ครั้งนี้ฉินหนานเซิงขอโทษได้จริงใจมาก
แถมยังได้คิดทบทวนพฤติกรรมของตัวเองในก่อนหน้านี้ ได้เป็นฝ่ายสำนึกผิดกับซูสือเยว่
ก่อนหน้านี้เขาไม่เชื่อใจลั่วเยียนมากพอจริงๆ ครั้งนี้ได้กลับเนื้อกลับตัวแล้วจริงๆ
เขาอยากกอบกู้ชีวิตคู่นี้กลับคืนมา จีบลั่วเยียนกลับคืนมาใหม่อีกครั้ง
“เห็นแก่ครั้งนี้ที่ยังถือว่ายอมรับผิดย่างจริงใจ อาสะใภ้เล็กฝืนใจให้อภัยนายก็ได้”
ซูสือเยว่ได้รู้เรื่องที่ฉินหนานเซิงทำเพื่อคุณแม่ลั่วแล้ว
เห็นแก่ที่เขาไม่ได้เอาความรักใคร่นี้ไปขอผลตอบแทนอะไรกับลั่วเยียน ซูสือเยว่รู้สึกฉินหนานเซิงยังมีหนทางรักษาอยู่
ฉินหนานเซิงยังไม่ทันได้ดีใจ ซูสือเยว่ก็ได้พูดให้เสียกำลังใจทันที
“ขอขมากับอาสะใภ้เล็กน่ะง่าย เพราะยังไงซะเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน พูดเคลียร์กันก็โอเคแล้ว”
“แต่ลั่วเยียนได้ผิดหวังในตัวนายอย่างสิ้นเชิงแล้ว ก่อนหน้านี้นายเพิกเฉยการทุ่มเทของเธอ กับเธอเต็มไปด้วยความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน แถมยังอยากผลักเธอออกจาก พฤติกรรมต่างๆเลวสุดๆ”
ฉินหนานเซิงอ้าปาก แต่กลับไม่ได้ส่งเสียงออกมา
ที่ซูสือเยว่พูดล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น เขาไม่สามารถหักล้างได้เลย
“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ลั่วเยียนยืนกรานที่จะหย่ากับนาย”
“พอหย่ากัน ต่อไปนายกับเธอก็คือคนแปลกหน้ากันแล้ว”
“อยากให้คนที่ใจแข็งดั่งหินผาเปลี่ยนใจ มันยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีก เพราะฉะนั้นนายต้องทำใจไว้ก่อนนะ”
คำพูดของซูสือเยว่ซีเรียสมาก เธอรู้จักลั่วเยียนดี เธอดูแล้วเป็นคนใจอ่อนมาก แต่ตอนที่ใจแข็งจะทิ้งใครขึ้นมา จะเด็ดขาดมากกว่าตอนไหนๆเสียอีก
น้ำเสียงของฉินหนานเซิงเศร้าหมอง เขาตอบอย่างเสียใจคำนึง：“ผมรู้ครับ”
เขาเต็มใจที่จะตามตื๊อลั่วเยียนให้ถึงที่สุดตั้งนานแล้ว สรุปนอกจากเขาแล้ว ลั่วเยียนจะอยู่กับผู้ชายชายอื่นไม่ได้！
“มีความตระหนักได้แบบนี้ดีมาก ต่อจากนี้
อาสะใภ้เล็กหวังว่านายจะสามารถปล่อยวางฐานะและอคติที่มีต่อเธอ แล้วทำความรู้จักกับลั่วเยียนใหม่”
ฉินหนานเซิงขมวดคิ้ว：“ผมเป็นคนที่รู้จักเธอดีที่สุดในโลก มีความจำเป็นนี้ด้วยเหรอครับ？”
น้ำเสียงขอซูสือเยว่มีความเยาะเย้ย：“นายแน่ใจ？”
ถ้ารู้จักลั่วเยียนดีจริงๆ ก็จะไม่ปล่อยให้เธอถูกเข้าใจผิดมาโดยตลอด จนกระทั่งลู่จื่อเหยาเผยพิรุธออกมาเอง ถึงตระหนักได้ถึงความผิด
ฉินหนานเซิงไม่มีหน้าตอบ
“สรุปก็คือมีคำแนะนำแค่คำนี้คำเดียว อยากเชื่อฟังหรือไม่ก็แล้วแต่”
“เดี๋ยวก่อน！อาสะใภ้เล็กยังไม่ได้บอกผมเลยว่าต้องทำยังไง”
“เดี๋ยวรอให้นายรู้จักเธอดีแล้วจริงๆ ไม่ต้องรอให้พวกเราบอกนาย นายก็จะรู้เองว่าควรจะทำยังไง”
ซูสือเยว่พูดอย่างจริงจัง：“ลั่วเยียนเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ฉันสนับสนุนทุกการตัดสินใจของเธอ เพราะฉะนั้นผลสุดท้ายจะเป็นยังไงก็ต้องดูที่ลั่วเยียนเอง ฉันไม่มีสิทธิ์ให้อภัยแทนเธอได้”
ซูสือเยว่เอามือถือให้ฉินโม่หาน：“คุณมีอะไรจะเพิ่มเติมอีกมั้ยคะ？”
ฉินโม่หานคิดๆแล้วได้รับมือถือมา
“การที่ดีกับคนๆนึงจริงๆ ไม่ใช่ว่านายคิดว่าทุ่มเทก็พอแล้ว แต่ยังจะต้องคิดเผื่อเธออย่างเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วย”
“มีแค่รู้ว่าต้องทุ่มเทเพื่อใครสักคนอย่างถูกต้องยังไง ถึงจะมีสิทธิ์พูดเรื่องกอบกู้คืนมา”
“ดูแลร่างกายตัวเองดีๆ พวกเรารอข่าวดีของนายนะ”
ฉินโม่หานวางสายทิ้ง พอกลับมาก็เห็นใบหน้าที่จะยิ้มแต่ไม่ยิ้มของซูสือเยว่
“สนุกมั้ย？”
“สนุกค่ะ”ซูสือเยว่ยิ้ม แล้วยื่นมือไปขยี้หน้าของฉินโม่หาน：“นานๆทีจะได้ยินคุณพูดภาษาคนสักครั้ง”
ซิงเฉินที่วาดรูปอยู่ข้างๆอดส่งเสียงหัวเราะ“พู”ออกมาอย่างห้ามใจไม่ได้
ทำไมหม่ามี๊ถึงได้พูดแบบนี้ ก็เพราะว่าปกติแด๊ดดี้มักจะไม่เป็นคนน่ะสิ！
แววตาของฉินโม่หานค่อยๆลึกขึ้น เขาได้อุ้มใครบางคนที่ไม่กลัวตายขึ้นมา และจ้องเจ้าตัวแสบทั้งหลายที่กำลังแอบหัวเราะแว๊บนึง
“นิทานก่อนนอนของคืนนี้ยกเลิก อาหารชุดแห่งความรักของสัปดาห์หน้าก็ยกเลิกเช่นกัน”
ซิงกวงได้กุมหมัดด้วยความแปลกใจทันที：“ทำไมคะ หนูไม่ได้ส่งเสียงหัวเราะออกมาสักหน่อย！”
ซิงหยุนก็ขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย：“แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย”
ซิงเฉินอึ้งไปครู่หนึ่ง ถึงคัดค้านด้วยอีกคน：“แด๊ดดี้จะอาศัยเรื่องทางการมาแก้แค้นเรื่องส่วนตัวไม่ได้นะครับ！”
“อาศัยเรื่องทางการมาแก้แค้นเรื่องส่วนตัว？”ฉินโม่หานอุ้มภรรยาตัวเองไว้อย่างมั่นคง มุมปากเผยรอยยิ้มอ่อนๆ：“เธอเป็นภรรยาของแด๊ดดี้ แด๊ดดี้
งสารเธอทำกับข้าวลำบาก ลูกๆมีปัญหาอะไรมั้ย？”
“หม่ามี๊ หม่ามี๊รีบคุมเขาหน่อย！”
เห็นว่าเถียงไม่ไหว ซิงเฉินได้ขอความช่วยเหลือจากซูสือเยว่อย่างมีไหวพริบ
ซูสือเยว่กำลังอยากจะพูด ฉินโม่หานก็ได้ป่าวประกาศอย่างเผด็จการ：“คุณนายฉินไม่มีสิทธิ์พูดคำว่าไม่”
ว่าเขาไม่เป็นคนไม่ใช่เหรอ？งั้นครั้งนี้เขาจะเผด็จการให้ถึงที่สุดเลย！
ไม่สนเด็กทั้งสามที่ท้อแท้หมดอาลัยตายอยาก ฉินโม่หานได้อุ้มซูสือเยว่กลับไปที่ห้องนอน
อุ้มเธอมาวางที่บนเตียง ซูสือเยว่หัวเราะจนสั่นไปทั้งตัว
“คุณแน คุณปัญญาอ่อนหรือเปล่า？”
โตขนาดนี้แล้ว ยังชิงรักหักสวาทกับลูกๆอีก
ฉินโม่หานปลดเน็กไทไปด้วยและยักคิ้วไปด้วย：“ผมปัญญาอ่อนหรือเปล่า เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”
เห็นเขาปลดเน็กไทเสร็จแล้วปลดกระดุมเสื้อ ค่อยๆเผยทรวงอกที่กำยำและกล้ามเนื้อที่แข็งแรงออกมา ใบหน้าของซูสือเยว่ได้แดงก่ำขึ้นมาทันที
ฉินโม่หานได้ขยับตัวมาด้านหน้า：“คุณนายฉิน คุณลืมไปแล้วเหรอว่าคุณยังมีข้อตกลงข้อนึงที่ยังไม่ได้ทำตามเลย？”
“ข้อตกลงอะไรคะ？”
ซูสือเยว่ยันทรวงอกของผู้ชายไว้อย่างยากลำบาก ผลักไม่ออก ขัดขืนไม่ออก กลับยังทำให้รู้สึกว่าอยากได้แต่ยังแสร้งปฏิเสธ
“คลอดลูกสาวให้ผมอีกคน……”
เสียงของผู้ชายแหบพร่า เขาได้ประคองหลังศีรษะของซูสือเยว่ไว้และผลักเธอลงบนเตียง ตามด้วยกัดริมฝีปากแดงของอีกฝ่ายไว้
ระหว่างที่นัวเนียรักใคร่อย่งสุดซึ้งอุณหภูมิได้สูงขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
ค่ำคืนยังอีกยาวนาน กิจกรรมร่วมกันของคนรักมักจะอบอุ่นและรักใคร่เสมอ
แต่ฉินหนานเซิงกับลั่วเยียนที่อยู่ไกลถึงหมู่บ้านเล็กๆ กลับพลิกไปพลิกมานอนไม่หลับ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ประธานฉินลงมาชั้นล่างด้วยสีหน้าอิ่มเอมใจ กำลังเผชิญกับใบหน้าอันคับแค้นใจของเด็กน้อยทั้งสาม
“อรุณสวัสดิ์จ้าเด็กๆ”
ซิงกวงมองด้านหลังของฉินโม่หาน ไม่เห็นแม้แต่เงาคน
“หม่ามี๊ล่ะคะ？”
“เมื่อคืนหม่ามี๊ของลูกๆเหนื่อยเกินไป ตอนเช้าคงจะตื่นไม่ไหว แด๊ดดี้ทำอาหารเช้าให้พวกลูกเอง”
พอพูดจบ ก็ได้พับแขนเสื้อเตรียมตัวเข้าไปในห้องครัว
ซิงหยุนสีหน้าเปลี่ยน รีบโดดลงจากโต๊ะอาหารมาขัดขวาง
“ไม่ต้องแล้วครับ ปกติแด๊ดดี้งานยุ่งซะขนาดนั้น เรื่องเล็กแบบนี้ไม่ต้องรบกวนแด๊ดดี้แล้วครับ”
ซิงเฉินรีบช่วยพูดอีกแรงนึง：“พี่ชายพูดถูกครับ！”
ก่อนหน้านี้โชคดีที่เคยกินกับข้าวฝีมือแด๊ดดี้ รสชาติจะบอกว่ากินไม่ได้ก็ไม่ใช่ บอกได้แค่ว่าพอกินได้
“มีความเป็นผู้ใหญ่จังเลย……ก็ได้ งั้นแด๊ดดี้ไปทำงานก่อน เดี๋ยวหม่ามี๊พวกลูกตื่นแล้วอย่าลืมส่งข้อความบอกแด๊ดดี้ล่ะ”
ซิงหยุนถอนหายใจทีนึงแล้วพยักหน้า จากนั้นได้ล้วงแฟลชไดร์ฟออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้กับฉินโม่หาน
“นี่คือ？”
“ข้อมูลศัตรูหัวใจของพี่หนานเซิงครับ” ซิงเฉินหาวทีนึง “เป็นข้อมูลที่เมื่อคืนเขาสองคนอดหลับอดนอนตรวจสอบเจอครับ”
ฉินโม่หานยักคิ้ว เจ้าตัวแสบทั้งหลายช่างเป็นห่วงเสียจริงๆนะ
“ครั้งนี้ก็แล้วไป คราวหน้าอย่าทำเรื่องส่วนเกินขนาดนี้อีก”
“ยิ่งไปกว่านั้น นอนดึกทำให้เกิดภาวะตัวเตี้ยได้ พวกลูกคิดเผื่อตัวเองให้มากๆดีกว่า”
เผชิญกับสายตาล้อเล่นของฉินโม่หาน ซิงหยุนกลับนิ่งมาก
“แด๊ดดี้ ตามข้อมูลที่พวกผมตรวจสอบ ศัตรูหัวใจครั้งนี้ของพี่หนานเซิงไม่ธรรมดาเลย บางทีแด๊ดดี้ควรจะดูข้อมูลที่อยู่ในแฟลชไดร์ฟดูนะครับ”
ฉินโม่หานรู้จักลูกชายคนโตของตัวเองดีมาก เขาไม่ใช่คนที่พูดหรือทำอะไรเรื่อยเปื่อยโดยที่ไม่มีเป้าหมายแบบนั้น
เพราะฉะนั้น มีเปอร์เซ็นต์สูงที่คนๆนั้นจะต้องมีปัญหาแน่นอน แถมปัญหายังไม่เล็กซะด้วย
ฉินโม่หานเก็บสีหน้า：“แด๊ดดี้รู้แล้ว แต่ต่อไปเรื่องแบบนี้พวกลูกพยายามอย่ายุ่งจะดีกว่า ถ้าเป็นคนที่จัดการยากจริงๆ ไม่แน่ความเคลื่อนไหวเมื่อคืนของลูกๆอาจจะแหวกหญ้าให้งูตื่นไปแล้ว”
นาทีนี้ ห้องนอน ณ โรงแรมแห่งนึงของบางหมู่บ้านเล็กๆ
หรงหลินได้ลบประวัติการเข้าดูของคอมพิวเตอร์ออกอย่างสงบจิตสงบใจ พร้อมยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
ปลาได้ติดเบ็ดแล้วจริงๆด้วย
