หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) – ตอนที่ 93

ไม่ว่าจะยังไงก็ตามแต่การให้ผู้หญิงขับรถกระบะนั้นมันดูแปลกๆ

มีกลิ่นน้ำมันเบนซินอยู่ภายในรถ แต่ค่อยๆกลิ่นก็หายไปเหลือเพียงกลิ่นดอกหอมหมื่นลี้จาง ๆ รอบ ๆ โรแลนด์
นี่ทำให้การนั่งรถของโรแลนด์ค่อนข้างสบายเป็นพิเศษ

รถกระบะนั้นขับค่อนข้างช้า โรแลนด์มองไปทางซีฉาและพบว่าเธอดูกังวลเลยทีเดียว

 

เป็นเพราะว่าปกติเธอไม่ค่อยขับรถงั้นเหรอ?

 

นั่นก็เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้อยู่

 

ผู้หญิงขับรถนั้นไม่ได้มีอยู่บนท้องถนนมากนัก ไม่แปลกใจที่เธอจะดูกังวล เอ๊ะ…หมายความว่าฉันอยู่ในอันตรายสินะ

 

ในตอนนั้นเองกลายเป็นโรแลนด์เองที่เครียดแทน เขามองไปที่ซีฉาและพบว่าใบหน้าของเธอขาวๆของเธอนั้นมีสีแดงระเรื่อๆอยู่

 

นั่นเป็นเพราะเธอกังวลงั้นเหรอ?

 

โรแลนด์มองมาที่ตัวเองด้วยสัญชาตญาณจากนั้นก็รีบคาดเข็มขัดอย่างรวดเร็ว เขาจับไปที่ด้ามจับบนรถที่อยู่ด้านขวามือของเขาอย่างแน่นหนา

โชคดีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกับที่เขากลัว ซีฉาขับรถค่อนข้างช้าทว่าก็มั่นคง

 

ทั้งสองไม่มีใครพูดอะไรออกมา ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็หยุดลงที่หน้าร้านค้า

 

โรแลนด์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกทันทีที่เขาลงมาจากรถและเท้าของเขานั้นติดพื้น

 

มันเป็นร้านขายอุปกรณ์กีฬาที่ตั้งชื่อแบบย้อนยุคไว้ว่า ดาวสีแดงอุปกรณ์กีฬา

 

มีชายชรานั่งสูบบารากู่อยู่บนเก้าอี้โยกบริเวณหน้าร้าน เขาน่าจะอายุเก้าสิบกว่าปีได้

 

เมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นชายชราผมหงอกก็เงยหน้าขึ้นมาและเหล่ตามองมาทางซีฉาและโรแลนด์ที่พึ่งลงจากรถกระบะ

 

“ลุงหยู หนูมาเพื่อขอซื้อเชือกและแผ่นไม้ไผ่หนาๆหน่อยค่ะ” ซีฉาเดินเข้าไปหาชายชราพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่างออกไปจากปกติ น้ำเสียงเธอในตอนนี้นั้นดูอ่อนโยนมาก

 

ชายชราวางท่อบารากุสีเหลืองในมือลง เขามองไปทางซีฉาครู่หนึ่งก่อนยิ้มขึ้นมา “เป็นครั้งแรกที่ลุงเห็นหลานใส่กระโปรงแบบนี้ น่ารักดีนะ”

 

จากนั้นสายตาของเขาก็หันมามองทางโรแลนด์ “นี่แฟนหลานงั้นเหรอ?”

