สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ตอนที่ 884 ไม่รัก

แต่ละคำถามนั้น เย้นโม่หลินดื่มเหล้าพลางและตอบอย่างเปิดเผยทุกข้อ

ด้วยคำถามเหล่านี้ อคติโดยธรรมชาติที่อยู่ในใจของกู้หรงกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

และในที่สุดก็ได้ข้อสรุปหนึ่งข้อ เย้นโม่หลินนั้นแตกต่างจากลูกเศรษฐีหรือผู้มีอำนาจคนอื่นๆ ตรงกันข้าม เขามีทุกอย่างแต่กลับบริสุทธิ์มาก

มีความจริงใจต่อผู้คน

ในด้านของความรู้สึก ก็เหมือนกับเด็กวัยรุ่น ใสสะอาดเหมือนกับกระดาษขาวแผ่นหนึ่ง

ผู้ชายแบบนี้อาจพบได้ในหมู่เด็กหนุ่มวัยรุ่น แต่ก็กลับยังเด็กเกินไปไม่ประสีประสา เท่ากับนิสัยที่แท้จริงยังไม่แน่นอน

แต่เย้นโม่หลินกลับผ่านทุกอย่างมาหมดแล้ว ถึงกับเป็นถึงหนึ่งในราชาแห่งชัยชนะ ในเรื่องนี้เขาก็ไร้ที่ติอยู่แล้ว

ในแง่ของนิสัยและอาชีพที่สมบูรณ์แบบ แต่กลับมีความรู้สึกบริสุทธิ์ของวัยรุ่น ผู้ชายแบบนี้หายากยิ่งกว่าหนุ่มโสดผู้เพียบพร้อมเสียอีก

ล้ำค่ายิ่งกว่า

เขาจึงเพิ่งรู้สึกได้ในที่สุด หากกู้จื่อเฟยได้อยู่กับเย้นโม่หลินจะเป็นโชคดีขนาดไหน

ต่อให้เย้นโม่หลินไม่รักคุณ ด้วยนิสัยของเย้นโม่หลินก็จะต้องทำให้กู้จื่อเฟยมีความสุขไปตลอดชีวิตแน่นอน

แต่ตอนนี้….

กู้หรงกึ่งเมากึ่งตื่น แต่กลับถามอย่างต่อเนื่อง

“คุณรักเธอไหม?”

“ไม่รักครับ”

เย้นโม่หลินพูดอย่างไม่มีความลังเลและมุมปากกลับประดับยิ้ม “ผมแค่ชอบอยู่ด้วยกันกับเธอ ตอนที่มีเธออยู่ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรผมก็รู้สึกเจริญตาไปหมด อารมณ์เองก็จะดีมากด้วย

ผมชอบมองกู้จื่อเฟยยิ้ม อยากจะปกป้องเธอ และผมสามารถชอบแบบนี้ต่อไปได้เสมอ”

ขณะเย้นโม่หลินกำลังพูด สายตาค่อนข้างพร่ามัว แววตาย้อมไปด้วยความเจ็บปวด

ตอนแรกที่อยู่ชายทะเล เขาทำร้ายกู้จื่อเฟยด้วยคำพูดโหดร้ายแบบนั้น ตั้งแต่นั้นมาเป็นเวลานาน เขาก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มของกู้จื่อเฟยอีกเลย

สำหรับเขาแล้ว ช่วงเวลาแบบนั้นมันเหมือนกับตกนรกเลยทีเดียว

เขาไม่อยากจะเจอเป็นครั้งที่สองอีก

เพราะฉะนั้นเขาจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อปกป้องรอยยิ้มของเธอ

กู้หรงมองตรงไปยังเย้นโม่หลิน จากรอยยิ้มในแววตาของชายหนุ่มก็ยิ่งเห็นถึงความคิดหัวใจของเขาอย่างชัดเจน

ไร้ซึ่งความเท็จเลยแม้แต่น้อย ทั้งหมดเป็นความจริง

คนเมามักพูดความจริง เขาจะไม่โกหก

ในที่สุดหัวใจของกู้หรงก็สงบลง การมอบกู้จื่อเฟยให้เขาคงไม่ผิดแล้วล่ะ

เมื่อภรรยาของเขากลับมาจากต่างประเทศ เธอจะต้องพอใจกับการตัดสินใจของเขาอย่างแน่นอน

“มาเถอะ ฉันมีความสุข วันนี้ไม่เมาไม่เลิก”

กู้หรงยกแก้วไวน์ขึ้นสูง

เย้นโม่หลินดื่มไปเยอะมาก แต่เขาไม่อาจปฏิเสธได้จึงชนแก้วกับกู้หรงอย่างว่องไว

เช้าของวันถัดมา

ในห้องอาหาร เย้นหว่าน โห้หลีเฉิน กู้จื่อเฟยและป่ายฉีต่างมาถึงกันหมดแล้ว แต่กู้หรงที่ปกติจะมาเร็วที่สุดและเย้นโม่หลินที่จะปรากฏตัวอย่างตรงเวลาแทบไม่ต่างกันนั้น กลับไร้ซึ่งเงาร่างของทั้งสอง

พวกเขาล่ะ?

ทุกคนต่างสับสนกันเล็กน้อย เธอมองฉัน ฉันมองเธอ

“จื่อเฟย คุณพ่อของเธอล่ะ? เธอต้องโทรไปถามสักหน่อยรึเปล่า?”

กู้จื่อเฟยพยักหน้า กู้หรงรักษาเวลามาตลอด วันนี้ไม่มาแถมยังไม่ได้ทักทายกันเลย มันค่อนข้างผิดปกติจริงๆ

ในเวลาเดียวกันนั้น เธอก็มองที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเย้นโม่หลินอย่างเป็นกังวล

เมื่อคืนเธอส่งข้อความหาเขา จนตอนนี้เขายังไม่ตอบกลับเลย เธอรู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น

เธอไม่สบายใจขึ้นมาจากจิตใต้สำนึก เอาแต่คิดว่าเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้น

“ตู๊ดๆๆ …..”

โทรศัพท์ดังอยู่หนึ่งนาทีจนมันตัดสายเองก็ยังไม่มีคนรับสาย

กู้จื่อเฟยต่อสายอีกครั้ง ก็ยังไม่มีคนรับ

กู้จื่อเฟยถือโทรศัพท์มือถือด้วยความกังวล “พ่อฉันไม่รับสาย” นั่นแทบจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้น้อยมากๆ

เย้นหว่านเองก็วางมือถือลง คิ้วขมวดเล็กน้อย

“พี่ชายฉันก็ไม่รับสายเหมือนกัน”

บรรยากาศพลันเคร่งเครียดขึ้นมาทันใด

เมื่อวานกู้หรงได้ปฏิเสธเรื่องการคบหากันของเย้นโม่หลินและกู้จื่อเฟย ทุกคนเองก็เห็นกับตา นี่ก็เพิ่งผ่านมาคืนเดียว พวกเขาสองคนก็หายตัวไปพร้อมกันพอดิบพอดี

“หรือว่า….” เย้นหว่านยืนขึ้นอย่างแตกตื่น “พวกเขาจะนัดดวลกันรึเปล่า?”

กู้จื่อเฟยหน้าซีดทันที เธอตื่นตระหนกอย่างมาก

นัดดวล?

พระเจ้า ไม่กล้าคิดเลย พ่อของเธอตาแก่นั่นไม่มีทางสู้เย้นโม่หลินได้แน่

แต่เย้นโม่หลินนั้นเพื่อเอาใช่ว่าที่พ่อตา เขาอาจจะไม่ลงมือเลยแล้วปล่อยให้กู้หรงตีเขาตามใจชอบก็ได้

กู้จื่อเฟยสะอื้นไห้อย่างเจ็บปวดใจ “ฉัน ฉันไปจะหาพวกเขาเดี๋ยวนี้”

เย้นหว่านรีบจับกู้จื่อเฟยเอาไว้ “เธอไม่รู้เสียหน่อยว่าพวกเขาอยู่ไหน แล้วจะไปหายังไงเล่า? ถามป้าหวางเถอะ”

ตอนนั้นกู้จื่อเฟยจึงใจเย็นลงเล็กน้อย เธอรีบยืนขึ้นแล้ววิ่งไปหาป้าหวาง

เย้นหว่านรีบตามไป

โห้หลีเฉินที่วางแผนจะมากินอาหารเช้ามองทั้งสองที่เดินจากไปก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เย้นหว่านไม่กินข้าวเช้าอีกแล้ว

เขาสั่งกับสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ เสียงขรึม “เก็บอาหารให้อุ่นไว้”

“ค่ะ คุณให้”

ป่ายฉีมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยแววตาอ่อนๆ แล้วพูดติดตลก

“ดูเหมือนสถานการณ์นี้จะมีละครฉากใหญ่นะ นายจะไปดูไหม?”

