ลั่วเยี่ยนยากที่จะยอมรับความเป็นจริงนี้
นึกถึงก่อนหน้านี้ที่อาศัยอยู่กับหรงหลิน คนนั้นทำอะไรก็พอดี ท่าทางก็อ่อนโยนและมีมารยาทมาก ยังเคารพในการตัดสินใจของเธอมากด้วย ไม่เหมือนกับคนอื่นเลยแม้แต่น้อย
ที่สำคัญกว่านั้น ถ้าหรงหลินเป็นเสี่ยวหรงจื่อที่เธอเคยช่วยไว้ในตอนนั้น ถ้าอย่างนั้นลั่วเยี่ยนไม่ว่ายังไงก็ไม่กล้าเชื่อ ว่าอีกฝ่ายจะมาดักฟังตัวเองนานขนาดนี้
พอนึกได้ไม่ว่าตัวเองทำอะไร ก็จะถูกอีกคนหนึ่งรู้ ก็รู้สึกขนลุกอย่างไม่มีเหตุผลเลย
“เธอใจเย็นๆ ก่อน ลองนึกย้อนกลับไปดีๆ ก็รู้ว่า หรงหลินไม่ใช่คนดีอะไรเลย”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าเขาไม่เหมือนคนดี ไม่เขาใช่คนดีแล้วนายใช่หรอ？”
ลั่วเยี่ยนจ้องเขม็งใส่ฉินหนานเซิงที่พูด ในใจเกิดโกรธขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล
ถ้าไม่ใช่ฉินหนานเซิงแย่งโทรศัพท์ของเธอไป เธอก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่น่ากลัวขนาดนี้
ฉินหนานเซิงรู้ว่าเธอรู้สึกไม่ดี ถึงจะโดนเถียงก็ไม่ได้โกรธ
“พี่ ทำไมพี่ต้องโกรธขนาดนี้ด้วย？” ลั่วชิวเจ๋อรู้สึกไม่ค่อยถูก
โกรธก็ช่างเถอะ แต่ไม่ได้โกรธหรงหลิน กลับมาโกรธฉินหนานเซิง ไม่ว่ายังไงก็ไม่ถูกแล้ว
ลั่วเยี่ยนจ้องเขาเขม็ง “นายว่าทำไมฉันถึงโกรธ？ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าพวกนายร่วมกันมาหลอกฉันรึเปล่า ความจริงแล้วในโทรศัพท์อะไรก็ไม่มีใช่ไหม พวกนายแค่อยากให้ฉันออกห่างจากหรงหลิน ใช่ไหม？”
ลั่วชิงเจ๋ออยากจะเถียง ถูกฉินหนานเซิงจับไหล่ห้ามไว้
ฉินหนานเซิงมองไปทางลั่วเยี่ยนอย่างจริงจัง “ฉันรู้ เรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่ดี คนที่ถูกเธอช่วยไว้ในตอนนั้น กลับแทงเธอจากด้านหลัง มันยากที่จะยอมรับได้ใช่ไหม？”
“ไม่เป็นไร เธอไม่เชื่อพวกเราก็ไม่เป็นไร แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง การผ่าตัดของแม่ยายใกล้จะถึงแล้ว ตอนนี้ต้องห้ามเกิดปัญหาอะไรขึ้น ดังนั้นเวลาก่อนจะเข้าห้องผ่าตัดนั้นสำคัญเป็นอย่างมาก”
“ดีที่สุดคือไม่ต้องติดต่อกับเขา จนกว่าฉัน………..แม่ยายออกมาจากห้องผ่าตัด”
ฉินหนานเซิงรับโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่ไม่มีปัญหาอะไรมาจากมือของซิงหยุน แล้วยัดใส่ในมือของลั่วเยี่ยน
ลั่วเยี่ยนฟังที่ฉินหนานเซิงพูดแล้ว ยิ่งรู้สึกผิด สุดท้ายก็นั่งลงแล้วปิดหน้ร้องไห้ขึ้นมา
แบบนี้อีกแล้ว！
ลู่จื่อเหยาเป็นแบบนี้ หรงหลินเองก็เป็นแบบนี้ ทำไมเพื่อนที่เธอยอมรับ ไม่ใช่คนดีอะไรเลย？
หรือว่า ชีวิตนี้ของเธอลั่วเยี่ยนลิขิตแล้วว่าต้องเป็นตัวร้าย จะไม่สามารถมีเพื่อนที่จริงใจทั้งชีวิต
ในเวลานี่เอง ซิงหยุนค่อยๆ เดินขึ้นมา ยื่นมือไปจับหัวของลั่วเยี่ยน
“พี่สะใภ้ลั่วเยียน ไม่ต้องเสียใจ “”
ปกติ ซิงหยุนนั้นไม่พูดเยอะ เสียงก็ยังคงนิ่งมาก
ลั่วเยี่ยนเงหย้นาขึ้น มองเขาด้วยตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“หม่ามี๊บอกว่า ทั้งชีวิตใครไม่เคยเจอขยะมาบ้างล่ะ？”
“แม้แต่ตอนที่หม่ามี๊ถูกคนอื่นหลอกอย่างสมเพชและน่าสังเวช ถึงจะเจอกับแด๊ดดี้ของผม”
“ดังนั้นคุณเองก็ไม่ได้ท้อ ตามกฎของการอนุรักษ์สสาร ตอนที่ซวยจนถึงที่สุดแล้ว โชคก็จะมาเอง”
ซิงหยุนเงยหน้ามองฉินหนานเซิง แล้วพูดออกมาว่า “บางทีคนโง่บางคนอาจจะรู้แล้ว จะคอยปกป้องคุณอยู่ข้างกายคุณแล้วล่ะ”
ลั่วเยี่ยนถูกคำพูดของซิงหยุนปลอบแล้วพูดขึ้นมาว่า “” คำพูดพวกนี้หม่ามี๊นายสอนนายพูดหรอ？”
ซิงหยุนพยักหน้า “หม่ามี๊เดาออกแล้วว่าคุณจะเสียใจ ก็เลยให้ผมมาบอกคุณ ถึงแม้ว่าคนอื่นจะไม่มีตา ไม่เห็นความดีของคุณ แต่เธอเห็น และคิดว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอมาโดยตลอด ขอให้คุณไม่ต้องท้อ”
ลั่วเยี่ยนสูดจมูกอย่างซาบซึ้ง แล้วยิ้มอย่างฝืน
“พี่สะใภ้ลั่วเยียน คุณยิ้มแล้วดูดีกว่าเยอะ”
ลั่วเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะบีบแก้มน้อยๆ ของเขา “ปากหวานขนาดนี้ ฉันยังคิดว่าซิงเฉินมาแล้วซะอีก”
ซิงหยุนรู้สึกการสัมผัสบนหน้า เขาไม่ได้รังเกียจท่าทางที่สนิทสนมของลั่วเยี่ยน
หน้าแดงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ซิงเฉินตอนนี้น่าจะปลอมตัวเป็นผมอยู่”
“ปลอมตัวเป็นนาย？”
ซิงหยุนพยักหน้า “มีคนคอยเฝ้าติดตามพวกผม อยากจะรู้จากหม่ามี๊ว่าพวกคุณทำการผ่าตัดที่ไหน เพื่อไม่ถูกคนเห็น ผมแอบออกมาเจอกับพวกคุณ”
ฉินหนานเซิงเห็นลั่วเยี่ยนถุกเรื่องนี้ทำให้เบี่ยงความสนใจ ก็ไม่ได้เสียใจเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
รีบยิ้มแล้วถาม “แล้วนายหนีจากการเฝ้าดูมาได้ยังไง วิ่งออกมา？”
“พวกผมไปที่สวนสนุกก่อน คุณอาจี้พานักแสดงเด็กมาจากอีกที่หนึ่ง พอถึงที่นั่นแล้ว ซิงกวงไปกับคุณอาจี้เอง ที่จริงแล้ว หลังจากที่ซิงกวงถูกคุณอาเชียนเชียนพาเข้าไปในบ้านผีสิงแล้ว ก็แอบไว้เลย เปลี่ยนเป็นนักแสดงตัวน้อยออกมากับพวกเขา”
“รอให้ความสนใจของพวกนั้นไม่อยู่ที่บ้านผีสิง ซิงกวงก็หลบอยู่ในอุปกรณ์ถูกคนส่งไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ จากนั้นซิงกวงเปลี่ยนเสื้อ ปลอมตัวเป็นซองเฉิน ส่วนซิงเฉินมีหน้าที่ปลอดตัวเป็นผม”
“รอให้หม่ามี๊และพวกซิงเฉินดึงดูดสายตาของคนที่เฝ้าดู ผมก็เลยแอบออกมาหาพวกคุณเลย”
ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ฉินหนานเซิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “สุดยอด เหมือนหนังสายลับเลย”
ลั่วเยี่ยนกลับเป็นห่วงมาก “พวกนายทำแบบนี้ ไม่ถูกรู้หรอ？”
ซิงหยุนส่ายหน้า “นักแสดงน้อยเป็นเด็กผู้หญิง ขอแค่ทรงผมและเสื้อผ้าไม่ต่างจากซิงกวงมาก ก็จะดูไม่ออก”
“ซิงหวงปลอมเป็นซิงเฉิน เป็นเพราะตะกร้ามีชีวิตชีวา ซิงกวงเองก็ใช่ ดังนั้นการปลอมตัวเลยไม่ยากขนาดนั้น”
“ส่วนซิงเฉินก็มีประสบการณ์การปลอมตัวเป็นผม เขาไม่มีทางถูกจับได้ง่ายๆ หรอก”
ต้องบอกเลยว่า คิดได้รอบคอบจริงๆ
อธิบายพวกนี้เสร็จ จู่ๆ ซิงหยุนก็ยื่นมือไปทางฉินหนานเซิง
ฉินหนานเซิงไม่เข้าใจ “เอาอะไร？ค่าตอบแทน？”
ซิงหยุนถอนหายใจแล้วแสดงสีหน้าที่ว่า “ทำไมพี่ถึงโง่ขนาดนี้” ออกมา
“โทรศัพท์”
ฉินหนานเซิงยังไม่ทันตั้งตัว “โทรศัพท์อะไร โรศัพท์ของใคร？”
“โทรศัพท์ของพวกพี่ แล้วก็อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกชนิด แด๊ดดี้ให้ผมทำการตรวจสอบให้หมดรอบหนึ่ง”
ฉินหนานเซิงพึ่งเข้าใจว่าอาเล็กของเขา ที่ให้ซิงหยุนส่งโทรศัพท์มาแต่ไม่ใช่เด็กคนอื่นเพราะแบบนี้นี่เอง
ซิงหยุนนั้นเป็นแฮกเกอร์ที่เก่งมากเลยนะ！
ฉินหนานเซิงให้ความร่วมมือเป็นอย่างมาก รีบให้คนเอาโทรศัพท์และอุปกรณ์ต่างๆ มาทันี
“บอดี้การ์ดก็ต้องเช็ด” ซิงหยุนเสริม
ฉินหนานเซิงพยักหน้า ก็ได้เรียกคนมาทำการตรวจเช็กทีละคน
ซิงหยุนมองไปทางลั่วชองเจ๋อต่อ “ของคุณ แล้วก็โทรศัพท์ของคุณอา คุณน้าก็ต้องทำการตรวจสอบ”
ลั่วชิงเจ๋อคิดถึงประสบการณ์ที่ลั่วเยี่ยนเจอ จะไม่ยอมได้ยังไง รีบหันไปเอาโทรศัพท์ทันที
ไม่นานโทรศัพท์และเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ต่างใส่ไว้ในตะกร้ามาวางอยู่ตรงหน้าของซิงหยุน
ซิงหยุนไม่พูดอะไรก็ได้เริ่มทำการตรวจสอบ สุดท้ายก็เจอโปรแกรมดักฟังในโทรศัพท์ของบอดี้การ์ดคนหนึ่งและไป๋เฉิง
ไป๋เฉิงขนหัวลุกไปหมด “ทำไมในโทรศัพท์ของฉันถึงมีโปรแกรมแบบนี้？”
ไป๋เฉิง” ไม่เป็นอะไร พึ่งติดตั้งใส่ น่าจะมากับพวกข้อความขยะส่งมาในโทรศัพท์ของลุง ลุงได้กดิลงค์อะไรไปใช่ไหม？”
ไป๋เฉิงร้อนตัว “เมื่อกี้เอง ตอนที่เข้าห้องน้ำอยู่ รู้สึกเบื่อก็เลยกดเปิดข้อความเกี่ยวกับการขาย”
ฉินหนานเซิงมองบนใส่เขา “เงินเดือนที่ฉันให้นายน้อยไปหรอ？”
ไป๋เฉิงก้มหน้าลงอย่างละอายใจ
เงินเดือนไม่น้อย กับประหยัดมันไม่ชนกันเลยนี่น่า
ซิงหยุนลบappอย่างไม่รีบไม่ร้อย ตัดขาดการเชื่อมต่อของโฮสต์จากทางนี้ทั้งหมด แล้วก็ได้ใส่โปรแกรมการฆ่าไวรัสอีก ถึงจะเอาโทรศัพท์คืนให้ไป๋เฉิง
“ปัญหาของคุณอาไป๋ไม่เท่าไหร่ หลักๆ เป็นบอดี้การ์ดคนนี้……”