ใบหูของซีฉาเปลี่ยนไปเป็นสีแดงระเรื่อ ทว่าเธอก็พูดด้วยท่าทีที่นิ่งสงบว่า “ไม่ใช่ค่ะ เขาเป็นคนที่มาสมัครเรียนใหม่ เขามาที่นี่เพื่อช่วยหนูขนของเฉยๆ”

 

ชายชราที่ถูกเรียกว่าลุงหยูนั้นลุกขึ้นยืน ใบหน้าที่เหี่ยวย่นของเขานั้นดูมีความสุขมากทุกครั้งที่เขายิ้มออกมา “นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่หลานมีผู้ชายมาช่วยแบบนี้ แบบนี้แหละดีแล้ว ผู้หญิงน่ะควรดูแลตัวเองให้ดีมากๆ ดังนั้นอย่าฝืนและทำทุกอย่างด้วยตัวเอง”

 

“ไม่หรอกค่ะ พี่ชายของหนูก็มาช่วยอยู่บ่อยๆ” ซีฉามองไปที่โรแลนด์ และเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากนัก เธอก็โล่งใจไปเล็กน้อย จากนั้นเธอก็หันไปบอกชายชราว่า “ถ้าอย่างนั้นลุงหยูคะ เดี๋ยวหนูขอของที่สั่งเลยนะคะพอดีเดี๋ยวหนูมีธุระที่ต้องไปทำต่ออีก”

 

“ได้เลยตามลุงมาเลย” ชายชราพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะเข้าใจ จากนั้นเขาก็นำมือไปไขว้ไว้ด้านหลัง

 

เมื่อทั้งสามคนกำลังจะเข้าไปในร้านเสียง ก็มีเสียงดังชัดและเสียงราวกับมีอะไรพังก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังไม่ไกลจากพวกเขา จากนั้นก็มีรถสีขาวคันเล็กๆจอดอยู่ตรงหน้าร้านค้าจากนั้นก็มีหญิงสาวที่ดูมั่นใจเดินออกมาจากภายในรถ

 

เมื่อโรแลนด์เห็นเธอคนนี้ เขาก็ตกใจไปครู่หนึ่ง

 

เขาจำผู้หญิงคนนี้ได้ ประธานจินประธานสโมสรมวย

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย และรู้สึกกระอักกระอ่วนออกมาในเวลาเดียวกัน

หลังจากที่จินเหวินเหวินเดินออกมาจากรถแล้ว เธอเองก็เห็นโรแลนด์เช่นกัน สายตามองมาทางเขาด้วยท่าทีที่ตกใจเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมา

 

ไม่ว่าจะหาตัวยังไงก็ไม่พบ ทว่ากลับมาเจอกันอย่างง่ายๆ

เมื่อไม่นานมานี้ จินเหวินเหวินได้พยายามค้นหาโรแลนด์อยู่หลายครั้ง ทว่าเธอก็ไม่พบเบาะแสอะไรเลย เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเจอกับเขาในที่แบบนี้

 

ซีฉาเองก็มองไปที่จินเหวินเหวินเช่นกัน และท่าทางของเธอก็ดูไม่ค่อยพอใจในทันที

 

โรแลนด์แอบเห็นสิ่งนี้จากหางตาของเขา เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

 

แม้ว่าจินเหวินเหวินนั้นจะงดงาม ทว่าท่าทางของเธอก็ดูสง่าราวกับผู้ชายเมื่อเธอเดิน เธอเดินเข้ามาหาพวกเขาทั้งคู่พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคนรู้จักถึงสองคนในที่แบบนี้”

 

คนรู้จักทั้งสองคน? ซีฉามองไปทางโรแลนด์ด้วยท่าทางมึนงง

 

โรแลนด์พยักหน้า “มันก็ผ่านมาสักพักแล้วหลังจากครั้งสุดท้ายทีเราได้เจอกันนะ ประธานจิน”

 

เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้รู้สึกมีความประทับใจหรือชื่นชอบเธอ แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้มีอคติเกี่ยวกับตัวเธอเช่นกัน

“ทำไมช่วงนี้คุณไม่ไปฝึกบ้างเลยล่ะ?” จินเหวินเหวินมองโรแลนด์ด้วยท่าทีสงสัย แต่ในดวงตาของเธอนั้นมีประกายราวกับว่าต้องการสอบสวนเขาถึงเรื่องนี้

 

หญิงสาวนั้นน่าจะเป็นคนที่มีนิสัยดุดันพอตัว น้ำเสียงของเธอนั้นราวกับว่าเป็นการออกคำสั่ง เธอดูเหมือนทั้งตั้งใจทำและไม่ตั้งใจทำมัน

 

เมื่อได้ยินดังนี้ โรแลนด์ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตอบกลับอย่างช้าๆว่า “เพราะพวกคุณไม่มีอะไรจะสอนฉันแล้วนี่ ใช่ไหมล่ะ?”

 

น้ำเสียงของเขานั้นดูสุภาพ ทว่าคำพูดแบบสุภาพของเขานั้นก็ตอบคำถามได้ตรงประเด็นเลยทีเดียว จินเหวินเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่ค่อยชินที่ผู้ชายในวัยใกล้กันพูดกับเธอแบบนี้

 

ในอีกด้านหนึ่ง ซีฉาก็พบโอกาสที่จะพูดแทรกขึ้นมา “พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ?”

 

โรแลนด์พยักหน้า “อ่าหะ ก่อนหน้านี้ฉันเคยเรียนต่อยมวยที่สโมสรมวยของประธานจินอยู่สักพักหนึ่ง”

 

“โอ้” จู่ๆซีฉาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ “หมายความว่านายเรียนเทคนิคการต่อยมวยมาจากพวกเขาสินะ นายเรียนได้ค่อนข้างเยี่ยมเลยทีเดียว กระทั่งพี่ชายฉันยังบอกเลยว่าเขาคงสู้นายไม่ได้หากเป็นการต่อสู้มือเปล่า ดูเหมือนว่าประธานจินจะสอนเป็นอย่างดีเลยทีเดียว”

 

ในตอนนั้นเองซีฉาก็ทำสิ่งที่เธอไม่ค่อยได้ทำนักก็คือการยิ้มออกมา ทว่ามันกลับดูปลอมมาก

ในฐานะหนึ่งในสโมสร “ด้านการออกกำลัง” ของเมืองนี้ ซีฉานั้นรู้จักจินเหวินเหวิน และจินเหวินเหวินเองก็รู้เช่นกันว่าเทคนิคเหมียวเต๋าของตระกูลฉีนั้นเยี่ยมยอดขนาดไหน

 

ในตอนนี้โรแลนด์รู้สึกได้ว่าบรรยากาศมันแปลกไปเล็กน้อย

 

จินเหวินเหวินพิจารณาท่าทางและสีหน้าของซีฉาอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะกวาดสายตาไปมาระหว่างโรแลนด์และซีฉา สุดท้ายเธอก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “ใช่แล้วฉันสอบเขาเกือบจะทุกทักษะที่มีค่ามากที่สุดของฉัน ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็หนีไปหลังจากเรียนรู้พวกมันทั้งหมดแล้ว คุณไม่คิดว่าเขาขาดความรับผิดชอบงั้นเหรอ?”

 

ใบหน้าของซีฉาเริ่มบูดบึ้งขึ้นมา

 

โรแลนด์นั้นไม่ค่อยเข้าใจการต่อสู้กันระหว่างผู้หญิง แม้ว่าเขาจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ไร้อารมณ์ ทว่าเขาก็ไม่ใช่พวกที่มี EQ ต่ำ และเขาก็พอจะอ่านบรรยากาศออก เขารีบพูดออกไปในทันทีว่า “ประธานจินคุณพูดดูคลุมเครือนะ คุณพูดแบบนี้กับผู้ชายทุกคนเลยรึเปล่า?”

ซีฉาสะดุ้งเล็กน้อยสีหน้าของเธอไม่เย็นชาและเฉยเมยอีกต่อไป

ในทางกลับกันจินเหวินเหวินขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้งแถมหนักกว่าครั้งก่อนอีกด้วย

คำพูดแค่คำสองคำของเขาทำลายบรรยากาศแปลกๆจนหมด จากนั้นเขาก็ตั้งจุดยืนของตัวเองว่าอยู่ข้างเดียวกับซีฉา

 

“ฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น คุณจริงจังเกินไปแล้ว” สีฉานั้นแกล้งทำเป็นทำอะไรไม่ถูก

 

“พวกเราไม่ได้สนิทกันถึงขนาดที่จะเล่นมุขใส่กัน” โรแลนด์ตอบอย่างเฉยเมย

 

ผู้หญิงคนนี้นั้นหมายตาแคปซูลเสมือนจริงในบ้านของเขาอยู่ และท่าทางของเธอก็ไม่ได้สุภาพเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นสุภาพกับเธอ

 

จากนั้นเขาหันมามองทางซีฉา “ไปเอาของกันเถอะ ฉันจำเป็นต้องไปทำอย่างอื่นอีก”

 

“ได้เลย!” มุมปากของซีฉายกขึ้นเล็กน้อย

 

ในขณะเดียวกันลุงหยูที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ยิ้มกว้างจนถึงหู รอยยิ้มของเขายิ่งทำให้ใบหน้าที่เหี่ยวย่นของเขาดูเหี่ยวย่นขึ้นไปอีก

ก่อนที่ลุงหยูจะเดินเข้าไปในร้านเขาหันมามองดูโรแลนด์ด้วยท่าทางที่ ‘ผู้ชายทุกคนเข้าใจ’ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคำชม

 

โรแลนด์รู้สึกงุนงงเกี่ยวกับสิ่งนี้ เขารู้สึกเหมือนว่าลุงหยูนั้นต้องการจะบอกใบ้อะไรเขาสักอย่าง แต่เขานั้นไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร

 

 

จากทางด้านนอกนั้น จินเหวินเหวินมองดูพวกเขาทำงานของพวกเขา

โรแลนด์และซีฉานั้นต่างไม่ได้สนใจเธอ พวกเขาเริ่มขนถุงหลายถุงที่ใส่แผ่นไม้ไผ่อย่างหนาเอาไว้ จากนั้นก็นำมันไว้ที่ท้ายกระบะ ก่อนจะขับรถออกไป

 

จินเหวินเหวินหยิบบุหรี่ขนาดเล็กออกมาและใช้ไฟแช็กจุดบุหรี่พร้อมพูดกับชายชราว่า “ลุงหยู ฉันมาที่นี่เพื่อขอซื้อทิงเจอร์สำหรับแก้ฟกช้ำและเพิ่มการไหลเวียนเลือดหน่อย

 

จินเหวินเหวินหยิบบุหรี่ขนาดเล็กออกมาใช้พัฟและพูดกับชายชราว่า “ลุงผู้อาวุโสหยูฉันมาที่นี่เพื่อซื้อทิงเจอร์สำหรับฟกช้ำและเพื่อให้เลือดไหลเวียนดีขึ้น”

Mage are too Op หฤโหดโคตรนักเวทย์

Mage are too Op หฤโหดโคตรนักเวทย์

Mage are too Op หฤโหดโคตรนักเวทย์
Score 6.9
Status: Ongoing
อ่านนิยายเรื่อง Mage are too Op หฤโหดโคตรนักเวทย์ในฐานะผู้เล่นกลุ่มแรกที่เข้าสู่โลกแห่งฟาลาน เกมเสมือนจริงเกมแรกของโลก โรแลนด์ได้เริ่มตัวตนใหม่ของเขาในฐานะนักเวทย์ ทว่าการเป็นนักเวทย์นั้นแสนยากลำบากไม่เหมือนที่เขาเคยจิตนการไว้ ครั้งแรกที่เขาลองร่ายเวทย์หัวของเขาก็ระเบิดออกมา ผู้เล่นนักเวทย์คนอื่นๆต่างถอดใจและพากันลบตัวละครทว่าโรแลนด์ก็ยังคงดื้อดึงต่อไป โรแลนด์เริ่มพัฒนาความสามารถของตัวเองจนเชี่ยวชาญและพบเข้ากับพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดาของตัวเอง ซึ่งทำให้เขาสามารถเปลี่ยนความคิดของผู้เล่นที่มีต่อนักเวทย์และค้นหาความลับของเกมนี้ได้….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset