คำพูดของลั่วเยียนนั้น ทำให้ใบหน้าของลู่จื่อเหยาซีดลง
เธอเหลือบตามองไปยังลู่จิ่งเฉินด้วยความรู้สึกผิด หลังจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าลั่วเยียนอย่างโกรธแค้น:
“เธอพูดจาเหลวไหลอะไร?”
การตอบโต้ของเธอแบบนี้ ทำให้ลู่จิ่งเฉินค่อยๆ เลิกคิ้วขึ้น
ลั่วเยียนบอกว่า เธอไม่สามารถนัดหมายไปนอนกับผู้ชายแบบนั้นได้ ในส่วนเรื่องรูปภาพนั้นก็ถูกถ่ายออกมาให้ดูคลุมเครือ,ครุมเครือเพื่อใช้ในการแบล็กเมล์
แล้วทำไมลู่จื่อเหยาจึงต้องแสดงท่าทีตอบโต้มากขนาดนี้ด้วย?
เมื่อมาถึงตรงนี้ ฝ่ายชายรู้สึกเพียงว่าในหัวของเขามีเสียง “ตูม” เกิดขึ้น
คงไม่ใช่หรอก
เขาหันหน้าไปอย่างแข็งทื่อ แล้วมองไปยังลู่จื่อเหยาที่อยู่ข้างกายตนเองอย่างมึนงง ใบหน้าเต็มไปด้วยคำว่าไม่อยากจะเชื่อ
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!
ลู่จิ่งเฉินไม่หยุดที่จะปลอบใจตนเองอยู่ในใจ
เป็นไปไม่ได้!
จื่อเหยาเธอจมอยู่กับความรู้สึกของตนเองอย่างสิ้นเชิง ทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน!
แน่นอนว่า……เป็นไปไม่ได้……
ก็ในเมื่อฝ่ายชายคอยล้างสมองและปลอบใจตนเองอยู่ตลอดเวลา ลั่วเยียนก็นำเอาโปรเจคเตอร์เครื่องเล็กออกมา
ทันทีที่โปรเจคเตอร์ถูกวางลงข้างกับเครื่องคอมพิวเตอร์ ทั่วทั้งห้องก็ตกอยู่ภายใต้ความเงียบ
ลู่จื่อเหยามองสิ่งที่ถูกฉายออกมาจากจอโปรเจคเตอร์อย่างตกใจ
ได้ยังไง……
เป็นไปได้ยังไง!?
สิ่งที่เธอบันทึกไว้ในดิสก์ เป็นไปได้ยังไง……
ลู่จิ่งเฉินมองไฟล์พวกนี้ที่เต็มไปด้วยรายชื่อของผู้ชายต่างชาติ เขาเหมือนถูกฟ้าผ่าจนร่างทั้งร่างไม่สามารถขยับได้
ผู้ชายพวกนี้ คนที่อยู่ในไฟล์นั้น เขารู้จักหมดเลย!
คนในนี้ ยังมีแม้กระทั่ง ลูกชายแท้ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเขา!
แม้ว่าในไฟล์ไฟล์นี้จะเต็มไปด้วยชื่อของผู้ชาย เขาก็ไม่ได้รู้จักสนิทสนมกับทุกคน แต่ว่า……
เขาจำได้ทุกคน พวกนี้ล้วนเคยคิดเกินเลยกับลู่จื่อเหยามาก่อน
โดยเฉพาะลูกชายแท้ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเขา
เขาไม่เพียงแต่คิดที่จะคิดอยากจะได้ลู่จื่อเหยา แต่ยังเคยทำเพื่อลู่จื่อเหยามาหลายครั้ง เพิ่งจะตีเขาจนต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการสาหัสไป!
แล้วตอนนี้ เขายังมาปรากฏตัวอยู่ในไฟล์อันนี้อีก……
ตกลงนี้มันเรื่องอะไรกัน?
ราวกับมองเห็นสิ่งที่อยู่ในใจของลู่จิ่งเฉิน ซูสือเยว่ขมวดคิ้วลงเล็กน้อยพลางมองไปยังลู่จิ่งเฉิน:
“พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าในนี้จะมีคนที่พี่รู้จักอยู่เต็มไปหมดเลยนะเนี่ย”
“พี่ลองบอกพวกเราหน่อยสิ ว่าพี่อยากจะดูคนไหนก่อน?”
ลู่จิ่งเฉินเงียบอยู่นาน ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วชี้ไปยังไฟล์ของลูกชายของพ่อแม่บุญธรรมของเขา
“อันนี้”
ลั่วเยียนหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วยกมือขึ้นมาจับเมาส์
“อย่านะ อย่า______!”
ในตอนที่ลั่วเยียนกำลังจะกดเปิดไฟล์นั้น ลู่จื่อเหยาที่ถูกลู่จิ่งเฉินใช้ผ้าปูที่นอนมัดเอาไว้นั้น ก็ไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ดิ้นจนสามารถหลุดออกมาจากผ้าปูที่นอนได้
บนตัวของเธอสวมไว้เพียงแค่ชุดชั้นในเท่านั้น เธอพุ่งไปยังทิศทางที่ลั่วเยียนอยู่ด้วยสภาพที่ใส่เสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย แล้วคว้าเข้าที่เมาส์ในมือของลั่วเยียน
“อย่าเปิด! อย่านะ!”
ไฟล์ทุกไฟล์ในนี้ จะให้ลู่จิ่งเฉินเห็นไม่ได้แม้แต่ไฟล์เดียว!
เดิมทีลู่จิ่งเฉินก็ไม่อยากจะร่วมมือกับเธอในการฆ่าฉินโม่หาน เพื่อรับเอาทรัพย์สมบัติของฉินโม่หาน!
ถ้าถูกลู่จิ่งเฉินเห็นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับผู้ชายคนอื่น ดูแล้วแผนการที่เธอจะใช้เขาให้เป็นประโยชน์…..
เธอก็จะไม่มีอะไรเลยจริงๆ!
แต่ลู่จื่อเหยากลับลืมไป เมื่อลั่วเยียนวางนิ้วของเธอลงบนเมาส์เธอก็รีบจับที่มือของลั่วเยียนแรงขึ้น……
แต่นั้นก็เท่ากับว่าเธอเป็นคนเปิดไฟล์พวกนั้นด้วยมือของเธอเอง
ตามมาด้วยเสียงของระบบที่ดังออกมา ลู่จื่อเหยาอยากที่จะปกปิดทุกอย่างเอาไว้ แต่ก็สายไปแล้ว
สิ่งที่ถูกฉายออกมาบนกำแพงห้อง ปรากฏเป็นรูปของเธอกับลูกชายของพ่อแม่บุญธรรมของลู่จิ่งเฉิน
ทุกๆ รูป ล้วนเป็นรูปของคน2คนที่กำลังนอนเปลือยกายกันอยู่บนเตียง
ในอิริยาบถต่างๆ และในมุมต่างๆ
ทั้งหมดล้วนเป็นภาพที่มาจากการแอบถ่าย
แล้วยังมีสองสามรูป ที่ลู่จื่อเหยายังยิ้มเบาๆ ให้กับกล้องอีกด้วย
รูปแบบนี้รูปแล้วรูปเล่าถูกฉายอยู่บนสไลด์อย่างไม่มีตกหล่น
ลู่จิ่งเฉินเบิกตากว้าง เขาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เขาเซไปมาสองสามก้าว หลังจากนั้นก็คว้าเอาขอบของตู้ที่อยู่ด้านหลังเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตนเองล้มลงไป
เขาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาที่เห็นภาพที่ถูกฉายบนผนังของตนเอง ในหัวของเขามีแต่เสียงอื้ออึง
เป็นไปได้ยังไง……
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ในใจของเขาลู่จื่อเหยาเป็นคนที่ใสสะอาดที่สุด เป็นผู้หญิงที่มีจิตใจงดงาม และอ่อนหวาน
ความอบอุ่นทั้งหมดของเขา ทั้งหมดเป็นของเธอ
เธอบอกกับเขาว่าจะต้องซื่อสัตย์ต่อความรู้สึก บอกกับเขาว่า เขาไม่สามารถคิดว่าตัวเองหล่อ ก็แค่แสดงความเมตตาไปทั่ว ต้องจำเธอเอาไว้ให้ดี
เขาจำได้ทุกประโยค ทุกๆ จุด เขาจำได้หมดเลย
จำได้อย่างชัดเจน
แต่ว่าตอนนี้……
ความเป็นจริงเหมือนจะหัวเราะเยาะในความซื่อสัตย์ต่อความรักของเขา
เพื่อที่จะให้ลู่จื่อเหยารักษาตนเองให้บริสุทธิ์ดั่งหยก คิดว่าว่าเธอจะเป็นอย่างที่พูดจริงๆ แล้วจะมอบสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดให้กับเขาในคืนวิวาห์
เขาเองก็ยังรักษาคำมั่นสัญญานี้ ตลอดเวลาไม่สนใจใครอื่น
นอกจากลู่จื่อเหยาแล้วก็ไม่มีใครอื่น ไม่ไปใกล้ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็ตาม
ถึงแม้ว่าไม่กี่ปีมานี้ธุรกิจของเขาจะดีขึ้นมากแล้ว มีหญิงสาวส่วนหนึ่งที่พยายามเข้ามาให้ท่าเขา เขาก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เพราะว่าเขาเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว
แต่ว่าตอนนี้เมื่อเห็น เมื่อเห็นรูปพวกนี้ เขารู้สึกว่าความมุ่งมั่นของเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ล้วนเป็นเรื่องตลก
เมื่อรูปภาพที่อยู่ในไฟล์โดนเลื่อนจนหมดแล้ว ก็ปรากฏเป็นตารางขึ้นมา
บนตารางมีการบันทึกไว้อย่างชัดเจน เป็นไทม์ไลน์การรู้จักของลู่จื่อเหยากับผู้ชายคนนี้ แล้วยังมี…….
เธอได้รีดไถผู้ชายคนนี้ออกมาจำนวนมาก
เมื่อดูไฟล์จบแล้ว ลั่วเยียนก็เปิดไฟล์อันอื่นต่อ
ก็เป็นเหมือนกับไฟล์ก่อนหน้านี้
เมื่อเปิดไฟล์ออก ภายในล้วนเป็นภาพถ่ายที่มีความล่อแหลม
รูปภาพสุดท้ายก็เป็นตารางการรีดไถของลู่จื่อเหยา
ลู่จิ่งเฉิน รู้สึกเหมือนในหัวของเขาเหมือนจะมีเสียงอื้ออึงไปมา
เขาหันหน้าไปมองลู่จื่อเหยา ใบหน้าของเธอขาวซีดจนไม่มีสีของเลือดแม้แต่น้อย:
“จื่อเหยา รูปภาพพวกนี้…..”
“เรื่องมันเป็นมายังไง?”
ลู่จื่อเหยามองไปยังรูปภาพของตัวเองที่ถูกแอบถ่ายพวกนั้นบนหน้าจอขนาดใหญ่ แล้วร่างทั้งร่างก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น
จบแล้ว
ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว
ทุกๆ อย่างจบสิ้นแล้ว
แผนการทั้งหมดของเธอ ถูกซูสือเยว่และลั่วเยียนทำลายหมดแล้ว!
ลู่จิ่งเฉินยังจะมาถามเธออีกว่าเรื่องมันเป็นมายังไง?
เป็นมายังไงอะไรอีกล่ะ?
นี่ก็คือตัวตนที่แท้จริงของเธอ
เธอไม่ใช่ลั่วเยียนหน้าตาก็ไม่สามารถเทียบได้ แล้วก็ไม่ใช่ซูสือเยว่ เธอมีเพียงร่างกายที่สามารถใช้หาเงินมาให้ตนเองได้ เป็นการดิ้นรนที่จะมีชีวิตต่อ
ตอนที่เธอแสร้งทำเป็นป่วยใกล้จะตายแล้วออกมาจากเมืองหรง ในตัว มีเงินเพียงแค่ 1พันกว่าๆ สุดท้ายระหว่างทางก็ยังโดนปล้นไปอีก
เธอไม่อยากที่จะไปทำงานพวกกรรมกรหรือพวกงานที่ใช้แรงงาน เธอไม่อยากพบเจอกับความลำบาก ดังนั้นวิธีเดียวที่จะทำให้เธอได้อยู่ใกล้เงินก็คือมองหาผู้ชายที่มีเงิน ขึ้นเตียงกับพวกเขา และขอเงินจากพวกเขา
ภายหลัง เธอก็จะมองหาผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ล่อลวงพวกเขา ถ่ายรูป แล้วก็เอามาแบล็กเมล์พวกเขา
คนพวกนี้ล้วนมีครอบครัวอยู่แล้ว จึงจำยอมที่จะให้เงินกับเธอ แล้วก็ยังไม่กล้าที่จะเปิดเผยเรื่องนี้
ดังนั้น การขู่แบล็กเมล์ของเธอในทุกๆ ครั้งจึงล้วนประสบความสำเร็จอย่างง่ายดาย
แล้วก็เป็นแบบนี้ เธอจึงปรารถนาที่จะได้เงินของฉินโม่หาน…….
เธอหัวเราะเยาะออกมา หันไปมองหน้าของลู่จิ่งเฉิน:
“ไม่ใช่ว่านายเห็น มันทั้งหมดแล้วหรือ?”
“ยังถามหาคำอธิบายจากฉันอีกหรือ?”
“ถ้าฉันอธิบายว่า พวกนี้เป็นของปลอมล่ะ คุณจะเชื่อมั้ย?”
“ลู่จิ่งเฉิน นายจะหลอกตัวเองได้มั้ย?”
คำพูดของหญิงสาว ทำให้ลู่จิ่งเฉินกัดริมฝีปากแน่น ไม่ได้พูดอะไร
ลู่จื่อเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆ หลับตาลงแล้วยิ้มเยาะออกมา:
“นายยังจะถามฉันว่าเรื่องมันเป็นมายังไงอีกหรือ?”
“นายคิดว่า เงินทุนในตอนเริ่มต้นธุรกิจของนาย เป็นเงินที่สะอาดจริงๆ หรือ?
“ไม่ใช่เลย พวกนั้นล้วนเป็นเงินที่ฉันทำแบบนี้ถึงจะได้มา!”
“ลู่จิ่งเฉิน ถ้าฉันไม่ทำเรื่องแบบนี้ ถ้าไม่มีฉันที่เสียสละยอมไปขึ้นเตียง……”
“นายจะมีวันนี้ได้ยังไง?”
