วิธีการ “ส่ง” อีกแบบหนึ่ง
“ให้ฉันไปส่ง?” เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินเลขาแล้วรีบยื่นมือไปจับอีกฝ่ายไว้ ส่วนอีกมือชี้หน้าตัวเองพลางถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ปกติแล้วเลขารับหน้าที่ส่งเอกสารจำเป็นของแผนกประชาสัมพันธ์ไปที่ห้องทำงานประธานบริษัทเสมอมา
ทำไมอยู่ๆ ถึงกลายเป็นเธอได้
เลขาถูกรั้งไว้ ทำให้ไปไหนไม่ได้ ครั้นหันหน้ากลับมามองรอบๆ ก็พบว่าหลายคนกำลังมองพวกเธออยู่ เลขาจึงขยับเข้ามาใกล้เหนียนเสี่ยวมู่ ตักเตือนเธอเสียงเบา
“เรื่องราวจริงๆ เป็นยังไงฉันก็ไม่แน่ใจ ตอนรับโทรศัพท์จากฝ่ายเลขา ทางนั้นบอกว่าเธอต้องไปส่งเอกสารทั้งหมดของแผนกพวกเราไปที่ห้องประธานบริษัทเอง”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
เธอเพิ่งรอดจากความตายมาได้ ตอนนี้ต้องเข้าถ้ำเสืออีกแล้วเหรอ
เหนียนเสี่ยวมู่ดึงสองมือของเลขาไม่ยอมปล่อย อยากจะพึ่งพาอีกฝ่ายใจจะขาด
“คุณเลขา ฉันไม่เคยทำงานนี้มาก่อนเลย กลัวว่าจะทำได้ไม่ดี คุณไปส่งดีกว่าไหมคะ”
“ไม่มีใครขัดคำสั่งของท่านประธานได้ อย่าว่าแต่ฉันเลย ผู้จัดการก็ช่วยคุณไม่ได้” เลขาพูดจบก็ยัดเอกสารใส่ในอกของเหนียนเสี่ยวมู่ ก่อนจะมองให้กำลังใจเธอครั้งหนึ่ง แล้วถึงจากไป
“…” เหนียนเสี่ยวมู่มองเอกสารในอก ราวกับกำลังมองมันหวานลวกมือ
ผ่านไปนานทีเดียว เธอถึงฝืนใจถือเอกสารเดินออกจากแผนกประชาสัมพันธ์ไป
สมองเธอแล่นด้วยความเร็ว กำลังคิดว่าอีกเดี๋ยวเจออวี๋เยว่หานแล้วต้องอธิบายเรื่องที่เธอหนีไปเมื่อครู่อย่างไรดี
มีงานต้องทำ
หรืออยู่ๆ ก็ปวดหัวดีกว่ากัน
พอคิดถึงใบหน้าเย็นชาเป็นน้ำแข็งของอวี๋เยว่หาน ความคิดในหัวเธอพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย
หรือควรอธิบายกับเขาตามตรง ว่าเธอมีตาหามีแววไม่ จริงๆ แล้วเขาไม่เหมือนเสาไฟฟ้าสักนิด
“ติ๊ง!” ลิฟต์มาถึงแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่ถือเอกสารออกมาจากลิฟต์ เธอกำลังครุ่นคิดว่าต้องทำอย่างไรถึงจะไม่ต้องเข้าไปในห้องทำงานประธานบริษัท หางตาพลันเหลือบไปเห็นโต๊ะเลขาตรงพื้นที่ทำงานประธานบริษัท
เธอตาเป็นประกายทันที!
จากนั้นก็ถือเอกสารเดินไปข้างหน้า ก่อนจะวางลงบนโต๊ะเลขา พร้อมฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เลขที่เข้าเวรช่วงนี้อยู่
“นี่เป็นเอกสารที่ต้องส่งมาที่ห้องทำงานท่านประธานค่ะ แผนกประชาสัมพันธ์ยังมีงานด่วนอยู่ รบกวนคุณช่วยเอาเข้าไปให้เขาได้ไหมคะ”
“…”
“ขอบคุณค่ะ!”
เลขายังไม่ทันได้ตอบโต้ เธอก็กลับเข้าไปในลิฟต์แล้ว
แถมยังโบกมือลาด้วย
เมื่อคิดว่าไม่ต้องเห็นหน้าแข็งๆ ของอวี๋เยว่หานแล้ว จิตใจของเหนียนเสี่ยวมู่ก็กลับมาเบิกบานอีกครั้ง และกลับไปที่แผนกประชาสัมพันธ์อย่างอารมณ์ดี
“เหนียนเสี่ยวมู่ ทำไมคุณกลับมาเร็วอย่างนี้ล่ะ ส่งเอกสารแล้วเหรอ” เลขาเห็นเธอ จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
เหนียนเสี่ยวมู่กะพริบตากลมโตแสนเจ้าเล่ห์หลังจากได้ยินอีกฝ่ายถาม ก่อนจะตีอกรับประกัน “เรียบร้อยแล้วค่ะ ฉันไปส่งถึงห้องทำงานท่านประธานด้วยตัวเองเลย!”
เพียงแต่ส่งให้เลขาที่อยู่หน้าห้อง ไม่ได้เข้าไปส่งด้วยตัวเอง
เหนียนเสี่ยวมู่กลืนคำพูดครึ่งหลังกลับลงไปในท้องเงียบๆ
แล้วรีบกลับไปที่นั่งของตัวเองหลังเห็นเลขาไม่พูดอะไรต่อ
ห้องทำงานผู้จัดการ
เหวินหย่าไต้อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อยสง่างาม ขับให้เรือนร่างของเธอยิ่งโดดเด่น
ความสามารถเกินตัวทำให้เธอมีเสน่ห์แบบที่คนข้างกายไม่มี เวลานี้เธอกำลังยกแก้วกาแฟ ยืนอยู่หน้าผนังกระจก มองเหนียนเสี่ยวมู่เดินออกไปนอกแผนก
แววตาของเธอปรากฏภาพทั้งฝ่ายประจบประแจงผู้หญิงคนนั้นเมื่อครู่นี้…
ซูเปอร์ไวเซอร์ที่ได้ตำแหน่งมาง่ายๆ คนหนึ่ง ไม่ว่าจะอยู่แผนกไหนก็ไม่มีทางได้รับการต้อนรับในทันที
เธอยังรอคอยให้เหนียนเสี่ยวมู่รับสายตาเย็นชาจากทุกคน และมาฟ้องเธอด้วยความน้อยใจ
ทว่าเพิ่งผ่านไปแค่ครึ่งวัน ทุกอย่างก็กลับตาลปัตรไปหมด!
