ตอนที่ 123 : ทดลอง
โรแลนด์นั้นนึกถึงสิ่งที่เขาทําก่อนหน้านี้
เขาดื่มเบียร์ไปนิดหน่อยและทดลองใช้เวทมนตร์ในชีวิตจริง!
เฮ้ยหรือว่านี่มันคือสาเหตุงั้นเหรอ?
ถ้าโรแลนด์บอกคนอื่นว่าก่อนหน้านี้เขานั้นทดลองใช้เวทย์เลยสลบและเลือดกําเดาไหล เขานั้นอาจจะถูกจับให้ไปเป็นกลุ่มผู้ป่วยโรคเด็ก ม.2 เลยก็ได้
แต่ตอนนี้นั้นโรแลนด์รู้สึกมีสัญชาติญาณแปลกๆ
สาเหตุที่เขาหมดสตินั้นต้องมาจากการที่เขาพยายามร่ายเวทย์อย่างแน่นอน เขามั่นใจว่าสิ่งนี้เป็นสาเหตุ
เขารู้สึกคิดอะไรไม่ออก ชัคที่มองดูเขาจากด้านข้างนั้นเองก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออกเช่นกัน
สมมุติฐานนี้ทําให้มุมมองของเขาที่มีต่อโลกผิดเพี้ยนไป หลังจากอยู่ในภาวะที่มึนงง เขาก็พบเข้ากับโทรศัพท์ของเขาบนโต๊ะหัวเตียงและส่งสัญญาณให้เพื่อนทุกคนเงียบลงและเริ่มกดหมายเลข
ในอีกไม่กี่วันให้หลัง เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมา
“พ่อผมไม่กลับไปกินข้าวเที่ยงนะ ชักชวนผมให้ไปดื่มต่อที่ห้องเขา”
“อย่าดื่มมากเกินไปละแล้วรีบกลับมาด้วย”
“ได้ครับ” โรแลนด์ตอบกลับไปด้วยน้ําเสียงที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
ไม่นานนักสายก็ตัดลง เขานั้นก็กลับมาท่าทีที่ไร้เรี่ยวแรงทันที
“อย่าบอกครอบครัวฉันละ” โรแลนด์นั้นมองไปยังเพื่อนสมัยเด็กของเขาก่อนยิ้มอย่างอ่อนแรง “และลี่หลินเดี๋ยวฉันโอนเงินให้ ฝากซื้อเสื้อผ้าให้หน่อย พวกเสื้อผ้าพวกนี้เปื้อนเลือดหมดแล้ว ฉันกลัวว่าครอบครัวฉันจะเห็นมันถ้าฉันกลับบ้าน”
“ไม่ต้องโอนเงินมาหรอกน่า” ลี่หลินพึมพําออกมาจากนั้นก็ออกไปทันที
เบทต้าก็ถามออกมาว่า “พี่โรแลนด์พี่หิวไหม? ผมจะออกไปซื้อมาให้”
“ไม่ละ เดี๋ยวฉันสั่งโจ๊กหมูเอาก็ได้”
โรแลนด์นั้นทั้งรู้สึกหิวและท้องว่า ในช่วงมหาลัยเมื่อตอนที่เขานั้นยังคงอยู่กับแฟนเก่าและมักกินกันตอนกลางคืน เทียบจากการมีอะไรกันกว่าห้าครั้งในคืนเดียวกันแล้วเขานั้นยังไม่เหนื่อยเท่าตอนนี้เลยด้วยซ้ํา
บราซิล, ราฟเฟิล, และฮัสเซอเร็ต เมื่อเห็นว่าโรแลนด์ไม่มีอะไรผิดปกติจริงๆ ดังนั้นพวกเขาขอตัวกลับก่อน
ชัคและเบทต้านั้นยืนอยู่ด้านหลัง และตั้งใจที่จะอยู่ดูแลโรแลนด์เพราะพวกเขานั้นเป็นพวกที่ว่างมากที่สุดในบรรดาคนทั้งหมด
หลังจากนั้นไม่นานโจ๊กก็มาถึง เมื่อกินเสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอนพร้อมคุยกับชคและเบทต้าสักพักก่อนจะค่อยๆหลับไป
ชัคให้เบทต้านั้นกลับบ้านไปก่อน ส่วนเขานั้นจะอยู่ดูแลโรแลนด์ต่อ
เมื่อถึงตอนเย็นโรแลนด์ก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
หมอเข้ามาเพื่อตรวจสอบร่างกายของเขา เมื่อผมว่าเขานั้นไม่มีอะไรผิดปกติและอนุญาติให้เขากลับบ้านได้
จากนั้นชัคก็ส่งกระเป๋าให้โรแลนด์ “นี่เป็นเสื้อผ้าที่ลี่หลินซื้อมาให้ เขานั้นมีธุระบางอย่างเลยขอตัวกลับก่อน มันน่าจะพอดีตัวนายนะ”
เสื้อผ้าสไตล์เรียบๆซึ่งเข้ากับรสนิยมของโรแลนด์
หลังจากเขาเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว โรแลนด์และชัคก็ออกจากโรงพยาบาลไป
ในทางกลับบ้านชัคนั้นก็พูดออกมาว่า “หากนายยังรู้สึกไม่สบาย นายก็พูดออกมาได้เลยนะ อย่าปล่อยให้พวกเรากังวลมากนัก”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ใช่พวกที่ซ่อนอาการป่วยของตัวเองหรอกน่า”
พวกเขาทั้งสองนั้นแยกกันตรงถนนโรแลนด์นั้นตรงกลับไปยังบ้าน และหลีกเลี่ยงพ่อแม่ของเขาแล้วรีบขึ้นไปบนห้องทันที หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว เขาก็ลงมายังห้องนั่งเล่นทันที
หลังจากคุยกับครอบครัวตอนเวลาอาหารเย็น พ่อของโรแลนด์ก็ถามออกมาว่า “ลูกวันนี้พ่อได้ดูข่าวแล้วมันบอกว่าความรู้และความสามารถภายในโลกเสมือนจริงนั้นสามารถนําออกมาใช้ในโลกจริงได้ นั่นเป็นเกมที่ลูกเล่นอยู่ใช่ไหม?”
โรแลนด์พยักหน้า เขาคิดว่าพ่ออาจจะเห็นข่าวที่โด่งดังในวันนี้
“ถ้าเป็นอย่างนั้นต่อให้ลูกไม่ได้เงินแต่ลูกก็ควรเล่นมันต่อให้นานอีกสักหน่อย” พ่อของโรแลนด์กล่าวออกมาช้าๆ
โรแลนด์กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ผมยังมีเงินอยู่ เงินในธนาคารของผมตอนนี้เกินห้าแสนหยวนไปแล้ว”
พ่อแม่ของโรแลนด์หันมามองหน้ากัน พึ่งผ่านไปไม่นานเองนะ? ดูเหมือนลูกชายของพวกเขาจะหาวิธีหาเงินให้ได้หนึ่งล้านภายในสองปีได้แล้ว
มันยากที่พวกเขานั้นจะแสดงอารมณ์ออกมา ถึงแม้ว่าพวกเขานั้นจะค่อนข้างมีความสุขที่ลูกชายของพวกเขาหาเงินได้ ทว่าคนรุ่นเก่านั้นมักจะคิดเสมอว่าการเล่นเกมมากเกินไปนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก
ในใจของพวกเขา พวกเขานั้นหวังว่าลูกชายของพวกเขานั้นจะทําไม่สําเร็จและจะได้ไปสอบราชการและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและมั่นคง
บางอย่างเช่นการเล่นเกมเพื่อหาเงินนั้น ในมุมมองของพวกเขา สิ่งนี้นั้นเป็นเรื่องเพ้อฝัน
ไม่ว่าจะสามารถหาเงินได้มากเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่มั่นคงอยู่ดี
พวกเขานั้นไม่สามารถหาเหตุผลเพื่อหยุดไม่ให้ลูกชายพัฒนาไปทางด้านนี้
นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมเขานั้นถึงไม่มีความสุขถึงแม้ว่าจะได้ยินว่าโรแลนด์นั้นหาเงินได้มาเป็นจํานวนมาก
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ โรแลนด์ก็กลับไปที่ห้องของเขาพร้อมนอนลงบนเตียง
เขานั้นไม่มีอารมณ์ที่จะสํารวจฟอรั่มในตอนนี้ เขากําลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
เขานั้นหมดสติไปเนื่องจากการร่ายเวทย์
นั่นเป็นเพียงแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น นั่นมันหมายความว่าเขาสามารถใช้เวทมนตร์ได้ในชีวิตจริงงั้นเหรอ
ทําไมเขาถึงหมดสติกัน?
พลังเวทย์ตีกลับงั้นเหรอ?
หรือเพราะว่ามันไม่มีองค์ประกอบเวทย์ในโลกใบนี้ ดังนั้นจึงไม่สามารถร่ายเวทย์ได้?
หรือเป็นเพราะทั้งสองสาเหตุกัน?
แบบจําลองเวทย์ของบอลเพลิงนรกผุดเข้ามาในหัวของโรแลนด์ในตอนเช้านั้นเขาพยายามที่จะร่ายบอลเพลิงนรกเพื่อแกล้งเพื่อนเขา แต่ท้ายที่สุดเขาก็หมดสติไป
บอลเพลิงนรกนั้นเป็นเวทย์ระดับหนึ่ง ถ้าหากเขาหมดสติลงเพราะมัน แล้วมันจะเป็นยังไง หากเขาลองเวทย์ระดับศูนย์?
หัวใจของโรแลนด์นั้นเต้นรัวมาก ความตื่นเต้นที่จะได้ทดลองสิ่งที่เขาไม่เคยทดลองมาก่อนก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
เวทย์ระดับศูนย์ไม่น่าจะใช้พลังจิตมากนัก เขานั้นคงได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์ตีกลับเพียงเล็กน้อย
ลองดูดีไหม?
แล้วจะเป็นยังไงถ้าเขาเลือดกําเดาไหลอีกรอบ?
ลองดูดีไหม?
ฉันน่าจะทําให้พ่อกังวลหากมันเป็นแบบนั้นอีกครั้ง
ลองดูดีไหมเนี่ย?
เขานั้นคิดไปคิดมาระหว่างสองความคิดนี้
โรแลนด์นั่งลงท่าทางของเขานั้นดูหวาดกลัวและลังเล
ในท้ายที่สุดเขาก็ยกแขนขวาขึ้นมา
ในความคิดของเขานั้นเขาลองที่จะร่ายบอลแสงออกมา
เอาว่ะ!
เขาดีดนิ้วเบาๆ
ดูเหมือนมีละอองแสงจางๆอยู่ในอากาศ ทว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
โรแลนด์นั้นเอามือลง ท่าทางของเขานั้นดูเสียใจนิดๆ จากนั้นความเจ็บปวดจํานวนมากก็เกิดขึ้นที่หัวของเขา
ความเจ็บปวดนั้นมาอย่างกระทันหันและรุนแรงมาก ราวกับมีเข็มจิ้มเข้าไปที่ระหว่างคิ้วพร้อมพุ่งเข้าไปยังสมองของเขาและตรงเข้าไปยังกระดูกสันหลังจนสุด
ความเจ็บปวดนั้นราวกับว่ามีเข็มเคลื่อนตัวผ่านหลอดเลือดของเขา
มันราวกับถูกต่อยไปที่ระบบประสาท
โรแลนด์นั้นจับขอบเตียงแน่น เส้นเลือดบริเวณหน้าผากผุดขึ้นมาทีละเส้น ใบหน้าของเขาแดงไปด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเม็ดโตราวกับเมล็ดถั่วเหลืองกลิ้งลงมายังบนหน้าผากของเขา
แม้งโคตรรเจ็บ ความเจ็บปวดนี้กินเวลาต่อเนื่องสิบนาทีก่อนที่มันจะเริ่มจางหายไป
โรแลนด์เอนตัวนอนลงบนเตียงพร้อมหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
ถึงแม้ว่าเขาจะร่ายเวทย์ไม่สําเร็จ ทว่าเขาเข้าใจได้สิ่งหนึ่งว่า…เขานั้นสามารถร่ายเวทย์ในชีวิตจริงได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่เจ็บปวดขนาดนี้
ส่วนเหตุผลง่ายๆที่ว่าทําไมเขาถึงร่ายเวทย์ผิดพลาดนั่นก็เพราะ
เขานั้นไม่มีพลังเวทย์!
หรือจะบอกให้ถูกก็คือโลกนี้ไม่มีพลังเวทย์
พลังจิตนั้นเป็นเพียงแค่ตัวเร่งปฏิกิริยาเท่านั้น องค์ประกอบเวทมนตร์ต่างหากที่เป็นรากที่หล่อหลอมเวทมนตร์ขึ้นมา
เขานั้นพักอยู่ที่เตียงต่อสักพักหนึ่ง เมื่อเขาเริ่มดีขึ้นแล้ว เขานั้นก็เริ่มทําความสะอาดตัวเอง และเมื่อถึงเวลาสี่ทุ่มเขาก็เข้าเกมไปในทันที
หลังจากเขาเข้าเกมเขาก็รู้สึกได้ถึงองค์ประกอบเวทย์ที่ล่องลอยอยู่ในอากาศทันที
ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทําไมทุกครั้งที่เขากลับไปยังโลกจริง เขาถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไปในอากาศ
องค์ประกอบเวทย์นั้นมันหายไป
