หนึ่งทุ่มตรง
ตอนแรกซูสือเยว่นัดหลิงซือยู่มากินข้าวด้วยกัน
หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกระโปรงยาวอย่างสวยงามแล้ว เธอก็นั่งรอหลิงซือยู่อยู่ที่ห้องรับแขกเพื่อให้เขามารับเธอไป
เพิ่งจะรอได้ไม่กี่นาทีเอง ซิงหยุนก็วิ่งเหยาะๆ มาจากชั้นบนลงมาชั้นล่างพลันจับข้อมือเธอเอาไว้ทันที “หม่ามี๊ ออกไปข้างนอกกับผมเถอะ”
“เป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่ชายและน้องสาว พวกเราอยากจะคุยกับหม่ามี๊”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้วหากัน “มีเซอร์ไพรส์เหรอ? เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ?”
“เดี๋ยวหม่ามี๊ไปก็จะรู้แล้วแหละ”
ซิงหยุนยิ้มให้ตอนที่มองมาทางเธอ พลันใช้มือข้างหนึ่งคว้ามือของเธอเอาไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ชูขึ้นมาสองนิ้ว “ผมสาบานเลย ว่าต้องเป็นเรื่องที่ทำให้หม่ามี้เซอร์ไพรส์จนดีใจมากเลยแหละ”
ซูสือเยว่ชะงัก ด้วยสัญชาตญาณเหลือบมองเวลาแวบหนึ่ง
ห่างจากเวลาที่หลิงซือยู่จะเข้ามารับเธอ ไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ
“แต่คืนนี้หม่ามี๊มีนัดแล้ว…”
“หม่ามี๊”
ซิงหยุนเม้มริมฝีปากเอาไว้ จากนั้นก็ทำหน้าทำตาน่าสงสารที่พบเห็นได้ยากมาก “ท่านชายฉินจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเจี่ยนคนนั้นแล้วนะ”
“ซิงเฉินกับซิงกวงก็อยู่ตรงนั้น หม่ามี๊วางใจจริงๆ เหรอ?”
หัวใจของซูสือเยว่ ถูกคำพูดของเจ้าเด็กน้อยคนนี้กระทบเข้าอย่างจัง พลันเปลี่ยนเป็นอ่อนข้อลงทันที
เธอเม้มปากเอาไว้ พลันนั่งยองๆ ลง “หม่ามี้ไม่ไว้ใจ”
“แต่ว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกลูกๆ เลือกแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ลูกเลือกที่จะมาอยู่กับหม่ามี๊ ส่วนพวกเขาเลือกจะอยู่ต่อ”
“หม่ามี๊ยินยอมเคารพสิ่งที่พวกลูกๆ เลือก”
จู่ๆ เธอก็พูดอย่างเป็นทางการขึ้นมา จนให้ซิงหยุนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดีในเวลานั้น
เวลานั้นเอง ด้านนอกประตูก็มีเสียงคนเปิดประตู
หลิงซือยู่กลับมาแล้ว
ซูสือเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลางลุกขึ้น “ซิงหยุน หม่ามี๊ต้องไปเดตแล้วนะ”
“ลูกก็อยู่บ้านอย่างเชื่อฟังนะ”
“ถ้าซิงเฉินกับซิงกวงมีเรื่องต้องการหาหม่ามี๊จริงๆ … วันอื่นแล้วกันนะ”
“วันนี้หม่ามี๊มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ”
พูดจบ เธอก็กอดซิงหยุนเพื่อเป็นการปลอบใจให้ และลุกขึ้นทันที พลางหันไปหาหลิงซือยู่พร้อมทั้งคล้องแขน ทั้งสองคนเดินมุ่งหน้าไปทางประตู
ซิงหยุนยืนอยู่ที่เดิม พลางจ้องมองแผ่นหลังของซูสือเยว่กับหลิงซือยู่ที่เดินจากไป พลางฝ่ามือทั้งสองข้างค่อยๆ กำหมัดขึ้นมา
หรือว่าหม่ามี๊ของเขา…เปลี่ยนใจจริงๆ แล้วเหรอ?
หลังจากที่ซูสือเยว่เดินคล้องแขนหลิงซือยู่ออกมาจากวิลล่าแล้วก็ขึ้นรถทันที
“ไปสืบมาเรียบร้อยแล้วเหรอ?”
“อืม”
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลางสตาร์ทรถ “คืนนี้ฉินโม่หานนัดกับหยางชิงโยวที่โยวจู๋วเซวียน ฉินโม่หานยังพาซิงเฉินกับซิงกวงไปด้วย”
“ได้ พวกเราไปกันตอนนี้เลย”
ซูสือเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ เธอนั่งอยู่ในตำแหน่งข้างคนขับ พลันถอนหายใจยาวๆ ออกมา “รายละเอียดของตำแหน่งก็สืบมาแล้วใช่ไหม?”
“อืม”
หลิงซือยู่พยักหน้า “ได้จองที่นั่งฝั่งตรงข้ามพวกเขาเอาไว้แล้ว แค่พวกเขาเงยหน้ามา ก็เห็นแล้ว”
ซูสือเยว่เม้มริมฝีปาก พลางภูมิใจกับเพื่อนคู่หูหลิงซือยู่คนนี้อย่างมาก “ลำบากคุณแล้วนะ!”
ถ้าไม่ใช่คำพูดของหลิงซือยู่ เธอแทบไม่รู้เลย ที่แท้คืนนี้ฉินโม่หานพาลูกรักของเธอทั้งสองคนออกไปเดตกับหยางชิงโยว!
ด้านหน้าปรากฏใบหน้าของซิงหยุนที่กอดเธอขึ้นมาฉับพลัน พลางพูดถึงน้องชายกับน้องสาวด้วยท่าทีจริงจัง
ซูสือเยว่เจ็บปวดใจ
เมื่อครู่เธอจงใจเพิกเฉยกับคำพูดของซิงหยุน
เพราะว่าไม่อยากให้เจ้าเด็กน้อยลำบากใจไปด้วย
เจ้าเด็กน้อยน่าจะไม่รู้ว่า ฉินโม่หานพ่อแท้ๆ ของเขา ฝั่งหนึ่งก็ทำเสแสร้งแกล้งทำเป็นให้ซิงเฉินกับซิงกวงรู้จักกับหยางชิงโยว อีกฝั่งหนึ่งอยากให้คนนอกอุปการะเลี้ยงดูพวกเขาแหละมั้ง?
เรื่องที่ฉินโม่หานทำถือว่าสุดยอดจริงๆ!
แม้ว่าจะไม่ต้องการเธอที่เป็นภรรยาคนนี้แล้ว แล้วทำไมสายเลือดแท้ๆ ของตนเองก็ยังไม่เอาเลยเหรอ?
ซิงเฉินกับซิงกวง ทั้งๆ ที่เป็นลูกแท้ๆ ของเขาเลย!
อีกอย่าง ซิงเฉินก็อยู่ข้างกายของเขามาตั้งแต่อ้อนแต่ออก
ทำไมเขาถึงได้ปล่อยไปได้?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ซูสือเยว่เงยหน้ามองทางด้านหน้า “หลิงซือยู่”
“หือ?”
ที่กำลังขับรถอยู่ถึงกับเลิกคิ้วอย่างฉงน “ทำไมเหรอ?”
“คุณว่า จิตใจของคนเรา … มันเปลี่ยนใจกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“เดือนกว่าๆ ก่อนหน้านี้ เขายังจงใจเลื่อนงานไป เพราะว่าเธอไปถ่ายละครในเขตภูเขาเพื่อไปหาเธอบนภูเขาด้วยซ้ำ”
แถมยังเอาตัวมาขวางมีดแทนเธอ และยังบาดเจ็บแทนเธอด้วย
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน เขาก็เลือกที่จะเลิกรากับเธอ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะรู้จักตระกูลจี้มาไม่นาน พลางหมั้นหมายกับหยางชิงโยวอย่างไร้ซึ่งเยื่อใยใดๆ
ตกลงว่า…เขาคิดว่าเธอเป็นตัวอะไรกันแน่?
เอาเรื่องการแต่งงานกับความรักมาเป็นอะไรกันแน่?
คำถามของซูสือเยว่หลิงซือยู่ ก็มิสามารถตอบคำถามได้เลย
เขาได้แค่ยิ้มแย้มให้ พลางรีบเร่งความเร็วของรถอย่างเงียบๆ
ไม่นานนัก รถยนต์ก็มาถึงโยวจู๋วเซวียน
ตอนที่ซูสือเยว่คล้องแขวนหลิงซือยู่เดินเข้ามาในร้านอาหารนั้น พ่อบ้านก็พาตัวซิงเฉินกับซิงกวงมาแล้ว พลันให้นั่งลงในตำแหน่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอกับหลิงซือยู่
พอเธอนั่งลง ซิงกวงก็เห็นทันที
สาวน้อยแอบทักทายซูสือเยว่กับหลิงซือยู่ จากนั้นก็ถ่ายรูป และส่งให้กับซิงหยุนทันที:
“ขอบคุณพี่ใหญ่ หม่ามี๊มาถึงตำแหน่งแล้ว!”
ตอนที่ได้รับรูปของเธอนั้น ซิงหยุนก็นั่งเผชิญหน้ากับรูปภาพที่อยู่ติดกำแพงในห้องนอนด้วยความรู้สึกอึดอัด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาพลันเหลือบเห็นรูปภาพ จนเบิกตาถลนออกมาทันที
“ฉัน…หม่ามี๊ไม่ได้ตกลงฉันนี่!”
แล้วทำไมตอนนี้ซูสือเยว่จึงไปปรากฏตัวที่โยวจู๋วเซวียนได้ล่ะ แถมยังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของพวกเขาด้วย?
ถ้าพูดว่าบังเอิญ เช่นนั้นก็บังเอิญเกินไปหน่อยไหม
ถ้าไม่ใช่ความบังเอิญล่ะ…
เจ้าเด็กน้อยเกาศีรษะไปมา จากนั้นก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว
ประมาณว่า คืนนี้ขอบเขตที่ซูสือเยว่กับหลิงซือยู่ไปนัดเดตกันนั้น ก็คือการที่จะไปก่อความวุ่นวายของการเดตกันระหว่างฉินโม่หานกับหยางชิงโยวนี่เอง
แม้ว่าเป้าหมายของเธอจะไม่เหมือนกับพวกเขาก็ตาม แต่ว่าผลลัพธ์ที่ได้ มันกลับเหมือนกันเด๊ะ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจ้าเด็กน้อยก็อดยิ้มไม่ได้
ดูเหมือนว่าเขาคิดมากเกินไปแล้ว
หม่ามี๊ของพวกเขา ตอนนี้กำลังคิดว่าจะให้แด๊ดดี้หึงยังไงอยู่เต็มสมอง เลยก่อความวุ่นวายในการนัดเดตกันระหว่างแด๊ดดี้กับหยางชิงโยว
การที่เธอเป็นแบบนี้ แล้วจะไม่ชอบแด๊ดดี้ไปได้อย่างไรเล่า?
เธอกลัวว่าเกิดชอบเขาขึ้นมา จะชอบจนทนไม่ไหวแหละ?
ซิงหยุนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “งั้นพวกนายสองคน …แสดงกันดีๆ นะ”
“หนูรู้น่า!”
ซิงกวงอ้าปากพูดจนยิ้มตาหยี พลันพูดต่ออีกไม่กี่คำ ก็วางสายซิงหยุน
หนึ่งทุ่มครึ่ง
ฉินโม่หานพาหยางชิงโยวปรากฏตัวขึ้นที่โยวจู๋วเซวียน
“สวัสดีครับคุณน้าหยาง!”
“สวัสดีค่ะคุณน้า!”
การปรากฏตัวของหยางชิงโยว เจ้าสองแสบต่างกระตือรือร้นพร้อมทั้งทักทายอย่างเต็มที่
กระทั่งซิงกวงเอาคุกกี้ที่เธอชื่นชอบที่สุดวางตรงด้านหน้าของหยางชิงโยว “คุณน้าคะกินคุกกี้สิคะ!”
หยางชิงโยวเหลือบมองคุกกี้ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างรังเกียจ ใบหน้าฉีกยิ้มให้ “โม่หานพูดว่าพวกหนูสองคนอยากมากินข้าวแล้วมาเจอหน้ากับน้า น้ายังคิดว่าเขาพูดล้อเล่นนะเนี่ย”
“ไม่คิดเลยว่าพวกหนูสองคนจะมากันจริงๆ”
เธอทั้งพูดไป พร้อมทั้งใช้สายตาประเมินซิงเฉินที่อยู่ตรงหน้า “องค์หญิงน้อย พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ”
ซิงกวงเลิกคิ้วให้
หยางชิงโยวคนนี้ ความจริงแล้วเคยเจอกันมาก่อนหน้านี้
ตอนที่อยู่ที่เมืองหรงนั้น ทุกครั้งที่จี้หนานเฟิงมีถ่ายละคร ก็ต้องพบเจอหยางชิงโยว
คนคนนี้ด้วย
ตอนที่เธอไปหาที่กองถ่ายละคร พลันเห็นหยางชิงโยวจะคอยวนเวียนอยู่หน้าห้องพักจี้หนานเฟิงอยู่แทบทุกวัน
ผู้หญิงคนนี้ ชอบจี้หนานเฟิง
แต่ตอนนี้คือ…
ซิงกวงหรี่ตาลง พลันหยิบคุกกี้ชิ้นเล็กๆ ยื่นให้แก่หยางชิงโยว “คุณน้าคะ กินคุกกี้เถอะค่ะ”
“คุกกี้ร้านเขาอร่อยมากๆ เลยค่ะ!”
หยางชิงโยวขมวดคิ้วหากัน อย่างก็แค่เด็กตัวน้อยคอยเอาอกเอาใจให้
แต่เธอไม่คิดเลยว่า…
เมื่อกลืนคุกกี้ลงไปหนึ่งคำ เธอก็เป็นผื่นขึ้นเต็มตัวทันที