ละคร?

เขาไม่สนใจหรอก เขาต้องการดูแลเย้นหว่านต่างหาก

โห้หลีเฉินไม่ตอบ เขาเพียงแค่ยืนขึ้นแล้ววิ่งไปยังทิศทางที่เย้นหว่านไป

คนไปกันหมดแล้ว ป่ายฉีเองก็ไม่มีใจจะนั่งกินอาหารเช้าคนเดียวเช่นกัน เขายิ่งอยากดูว่าเช้านี้จะมีละครสนุกๆอะไรขึ้นแสดงรึเปล่า

เขาลุกขึ้นด้วยรอยยิ้มร่าแล้วเดินตามไปอย่างสบายๆ

กู้จื่อเฟยป้าหวางเจออย่างรวดเร็ว จากที่รู้มาจากป้าหวางว่าคุณท่านอยู่ที่ห้องหนังสือตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ยังไม่ได้ออกมาเลย

ตอนกลางคืน เย้นโม่หลินไปหาเขา ตอนนี้ก็ยังไม่ออกมาเหมือนกัน

ตอนเช้าป้าหวางไปเคาะประตูเรียกให้มาทานอาหารเช้าแล้ว ก็ไม่มีใครตอบรับ

เพราะกฎเมื่อก่อนของบ้าน เมื่อเรียกไปครั้งหนึ่งแล้วจะไม่สามารถรบกวนต่อไปได้ เธอเองจึงไม่ได้เรียกต่ออีก

จนกระทั่งกู้จื่อเฟยมาหาอย่างรีบร้อน ป้าหวางเองก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

“ตั้งแต่คุณท่านกลับมาจากสวนดอกไม้เมื่อคืน เขาก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่พอใจเรื่องของหนูกับคุณชายเย้นอย่างมาก แต่กลับไม่สามารถโน้มน้าวหนูได้อีก

เขาอยู่กับคุณชายเย้นในห้องหนังสือทั้งคืน บางทีอาจจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ได้”

คำพูดของป้าหวาง ทำให้จิตใจที่เป็นกังวลอยู่แล้วของกู้จื่อเฟยขึ้นมาห้อยต่องแต่งอยู่ที่ลำคอทันที

กู้หรงคือพ่อของเธอ เย้นโม่หลินคือแฟนหนุ่มของเธอ หากเกิดอะไรขึ้นกับใครในพวกเขาสองคน เธอก็รับไม่ไหวทั้งนั้น

กู้จื่อเฟยไม่คิดเลยว่าเพียงแค่เปิดเผยความสัมพันธ์ มันจะทำให้มาถึงจุดที่ร้ายแรงขนาดนี้

เธอทั้งเสียใจและหวาดกลัว วิ่งไปยังห้องหนังสือด้วยความตื่นตระหนก

เย้นหว่านขมวดคิ้วอย่างเป็นห่วง เธอวิ่งไปพูดปลอบไปด้วย

“จื่อเฟย ไม่เกิดเรื่องอะไรหรอก คุณอากู้กับพี่ฉัน ไม่ใช่คนไร้เหตุผลที่หุนหันพลันแล่น”

ตามปกติแล้วเป็นแบบนั้น แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ถ้าทั้งสองคนโกรธจนขาดสติล่ะ?

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาเพราะเธอ กู้จื่อเฟยจะไม่มีทางให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต

เธอยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนวุ่นวาย แทบจะวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดในชีวิต

เย้นหว่านไล่ตามอยู่ข้างหลัง เธอไล่ไม่ทันเลย ระยะห่างระยะทั้งสองไกลออกไปอย่างมองเห็นได้

เย้นหว่านหอบฮัก “จื่อเฟย ช้าๆ หน่อย ระวังขั้นบันไดด้วยนะ”

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน

“คุณผู้หญิง ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ” นี้คือประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ เธอรู้ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง แกล้งทำเป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเชื่อฟัง แต่ในหนึ่งวัน เธอโดนเขาจับขึ้นเตียงและลูบไล้ เธอตกใจ “คุณโห้ คุณเคยบอกแล้วว่า เราเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางสัญญา” “ผมยกเลิกแล้ว” เขาได้รู้แล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามานาน เขาจะปล่อยมือไปได้ยังไง? “เพื่อเป็นการชดเชย ผมเป็นของคุณแล้ว”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset