สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ตอนที่ 736 หมาของใครกล้าได้ขนาดนั้น

ผู้คนมากมายต่างอิจฉาโห้หลีเฉินที่เป็นที่โปรดปรานขององค์หญิง แต่ไม่มีใครสักคนกล้าเข้าไปต่อสู้แย่งชิง แม้กระทั่งยามปกติก็ยังช่วยพูดหว่านล้อมกับโห้หลีเฉิน ทำให้เขายอมรับองค์หญิงที่ดีเช่นนี้

“ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ควรทำเท่านั้น พวกคุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอกค่ะ”

ซาอินติยิ้มอย่างเขินอาย จากนั้นก็กวักมือและพูดขึ้น “ทุกคนคงหิวกันแล้วใช่ไหม รีบทานเบนโตะร้อน ๆ กันเถอะค่ะ ทั้งหมดเป็นอาหารที่พ่อครัวในวังเพิ่งทำเสร็จ พวกคุณลองชิมดูว่ารสชาติอร่อยหรือไม่”

“มันต้องดีแน่ ๆ อาหารที่พวกเรากินไม่กี่วันมานี้ ต่างเป็นอาหารรสเลิศที่สุดที่พวกเราเคยกินมาในทั้งชีวิต”

เบนโตะที่พ่อครัวในวังทำ พวกเขาเหล่านี้แทบจะไม่เคยมีโอกาสได้ลิ้มรสมันเลยในชีวิต

แต่เพราะโห้หลีเฉิน ได้ประโยชน์จากการเชื่อมสัมพันธ์นี้หลายครั้ง

ได้ยินคำชื่นชมและยกยอของเหล่าหนุ่ม ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของซาอินติ ก็ยกยิ้มสูงขึ้น ทั้งตัวต่างราวกับเหยียบอยู่บนก้อนเมฆที่ลอยละล่อง

สายตาของเธอจ้องมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างอ่อนโยนราวกับสายน้ำ มันเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ถ้ามีสักวันที่โห้หลีเฉินจะปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับพวกผู้ชายเหล่านี้…..ไม่ มีสักครึ่งของพวกผู้ชายเหล่านี้จะดีมาก

เธอมั่นใจ ตราบใดที่เธอยังมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ เธอจะต้องทำให้โห้หลีเฉินตกหลุมรักได้แน่นอน

ถึงอย่างไรประเทศเบียนหนานนี้ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ยอดเยี่ยมไปกว่าเธออีกแล้ว

ซาอินติหยิบเบนโตะแห่งความรักที่บรรจุห่อไม่เหมือนกันด้วยตัวเองขึ้นมาหนึ่งกล่อง จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะของโห้หลีเฉินอย่างสง่างาม

เธอนั่งลงข้างกายโห้หลีเฉินอย่างเป็นธรรมชาติ “หลีเฉิน หิวแล้วใช่ไหม กินอะไรสักหน่อยก่อนสิคะ แล้วค่อยไปทำงาน ฉันทำเนื้อวัวน้ำแดงมาให้คุณ คุณชอบไหมคะ”

ระหว่างที่พูด เธอก็หยิบเบนโตะมาเปิด ทันใดนั้นกลิ่นหอมก็ลอยเข้ามาเตะจมูก

เบนโตะนี้ไม่เหมือนกับของผู้ชายคนอื่น มันเป็นเบนโตะที่สุดยอดหรูหรา

ข้างในมีอาหารเลิศรสมากมาย มันถูกจัดวางอย่างสวยงามราวกับจัดวางบนจานอาหารอย่างประณีต เมื่อทั้งหมดรวมเข้าด้วยกันก็จะกลายเป็นรูปหัวใจ

มันแฝงความหมายที่อยากจะประกาศในนั้น โดยไม่ต้องพูดก็เข้าใจ

ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เห็นมัน ก็ส่งเสียงดังหยอกล้อทันที

“ว้าว นี่เป็นเบนโตะแห่งความรักที่สมคำร่ำลือสินะ แม้แต่อาหารก็เป็นรูปร่างเหมือนว่ารักนาย ความรักที่เติมเต็มขององค์หญิงอยู่ข้างในปิ่นโตนี้หมดแล้ว คุณโห้ช่างมีความสุขมากจริง ๆ”

“อิจฉาชะมัด ฉันก็อยากกินเบนโตะแห่งความรักบ้าง”

ผู้คนต่างพูดไปคำว่าไปคำ จนเกือบจะเรียกความสนใจจากเพื่อนร่วมงานทั้งสำนักงานให้เข้ามา

พวกเขาล้อมรอบเข้ามาจนเป็นวงกลม ต่างส่งเสียงดังและรอดูโห้หลีเฉินกินเบนโตะ

เวนเดลล์ที่อยู่ในห้องทำงานส่วนตัวมองผ่านหน้าต่างกระจกโปร่งใส รู้สึกได้ถึงขมับที่เต้นตุบ ๆ เท่านั้น มันช่างปวดมาก ๆ

การบุกไล่ตามขององค์หญิงช่างดุเดือดเช่นนี้ เพียงแค่ผลักโห้หลีเฉินให้ยอมตัวงั้นไง

แต่โห้หลีเฉินไม่ใช่ผู้ชายที่จะประนีประนอมแบบนั้นได้แน่นอน

ทำแบบนี้ต่อไป อาจจะถูกฉีกหน้าและเกิดปัญหาใหญ่

เขาจะร้อนรนไม่มาก แต่ถึงอย่างไรก็เข้าไปแทรกแซงไม่ได้จริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นองค์หญิงหรือโห้หลีเฉิน เขาควบคุมไม่ได้เลย

ทำได้เพียง หลับตาลงอย่างสิ้นหวังและปล่อยให้เป็นไปตามชะตาลิขิต

โห้หลีเฉินที่ถูกทุกคนเข้ามารายล้อมอยู่ตรงกลางจนกลายเป็นจุดโฟกัส ดูเหมือนจะอดทนกับเสียงหนวกหูไม่ไหว ทำให้หยุดการกดแป้นพิมพ์

เขาเหลือบตาขึ้น สายตาอันเยือกเย็นกวาดมองทุกคนราวกับหนามแหลมคม

ทันใดนั้นราวกับมีลมเย็นยะเยือกพัดเข้ามา อุณหภูมิของทั้งสำนักงานลดลงหลายสิบองศาอย่างฉับพลัน พริบตาเดียวก็เหมือนแช่แข็ง ทำให้คนต่างหนาวสั่น

ทุกคนกลัวจนเงียบปาก สำนักงานที่เสียงดังอึกทึกก็เปลี่ยนเป็นเงียบงันในทันที

เดิมทีทั้งหมดต่างเป็นเพื่อนร่วมงานที่มีสถานะและตำแหน่งเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไม ออร่ารอบตัวของโห้หลีเฉินถึงมีอำนาจจนบดขยี้พวกเขาได้โดยง่าย ปล่อยให้พวกเขาหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณ

ไม่มีใครกล้าส่งเสียงหยอกล้อต่อไป

ทุกคนต่างหวาดกลัว ต่างออกห่างอย่างขลาดกลัว แล้วกลับไปยังตำแหน่งที่จากมาของตัวเอง

ความเยือกเย็นและเงียบงันอย่างกะทันหัน ทำให้จิตใจที่ลอยละล่องของซาอินติราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็น จนรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

บรรยากาศที่เธอพยายามสร้างอย่างยากลำบาก คิดจะใช้เพื่อนร่วมงานเหล่านี้ถือโอกาสทำให้โห้หลีเฉินรับเบนโตะแห่งความรักของเธอ แต่ไม่คิดว่าไม่มีผลเลยสักนิดเดียว

ความเย็นชาของเขา ราวกับมีสันน้ำแข็งที่อยู่แสนไกลจนไม่สามารถเข้าใกล้ได้

ในใจของซาอินติรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่บนใบหน้ายังคงรักษารอยยิ้มแสนหวานและน้ำเสียงอันนุ่มนวลเหมือนสายน้ำไว้

“หลีเฉิน ในเมื่อกำลังพักผ่อนอยู่ งั้นกินอะไรสักหน่อยก่อนสิ คนเป็นอาวุธ อาหารก็เป็นเหล็กกล้านะคะ กินอะไรสักหน่อยแล้วค่อยไปทำงาน ถึงจะมีกำลัง”

โห้หลีเฉินมีสีหน้าที่เย็นชา เขาเหลือบตามองไปยังซาอินติ

ถึงแม้สายตาจะเย็นชา แต่การจ้องมองโดยตรงแบบนี้ ทำให้หัวใจของซาอินติเต้นรัวไปมาหลายครั้งอย่างควบคุมไม่ได้

นี่ก็คือชายหนุ่มที่เธอกำลังตกหลุมรักสินะ

เพียงแค่มองก็กระตุ้นหัวใจของเธอให้เต้นผิดจังหวะ

แต่โห้หลีเฉินมองไม่เห็นความอ่อนโยนของเธอเลยสักนิด เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนถึงที่สุด

“อย่ามายุ่งกับงานของฉัน”

พูดจบ เขาก็หันหัวกลับ จ้องมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อ เสียงนิ้วกดแป้นพิมพ์แก๊ก ๆ ดำเนินขึ้นต่อไปอีกครั้ง

คนในแผนก wai ต่างลุกลี้ลุกลนอย่างไม่มีอะไรทำ ทว่าตั้งแต่โห้หลีเฉินเข้ารับตำแหน่งจนถึงตอนนี้ เขาก็ยุ่งมากมาโดยตลอด

ซาอินติอยากรู้มากว่าเขากำลังยุ่งอยู่กับอะไรกันแน่ แต่ก็กลัวที่จะแอบมองหน้าจอจนทำให้โห้หลีเฉินรู้สึกไม่พอใจ จึงไม่เคยถามมาโดยตลอด

และเบนโตะที่เธอนำมา ก็เหมือนกับเมื่อก่อน โห้หลีเฉินยุ่งจนไม่มีเวลาที่จะกิน

ซาอินติรู้สึกท้อใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอได้คิดวิธีมากมายไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะเข้าใกล้โห้หลีเฉินได้

แต่ว่าเวลาของเธอก็มีไม่มาก

เธอได้ลงมือกับเย้นหว่านแล้ว โห้หลีเฉินรักและทะนุถนอมเย้นหว่านขนาดนั้น เมื่อกลับไปรู้ว่าเย้นหว่านเกิดเรื่องขึ้น จะต้องเสียใจและเจ็บปวดอีกหลายวันแน่นอน เมื่อจิตใจของเขาเจ็บปวด ก็ไม่ยากที่จะเห็นความรักและความดีของเธอ

จากนั้นเธอก็จะไปตามทางของโห้หลีเฉิน เพราะความคืบหน้าของเย้นหว่านจะล่าช้าไปอีกนาน

เธอไม่สามารถรั้งต่อไปแบบนี้ได้อีก อย่างไรก็ต้องเร่งความคืบหน้าอีกนิดหน่อย ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามกับโห้หลีเฉินมีความคืบหน้านิดหน่อยก็ถือว่าดี

เมื่อโห้หลีเฉินรู้สึกเจ็บปวดเสียใจกับการตายของเย้นหว่าน แบบนี้เธอก็จะสามารถปลอบโยนเขาได้

หลังจากครุ่นคิดสักพัก ในที่สุดซาอินติก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้า

เธอหยิบตะเกียบที่อยู่บนกล่องอาหาร คีบเนื้อวัวบาง ๆ หนึ่งชิ้น แล้วยื่นไปยังริมฝีปากของโห้หลีเฉินอย่างเบามือ

“หลีเฉิน คุณยุ่งกับงานของคุณไป ฉันจะป้อนให้คุณทานสักหน่อย”

บนใบหน้าของเธอเผยรอยยิ้มและน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างหาที่ใดเปรียบ

ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่สามารถทนการโจมตีที่อ่อนโยนแบบนี้ได้

ผู้ชายคนอื่น ๆ มองเห็นฉากนี้ แววตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความอิจฉาและเกลียดชัง ต่างแทบที่จะอยากให้ตัวเองกลายเป็นโห้หลีเฉินที่สามารถเพลิดเพลินกับการปฏิบัติแบบนี้

แต่ทว่า คิ้วเรียวงามของโห้หลีเฉินกลับย่นขึ้นอย่างไม่สบายใจ

ดวงตาแสดงความรังเกียจอย่างไม่ปิดบังเลยสักนิด

เขารังเกียจหญิงสาวที่เข้าใกล้เขาในระยะหนึ่งเมตร และก็รังเกียจหญิงสาวที่นำของมาเพื่อเข้าใกล้เขา แม้แต่นำเนื้อวัวชิ้นนี้ เขารู้สึกรังเกียจทั้งหมด

ออร่ารอบตัวเขาลดลงมาอย่างรวดเร็วและใกล้จะโมโห….

“ขอบคุณ เนื้อวัวอร่อยมากจริง ๆ ”

ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็มีริมฝีปากเล็กยื่นเข้ามาจากด้านข้าง แล้วได้กินเนื้อวัวเข้าไปในทันที

ซาอินติเบิกตากว้างอย่างงงงัน แล้วมองเนื้อวัวบนตะเกียบของเธออย่างไม่น่าเชื่อ มันหายไปแล้ว

ใครที่กล้าทำได้ขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าต่อหน้าเธอก็ยังกล้าที่จะแย่งอาหารของโห้หลีเฉินไป

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

“คุณผู้หญิง ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ” นี้คือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ เธอรู้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง แกล้งทำเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ในหนึ่งวัน เธอโดนเขาจับขึ้นเตียงและลูบไล้ เธอตกใจ “คุณโห้ คุณเคยบอกแล้วว่า เราเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางสัญญา” “ผมยกเลิกแล้ว” เขาได้รู้แล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามานาน เขาจะปล่อยมือไปได้ยังไง? “เพื่อเป็นการชดเชย ผมเป็นของคุณแล้ว”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset