เสียงเคาะกระจกแต่ละที เป็นจังหวะ
แตว่าเสียงเคาะกระจกนั้น เหมือนเคาะที่หัวใจของซูสือเยว่
เธอกัดริมฝีปากแน่น แล้วก็หันหน้าไปมองลูกทั้งสองคน “กลัวไหมลูก？”
ซิงเฉินส่ายหน้า “ไม่กลัว”
เขาแค่จำเรื่องที่เกิดในช่วงนี้ไม่ได้เท่านั้นเอง แต่ว่าเขาจำได้ว่า หม่ามี๊กับแด๊ดดี้ของเขา ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ ก็ไม่มีทางผิดพลาด
ซิงกวงส่ายหน้าอย่างจริงจัง “หม่ามี๊ไม่ต้องเป็นห่วง หนูไม่กลัวหรอกค่ะ”
ซูสือเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกซาบซึ้งใจเล็กๆ
“งั้น……”
“ผมกลัว……”
หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกหานหยุนที่ขดตัวอยู่เบาะหลังตัดบท
“ผม……กลัวจริงๆ ！”
ถึงแม้ว่าซูสือเยว่จะเป็นไอดอลที่เขาชอบ แต่ว่าก่อนที่เขาจะมาที่นี่นั้น เขาคิดแค่ว่า เขาแค่ต้องรับผิดชอบดูแลซิงเฉิน ช่วยซิงเฉินบรรเทาอาการเรื่องความจำเสื่อมก็เท่านั้น
แต่ว่าสิ่งที่เขานึกไม่ถึงก็คือ……
พวกเขาเพิ่งจะลงจากเครื่องบิน ก็ได้รับข่าวว่าฉินโม่หานกับซิงหยุนได้เจอกับเรื่องที่อันตราย หลังจากนั้นก็พุ่งมาที่นี่
นี่คือรังของK เพราะเขามีกันแค่ไม่กี่คน แล้วก็ถูกพบตัวแล้ว……
ตอนอยู่บนรถยังดี แต่ว่าถ้าเกิดว่าลงจากรถแล้ว……
ซูสือเยว่ขมวดคิ้วแล้วก็มองหานหยุน แล้วก็พูดอย่างไม่มีทางเลือก “เด็กน้อยทั้งสองคนอย่างซิงเฉินกับซิงกวงยังไม่กลัวเลย”
ความหมายก็คือ ผู้ชายตัวโตอย่างคนกลับกลัวเนี่ยนะ？
หานหยุนทำปากมุ่ย แล้วก็กดตัวแน่น “ผมจะเหมือนพวกเขาได้ยังไง？”
“ซิงเฉินกับซิงกวง เป็นลูกของคุณกับฉินโม่หาน”
“พวกเขาเก่งกว่ากัน กล้าหาญกว่ากัน แล้วผมจะไปเที่ยวได้ยังไง？”
พอเขาพูดจบ เสียงเคาะกระจกด้านนอกก็เริ่มถี่ขึ้น
เห็นได้ชัดว่า ความอดทนของคนที่อยู่ด้านนอกนั้นเริ่มหมดลงแล้ว
เพราะว่าก่อนหน้านี้กลัวว่าจะถูกพบ ดังนั้นตอนที่คนขับรถจอดรถที่นี่นั้น ก็เอาผ้าสีดำคลุมที่หน้าต่างทั้งคันรถ
ตอนนี้พวกเขามองไม่เห็นคนที่อยู่ด้านนอก และคนที่อยู่ด้านนอกก็มองไม่เห็นพวกเขาเช่นกัน
แต่เห็นได้ชัดอย่างมากว่า คนที่อยู่ด้านนอกไม่อยากจะรอให้พวกเขาเปิดประตูเองอีกต่อไปแล้ว
หานหยุนกัดริมฝีปาก ตอนที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับซูสือเยว่ ก็มีเสียงดัง “เพล้ง” กระจกรถถูกทุบจนแตก
แล้วบังเอิญอย่างมาก กระจกรถที่ถูกๆ แตกนั้น เป็นกระจกรถที่อยู่ตรงที่นั่งของหานหยุนพอดิบพอดี！
วินาทีที่กระจกแตกออกนั้น หานหยุนก็เอามือกุมหัวแล้วก็ร้องออกมาทันที
“อย่านะ！”
ซูสือเยว่ถอนหายใจออกมาอย่างไม่มีทางเลือก สองมือกำหมัดแน่น ตอนที่กำลังจะปกป้องหานหยุนนั้น ก็เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างนอก
ผู้หญิงที่ท่าทางเหมือนสาวใช้ แล้วด้านข้างก็มีบอดี้การ์ดยืนอยู่คนหนึ่ง
กระจกรถถูกทุบด้วยหมัดของบอดี้การ์ดคนนั้น
ผู้หญิงที่ท่าทางเหมือนสาวใช้ ถือเครื่องส่งสัญญาณขนาดเล็กอยู่ในมือ
พอเห็นว่าซูสือเยว่กำลังมองมาที่เธอ สาวใช้คนนั้นก็คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “คนก็คือคุณหญิงใหญ่ของตระกูลเจี่ยนนี่เอง ซูสือเยว่ใช่ไหม？”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้วและพยักหน้า “ฉันเอง”
“เจ้านายพูดไว้ไม่ผิดเลย เครื่องส่งสัญญาณนี้ จะสามารถแสดงให้เห็นถึงตำแหน่งที่ตั้งของพวกคุณ แล้วก็หาพวกคุณเจอ”
สาวใช้คนนั้นยิ้มให้ซูสือเยว่อย่างมีมารยาท “ตอนนี้ฉันให้ทางเลือกคุณสองทาง พาเด็กทั้งสองคนเข้าไปข้างในกับฉัน”
“หรือว่า ฆ่าพวกเราซะ”
พอพูดจบ เธอก็มองไปที่ซูสือเยว่ที่มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย “แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนว่า คุณฆ่าพวกเราไม่ได้”
“ดังนั้น ก็คนเชิญเข้าไปข้างในกับพวกเราดีๆ ดีกว่า”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้วและเหลือบมองสาวใช้ สุดท้ายก็ทำได้แค่พยักหน้า
ที่นี่ได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา เธอไม่มีทางที่จะสามารถฆ่าสาวใช้กับบอดี้การ์ด แล้วก็หนีไปได้หรอก
ถ้าอย่างนั้นทางเลือกเดียวก็คือ เข้าไปกลับเธอและบอดี้การ์ด
ซูสือเยว่นึกว่า สาวใช้กับบอดี้การ์ดสภาพ่อเขาเข้าทางประตูหลัก
แต่ว่าสาวใช้กับบอดี้การ์ดนั้น จะพาพวกเขาเดินอ้อม แล้วสุดท้ายก็เข้าไปทางประตูหลัง
สาวใช้พาพวกเขาไปที่ห้องเล็กๆ ไม่มีหน้าต่าง
ห้องพักสะอาดและเป็นระเบียบ มีแค่เก้าอี้กับโต๊ะเพียงไม่กี่ตัว
สาวใช้เชิญพวกเขานั่งลงด้วยท่าทีที่สง่างาม แล้วก็เทน้ำชาให้กับพวกเขา “พวกคุณนั่งดื่มชาที่นี่ก็พอแล้วค่ะ”
“ตอนนี้เจ้านายมีเรื่องให้ต้องจัดการนิดหน่อย เดี๋ยวพอพวกคุณดื่มชาเสร็จ เจ้านายก็คงจะมาหาพวกคุณแล้ว”
พอพูดจบ สาวใช้ก็หันหลังและเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน”
ซูสือเยว่ยืนขึ้น แล้วก็ยกมือขึ้นการทางสาวใช้คนนั้น “เจ้านายที่คุณพูดคือใครกัน？”
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยคุ้นเคยกับขงเนี่ยนโหรว แต่ว่าเธอรู้ดีว่า ไม่ว่าจะเป็นเจียงหลี หรือว่าเฉิงคังที่โดนฉินโม่หานจับตัวมาและปลอมตัวเป็นเขา หรือแม้แต่ฉินหลิงยี่ที่ถูกยิงก่อนหน้านี้……
ทุกคนต่างเรียกขงเนี่ยนโหรวว่าK หรือว่าหัวหน้าองค์กร
แต่ว่ายังไม่เคยมีใครเรียกเธอว่าเจ้านายมาก่อน
สาวใช้กับบอดี้การ์ดที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ ต่างก็เรียกเธอว่าเจ้านาย มันยากที่จะทำให้เธอไม่สงสัย ว่าเจ้านายที่ 2 คนนี้เรียก คือใครกันแน่
“เจ้านายที่พวกคุณพูดถึง ไม่ใช่ขงเนี่ยนโหรว ใช่ไหม? ”
สาวใช้คนนั้นหยุดชะงักไป หลังจากนั้นก็ยิ้มออกมา “คุณซูช่างฉลาดจริงๆ ค่ะ”
เธอปัดมือของซูสือเยว่ที่ของอยู่ตรงหน้าของตัวเองออก แล้วก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “เจ้านายของพวกเรา ไม่ใช่ขงเนี่ยนโหรวหรอกค่ะ”
“แต่ว่าเขาก็มีความเกี่ยวข้องกับขงเนี่ยนโหรว”
“เดี๋ยวคุณเจอเขาก็รู้เองค่ะ”
พอพูดจบ สาวชายก็ยิ้ม “พวกเราอยู่ที่นี่นานไม่ได้ เดี๋ยวKจะจับได้เอา”
“พวกคุณตามสบายเลยนะคะ”
“ห้องนี้ถูกดัดแปลงมาจากห้องเก็บของเก่า ฉนวนกันเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ นอกจากดื่มชา เพราะคุณอย่าส่งเสียงอะไรนะคะ”
“ถ้าเกิดว่าKรู้เข้า เจ้านายก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้”
พอพูดจบ สาวใช้กับบอดี้การ์ดก็เดินออกไป
แล้วประตูห้องก็ถูกปิด
หานหยุนที่หน้าซีดนั่งอยู่บนเก้าอี้และมองซูสือเยว่ อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เพราะว่าหวาดกลัวกับคำพูดของสาวใช้ ก็เลยไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
คนพวกนั้นนั่งเงียบอยู่ในห้อง ไม่พูดอะไรเลย
บางทีก็มีเสียงคนเดินอยู่หน้าประตูบ้าง เหมือนกำลังเดินลาดตระเวน
“เจียงหลีจัดการฉินโม่หานนั่นแหละจริงๆ เหรอ？”
“แน่นอนสิ ฉินโม่หานโดนฉีดยานำเข้าไป ถ้าเกิดว่าไม่ทำอะไรกลับเจียงหลี เกรงว่าคงทนได้ไม่เกินคืนนี้หรอก จะมีผู้ชายที่ไหนรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองขนาดนั้น？”
“จะพูดไปก็ใช่นะ และอีกอย่าง เจียงหลีคนดีขนาดนั้น แล้วก็ถูกKฝึกให้มาไอ้ผู้ชายตั้งแต่เด็ก……ต้องเก่งเรื่องบนเตียงอย่างแน่นอน”
“นี่น่าจะเป็นครั้งแรกของเจียงหลีใช่ไหม? ท่านชายฉินนี้ช่างโชคดีจริงๆ ”
“โชคดีอะไรกัน แกไม่ได้ยินหรือไง? ”
“เจียงหลีคนนี้เนี่ย เป็นคนที่Kให้ศัลยกรรมจนใบหน้าเหมือนแม่แท้ๆ ของฉินโม่หาน”
“Kจงใจให้เธอใช้ใบหน้านี้ ทำเรื่องอย่างว่ากลับฉินโม่หาน ก็แค่เพราะว่าอยากจะเห็นพวกสุภาพบุรุษที่ซื่อสัตย์เหล่านั้น ทำลายความเป็นมนุษย์ขั้นต่ำที่สุดไม่ใช่เหรอ？”
“น่ากลัวจริงๆ ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ตอนที่ทำเรื่องอย่างว่ากลับเจียงหลี จะรู้สึกต่ำหรือเปล่า ยังไงใบหน้านั้นก็เหมือนแม่ของเขามาก……”
ทุกคำที่คนที่อยู่นอกประตูพูดนั้น เหมือนกับหินก้อนใหญ่ ที่กระแทกเข้ามาที่หัวใจของซูสือเยว่
ฉินโม่หานเขา……
เธอกัดฟันแน่น แล้วก็อดไม่ได้ที่จะยืนขึ้น
ไม่ได้ เธอต้องไปตามหาเขา！
