หมอดูยอดอัจฉริยะ – ตอนที่ 324 นักฆ่า (1)

ที่ประเทศไทย ในหุบเขาอากาศอบอุ่นตลอดทั้งปีไม่ห่างไกลจากพัทยานัก ร่างใหญ่ยักษ์ของชาญ ทองทวนทอดอยู่ตรงใจกลางหุบเขา ไขมันทั้งร่างไหลลงมากองที่พื้น ดูแล้วราวกับภูเขาเนื้อลูกหนึ่ง

แม้เวลานี้อากาศจะร้อนแล้ง แต่บนศพของชาญ ทองทวนไม่รู้ว่าฉาบทาอะไรเอาไว้ ถึงได้ไม่มีร่องรอยการเน่าสลาย แม้แต่นิดเดียว กลับยังมีกลิ่นหอมเจือจางอีกด้วย

ข้างกายศพของชาญทองทวน สมชายและสถิรพันธุ์กำลังยืนก้มหน้าอยู่ด้านหน้าพระสงฆ์ชรารูปหนึ่ง ไม่กล้าลืมแม้กระทั่งหนังตา

ร่างของพระชราผู้นี้ไม่สูงนัก เพียงแค่ประมาณหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร ผอมจนหนังหุ้มกระดูก ดวงตาคล้ายเริ่มจะฝ้าฟาง เวลามองใครราวกับไม่ได้จรดสายตาลงบนร่างคน

“สถิรพันธุ์ เรื่องเป็นอย่างที่เอ็งว่ามาอย่างนั้นหรือ?”

ดวงตาขุ่นมัวของพระสงฆ์ชรามองไปทางสถิรพันธุ์ ใบหน้าแฝงด้วยรอยยิ้ม แผ่รังสีเมตตาอย่างเป็นเอกลักษณ์ของศาสนาพุทธออกมาทั่วทั้งร่าง ซึ่งทำให้ในใจสถิรพันธุ์รู้สึกโล่งอก

ที่สำคัญ พระสงฆ์ชราที่อยู่ด้านหน้าผู้นี้ มีศักดิ์สูงส่งในประเทศไทย ชนิดที่ยามพระมหากษัตริย์ ได้พบยังต้องทำความเคารพนอบน้อม คนธรรมดาต่อหน้ายังไม่กล้าจะหายใจแรง

“ท่านราชครู คำพูดทุกคำของสถิรพันธุ์นั้นเป็นความจริง ท่านปรมาจารย์ชาญ ทองทวนให้ผมมาแจ้งให้ท่านทราบ ว่าคนที่สังหารเขาชื่อเยี่ยเทียน ล่วงรู้วิชาอาคมแตกฉาน”

พูดถึงตรงนี้ สถิรพันธุ์ก็คุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว ใช้หน้าผากแตะพื้น “ท่าน…ท่านปรมาจารย์ยังบอกว่า วรยุทธ์ของคนผู้นั้น ไม่…ไม่ด้อยไปกว่าท่านเลย!”

ได้ยินคำพูดของสถิรพันธุ์แล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของนายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยิ่งอ่อนโยนขึ้นไปอีก ทั้งสายตาของเขายังมองบนร่างของชาญ ทองทวน

ชาญ ทองทวนเป็นศิษย์เอกของนายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ ถึงแม้ว่าจะมีไขมันที่เกิดจากการฝึกวิชา แต่กลับโชคดีฝึกฝนวิชาโยคะของอินเดียได้ขั้นสูงสุดโดยบังเอิญ

อีกทั้งความรอบรู้ด้านการเล่นของ ของนายทองทวนเองก็อยู่ในระดับสูง ขาดเพียงเล็กน้อยก็จะถูกจัดอันดับ ให้เป็นหนึ่งในปรมาจารย์คาถาอาคม คือผู้สืบทอดที่นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์คิดมอบบาตรและจีวรให้อยู่ในใจ

แต่นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์จะไปคาดคิดได้อย่างไรว่า ลูกศิษย์ที่ตนเองตั้งความหวังไว้สูงส่งนี้ กลับต้องสละชีวิตด้วยน้ำมือของผู้อื่น ทั้งอวัยวะภายในร่างกายทั่วร่างยังแหลกเหลว เสียชีวิตอย่างน่าเวทนาเป็นที่สุด

นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์แม้จะอายุเลยวัยเก้าสิบ สามารถแยกแยะความเป็นความตายได้ชัดเจนนานแล้ว แต่เมื่อเผชิญหน้ากับลูกศิษย์ที่ติดตามตนมากว่าครึ่งศตวรรษผู้นี้ ใบหน้ายังคงเผยให้เห็นความเศร้าโศกอันไม่อาจซ่อนเร้น

ผ่านไปกว่าสิบนาทีเต็ม นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์เลื่อนสายตาออกจากลูกศิษย์ในที่สุด กล่าวขึ้นด้วยเสียงเรียบ “สถิรพันธุ์ สมชาย ทำไมชาญ ทองทวนตายแล้ว พวกเอ็งยังมีชีวิตอยู่ล่ะ?”

นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ บรรยากาศเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงในทันควัน ราวกับไม้ผุชิ้นหนึ่งพลันกลับกลายเป็นคมดาบที่ชักออกมาจากฝัก

ยิ่งไปกว่านั้นแววตาขุ่นมัวของนายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ เวลานี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นดุดันอย่างเหลือเชื่อ บนร่างชราของผู้เฒ่าอายุเฉียดร้อยผู้นี้ ปกคลุมไปด้วยรัศมีไร้เทียมทานอันน่าหวั่นเกรง

“ท่านราชครูไว้ชีวิตด้วย!”

สมชายที่เดิมทียืนอยู่ตรงนั้นคุกเข่าลงกับพื้นดัง “ตุบ” ละล่ำละลักกล่าว “เป็นท่านปรมาจารย์ชาญ ทองทวนสั่งให้ผมช่วยพาเขาไปฮ่องกง ท่านราชครู ผมไม่กล้าฝืนคำสั่งของปรมาจารย์!”

สมชายยังคงวิงวอนต่อ พลันเห็นสถิรพันธุ์หันหน้ามาหา ยิ้มอย่างแปลกประหลาดให้เขา และขณะที่รอยยิ้มของสถิรพันธุ์ยังไม่เลือนหายไปนั้น ดวงตาข้างหนึ่งของเขาก็พลันระเบิดออกดัง “ปุ”

ตะขาบตัวยาวหนึ่งเมตรตัวหนึ่ง คลานออกมาจากเบ้าตาของสถิรพันธุ์อย่างเชื่องช้า ใช้เขี้ยวสองข้าง ด้านหน้ากรามกลืนกลินลูกตาเหนียวหนืดลูกนั้น

“อ๊าก อ๊าก ตาฉัน!”

และเวลานั้นเอง สถิรพันธุ์สัมผัสถึงบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายตัวเอง จึงอ้าปากร้องครวญครางออกมา เสียงดังโหยหวนดังกึกก้องสะท้อนไม่หยุดในใจกลางหุบเขา

“ผม…ผมไม่อยากตาย ผมยังไม่อยากตาย!” สมชายไม่สามารถควบคุมความกลัวในใจตัวเองได้อีกต่อไป ลุกยืนขึ้นแล้ววิ่งหนีออกไปจากหุบเขา

แต่เพียงวิ่งไปได้แค่สิบกว่าเมตร ทั่วทั้งร่างก็ถลาไปข้างหน้าอย่างรุนแรง หลังจากชักกระตุกสองสามครั้ง ร่างก็กลับกลายเป็นแข็งทื่อ งูสีเขียวเข้มตลอดทั้งลำตัว ขนาดหนาเพียงนิ้วก้อย เลื้อยออกมาจากท่อนขาของสมชาย

หลังจากได้เห็นทั้งสองร้องครวญครางจนตาย ชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าที่ยืนอยู่หน้านายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ก็เอ่ยปาก “อาจารย์ หรือว่าให้ผมไปที่ฮ่องกง เพื่อล้างแค้นให้กับศิษย์พี่ชาญทองทวนดีครับ?!”

ชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ ประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ถ้าหากไม่ใช่ใบหน้าที่ถูกแดดเผาจนคล้ำ คงยากที่ผู้คนจะเข้าใจว่าเขาเกี่ยวข้องกับชาวไทย

“เทียนหลง เอ็งไม่ใช่คู่มือของคนนั้น!”

นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์โบกมือ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงว่างเปล่าเล็กน้อย “ในอดีตข้าเพียงตกที่นั่งลำบากในค่ายกล เสียเวลาเสียแรงกายทุกข์ยากถึงสิบปี สร้างธงหนังมนุษย์ และวิญญาณเร่ร่อนจึงจะทำลายค่ายกลได้ คาดไม่ถึงว่าที่ประเทศนั้นจะยังมีจอมขมังเวทย์คนอื่นอีก

จากอวัยวะภายในที่แหลกเหลวของชาญทองทวน นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์สามารถมองออกได้ว่า ขณะที่ฝ่ายตรงข้ามโจมตีด้านหลังหัวใจของลูกศิษย์ พลังฝ่ามือที่ส่งเข้าไปยังภายในร่างของชาญ ทองทวนยังมีพลังหยินร้ายอยู่ด้วย

พลังทำลายของหยินร้ายนั้นรุนแรงกว่าพลังฝ่ามือ ทำให้พลังชีวิตของชาญ ทองทวนขาดสะบั้นภายในช่วงเวลาสั้นๆ ถ้าไม่อย่างนั้น จากขอบเขตการฝึกฝนวิชาโยคะของชาญ ทองทวน ต่อให้ถึงตายก็ยังสามารถยืนหยัด จนมาพบหน้าตน เป็นครั้งสุดท้าย

ได้ยินคำพูดของนายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว เทียนหลงก็ถามขึ้นอย่างขัดใจเล็กน้อย “ท่านอาจารย์ แล้วจะให้มองศิษย์พี่ชาญ ทองทวนตายไปต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นหรือครับ?”

เทียนหลงเป็นลูกศิษย์คนเล็กสุดของนายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ แต่ว่าเขาเพิ่งติดตามท่านอาจารย์มาไม่นาน และก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างอยู่ภายในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ในดินแดนสามเหลี่ยมทองคำและพื้นที่คับขันหลายแห่ง ล้วนสามารถพบเห็นเงาร่างเทียนหลง และกลุ่มทหารรับจ้างของเขา แต่ผู้คนน้อยนักจะรู้ว่าเขาเป็นคนไทย อีกทั้งยังมีฐานะเป็นหมอผี

“ไม่อย่างแน่นอน สามปี อย่างมากสามปี ฉันจะไปสั่งสอนวิชาอาคมให้กับพวกมัน!”ขณะที่นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์พูด ดวงตาก็จ้องมองยังสิ่งก่อสร้างเล็กๆ ภายในหุบเขา

ภายในสิ่งก่อสร้างเล็กนั้นใช้เลี้ยงกุมารที่นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์เพิ่งเสาะหามาเอาไว้ ขอเพียงหาสมุนไพรเหล่านั้นที่ใช้สร้างวิญญาณเร่ร่อนมา ก็จะสามารถกลั่นเอาวิญญาณเร่ร่อนอันสมบูรณ์แบบไร้ที่ติขึ้นมาได้

และในเวลานั้น ก็จะเป็นเวลาที่เขาได้กลับไปยังประเทศจีนอีกครั้ง แม้ว่าศัตรูเมื่อในอดีตอาจจะไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว แต่ฆาตกรที่สังหารลูกศิษย์ของตนกับลูกศิษย์ของศัตรูเมื่อในอดีต นายทักษิณ สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์จะไม่มีทางปล่อยให้รอดพ้น

……

สนามบินนานาชาติฮ่องกงเป็นสนามบินที่คราคร่ำไปด้วยผู้โดยสารมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก ในทุกๆ วันจะมีกลุ่มคนจำนวนมากเดินทางจากที่ต่างๆ จากทั่วโลกมายังฮ่องกงเพื่อทำการค้าและท่องเที่ยวจับจ่ายใช้สอย

แตกต่างจากสนามบินภายในจีนแผ่นดินใหญ่ที่ล้วนเป็นชาวตะวันออก ส่วนใหญ่แล้วในสนามบินฮ่องกง มีใบหน้าทางตะวันตก หลังจากที่สายการบินจากอเมริการ่อนลงจอด ชาวตะวันตกหน้าตาธรรมดาผู้หนึ่ง ก็เดินลงมาจากเครื่องบิน

“ช่างเป็นเมืองที่สวยงามจริงๆ!”

มองยังสนามบินที่สร้างลงบนเกาะแล้ว ใบหน้าของจอร์จี้ คาร์เตอร์ ก็เผยรอยยิ้มออกมา หลังเดินตามผู้คนลงมาจากเครื่องบินแล้ว จอร์จี้ คาร์เตอร์ก็ไม่ได้เดินออกจากสนามบิน แต่มายังที่ทำการขนส่งแทน

เมื่อสองวันก่อน จอร์จี้ คาร์เตอร์เคยตรวจสอบต้นฉบับใบเสร็จเครื่องจักรล็อตหนึ่งที่มาถึงยังฮ่องกง เวลานี้จอร์จี้ คาร์เตอร์จึงถือใบรับสินค้ามานำเอากล่องไม้ขนาดสูงสามเมตรยาวสองเมตรออกมาได้อย่างง่ายดาย

ใช้รถยกขนย้ายกล่องที่ไปยังบนรถขนสินค้าที่จัดแจงเตรียมไว้แล้ว จอร์จี้ คาร์เตอร์ ก็มายังเขตบ้านพักตากอากาศ แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในฮ่องกง ที่นี่มีบ้านเดี่ยวหลังเล็กให้เช่าชั่วคราวอยู่มากมาย ไว้ให้สำหรับกลุ่มนักท่องเที่ยว ผู้มีอันจะกิน มาเช่าอาศัย

ฮ่องกงเป็นเมืองที่เปิดกว้างอย่างมากแห่งหนึ่ง การยอมรับของที่นี่มีสถานะเทียบเท่ายุคปัจจุบันมานานแล้ว สถานะผู้คิดค้นพัฒนาเครื่องจักรของจอร์จี้ คาร์เตอร์จึงถูกยอมรับอย่างง่ายดาย

เขตบ้านพักตากอากาศแห่งนี้สามารถเติมเต็มความต้องการทุกอย่างให้แก่แขก เช่นเดียวกับเขตบ้านพักตากอากาศ ที่เยี่ยเทียนอยู่

หลังจากที่จอร์จี้ คาร์เตอร์แสดงเอกสารจองบ้านเดี่ยวแล้ว กล่องไม้หนักอึ้งนั้นก็ถูกคนงานขนย้ายเข้าไป ในห้องเก็บของของบ้านเดี่ยว

พอจ่ายทิปด้วยธนบัตรหนึ่งร้อยดอลลาร์สหรัฐแล้ว จอร์จี้คาร์เตอร์ก็ได้รับการยืนยันว่าเขาจะไม่ถูกรบกวนจากใครๆ อีก ความจริงแล้วก็เป็นเช่นนั้น เมื่อปิดประตูบ้านลง สถานที่แห่งนี้ก็เป็นเหมือนโลกใบเล็กอันโดดเดี่ยว

พอทิ้งกระเป๋าสะพายไว้ภายในห้องแล้ว จอร์จี้ คาร์เตอร์ก็มาถึงยังห้องเก็บของ ใช้ชะแลงแงะกล่องเปิดออกมา      แล้วชิ้นส่วนเครื่องจักรความยาวแตกต่างกันก็ปรากฎออกมาต่อหน้าเขา

จอร์จี้ี้ คาร์เตอร์คุกเข่าลง  หยิบเอาท่อเหล็กและชิ้นส่วนแปลกตาต่างๆ ออกมา ห้านาทีหลังจากนั้น ปืนไรเฟิลซุ่มยิงความยาวประมาณสองเมตรก็ปรากฎออกมาในมือเขาราวกับปาฏิหารย์

“เพื่อนยาก พาแกมาถึงที่นี่ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยใช่ไหม?”

ขณะมองยังปืนไรเฟิลซุ่มยิง ใบหน้าของจอร์จี้ คาร์เตอร์ก็เผยรอยยิ้ม ผิวปากอย่างสบายอกสบายใจ เพื่อทำภารกิจลอบสังหารค่าจ้างวานถึงสิบล้านดอลลาร์สหรัฐนั้น เขาได้ใช้จ่ายไปถึงหนึ่งแสนดอลลาร์ สำหรับการเตรียมการล่วงหน้า

จอร์จี้ี้ คาร์เตอร์รู้สึกว่าค่าใช้จ่ายส่วนนี้ล้วนจำเป็น อย่างแรกปืนคืออีกหนึ่งชีวิตของนักฆ่า เขาเชื่อถือเพียงสหายเก่า ที่เคียงคู่เขามาห้าหกปีนี่เท่านั้น

นอกจากนี้ จอร์จี้ี้ คาร์เตอร์ยังรู้สึกว่าการเตรียมการอย่างระแวดระวัง เป็นเคล็ดลับอันดับหนึ่งสู่ความสำเร็จ ของพวกเขา พวกเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการเหล่านั้น จนตายแล้วก็ยังไม่เข้าใจสาเหตุแห่งความล้มเหลวของตนเอง

อย่างที่สองจอร์จี้ คาร์เตอร์ไม่กลัวว่าการลงทุนนี้จะไม่ได้ผลลัพธ์กลับมา สำหรับมือสังหารติดอันดับสามของโลกคนนี้ นับตั้งแต่เขารับภารกิจ เยี่ยเทียนก็ถูกเหมารวมว่ากลายเป็นศพหนึ่งไปแล้ว

……