ เหงื่อสองสามเหงื่อผุดออกมาจากหน้าผาก

ข่าวลือนี้ ก็เป็นเขาจัดเตรียมคนกระจายมันออกไปนี่!

ถ้าหากเย้นโม่หลินตรวจเจอว่าเขาทำเรื่องแบบนี้อยู่เบื้องหลัง น่ากลัวว่าเขาคงจะไม่สามารถอยู่ที่ตระกูลเย้นต่อไปได้อีก

เวลาที่เหลืออยู่ให้เขา คงจะไม่มากแล้ว

เรื่องข่าวลือก็ได้บทสรุปแล้ว คนของตระกูลเย้นเองก็ต่างแยกย้ายกันไป

เย้นหว่านกับกู้ซึงได้กลับไปยังลานบ้านของเธอด้วยกัน

เพียงแค่เดินเข้าประตู เย้นหว่านก็คว้าจับข้อมือของกู้ซึงเอาไว้ ก่อนลากเขาเดินไปยังอีกด้านของทางเดินอย่างกระวนกระวาย

เธอมองไปรอบ ๆ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครอื่นอยู่ จึงรีบเอ่ยถาม

“ฉันตกใจแทบตายแหนะ เมื่อกี้ผ่านการตรวจของป่ายฉีมาได้ยังไงน่ะ?”

เย้นหว่านยังคงสงสัยว่าโห้หลีเฉินใช้วิธีอะไรถึงจัดการกับป่ายฉีเป็นการส่วนตัวได้ แต่คำพูดของคุณลุงก็เตือนสติเธอ ป่ายฉีโตมาในตระกูลเย้นตั้งแต่เด็ก แม้จะไม่ใช่สายเลือดของตระกูลเย้น แต่ก็สนิทสนมกับตระกูลเย้นเหมือนคนในครอบครัว

ไม่อย่างนั้นคงไม่ระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอกเองคนเดียวตั้งหลายปี เพื่อตามเธอกลับมา

ด้วยความซื่อสัตย์ที่ป่ายฉีมีต่อตระกูลเย้น เขาไม่มีทางรวมหัวกับโห้หลีเฉินหลอกลวงกงจืออวีแน่

กู้ซึงก้มหน้า แววตาลึกล้ำมองมือเล็กของเย้นหว่านที่จับข้อมือของตัวเองอยู่ มุมปากยกยิ้มหยอกล้อ

น้ำเสียงขี้เล่นและท่าทีสบาย ๆ “เสี่ยวหว่าน เธอฉลาดขนาดนี้ ลองทายดูสิ?”

เย้นหว่านอึ้งไปเล็กน้อย

เธอกำลังจะบอกว่าก็เพราะคิดไม่ออกถึงได้ถามเขา แต่เมื่อมองใบหน้าที่ยิ้มขี้เล่นตรงหน้า หัวใจของเธอก็พลันเต้นผิดจังหวะ

ชายตรงหน้า รูปลักษณ์ของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปจากไม่กี่วันก่อนหน้านี้ แต่กลิ่นอายของร่างกายและสายตาขี้เล่นนั่น แตกต่างกับคนในความประทับใจของเธออย่างสิ้นเชิง!

เย้นหว่านปล่อยเขาออกทันทีราวกับฟ้าผ่า

“นาย นาย นาย…”

กู้ซึงสอดมือของสองข้างเข้าในกระเป๋ากางเกง ก่อนเอนตัวพิงกำแพงอย่างสบาย ๆ

เขาเอ่ยพลางยิ้ม “เสี่ยวหว่าน เธอเป็นอะไรไปเหรอ?”

เย้นหว่านคิดว่ามันเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ข้อเท็จจริงนั้นชัดเจนต่อหน้าต่อตาของเธอ

ชายตรงหน้านี้ แตกต่างจากโห้หลีเฉินอย่างสิ้นเชิงและ โห้หลีเฉินมักเรียกเธอว่าเย้นหว่าน ไม่เคยเรียกว่าเสี่ยวหว่านมาก่อน

เธอตัวสั่นระริก กัดฟัน “นายไม่ใช่โห้หลีเฉิน!”

กู้ซึงเอนหลังพิงกำแพงอย่างเฉื่อยชา บนหน้ายังคงมีรอยยิ้ม ไม่มีความตื่นตระหนกที่ถูกเปิดโปงแม้แต่น้อย

เขาเอ่ยชมอย่างแผ่วเบา “เธอฉลาดจริง ๆ”

เย้นหว่านกลับไม่ดีใจเลยแม้แต่น้อย เธอพลันรู้สึกว่าหัวใจเย็นเยียบลง

จนตอนนี้เธอเพิ่งจะรู้ตัว เธอฉลาดที่ไหนกัน ช่างโง่เขลาจริง ๆ !

มิน่าตอนป่ายฉีตรวจ ถึงตรวจไม่พบร่องรอยการปลอมตัวของกู้ซึง นี่ไม่ได้ปลอมตัวแน่นอน ตรงหน้านี้ที่จริงแล้วคือกู้ซึงตัวจริง!

เพราะอย่างนี้เขาถึงได้พูดจาเหยียดหยามตระกูลหยูพวกนั้นอย่างไร้ความรับผิดชอบ ไร้ยางอายขนาดนั้น

เพราะแท้จริงเขาไม่ใช้คนตระกูลหยูอยู่แล้ว

ตอนอยู่ที่ห้องโถงเย้นหว่านลนลานเกินไปจริง เธอกลัวเกินไป กู้ซึงก็จงใจแสดงเป็นสไตล์ของโห้หลีเฉินก่อนหน้านี้อีก เธอก็ไม่มีเวลาได้สงสัย

เย้นหว่านกัดฟันอย่างหงุดหงิด รีบถามออกไป “แล้วโห้หลีเฉินล่ะ? เขาไปไหนแล้ว?”

“เสี่ยวหว่าน พอเธอรู้ตัวตนของฉัน ก็ไม่มองฉันอยู่ในสายตาทันทีเลยนะ เธอรู้รึเปล่า ว่าความรู้สึกแตกต่างนี้มันทำให้หัวใจที่เปราะบางของฉันแตกสลายเลยนะ?”

กู้ซึงพูดหยอกล้อ ทั้งยังจงใจยื่นมือสัมผัสที่ตำแหน่งหัวใจของตัวเอง

เย้นหว่านมองพลางมุมปากกระตุก แขนนั่น เป็นแขนข้างที่เธอเพิ่งจะจูงมา

การแสดงออกแบบนั้นของเธอต่อเขา ตอนนี้มาคิดดูแล้ว ช่างขายหน้าจริง ๆ

เย้นหว่านหน้าแดงระเรื่อ พูดเสียงแข็ง “ฉันกับนายก็ไม่ได้คุ้นเคยกัน เพิ่งจะเจอกันครั้งแรกเท่านั้น หัวใจนายจะแตกสลายแล้วงั้นเหรอ? เลิกพูดไร้สาระ รีบบอกฉันมาว่าโห้หลีเฉินอยู่ที่ไหน?”

เธอค่อนข้างร้อนใจ อยากจะเจอเขาเสียเดี๋ยวนั้น

กู้ซึงกลับส่ายหน้า น้ำเสียงทุ้มต่ำอันตราย

“เสี่ยวหว่าน ในเมื่อฉันก็มาแล้ว โห้หลีเฉินก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว”

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

“คุณผู้หญิง ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ” นี้คือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ เธอรู้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง แกล้งทำเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ในหนึ่งวัน เธอโดนเขาจับขึ้นเตียงและลูบไล้ เธอตกใจ “คุณโห้ คุณเคยบอกแล้วว่า เราเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางสัญญา” “ผมยกเลิกแล้ว” เขาได้รู้แล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามานาน เขาจะปล่อยมือไปได้ยังไง? “เพื่อเป็นการชดเชย ผมเป็นของคุณแล้ว”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset