สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 174 ฉันกินยาแก้เมาแล้ว

ฉินโม่หานย่นคิ้วออกมา จับแขนที่ซูสือเยว่โอบเขาเอาไว้ทันที “เป็นอะไร?”

“คุณอย่าโทษฉัน…”

เธอกัดริมฝีปากออกมา ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองเขาไปด้วยดวงตาปรือๆ “ฉันอยากช่วยคุณตามหาเธอ…”

“ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็…ฉันก็หวังว่าซิงหยุนกับซิงเฉินจะสามารถมีแม่แท้ๆของตัวเองได้…”

“เพราะสุดท้ายยังไงฉัน…ก็ไม่ใช่แม่แท้ๆของพวกเขา”

เธอหลับตาลง เสียงฟังดูไม่ชัดเจนเพราะว่าเมา แต่ก็สามารถฟังความหมายที่เธอต้องการจะพูดออกมาได้

“อย่างน้อยก็อยากให้เธอมาดูซิงหยุนกับซิงเฉินสักหน่อยว่าพวกเขาน่ารักกันขนาดไหน…”

“ฉันอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงจะต้องไป ทำไมไม่ตายแต่ก็ยังไม่กลับมาหาพวกคุณ…”

“แล้วฉันก็อยากรู้ว่า…”

หญิงสาวหลับตาลง “หลักฐานมากมายได้แสดงออกมาชัดเจนแล้วว่าฉันคงจะท้องช่วงเดียวกับเธอ และคลอดลูกในช่วงเวลาเดียวกัน”

“เธอจะต้องรู้จักฉันแน่ และฉันก็จะต้องรู้จักกับเธอ!”

“ฉันอยากเจอเธอ…อยากถามเธอดูว่าตอนที่ฉันท้อง…ลูกของฉันนั้นเป็นยังไง”

“แล้วฉันก็ยังอยากจะรู้อีกว่า…”

หญิงสาวพูดไป เสียงก็ค่อยๆแผ่วลงไปเรื่อยๆ

“ฉันยังอยากรู้อีกว่าลูกของฉันสรุปแล้วตายไปแล้วจริงๆใช่หรือเปล่า…”

“ฉันสงสัยว่าลูกของฉันยังไม่ตาย…”

“ถ้าเขาตายไปแล้วจริงๆ ทำไมพวกเขาถึงต้องลบความทรงจำของฉันไป ทำไมต้องทำให้ฉันกลายเป็นคนบ้า…”

สุดท้าย เสียงของเธอก็ได้แฝงไปด้วยเสียงร้องไห้ออกมา “คุณมีลูกของตัวเอง…”

“ฉันก็อยากเจอลูกของฉันด้วยเหมือนกัน…”

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าหลังจากที่เจอเขาแล้วฉันจะทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้บ้าง…”

“ฉันคงจะไม่ได้ยินเขาเรียกฉันว่าแม่เลยสักคำ”

“แต่ว่า…ขอเพียงแค่มีความหวัง ฉันก็อยากจะหา…”

“แม่แท้ๆของฉันเป็นแม่ที่ไม่มีความรับผิดชอบคนหนึ่ง พ่อบอกว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ บอกว่าถ้าวันหนึ่งฉันอยากเจอเธอ สามารถเอาหยกไปหาได้…”

“แต่ฉันไม่อยากเจอเธอเลยสักนิด และก็ไม่แคร์หยกชิ้นนั้นด้วย…ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะทิ้งเอาไว้นานขนาดนั้นแล้วก็ไม่ไปหาด้วยหรอก…”

“เพราะว่าหลายปีมานี้ ไม่ว่าจะเป็นฉัน หรือว่าซูโม่เอง เธอก็ไม่เคยหามาก่อนเลย เธอไม่ได้ตามหาลูกสาวของตัวเองเลย…”

น้ำตาของซูสือเยว่ไหลพรากลงมา “พ่อบอกว่าแม่ไม่ใช่คนธรรมดา เธอเป็นคนที่สุดยอดมาก…”

“แต่ว่าในเมื่อเธอสุดยอดมาก งั้นถ้าเธออยากตามหาฉันแล้วล่ะก็ จะต้องหาเจออยู่แล้วมั้ยล่ะ…”

“เธอก็แค่ไม่อยากหาฉันก็เท่านั้น…”

“ฉันไม่อาจจะเหมือนกับเธอได้…ถึงแม้ว่าจะไม่เจอ ฉันก็อยากจะพยายามหาดูสักครั้ง…”

พูดไปแล้ว เธอเลิกตาขึ้นมองเขาไปด้วยดวงตาบวมแดง “คุณเข้าใจฉันได้หรือเปล่า?”

“เพื่อซิงหยุนกับซิงเฉิน และก็เพื่อตัวฉันเองด้วยเช่นกัน…ฉันอยากเจอเฉินเชี่ยน..”

ฉินโม่หานกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขนแน่น

ผ่านไปได้สักพักใหญ่ๆ เขาก็ได้ทอดถอนหายใจออกมา พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบไล้ลงไปบนใบหน้าของเธอไปเบาๆ เพื่อที่จะปาดเช็ดน้ำตาตรงขอบตาให้กับเธอ “อาการเมาของคุณดีขึ้นแล้ว”

ทุกครั้งเมื่อก่อนหน้านี้ที่เธอเมา ก็มักจะไม่มีสติอยู่เสมอ

แต่ตอนนี้เธอกลับสามารถพูดออกมาได้มากมายอย่างจริงจัง มีสติครบถ้วนสมบูรณ์ได้

“ฉัน…”

ซูสือเยว่เลิกตาขึ้นมา มองเขาพร้อมยิ้มออกมาด้วยความเมามาย

หลังจากที่ผ่านไปได้สักพักหนึ่ง เธอก็ได้โน้มตัวเข้ามา ประกบจูบลงไปบนริมฝีปากของเขา “เหลียงหยูซินให้ฉันกินยาแก้เมาแล้ว”

เพราะว่าอยู่ในวงการบันเทิงมาค่อนข้างนาน เหลียงหยูซินรู้มาโดยตลอดว่าการดื่มเหล้าในบางโอกาสมันก็ปฏิเสธไม่ได้

ดังนั้นแล้วที่ตัวของเหลียงหยูซินก็จะพกยาแก้เมาเอาไว้กับตัว เมื่อกี้นี้หลังจากที่ซูสือเยว่ต่อยคนพวกนั้นหนีออกไปครั้งแรก ก็ได้ยัดเข้าปากเธอมาสองเม็ด

คำพูดของหญิงสาวทำให้ดวงตาของฉินโม่หานอดไม่ได้ที่จะหรี่ลงเล็กน้อย “งั้นตั้งแต่ที่ผมไปหาคุณจนถึงตอนนี้ คุณก็มีสติ?”

“ไม่ค่อยจะมีสติเท่าไหร่”

ซูสือเยว่ยิ้มออกมาอย่างเขินอายเล็กน้อย “ยังมึนๆอยู่บ้างนิดหน่อย…”

พูดจบ เธอก็โอบรอบลำคอของฉินโม่หานไปอีกครั้ง กัดลงไปบนใบหน้าของเขาไปทีนึง “แต่ฉันก็ยังมีสติดีอยู่”

“ยัยตัวร้าย”

ชายหนุ่มเชิดกรามล่างเธอขึ้นมา กัดลงไปที่คางของเธอเบาๆ “แสร้งทำเป็นเมา ให้ผมดูแลคุณเหรอครับ หืม?”

“ผมนึกว่าคุณเมาจริงๆ อุ้มคุณขึ้นมาข้างบนป้อนน้ำช่วยคุณอาบน้ำ…”

“อืม ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้เห็นฉันเป็นตัวแทน”

ซูสือเยว่หลบออกจากเขา ซบเข้าไปในอ้อมแขนของเขาไปด้วยรอยยิ้ม “ดังนั้นแล้วก็เลย…”

หญิงสาวหน้าแดงออกมา “ฉันยิ่งคิดว่าฉันควรจะทำอะไรสักอย่างเพื่อคุณ และเพื่อเด็กทั้งสองคน”

“วันนี้ทั้งวัน ฉันฟังเย่เชียนจิ่วกับหยางชิงโยวพูดอยู่นานว่าฉันเป็นตัวแทนของเฉินเชี่ยน”

“แต่ฉันไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย”

เธอยกมือขึ้นมา วางลงไปบนตำแหน่งหน้าอกของเขา “ฉันรู้ว่าตรงนี้ของคุณ ฉันไม่ใช่ตัวแทนใคร”

คนอื่นจะพูดออกมามากแค่ไหน มันก็ไม่สู้ความคิดจริงๆของเขาได้เลย

อีกทั้ง…

เมื่อวานที่ห้องทำงานของเขา เธอแสดงออกไปว่าจะไปตามหาเฉินเชี่ยนกับพวกเย่เชียนจิ่ว

แต่เขากลับกลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ และได้ต่อต้านอย่างสุดกำลัง

หลังจากที่พวกเขาทะเลาะกัน เธอขุ่นเคืองใจเลยกลับไปหาซิงหยุน และก็ได้วางแผนร่วมกันกับซิงหยุน

ถึงแม้ว่าภายนอกเขาจะทะเลาะกับเธอ ทำสงครามเย็นกับเธอ

แต่ในความเป็นจริงแล้วเขาเป็นห่วงเธออยู่ตลอด

คนของเขาติดตามเธออยู่ เธอก็รู้มาโดยตลอด

อีกอย่าง…

เขาทิ้งงานที่บริษัท แล้วก็มาที่ร้านแผงลอยข้างทางเพื่อมาปกป้องเธอด้วยตัวเอง แล้วก็ยังอุ้มเธอในตอนที่เมาอยู่มาที่โรงแรม ทำทุกสิ่งอย่างให้กับเธอ

นี่มันจะไม่น่าเชื่อถือไปกว่าสิ่งที่ออกมาจากปากของเย่เชียนจิ่วกับหยางชิงโยวอีกหรือไง?

คิดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว ซูสือเยว่ผ่อนลมหายใจออกมา “วันนี้ฉันได้กำไรแล้ว”

ฉินโม่หานก้มลงมองเธอ “อะไร?”

“ลูกพี่ลูกน้องของหยางชิงโยวเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลจิตเวช”

“เหลียงหยูซินช่วยฉันสืบมา มีผู้หญิงคนหนึ่งเคยถูกไฟไหม้ แล้วถูกส่งไปลบความทรงจำที่โรงพยาบาลจิตเวช”

พูดไป เธอก็ได้เงยหน้าขึ้นมา แววตาใสได้สบเข้ากับเขา “ฉันคิดว่าผู้หญิงที่เคยถูกไฟไหม้มาคนนี้…ก็คือเฉินเชี่ยน”

คิ้วของฉินโม่หานย่นขึ้นมาแน่น

“ไปตอนนี้หรือว่าจะไปพรุ่งนี้?”

ซูสือเยว่นิ่งอึ้งไป “อะไรคะ?”

“ไปหาลูกพี่ลูกน้องของหยางชิงโยวตอนนี้ หรือว่าจะไปหาพรุ่งนี้?”

ซูสือเยว่ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นในดวงตาก็ได้ปรากฏความรู้สึกยินดีออกมา “สามี คุณยอมช่วยฉันตรวจสอบด้วยกันแล้ว?”

“ไม่งั้นล่ะ?”

เขายกมือขึ้นมา หยิกจมูกเธอไปเบาๆ “พูดกับผมมาตั้งมากมาย ผมจะไม่ช่วยเลยหรือไง?”

“คุณเป็นภรรยาของผม ผมไม่ตามใจคุณ แล้วจะให้ใครมาตามใจ?”

คำพูดของชายหนุ่มทุ้มต่ำนิ่มนวล น้ำเสียงฟังดูเคร่งขรึมจริงจัง

ใบหน้าของซูสือเยว่ได้แดงออกมาด้วยความผิดหวังทันที

หญิงสาวกัดริมฝีปากออกมา พร้อมกับเอ่ยออกไปอย่างอ้ำๆอึ้งๆ “ขอบคุณ…”

“กับผมจะมาขอบคุณอะไรกันอีก?”

เขาผ่อนลมหายใจออกมา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปยังไป๋ลั่ว “สืบเรื่องผู้อำนวยการโรงพยาบาลจิตเวชคนปัจจุบันมาสักหน่อย”

“หลังจากที่เจอแล้วก็คอยตรวจส่องเอาไว้ให้ฉันด้วย”

“พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะไปเจอหล่อน”

พูดจบ ชายหนุ่มก็วางสายไป

ซูสือเยว่เลิกตาขึ้นมอง “ไปพรุ่งนี้เช้า?”

“อืม”

ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอไปเบาๆ “จะตรวจสอบมันก็ต้องใช้เวลา ไป๋ลั่วเองก็ไม่ได้เป็นเทพ”

“เดิมทีคืนนี้พวกเขาก็ไปไม่ไหวกันอยู่แล้ว”

“คุณก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พักผ่อนให้ดีก่อน พรุ่งนี้ตื่นมาพวกเราก็ไปหาหล่อนกัน”

ซูสือเยว่เม้มริมฝีปากออกมา พร้อมกับพยักหน้าออกไปอย่างว่าง่าย

ก็คง…พรุ่งนี้ก็คงสามารถถามอะไรออกไปได้ล่ะมั้ง?

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

หลังข่าวลือที่เสียโฉม ท่านชายฉินโหดร้ายอำมหิต ทำคู่หมั้นตายติดต่อกันสองคน ผู้หญิงทั้งเมืองไม่มีใครกล้าแต่งงานด้วย แต่ซูสือเยว่กลับแต่งสาวน้อย ต่อไปให้ฉันปกป้องเธอเองเพิ่งแต่งงาน เธอก็ถูกลูกน้อยน่ารักน่าหยิกสองคนแย่งกันอย่างคลั่งใคล้ซะแล้ว……

Comment

Options

not work with dark mode
Reset