ซูสือเยว่หยุดคิดตาม
อันที่จริง เธอก็สังเกตถึงความผิดปกติในเรื่องนี้ได้เหมือนกัน
แต่ว่า ไม่ว่าจะอยู่ทางทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตกของเมือง ขอแค่ซิงเฉินยังมีชีวิตอยู่ ขอแค่ซิงเฉินยังปลอดภัยดี เธอก็สามารถมองข้ามต่อสิ่งเหล่านี้ไปได้อย่างง่ายดาย
ไม่นาน พวกเขาก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาลใกล้สถานีตำรวจ
ตำรวจร่างท้วมกำลังยืนรอพวกเขาอยู่หน้าโรงพยาบาลแล้ว
พอเห็นพวกเขามาถึง ตำรวจร่างท้วมกับหมอก็พาพวกเขาเข้าไปในห้องพักคนไข้
บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาล มีร่างเด็กน้อยนอนหลับอยู่ด้วยใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและน่ารัก แพขนตาของเขาสั่นเล็กน้อย ก่อนที่เขายังคงหลับไม่ได้สติ
ตอนที่เธอเห็นใบหน้าของเด็กชายตัวเล็ก ๆ บนเตียง น้ำตาของซูสือเยว่ก็ไหลรินออกมาทันที
นี่คือซิงเฉินของเธอจริงๆด้วย
“เราตรวจสอบสภาพร่างกายทั้งหมดของเด็กคนนี้แล้ว ทุกอย่างปกติดีนะครับ”
“สำหรับสาเหตุที่เรายังไม่ได้สติ เราสันนิษฐานว่าคงได้รับความตกใจมากเกินไป”
หมอถอนหายใจ แล้วกระซิบกับฉินโม่หานและซูสือเยว่เกี่ยวกับอาการของซิงเฉิน
“จากการคาดเดาคร่าวๆ ถ้าเร็วที่สุด คนไข้น่าจะได้สติในช่วงเช้านี้ ถ้าสายสุด ก็คงต้องรออีกสามวันให้หลัง”
“สรุปคือเขาร่างกายแข็งแรงดีไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ”
คำพูดของหมอ ทำให้หัวใจที่ห้อยอยู่ฉินโม่หานกับซูสือเยว่สบายใจขึ้นสักที
ทั้งสองมองหน้ากันแล้วจับมือกันแน่น
ดีจริงๆ
ซิงเฉินปลอดภัยดี
นอกจากจะปลอดภัยดีแล้ว ยังไม่เป็นไรอีกด้วย!
“แต่ว่า”
หมอหันกลับมาแล้วเหลือบมองทั้งคู่ที่ยังท่าทางดีใจกันอยู่ “เราพบรอยเข็มที่แขนของเด็กครับ น่าจะถูกฉีดอดะไรบางอย่างมาก่อน”
“เขามีอาการป่วยแล้วไปโรงพยาบาลเมื่อเร็ว ๆ นี้บ้างไหมครับ”
หัวใจของซูสือเยว่จมดิ่งลงอย่างกะทันหัน
เธอหันไปมองที่ฉินโม่หาน
ในตอนที่ซิงเฉินกับซิงหยุนอยู่กับเขา เธอไม่รู้จริงๆ ว่าซิงเฉินเคยป่วยหรือเคยไปโรงพยาบาลมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า
พอถูกหมอกับซูสือเยว่จ้องมอง ชายหนุ่มจึงส่ายหน้าปฏิเสธ
“ซิงเฉินไม่เคยป่วยจนเต้องเข้าโรงพยาบาลเลยครับ”
ในบรรดาเด็กทั้งสามคน เด็กที่มีสุขภาพดีที่สุด ก็คือซิงเฉิน
ปกติแล้วเขาไม่ค่อยจะเป็นหวัดเลย จะถูกฉีดยาเพราะป่วยได้ยังไงกัน?
จาดคำพูดของชายหนุ่ม ทำให้หมอเลิกคิ้วอย่างงุนงง “งั้นก็น่าแปลกมากครับ”
“ในเมื่อเขาไม่เคยป่วย แล้วทำไมถึงมีรูเข็มเกิดขึ้นบนร่างกายของเขากันล่ะ”
“นอกจากนี้ เรายังได้ทำการตรวจร่างกายของเขาอย่างละเอียด นอกจากอยู่ในสภาพไม่ได้สติแล้ว ร่างกายของเขาไม่มีปัญหาอะไรเลย และผลตรวจเลือดทุกอย่างก็เป็นปกติดี”
“มีเหตุผลอยู่แค่ว่า ถ้าหากรูเข็มนี้ไม่ได้มาจากการรักษาโลก ก็คงจะมีคนอื่นที่ประสงค์ร้ายกับเขา แล้วฉีดตัวยาบางอย่างเข้าไปในร่างกายของเขา”
“แต่ตอนนี้ เราไม่เห็นอะไรอาการผิดปกติในร่างกายเขาเลย”
“เว้นแต่จะมีคนอื่นฉีดยาที่มีประสิทธิภาพมหัศจรรย์ และจะไม่ส่งผลเสียต่อร่างกายมนุษย์เข้าใส่ร่างเขา”
“แต่ว่า”
สุดท้าย หมอก็ถอนหายใจ “มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งครับ”
ซูสือเยว่เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของหมอราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายไว้ “อะไรเหรอคะ?”
“มีอีกอย่างก็คือ…”
หมอมองเห็นสีหน้าหน้าที่กังวลของเธอจึงอดที่จะยิ้มปลอบใจเธอไม่ได้ “อาจจะเป็นเด็กคนนี้แทงตัวเองเล่นก็ได้นะครับ”
“เป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะซุกซน”
“ในฐานะพ่อแม่ พวกคุณควรจะให้ความสำคัญกับลูกๆ มากขึ้น และอย่ามัวยุ่งอยู่แต่กับงานของตัวเองตลอดเวลา”
หลังจากพูดจบ เขาก็แนะนำซูสือเยว่กับฉินโม่หานอีกเล็กน้อย แล้วหันหลังเดินจากไป
หลังจากที่หมอเดินจากไป ซูสือเยว่ก็รีบพุ่งตัวเข้าหาซิงเฉิน แล้วเอื้อมมือออกไปจับมือเล็ก ๆของซิงเฉินไว้แน่น “ซิงเฉินลูก … “
พอมองดูใบหน้าที่กำลังหลับใหลของเด็กชายตัวน้อย จมูกของผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มแสบขึ้นมาอีกครั้ง
เธอปาดน้ำตาและหายใจเข้าออกลึกๆ “หม่ามี๊สาบานว่าจะไม่ทิ้งลูกไปไหนอีกแล้ว”
“หม่ามี๊จะไม่ทิ้งลูกอีกแล้ว!”
ซิงเฉินยังคงอยู่ในสภาพไม่ได้สติ และนอนหลับไม่มีการตอบสนองใดๆ
ฉินโม่หานเห็นเธอร้องไห้จนไหล่สั่น จึงถอนหายใจอย่างอ่อนใจ
เขาเดินเข้าไปตรงระเบียง แล้วจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบบุหรี่แล้วสูบ
แม้ว่าซิงเฉินมักจะชอบซุกซน แต่เขาก็เป็นเด็กที่สุขุมเหมือนซิงหยุน
เด็กวัยห้าขวบคนอื่นๆ อาจใช้เข็มแทงตัวเองเล่นอย่างซุกซน แต่ซิงเฉินจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน
เขาเคยพูดเสมอว่าเรียนโรงเรียนอนุบาลมันเด็กเกินไป ความคิดที่สุขุมแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะทำแบบนั้น
แต่ถ้าหมอบอกว่าเข็มบนตัวของซิงเฉินไม่ได้ถูกเขาแทงเอง…
แล้วรอยเข็มนี้ทำไปเพื่อกันแน่?
แล้วอีกอย่าง ซิงเฉินหายตัวไปในเขตชานเมืองทางตะวันออกของเมือง แต่ถูกพบข้างถังขยะทางทิศตะวันตกของเมือง…
ดวงตาสีเข้มของชายหนุ่มหรี่ลง
เรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่นอน
เขานิ่งคิด จนบุหรี่เผามาถูกนิ้วของเขา ถึงได้สติกลับมา
เขาดับบุหรี่ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาไป๋ลั่ว
ในขณะนี้ ไป๋ลั่วยังคงทำการเฝ้าระวังถนนทุกสายในเมืองหรง เพื่อคอยดูว่าจะได้เบาะแสของซิงเฉินหรือเปล่า
หลังจากได้รับโทรศัพท์จากฉินโม่หาน เขาก็รีบรายงานอย่างขยันขันแข็ง
“เจ้านายครับ ที่สั่งไว้เมื่อคืนนี้ว่านายน้อยอาจจะกลับมาที่เมืองแล้ว ผมจัดคนมาค้างคืนเพื่อนำการตรวจสอบถนนทุกสายแล้วครับ หลังจากการหายตัวไปของคุณชายน้อยเมื่อวานนี้”
“ผมจัดคนมากว่ายี่สิบคน คอยตรวจสอบกล้องวงจรปิด ถ้าคุณชายน้อยปรากฏตัวที่เมืองหรงจริงๆ เราจะได้ข่าวโดยเร็วที่สุดครับ!”
ฉินโม่หานอดที่จะขมวดคิ้วกับคำพูดของชายหนุ่มไม่ได้
เขาเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากสถานีตำรวจ แล้วพาซูสือเยว่มาที่โรงพยาบาล จนลืมไปเลยว่าไป๋ลั่วยังทำงานหนักอยู่
แต่มันก็ดีเหมือนกัน
“ตรวจสอบให้ฉันที ตรงกล้องวงจรปิดบริเวณใกล้สถานีตำรวจทางตะวันตกของเมือง แล้วส่งรายละเอียดทั้งหมดมาให้ฉันดู”
“เรื่องนี้… ผมเกรงว่าคงจะทำไม่ได้ครับ”
หลังจากที่ไป๋ลั่วนิ่งเงียบไปสักพัก เขาก็พูดอย่างรู้สึกผิด “เมื่อวานนี้ กล้องวงจรปิดของทางตะวันตกของเมืองถูกโจมตีโดยแฮกเกอร์ ทั้งเขต ไม่มีการบันทึกภาพจนถึงช่วงดึกเลยครับ”
“กล้องวงจรปิดบันทึกภาพอะไรไม่ได้เลยเหรอ”
“เช้านี้ตอนที่ผมสั่งให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิด ถึงได้รู้เรื่องนี้ครับ”
“แต่ผมคิดว่าคุณชายน้อยหายตัวไปในทิศตะวันออกของเมือง คงจะไม่ไปปรากฏตัวทางทิศตะวันตกของเมือง ดังนั้นกล้องวงจรปิดของทางฝั่งนั้นมีปัญหาคงไม่เป็นไรหรอกมั้งครับ”
ฉินโม่หานหรี่ตาลง
“จะไม่เป็นไรได้ยังไง”
เสียงของเขาเย็นชาไร้ความรู้สึก “ฉันเจอซิงเฉินแล้ว บริเวณทางฝั่งตะวันตกของเมือง”
คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้ไป๋ลั่วที่ปลายโทรศัพท์ส่งเสียงร้องดีใจขึ้นมากะทันหัน
“จริงหรือครับ?”
“ดีจริงๆเลยครับ”
“คุณชายน้อยไปไหนครับ แล้วเจอคุณชายน้อยที่ไหน”
ฉินโม่หานสูดหายใจเข้าลึก เสียงทุ้มของเขาเย็นชามาก
“เมื่อวานนี้ตอนที่ไฟฟ้าดับทั่วทั้งเขต บริเวณทิศตะวันตกของเมือง”
ไป๋ลั่วตกตะลึง
เอ่อ……
“เจ้านายแน่ใจนะครับว่าข้อมูลไม่ผิดพลาด”
“คุณชายน้อยหายตัวไปทางทิศตะวันออกของเมือง แต่กลับถูกพบทางทิศตะวันตกของเมืองอย่างนั้นเหรอครับ?”
“จะเป็นไปได้ยังไงครับ ระยะห่างจากทิศตะวันออกไปยังทิศตะวันตกของเมืองหรง อย่างน้อยก็ประมาณสิบห้ากิโลเมตรเลยนะครับ…”
“คุณชายน้อยทั้งไม่มีรถ ไม่มีปีกบินได้ และไม่มีเงินติดตัว เขาไปอยู่ที่ทิศตะวันตกของเมืองได้ยังไงกัน”
ฉินโม่หานกลอกตามองบน ถ้าฉันรู้คำตอบจะถามให้นายตรวจสอบไหม
ไป๋ลั่วรู้สึกแปลกเล็กน้อย “แล้วเจ้านายถามคุณชายน้อยหรือยังครับ เขาพูดว่าอะไรบ้าง”
“ตอนนี้เขายังไม่รู้สึกตัว พูดอะไรไม่ได้”
ฉินโม่หานหลับตาแล้วถอนหายใจออกมาอย่างแรง“ถ้ากู้ข้อมูลกล้องวงจรปิดบริเวณทิศตะวันตกของเมืองไม่ได้ ก็ให้หารายชื่อทุกคนที่เข้าและออกจากพื้นที่นี้เมื่อวานนี้มาให้ฉัน”
ถึงแม้จะต้องพลิกแผ่นดินหา เขาก็ต้องจับคนที่ฉีดยาที่ไม่ว่าเป็นยาอะไรให้ลูกชายของเขา ออกมาให้ได้
