สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 166 เธอกลัวแล้ว

เช้าตรู่ของวันต่อมา ซูสือเยว่ก็ได้หิ้วของขวัญที่ได้จัดเตรียมมาอย่างประณีตกับซิงหยุนเมื่อวานนี้มายังคฤหาสน์ตระกูลฉิน

ลงจากรถมา เธอก็ได้สูดหายใจเข้าไปลึกๆ ยืนยันเพื่อความแน่ใจว่าเย่เชียนจิ่วอยู่ที่บ้านกับสาวใช้ตรงหน้าประตู ก่อนจะหิ้วของขวัญเดินเข้ามาอย่างสบายใจได้

“คุณท่านคะ คุณผู้หญิงของท่านชายมาค่ะ”

ด้านบน ท่านปู่ฉินเพิ่งจะตื่นนอน สาวใช้ก็มาเคาะประตู

ท่านปู่นิ่งอึ้งไป ซูสือเยว่?

นึกไม่ถึงเธอจะมาหาเขาถึงคฤหาสน์ด้วยตัวเอง?

เขากระโดดลงจากเตียงทันทีด้วยความตื่นเต้น จนเกือบจะเอวเคล็ด

“หม่ามี๊ คำพูดที่ผมสอนหม่ามี๊ไปจำได้หรือเปล่า?”

“จำได้”

ซูสือเยว่นั่งกำโทรศัพท์อยู่บนโซฟาตรงชั้นล่าง ตอบซิงหยุนกลับไปเงียบๆ “ทางแด๊ดดี้ของหนู…”

“ผมจะพูดกับเขาให้ชัดเจนเอง หม่ามี๊สบายใจได้”

ซูสือเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ “ลำบากแล้ว”

“ลำบากอะไรกัน ในฐานะที่เป็นลูกชายของหม่ามี๊ ผมไม่ช่วยหม่ามี๊จัดการเรื่องเขา ใครจะช่วยหม่ามี๊?”

ซูสือเยว่ “…”

เด็กน้อยคนนี้ลืมไปแล้วหรือไง เธอเป็นแค่แม่เลี้ยง ฉินโม่หานต่างหากถึงที่เป็นพ่อแท้ๆของเขา?

“สือเยว่!”

ทันใดนั้นเองเสียงรื่นเริงของท่านปู่ฉินดังขึ้นมาจากด้านบน

เธอรีบเก็บโทรศัพท์ลุกยืนขึ้นทันที “คุณพ่อ!”

แต่สิ่งที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงเลยก็คือ ท่านปู่ฉินจะถูกพ่อบ้านกับคนใช้ประคองทั้งซ้ายขวาลงมาจากตึกได้

เธอนิ่งอึ้งไป “คุณพ่อนี่คุณพ่อ…”

ท่านปู่ไม่ใช่ว่าสุขภาพร่างกายแข็งแรงมาโดยตลอดเลยหรือไง?

ทำไมจู่ๆถึงได้ดูอ่อนแออย่างนี้ไปได้?

ท่านปู่โบกมือออกมา “ไม่เป็นไรๆ”

พ่อบ้านที่อยู่ข้างๆกลั้นขำเอาไว้ “คุณผู้หญิงของท่านชาย ท่านปู่ได้ข่าวว่าคุณมา ก็เลยกระโดดลงจากเตียงไปด้วยความตื่นเต้นน่ะครับ”

“แต่ผลก็คือลุกขึ้นแรงเกินไป เอวก็เลยเคล็ด”

ซูสือเยว่ “…”

“นายนี่พูดมากจริงๆเลย!”

ท่านปู่กลอกตาใส่เขาไป แล้วก็ถูกพวกเขาประคองไปนั่งลงบนโซฟา “ลูกสะใภ้ของฉันอุตส่าห์มาหาฉัน ฉันดีใจมากเลย!”

