สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 406 ใครกำลังมุ่งเป้ามาที่ลั่วเยียน

“ได้ยินมาว่าอีกสองวันมีคนจะเข้ารับการผ่าตัด ฉันก็เลยมาดูหน่อย”

“มากันแค่อาสะใภ้เล็กแล้วก็เด็กๆเหรอครับ อาเล็กผมล่ะ？”

“แด๊ดดี้ยุ่งอยู่ค่ะ”

ซิงกวงกัดอมยิ้มไว้ และพูดอย่างคลุมเครือ

“นายอยู่ที่นี่ตลอดไม่ยอมกลับไป ก็ต้องลำบากสามีฉันช่วยนายบริหารบริษัทน่ะสิ”

ซูสือเยว่หันมากลอกตาขาวใส่ฉินหนานเซิงทีนึง น้ำเสียงแฝงด้วยความรังเกียจ

“ต้องขอโทษด้วยครับ ผมจะจัดการเรื่องของทางให้เสร็จโดยเร็วครับ”

ในขณะที่ฉินหนานเซิงละอายใจก็รู้สึกโล่งใจ

มีอาเล็กของเขาคอยช่วยเหลืออยู่ อย่างน้อยก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของบริษัทแล้ว

“พวกเราอ่ะไม่เป็นไรหรอก แต่พ่อแม่นายน่ะสิ……”

ซูสือเยว่ลังเลไปครู่หนึ่ง ก็ได้กลืนคำพูดกลับไปอีก

ฉินหนานเซิงเงยหน้าขึ้น：“พวกท่านไปโวยวายใส่อาเล็กอีกแล้วเหรอครับ？”

ตั้งแต่รู้ว่าฉินโม่หานมีใจอยากจะถอนตัวออกจากฉินซื่อกรุ๊ป พ่อแม่ของฉินหนานเซิงก็หน้าชื่นตาบานเชียว

น้องสองเสียไปแล้ว น้องสามยังเป็นฝ่ายถอนตัวเอง งั้นต่อไปฉินซื่อกรุ๊ปก็เป็นของบ้านใหญ่แล้วน่ะสิ？

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่เมืองหรง พ่อแม่เขามักจะเร่งรัดให้เขาเอาสิทธิการบริหารบริษัทกลับคืนมา ยังวิ่งไปคุยโวโอ้อวดที่บริษัทอยู่เป็นประจำ ทำให้ฉินหนานเซิงรู้สึกทั้งขายหน้าและตกที่นั่งลำบาก

ตอนนี้เห็นเขาไม่กลับไปนานขนาดนี้ ใจคงจะร้อนเป็นไฟอีกแล้ว ไม่คิดเลยว่ายังจะวิ่งไปหาเรื่องอาเล็กที่บริษัทอีก

หน้าของฉินหนานเซิงดำเหมือนก้นหม้อ

“เรื่องเล็ก อาเล็กของนายน่าจะรับมือไหวอยู่”

ยังไงซะสามีของเธอก็คือท่านชายฉิน ตอนนี้ฉินซื่อกรุ๊ปยังต้องอาศัยเขาบริหารอีกแรงนึงพวกพี่ใหญ่ก็ไม่กล้ามีเรื่องด้วยจริงหรอก

แค่ชอบทำอะไรที่คาดคิดไม่ถึง ทำให้คนรำคาญสุดๆเฉยๆ

เพราะฉะนั้นเธอถึงได้วิ่งมาดูว่ามีอะไรที่จะสามารถช่วยเหลือได้มั้ย จะได้ให้ฉินหนานเซิงกลับไปที่เมืองหรงโดยเร็ว

สีหน้าของฉินหนานเซิงได้ดูดีขึ้นมาบ้าง เพราะอาเล็กของเขาไม่เคยทำให้ตัวเองเสียเปรียบอยู่แล้ว

“เราไม่เอากิจการครอบครัวของตระกูลฉิน และไม่พักอาศัยอยู่กับพ่อแม่นาย เพราะฉะนั้นถึงพวกเขาจะยังไงก็ไม่กระทบกับพวกเรา แต่ลั่วเยียนไม่เหมือนกัน ถ้านายอยากคืนดีกับเธอ ก็ต้องขจัดอคติที่พ่อแม่นายมีต่อเธอก่อน”

ฉินหนานเซิงขมวดคิ้วเงียบอยู่พักใหญ่ ถึงพยักหน้าด้วยความตึงเครียด

“ผมเข้าใจความหมายของอาสะใภ้เล็กครับ”

“ผมจะไปคุยกับพ่อแม่ผม จะไม่ให้ลั่วเยียนต้องกล้ำกลืนฝืนทนอีกครับ”

ซูสือเยว่เห็นบรรลุเป้าหมายแล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เปิดซุปไก่ที่เอามาด้วยรอยยิ้ม แล้วตักให้ฉินหนานเซิงถ้วยนึง

“ได้ยินมาว่าสองวันนี้นายไม่ค่อยทานอะไรเลย รีบชิมซุปไก่นี่เร็ว อาสะใภ้เล็กเป็นคนทำเองกับมือเลย”

“ขอบคุณครับ อาสะใภ้เล็ก ยังลำบากอาสะใภ้ทำอันนี้ให้ผมโดยเฉพาะอีก”

“พี่หนานเซิง พี่คิดอะไรน่ะ”ซิงเฉินแบะปาก “ไม่ได้ทำเพื่อพี่โดยเฉพาะสักหน่อย”

“นี่เป็นของที่หม่ามี๊ทำเพื่อแด๊ดดี้โดยเฉพาะต่างหาก”

“หม่ามี๊บอกช่วงนี้แด๊ดดี้เลิกงานดึกอยู่เรื่อยเลย ลำบากมาก ถึงได้ทำให้แด๊ดดี้ดื่มโดยเฉพาะ”

ซิงกวงก็ซ้ำเติมด้วยรอยยิ้ม

“ของพี่หนานเซิง แค่แวะเอามาให้เฉยๆค่ะ”

ฉินหนานเซิง：“……”

เขารู้อยู่แล้วเชียวว่าเขาคู่ควรดื่มแค่ซุปไก่ที่เหลือจากอาเล็กของเขา

ซิงหยุนเห็นเขาเหมือนจะเสียใจนิดหน่อย จึงได้เดินไปลูบหลังมือเขา

ฉินหนานเซิงยังคิดว่าซิงหยุนจะปลอบตัวเอง จึงได้มองไปที่เขาด้วยความปรารถนาที่เต็มเปี่ยม

“ไม่ต้องเสียใจไปนะครับ”

“อยากดื่มน้ำซุป ต่อไปมาดื่มที่บ้านผมก็ได้ครับ”

“เพราะยังไงซะถึงพี่จีบพี่สะใภ้กลับมา พี่สะใภ้ก็ทำไม่เป็นหรอก”

ฉินหนานเซิงกัดฟัน：“พี่ต้องขอบใจคำปลอบโยนของนายจริงๆ”

สีหน้าของซิงหยุนภาคภูมิใจอย่างไร้สาเหตุ：“ไม่ต้องเกรงใจครับ”

ฉินหนานเซิง：“……”

ซูสือเยว่ถูกพวกเขาหยอกจนหัวเราะ เธอได้ขยี้ศีรษะน้อยๆของซิงหยุน

“ไม่ต้องสนใจพวกเขา รีบดื่มเถอะ”

ฉินหนานเซิงได้ขอบคุณซูสือเยว่ จากนั้นได้ใช้ช้อนตักขึ้นมาดื่มคำนึง ทันใดนั้นตาได้เปล่งประกายขึ้นมาทันที

“อร่อย！อาสะใภ้เล็ก ซุปไก่นี้ยังมีอีกมั้ยครับ？”

“แน่นอน อยากดื่มก็ตักเอง”

“ผมอยาก……”

“ส่งไปให้ข้างล่าง？”

ฉินหนานเซิงพยักหน้าอย่างเก้อเขิน

ซูสือเยว่เอากระติกเก็บความร้อนอีกกระติกนึงมาจากมือของบอดี้การ์ดแล้วตบเบาๆ

“ได้เตรียมไว้อยู่ เดี๋ยวอาก็จะลงไปเยี่ยมลั่วเยียนกับคุณป้าเลย”

“อาไปหาลั่วเยียน ห้ามบอกเรื่องปลูกถ่ายไตกับเธอเด็ดขาดนะครับ ผมกลัวว่าเธอจะเป็นห่วงอ่ะครับ”

ซูสือเยว่กลั้นขำไว้ไม่อยู่：“เป็นห่วง？กลัวนายจะหนีกลางดึกมากกว่ามั้ง？”

ฉินหนานเซิงสีหน้าแข็งทื่อ “อาสะใภ้เล็ก”

“อาสะใภ้เล็กเตือนให้นายแยกแยะความจริง”

ฉินหนานเซิงยังปากแข็งอีก：“อาสะใภ้ไม่เห็น เมื่อวานหลังจากที่เธอรู้ว่าผมได้รับบาดเจ็บ ตอนที่วิ่งมาหาผมเป็นห่วงและกังวลมากแค่ไหน！”

“จากนั้นล่ะ？วันนี้เธอได้ถามอาการบาดเจ็บของนายมั้ย？”

ฉินหนานเซิง：“……”

วันนี้ลั่วเยียนไม่ได้ถามอาการของเขาจริงๆ ทั้งๆที่เมื่อวานดูแล้วยังเป็นห่วงกังวลมากอยู่เลย

ต้องเพราะเรื่องของตอนเช้าแน่นอน เธอถึงได้โมโหจนลืมไปเลย

หรือว่าหรงหลินคนนั้นกำลังเล่นตุกติกอยู่！

สรุปก็คือยืนกรานที่จะไม่ยอมรับว่าในใจของลั่วเยียนไม่มีเขา

เห็นสีหน้าย่ำแย่ของเขา ซูสือเยว่ก็เข้าใจแล้ว

“เธอไม่เพียงไม่เป็นห่วงนาย เมื่อคืนยังออกไปเปิดห้องกับคนอื่น？”

“แค่พักอยู่โรงแรมเดียวกันเฉยๆ อย่าพูดจาน่าเกลียดแบบนี้”ฉินหนานเซิงวางถ้วยลง สีหน้าดูแย่มาก

“อาสะใภ้เล็กพูดจาน่าเกลียด？”

“งั้นนายคงยังไม่เห็นที่พูดจาน่าเกลียดกว่านี้！”

ซูสือเยว่หน้าห้อยลงมา อารมณ์เปลี่ยนไปทันที

“รูปถ่ายก็ถูกคนแอบถ่ายและปล่อยลงบนโซเชียลแล้ว แต่นายกลับซุกอยู่ที่โรงพยาบาลไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง！”

ฉินหนานเซิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที：“รูปถ่ายอะไรครับ？ปล่อยไปที่ไหน คอมเม้นท์ตอนนี้เป็นไงบ้าง？”

พูดจบก็ได้หันไปจ้องไป๋เฉิง ทาเขาทำไมไม่เตือนตัวเองให้เร็วกว่านี้

ไป๋เฉิงตื่นเต้นและได้รีบอธิบาย：“คนของเราได้เฝ้าจับตาดูไว้ตลอดครับ แต่ไม่เห็นข่าวที่ไม่เป็นผลดีกับคุณนายจริงๆครับ”

ซูสือเยว่มองซิงหยุนทีนึง

ซิงหยุนพยักหน้าแล้วล้วงแท็บเล็ตของตัวเองออกมา หาของที่ถูกเขาสกัดกั้นเจอแล้วยื่นให้ฉินหนานเซิงดู

“พี่หนานเซิง อันนี้คือคอมเม้นท์ที่สกัดกั้นได้ในตอนเช้าครับ”

“ยังมีที่พูดจาน่าเกลียดกว่านี้อีก ล้วนถูกพวกเราลบทิ้งไปแล้วครับ”

ฉินหนานเซิงเอามาดู เป็นรูปถ่ายที่ที่เมื่อคืนลั่วเยียนกับหรงหลินเข้าออกโรงแรมและนั่งดินเนอร์ที่ร้านอาหารคู่รักจริงๆ

ส่วนใต้รูปเหล่านี้ ต่างก็ถูกตั้งหัวข้อที่น่าขยะแขยงมาก

“หลังออกจากวงการตกอับถึงขั้นนี้！ยั่วชายแก่ไม่สำเร็จแล้วหาที่พึ่งใหม่ กำลังพูดกันว่าลั่วเยียนมีเสี่ยเลี้ยงกี่คนกันแน่！”

“ถูกไล่ตะเพิดออกจากตระกูลไฮโซ แล้วถูกแบนจากในวงการ นักแสดงหญิงดีเด่นตกอับได้แต่พึ่งพาขายตัวประทังชีวิต！”

สามารถนึกได้ ถ้ารูปถ่ายละคอลัมน์เหล่านี้ถูกโพสต์ลงโซเชียล ลั่วเยียนจะต้องถูกด่ามากขนาดไหน

“พูดจาเหลวไหล！”

ฉินหนานเซิงโมโหจนทุบรถเข็นทีนึง ไม่นึกเลยว่าราวจับโลหะที่ว่ากันว่าแข็งแรงทนทานที่สุดในโลกจะถูกเขาทุบจนบุ๋มลงไป

“พี่หนานเซิง พี่นี่ไม่ไหวเลย”

“แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองก็ปกป้องไม่ได้ ไม่แปลกเลยที่พี่สะใภ้จะหย่ากับพี่”

ซิงเฉินยังหัวเราะเยาะเขาอยู่ข้างๆ “ถ้าเป็นแด๊ดดี้ เขาจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด”

ฉินหนานเซิงสำลัก จากนั้นยื่นแท็บเล็ตให้ไป๋เฉิง ด้วยท่าทีเงียบขรึมและน่ากลัว

“ไปตรวจสอบ！”

“ไปตรวจสอบให้ชัดเจน！”

“ใครมุ่งเป้ามาที่ลั่วเยียนกันแน่！”

“เดี๋ยวหาตัวเจอ ฉันจะให้มันได้เห็นดีแน่ ！”

ลั่วเยียนประกาศไปตั้งนานแล้วว่าออกจากวงการ ตอนนี้เธอที่ชื่อเสียงป่นปี้ก็ไม่มีอะไรให้น่าทำข่าวเลย

แต่แล้วกลับมีคนตามมาที่หมู่บ้านเล็กๆจากทางไกล แถมยังเล่นตามถ่ายโดยเฉพาะ เสร็จแล้วยังเชื่อมโยงการตลาดแอนตี้ลั่วเยียน ถ้าจะบอกว่าไม่มีคนบงการอยู่เบื้องหลัง ฉินหนานเซิงยังไงก็ไม่เชื่อเด็ดขาด

ลู่จื่อเหยาหนีไปแล้ว ลั่วเยียนยังมีศัตรูคนไหนกันแน่ที่เกลียดเธอมากขนาดนี้ อยากเอาเธอให้ถึงตาย