บทที่ 99 เผ่าเงือก
ในท้องทะเลลึก มีเผ่าพันธุ์มากมายต่อสู้แก่งแย่งกันอย่างดุเดือดเช่นเดียวกับบนบก และนั่นก็ทำให้พวกที่อยู่เบื้องบน มีอาหารกินกันอย่างง่ายดายจากเศษซากของพวกใต้ทะเล
บางเผ่าต่างก็เป็นศัตรูกันตั้งแต่กำเนิด โชคชะตาของพวกเขาบังคับให้เข่นฆ่ากันตลอดเวลา ทว่าก็ยังมีพวกพิเศษอยู่เหมือนกัน และนั่นก็ได้แก่ ‘เผ่าเงือก’ พวกเขาคือเผ่าพันธุ์รักสงบ ในท้องทะเลแห่งนี้นั้นพวกเขาทำหน้าที่เป็นดั่งผู้ชี้ชะตาแห่งผืนน้ำ
พวกเงือกเพศชายจะดูขึงขังทรงพลัง และเพศหญิงจะดูสง่างาม เมื่อนานมาแล้วได้มีนางเงือกที่มีหางเป็นปลาตัวเป็นคนออกไปเล่นสนุกจนถูกมนุษย์จับได้ ซึ่งนางเงือกตัวนี้นี่เองที่ทำให้มนุษย์เข้าใจว่า ‘เงือก’ ต้องเป็นแบบนี้
ซึ่งจริง ๆ แล้วพวกเงือกนั้นไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคนหรอก พวกเขาจะมีด้านบนเป็นมนุษย์แต่ว่าท่อนล่างนั้นจะแตกต่างกันไป บางคนก็จะเป็นปลาหมึก บางคนก็จะเป็นปลาธรรมดา ๆ และบางคนก็อาจจะเป็นเต่าคลานอยู่บนพื้นมหาสมุทร
เผ่าเงือกเป็นเผ่าที่มีพรสวรรค์ด้านการรบมาตั้งแต่เกิด พวกเขาสามารถทำให้สองฝ่ายที่กำลังจะเข่นฆ่ากันสงบลงได้ และเพราะมีพรสวรรค์แบบนี้นี่เอง เมื่อท้องทะเลเกิดความวุ่นวายขึ้น เผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ก็จะเชิญให้เผ่าเงือกช่วยเหลือ
ในบรรดาเผ่าเงือกนั้น คนที่มีพลังมากที่สุด แน่นอนว่าต้องเป็นบรรพบุรุษที่ยังมีชีวิต พวกเขาเหล่านั้นจะถูกเรียกว่าทวดของเหล่าเงือก และด้วยท่านผู้เฒ่านี้เอง จึงทำให้เหล่าเงือกมีชีวิตกันอย่างสงบสุข
แต่ทว่าวันนี้กลับมีเรื่องประหลาดขึ้น จู่ ๆ ปลาทูน่าและปลาเฟลมฟิชก็กลับมาทะเลาะกันหลังจากที่อยู่กันอย่างสงบสุขมานาน ดังนั้นพวกปลาตัวอื่น ๆ จึงพากันเดินทางไปหาท่านแม่เฒ่าเพื่อขอความช่วยเหลือ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น มันก็ทำให้พวกเขาทั้งสองฝ่ายไม่รู้ว่าควรจะทำตัวแบบไหนดี
ตอนแรกพวกเขากะมาขอร้องให้ทวดของเหล่าเงือกออกจากการบำเพ็ญเพื่อจะได้ทำให้สองเฒ่าสงบลง เพราะว่าตอนนี้ทั้งสองกำลังโต้เถียงกันถึงเรื่องของพวกบนบกจนเกิดผิดใจ และได้มีปากมีเสียงกัน
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าทั้งสองมีตำแหน่งที่เท่าเทียมกัน ป่านี้ก็อาจจะมีคนตายเพราะเกิดการปะทะกันไปแล้วก็ได้ หลังจากที่เงือกอาวุโสได้ยินข่าวแบบนี้ก็รีบมาหาทั้งสองทันที
เมื่อผู้อาวุโสเผ่าเงือกมาถึง ท่านแม่เฒ่าก็ได้พบกับปลาทูน่าและปลาเฟลมฟิชที่เหมือนกำลังโดนพิษอยู่ และเพราะว่าพิษนี้นี่เองจึงทำให้พวกเขาทั้งสองอารมณ์รุนแรงขึ้น ความจริงแล้ว พิษนี้ไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่เพราะทุกคนสังเกตเห็นช้าเกินไป หากจะลบล้างมันออกก็ต้องใช้เวลานานพอควร
ที่สำคัญ ตอนที่กำลังล้างพิษ ห้ามถูกรบกวนโดยเด็ดขาด มิเช่นนั้นเธอเองนี่แหละที่จะได้รับบาดเจ็บ เรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้เงือกอาวุโสลังเล เพราะเขารู้สึกถึงอะไรแปลกๆ บางอย่าง แต่ถ้าหากไม่ลงมือล่ะก็ ทั้งสองก็จะถึงแก่ความตาย
และถ้าหากมันถึงขั้นนั้นจริง ๆ เผ่าพันธุ์ปลาทั้งสองตัวก็จะกลายเป็นคู่ปรับกันไปตลอดกาล สำหรับพวกเงือกที่อยากจะเห็นสันติสุขแล้ว เรื่องแบบนั้นพวกเขาย่อมไม่อยากให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
เงือกอาวุโสนั้นมีรูปร่างเหมือนกับยายแก่อายุ 60 หรือ 70 หญิงชรามีผมสีขาวยาวลงไป พร้อมด้วยรอยตีนกาบนหน้า ผ้าคลุมยาวที่ทำจากอะไรก็ไม่รู้ห่อหุ้มรอบตัวเธอ แม้ว่าจะมีท่อนล่างเป็นหางปลาสะบัดไปมา แขนสีขาวแล้วก็มีร่องรอยมากมายที่บ่งบอกได้ถึงประวัติอันยาวนานของเธอ
เมื่อเธอตัดสินใจได้แล้ว หญิงชราก็โบกมือขึ้นไปบนอากาศ จากนั้นก็ปรากฏแสงสีขาวจากตัวเธอ แสงมันไม่ได้สว่างมาก หากแต่มันก็ทำให้ทุกคนที่ได้เห็นพากันรู้สึกสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้
แสงสีขาวเข้าไปห่อหุ้มร่างของปลาทั้งสอง เมื่อทั้งคู่รู้สึกตัว ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพบพิษในร่างของตน ดังนั้นสองเฒ่าจึงรีบนั่งขัดสมาธิและขับไล่พิษออกไปในทันที
ขั้นตอนนี้เป็นไปอย่างเชื่องช้า และเมื่อปลาทั้งสองกำลังถอนพิษอยู่ หญิงชราจึงทำได้แค่เพียงปกป้องพวกเขาอย่างสุดกำลังเท่านั้น ถ้าหากเธอคลายการป้องกันแม้แต่น้อย ทั้งสองก็อาจถึงแก่ความตาย
ทว่า ถึงท่านแม่เฒ่าจะทำหน้าที่คุ้มกับปลาเฒ่าทั้งสองตัวนี้ แต่เธอก็ยังคงใช้พลังวิญญาณแผ่กระจายออกไปรอบตัวเพื่อสังเกตรอบข้าง เผื่อว่าถ้าครั้งนี้เป็นแผนร้ายของใครบางคนจริง ถ้ามันกล้าออกมาละก็ เธอคนนี้นี่แหละที่จะสั่งสอนมันให้หลาบจำ!
ผ่านไปเป็นเวลานาน แต่คนที่อยู่เบื้องหลังก็ยังคงไม่โผล่ออกมาและนั่นทำให้ท่านแม่เฒ่าก็รู้สึกประหลาดใจ “หรือว่าฉันคิดไปเองงั้นเหรอ?”
เมื่อเห็นปลาทั้งสองใกล้จะขับพิษของออกมาหมดแล้ว นางเงือกจึงกลับไปทำหน้าที่ตามเดิม บางทีครั้งนี้เธออาจจะคิดมากไปเองก็ได้
แต่หลังจากที่เธอเริ่มผ่อนคลายอารมณ์ตัวเอง ทันใดนั้นก็มีร่าง ๆ หนึ่งพุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะใช้ของมีคมแทงทะลุร่างของท่านแม่เฒ่า
เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และพยายามจะสู้กลับ แต่คนที่มาลอบทำร้ายเธอก็ได้หายไปแล้ว ในตอนนี้มีผู้คนมากมายที่เห็นว่าเธอถูกลอบทำร้าย
“พระเจ้าช่วย ใครกันน่ะ? ฉลามพิษเหรอ? ไม่ใช่ว่ามันถูกเนรเทศออกไปเมื่อร้อยกว่าปีก่อนแล้วเหรอ?” ทูน่าแก่พึมพำกับตัวเอง
“ดูเหมือนว่าทะเลแห่งนี้จะไม่สงบเหมือนแต่ก่อนแล้วสินะ ฉลามพิษที่แสนดุร้ายนั่น ถ้ามันกลับมาที่นี่จริง ๆ ฉันว่าคงจะต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นแน่ๆ” ปลาเฟลมฟิชพูดบ้าง
หญิงชรายืนนิ่งไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอไม่อาจพูดออกมาได้ ไม่งั้นเลือดจะพุ่งออกมา
เงือกอาวุโสรู้ดีว่าในตอนนี้จะให้อื่นรู้ไม่ได้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บ ไม่งั้นแล้วจะต้องกังวลและทั้งตระกูลจะต้องตกที่นั่งลำบากแน่ ๆ
พวกนางเงือกจะต้องคอยอดกลั้นไว้ และอีกอย่างเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะถูกลอบทำร้ายโดยราชาฉลามพิษแบบนี้ ด้วยพลังที่เธอมีนี่จึงทำให้ร่างกายของเธอไม่บาดเจ็บถึงตาย แต่ทำไมมันถึงมาปรากฏตัวที่นี่ล่ะ? ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าฉลามพิษกับนางเงือกนั้นไม่ถูกกัน
หนึ่งกลุ่มฝักใฝ่สันติภาพ และอีกกลุ่มที่เน้นย้ำการฆ่าฟัน ทั้งสองไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
เมื่อท่านแม่เฒ่ากลับมาถึงถิ่นของตัวเองได้แล้ว เธอก็เริ่มสั่งการให้มีการลาดตระเวนและยกระดับความปลอดภัยเป็นระดับสูง ในตอนนี้ฝ่ายรักสันติเอง พวกเขาก็กำลังเริ่มที่จะฝักใฝ่หาสงครามบ้างแล้วเช่นกัน