พูดจบ เขาก็มองซูสือเยว่ไปอย่างยิ้มๆ “เมื่อหลายวันก่อนโม่หานแถลงข่าวประกาศความสัมพันธ์ของพวกเธอออกสู่สาธารณะ ฉันก็เห็นมันหมดแล้ว”

“ในเน็ตพวกเขาต่างก็พูดกันทั้งนั้นว่าพวกเธอนั้นเป็นคู่ที่สวรรค์สรรค์สร้างขึ้นมา!”

ท่านปู่พิงโซฟาไปอย่างอารมณ์ดี เริ่มพูดเป็นต่อยหอยออกมา “เมื่อวานในกลุ่มแฟนคลับของเธอมีคนเข้าไปไม่น้อยเลยนะ โทรศัพท์ของฉันดังไม่หยุดเลย ข้อความยื่นคำขอเข้ากลุ่มทั้งนั้นเลย อยากเข้ามาดูภาพความหวานที่ผ่านมาของเธอกับฉินโม่หาน…”

ซูสือเยว่ชะงักค้างไปเล็กน้อย

ผ่านไปได้สักพักใหญ่ๆ เธอก็กระแอมออกมา “คุณพ่อ คุณพ่อหมายความว่า…คุณพ่อเป็นแอดมินกลุ่มแฟนคลับของฉัน?”

เธอรู้มาตลอดว่าในเน็ตเธอมีกลุ่มแฟนคลับอยู่กลุ่มนึง แต่ตอนที่ในกลุ่มนั้นเริ่มขึ้นมามแค่ห้าคนเท่านั้น เธออยากเข้าไป ก็ยังถูกผู้ดูแลกลุ่มปฏิเสธกลับมา

ด้วยเหตุนี้เองซูสือเยว่ก็ยังหดหู่ไปนานเลย

นึกไม่ถึงว่า…ท่านปู่ฉินจะเป็นแอดมิน?

ท่านปู่จึงได้ค้นพบว่าตัวเองพูดผิดไป

เขากระแอมออกมา “ฉันเปล่า”

“ฉันก็แค่พูดเหลวไหลไปเอง ฉัน…”

“ฉันใช้แอคหลุมสมัครเข้ากลุ่ม”

ซูสือเยว่หยิบโทรศัพท์ออกมา “คุณพ่อรับหน่อย?”

ท่านปู่ฉิน “…”

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ เขาก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง หยิบโทรศัพท์ออกมาพลาง เอ่ยออกมาอย่างระมัดระวังไปพลาง

“เธออย่าให้คนอื่นรู้ล่ะว่าเธอเข้ากลุ่มแล้ว”

“กลุ่มนี้ฉินโม่หานเป็นคนสร้างมา”

“ผู้ดูแลกลุ่มทั้งสี่คนแบ่งออกเป็นฉัน ซิงหยุน ซิงเฉิน แล้วก็ยังมีพ่อบ้านของพวกเธอด้วยอีกคน”

“โม่หานไม่ให้ฉันบอกเธอ”

ซูสือเยว่หยุดชะงักไป

กลุ่มแฟนคลับของเธอ…ฉินโม่หานเป็นคนสร้าง?

มือทั้งสองข้างของหญิงสาวกุมเข้าด้วยกันแน่น

มันยากจะจินตนาการมากเลย…

ฉินโม่หานที่หยิ่งเย็นชามาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนสร้างกลุ่มแฟนคลับที่เป็นของเธอขึ้นมาเอง…

คนอย่างเขา ทุกวันยุ่งอยู่แต่กับการประชุม ยุ่งกับการอ่านเอกสาร ยุ่งกับการทำงานเพื่อผลประโยชน์ของเหล่าพนักงานหลายแสนคนของเขา

เขาจะต้องไม่รู้เรื่องในวงการบันเทิงเลยสิ

เธอถึงกับสามารถจินตนาการภาพที่เขาขอคำปรึกษากับฉินหนานเซิงในเรื่องความรู้ต่างๆในวงการบันเทิงออกมาได้เลย

สำหรับเขาแล้ว สรุปแล้วเธอสำคัญแค่ไหนกัน…

เขาถึงได้ยอมทำให้ตัวเองต้องลำบากขนาดนี้ ไปยังขอบเขตที่ตัวเองไม่คุ้นเคย กลายเป็นผู้สนับสนุนเธออยู่เบื้องหลังเงียบๆ?

“สรุปแล้ว สำหรับเขาแล้วเธอสำคัญมากไง!”

ท่านปู่ตอบข้อสงสัยของเธอออกมาสั้นๆแต่ชัดเจน

เก็บโทรศัพท์กลับไป เขามองกล่องของขวัญด้านหลังซูสือเยว่ “ของขวัญที่จะเอามาให้ฉัน?”

“ค่ะ ของคุณพ่อ”

หญิงสาวเรียกสติกลับมา เปิดห่อของขวัญไปวางไว้ตรงหน้าท่านปู่ทีละชิ้นๆ

“ของพวกนี้เป็นของที่ฉันกับซิงหยุนซิงเฉินไปเดินห้างแล้วเลือกมาให้คุณพ่อด้วยตัวเอง คุณพ่อลองดูสิว่าชอบหรือเปล่า?”

“ชอบ ชอบสิ!”

ท่านปู่หัวเราะออกมาอย่าวอารมณ์ดี มีความพึงพอใจต่อซูสือเยว่ลูกสะใภ้คนนี้ขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ “เมื่อไหร่จะมีลูกสาวให้โม่หานอีกคนล่ะ?”

นึกไม่ถึงว่าท่านปู่จะถามออกมาอย่างนี้ ซูสือเยว่ก็หน้าแดงออกมา “ฉันจะ…พยายามเร่งมือให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ค่ะ”

“ดี! ตาแก่อย่างฉันเชื่อเธอ! จะต้องเร่งมือให้เร็วที่สุดล่ะ!”

ซูสือเยว่อายจนหน้าแดงออกมา

สูดหายใจเข้าลึกๆ เธอหันหน้ามองท้องฟ้าที่แสงอาทิตย์ส่องสว่างท้องฟ้าปลอดโปร่งด้านนอกหน้าต่าง “คุณพ่อ ต้องการให้ฉันออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนคุณพ่อสักหน่อยมั้ยคะ?”

“ซิงหยุนบอกว่าคุณพ่อเล่นหมากเก่งมาก แล้วยังบอกด้วยว่าคุณพ่อชอบไปเล่นหมากในศาลาที่สวนหลังบ้าน”

ท่านปู่ฉินจิตใจเบิกบานขึ้นมาทันที “ดีๆ!”

“ไปเล่นหมากที่สวนหลังบ้านกัน!”

ต้องรู้ก่อนว่าเขานั้นชอบเล่นหมากเป็นที่สุดแล้ว

แต่น่าเสียดายที่ลูกหลานนอกคอกพวกนี้ที่บ้าน ไม่ปลิดชีพเขาในเกมไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีความปรานีกันเลยแม้แต่น้อย ไม่ก็จะไม่เล่นกับเขาไปเลย!

ไม่ง่ายเลยที่จะมีคนมาเล่นหมากเป็นเพื่อนเขาเองอย่างนี้ เขาจะปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง?

ท่านปู่ให้พ่อบ้านประคองเขาทันที นำซูสือเยว่มายังศาลาตรงสวนหลังบ้าน

ซูสือเยว่นั่งลงในศาลาแห่งนั้น พอเงยหน้าขึ้นไป ก็สามารถมองเห็นห้องห้องหนึ่งที่ตรงประตูจะมีต้นไม้สีเขียวประดับอยู่พอดี

ซิงหยุนเคยบอกว่านั่นเป็นห้องของเย่เชียนจิ่ว

จากภายในห้องของเย่เชียนจิ่วนั้นสามารถมองเห็นศาลาทีเล่นหมากกันได้อย่างชัดเจน

ซูสือเยว่สามารถมองเห็นเงาร่างคนด้านในห้องอยู่รางๆ

เธอแสยะริมฝปากออกมา ก้มหน้าลง ชมท่านปู่ว่าฝีมือการเล่นหมากดีไปพลาง เล่นหมากกับเขาไปอย่างเอาจริงเอาจังไปพลาง

อันที่จริงซูสือเยว่ก็เล่นหมากไม่เป็นหรอก ตอนนี้ก็เล่นได้แค่พอผิวเผินเท่านั้น เมื่อวานก็ได้ซิงหยุนสอนมาบ้างแล้ว

แต่ซิงหยุนบอกว่าท่านปู่ชอบมือใหม่อย่างเธอเนี่ยแหละ

ดังนั้นแล้วตลอดทั้งเช้า ซูสือเยว่ก็ได้เล่นหมากกับท่านปู่อยู่ด้านในศาลากันไปอย่างมีความสุข

นี่ก็เป็นเหตุให้เย่เชียนจิ่วโกรธเกรี้ยวขึ้นมาแบบสุดๆ

เธอยืนอยู่ตรงด้านในหน้าต่าง มองซูสือเยว่เล่นหมากกับท่านปู่กันอย่างสนุกสนาน ภายในใจก็เกิดความไม่พอใจขึ้นมาเลยสักนิด

เธอมาที่ตระกูลมาหลายปีแล้ว ท่านปู่เฉยๆกับเธอมาโดยตลอด

แม้แต่เมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่พี่สองฉินพยายามจับคู่เธอกับฉินโม่หาน ท่านปู่ก็เฉยๆกับเธอด้วยเหมือนกัน

เขาไม่เคยมองเธอเป็นตัวเลือกที่จะเป็นลูกสะใภ้ของเขา แม้แต่ลูกบุญธรรมเองก็ไม่เลย!

แต่ว่าตอนนี้ซูสือเยว่ที่เพิ่งจะแต่งให้ฉินโม่หานได้ไม่ถึงสองเดือน เจอหน้ากับท่านปู่ไม่ถึงสิบครั้งด้วยซ้ำ สามารถทำให้เขามีความสุขได้ถึงขนาดนี้แล้ว

มันเป็นนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างที่คิดจริงๆด้วย!

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยอารมณ์ ถ่ายภาพซูสือเยว่กับท่านปู่เล่นหมากกันส่งไปให้เธอ “แพศยาจริงๆเลย!”

“หัวเราะเฮฮากับท่านปู่อยู่ตรงด้านนอกหน้าต่างห้องฉัน มันจงใจยั่วโมโหฉันอยู่!”

“เมื่อวานตอนที่เจอฉันที่หน้าประตูทางเข้าฉินซื่อกรุ๊ป ก็มาทะเลาะกับฉัน วันนั้นมันก็ยิ่งหนักข้อกว่าเดิมไปอีก”

“ไม่ช้าก็เร็วฉันฆ่ามันแน่!”

คลิปส่งออกไปได้ไม่นาน สายของหยางชิงโยวก็โทรเข้ามา

“เธอโกรธอะไร?”

“หรือว่าเธอมองไม่ออก ซูสือเยว่นี่มันเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วไม่ใช่หรือไง?”

“เมื่อก่อนมันเคยประจบเอาใจท่านปู่ด้วยหรือไง? คนที่ไม่เคยจะไปที่คฤหาสน์มาโดยตลอด จู่ๆก็เริ่มมาประจบเอาใจคุณท่าน ไม่ใช่เพราะว่ามันเริ่มไม่มีความมั่นใจต่อความรู้สึกที่ฉินโม่หานมีให้กับมันขึ้นมาแล้วหรือไง?”