สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 435 บทส่งท้าย

คำพูดของซูสือเยว่ทิ่มแทงเข้าไปที่จุดเจ็บปวดของเธออย่างถูกต้องแม่นยำ

ฉินเจี้ยนอานนั้นสามารถหลบซ่อนลูกสาวนอกสมรสไว้ได้ดีขนาดนี้ คงจะต้องมีแผนการอื่นแน่นอน ถ้าจะรับกลับมาจริงๆ ทางด้านเฉิงลู่ก็คงสามารถพึ่งพาคำพูดฉินหนานเซิงได้เพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าฉินหนานเซิงโกรธตัวเองจนไม่พูดด้วยเพราะว่าลั่วเยียน ถ้าอย่างนั้นวันเวลาของตัวเองนั้นก็คงจะต้องขมขื่นแล้ว

เฮ้อ บริจาคไตก็บริจาคไตไปละกัน ลูกก็โตแล้ว ถึงอย่างไรก็แต่งลูกสะใภ้เข้ามาอยู่ดี

เฉิงลู่เองก็ยอมรับแล้ว เธอรีบไปหาลั่วเยียนเพื่ออธิบายให้ชัดเจน

“เยียนเยียนเอ๋ย เมื่อก่อนทั้งหมดเป็นเพราะฉันไม่ดีเอง เป็นฉันเองที่คิดตื้นไป เป็นฉันที่โหดร้ายทารุณ คุณยกโทษให้ฉันครั้งนี้ ฉันรับรองว่าต่อไปจะไม่ทำกับคุณแบบนี้อีกต่อไปแล้ว ฉันจะสนับสนุนคุณกับหนานเซิงอยู่ด้วยกัน และก็จะไม่พูดจากร้ายๆกับคุณอีก คุณช่วยฉันไปพูดสิ่งดีๆกับหนานเซิง ให้เขาให้อภัยฉันได้หรือเปล่า?”

ลั่วเยียนประหลาดใจ ไม่เคยคิดเลยว่าซูสือเยว่พวกเขาทั้งครอบครัวจะเก่งกาจถึงขนาดนี้ เฉิงลู่ยังสามารถเกลี้ยกล่อมได้

เดิมทีลั่วเยียนไม่อยากจะปิดตายความสัมพันธ์ เธอรีบให้อภัยเฉิงลู่ทันที ยังให้ฉินหนานเซิงเข้ามา อธิบายความเข้าใจผิดอย่างชัดเจน การแสดงสีหน้าของฉินหนานเซิงที่มีต่อเฉิงลู่ก็ดีขึ้นมาไม่น้อย

หลังจากแก้ปัญหาความกังวลของเฉิงลู่ ฉินหนานเซิงก็เริ่มเตรียมตัวก่อนรับการผ่าตัด

การผ่าตัดในครั้งนี้ใช้เวลามากกว่าเจ็ดชั่วโมง

พวกเขารอตั้งแต่ช่วงบ่ายจนกระทั่งพลบค่ำ จนลั่วเยียนเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ ในที่สุดประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก

ลั่วเยียนและอีกหลายคนตื่นตระหนก จากนั้นเข้าไปล้อมรอบด้วยความตึงเครียด

“หมอไป๋ สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”

ไป๋ยู่หนานถอดถุงมือแพทย์ออก ถอดชุดที่ใช้ในการผ่าตัดออกจากร่างกาย ส่งไปให้ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นก็ถึงคิดที่จะตอบกลับ

“ไม่ต้องเป็นห่วง การผ่าตัดประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก สาเหตุที่ใช้เวลานานขนาดนี้ หลักๆก็คือระหว่างนั้นคุณนายลั่วเกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อย โชคดีที่แก้ปัญหาได้จนปลอดภัย”

“ฉันรู้ เรื่องที่ฉินหนานเซิงเกือบจะถูกมีดฟันนั้นเป็นแผนการลงมือของคุณ ยังมีเรื่องที่โทรศัพท์มือถือของลั่วเยียนมีซอฟต์แวร์การตรวจสอบที่คุณทำ เรื่องพวกนี้พิสูจน์หลักฐานเรียบร้อยแล้ว ถ้าคุณยังจะดื้อดึงไม่ยอมรับผิด ฉันคงจะต้องคิดถึงเรื่องที่จะเอาหลักฐานพวกนี้ส่งให้กับทางการ ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจะต้องสนใจ”รอยยิ้มของฉินโม่หานเผยทะลุให้เห็นถึงความโหดร้าย

หรงหลินโกรธเคือง แต่เขารู้ว่าอิทธิพลของฉินโม่หานร้ายกาจเป็นอย่างมาก ถ้าจะเปิดศึกสู้กับเขา ก็คงแพ้อย่างแน่นอน ดังนั้นคืนเดียวกันนี้เขาจึงเดินทางออกจากเมืองนี้อย่างเศร้าสร้อย

ก่อนที่จะจากไป ยังส่งข้อความหนึ่งข้อความให้กับลั่วเยียน หวังว่าจะได้รับคำตอบ

“ลั่วเยียน ฉันไปแล้วนะ”

น่าเสียดาย ลั่วเยียนไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งแค่จะอ่านยังขี้เกียจจะอ่าน ลบข้อความทิ้งเลย

ตอนนี้ลั่วเยียนเป็นกังวลมากที่สุดก็คงจะเป็นเรื่องสภาพร่างกายของฉินหนานเซิง

หลายวันหลังจากนั้น ฉินหนานเซิงสามารถลงจากเตียงมาเดินได้ สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นมาก ร่างกายของคุณแม่ลั่วเองก็กลับมาดีขึ้นเช่นเดียวกัน ทั้งหมดพัฒนาเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดี

วันนี้ตอนเช้าตรู่ ลั่วเยียนไปดูมารดา สีหน้าของมารดานั้นดีขึ้นมาก เห็นบิดาเฝ้าดูแลอยู่ เธอเองก็ไม่ต้องเป็นกังวล หมุนตัวไปห้องผู้ป่วยของฉินหนานเซิง พยุงฉินหนานเซิงเดินไปที่สวนดอกไม้ด้านนอกโรงพยาบาล รับแสงแดด

“พระอาทิตย์วันนี้สวยมากจริงๆ!”ลั่วเยียนพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉินหนานเซิงมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มนี้ หัวใจเต็มไปด้วยความพอใจ เขารู้สึกเมื่อก่อนตัวเองนั้นช่างโง่เสียจริงๆ ไม่สามารถรักและทะนุถนอมได้

“เยียน ผมอยากจะให้ของขวัญคุณสักชิ้น”ขณะที่พูด ฉินหนานเซิงก็ควักกล่องเล็กๆกล่องหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเสื้อของตัวเองลั่วเยียนพอจะเดาได้เลือนราง เธอรู้สึกประหลาดใจ รับกล่องมาด้วยมือที่สั่นเทา เธอค่อยๆเปิดออก เผยให้เห็นถึงแหวนเพชรสิบกะรัตต่อหน้าต่อตา

“หนานเซิง คุณช่วยฉันใส่หน่อยได้หรือเปล่า?”ลั่วเยียนร้องไห้สะอื้นอยู่ในใจ ในดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความปีติยินดี

“ได้สิ!”ฉินหนานเซิงรับแหวน นำแหวนสวมเข้าไปที่บนนิ้วนาง

ภายใต้แสงอาทิตย์ ทั้งสองคนยิ้มเหมือนกัน ความรักทั้งหมดนั้นไม่ต้องพูดออกมาก็เข้าใจ

แม้ว่าจะผ่านประสบการณ์ที่ยากลำบากมากมายขนาดนี้ แต่ลั่วเยียนก็ยังเชื่อมัน เธอกับฉินหนานเซิงสามารถเดินผ่านไปได้ตลอด

จบบริบูรณ์