ตอนที่ 621 เป้าหมายของชีวิตใหม่!
เหนียนเสี่ยวมู่ตอบอย่างตรงไปตรงมา ก่อนจะยกกาแฟตรงหน้าขึ้นดื่มจนหมด
พอคิดว่าอวี๋เยว่หานอยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนอื่นด้วยหน้าหล่อๆ ในใจเธอก็หึงขึ้นมาแล้ว
เธอตัดสินใจแล้ว ต่อจากนี้เธอต้องพยายามหาเงิน เมื่อหาเงินได้มากๆ แล้ว ก็จะเลี้ยงอวี๋เยว่หานได้!
ต่อจากนี้เธอไม่อนุญาตให้เขาออกไปโชว์หน้าหล่อๆ ข้างนอก ยิ้มให้เธอได้คนเดียวเท่านั้น…
แค่คิดถึงภาพนั้น เซลล์ทั่วทั้งตัวเธอก็ร้อนรุ่มไปหมดแล้ว!
ชีวิตต้องมีเป้าหมายใหม่สิ!
หญิงสาวพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ พลางหันหน้าไปมองข้างนอกหน้าต่าง รอคอยอวี๋เยว่หาน
ท่าทางจริงใจของเธอ ทำให้ฟ่านอวี่ลืมคำพูดไปเลยทีเดียว
นิสัยตอนเด็กๆ ของเธอ ถึงแม้จะลืมเรื่องราวในอดีจไปแล้ว แต่ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงสักนิด
ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันมากอีก ไม่นานอวี๋เยว่หานก็มาถึง
“ฉันไปก่อนนะ” ทันทีที่เหนียนเสี่ยวมู่เห็นรถจอดอยู่ข้างนอกร้านกาแฟ ดวงตาของเธอก็เป็นประกายโดยพลัน ก่อนจะถือกระเป๋าเตรียมออกไป
ทว่าเธอนึกอะไรขึ้นได้ จึงชะงักฝีเท้าก่อน
หญิงสาวกันกลับไปมองฟ่านอวี่ “คุณจะมางานแต่งงานของพวกเราไหมคะ”
“ไปครับ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของฟ่านอวี่วูบไหว เขาตอบอย่างแน่นอน
เมื่อได้ยินดังนั้น เหนียนเสี่ยวมู่ก็ยิ้มหวาน
เธอโบกมือให่เขา แล้ววิ่งออกจากร้านกาแฟไป
ฟ่านอวี่ยืนอยู่ตรงกำแพงกระจก มองเงาร่างที่กำลังวิ่งหน้าตั้งของเธอ วิ่งรวดเดียวไปจนถึงริมถนน
อวี๋เยว่หานเพิ่งลงจากรถ กำลังยืนพิงประตูรถอยู่ ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ จู่ๆ เขาก็กลับหลังหัน แล้วกอดเธอไว้อย่างมั่นคง
บนใบหน้าที่เย็นชาเสมอ บัดนี้มีรอยยิ้มเอ็นดูผุดขึ้นมาแล้ว
เขาก้มหน้าลงจูบหน้าผากของเธอครั้งหนึ่ง
พวกเขารักกันดีมาก
ฟ่านอวี่ยันกำแพงกระจกด้วยสองมือ ถึงจะไม่พอใจแค่ไหน แต่เมื่อได้เห็นรอยยิ้มมีความสุขบนหน้าของเธอ ความไม่พอใจก็ค่อยๆ จางหายไป
พลางมองอวี๋เยว่หานโอบเธอขึ้นรถไป
อวี๋เยว่หานคล้ายกับรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาพลันหันหน้าไปมองทางร้านกาแฟ
และเห็นตำแหน่งที่ฟ่านอวี่ยืนอยู่ในทันที
ทั้งคู่สบสายตากัน แต่ด้วยความที่ยืนห่างกันมาก จึงไม่มีใครพูดอะไร
พวกเขาสื่อสารกันทางสายตาเท่านั้น ก็คล้ายว่าเข้าใจกันแล้ว
“คุณมองอะไรอยู่” เหนียนเสี่ยวมู่เห็นอวี๋เยว่หานไม่ขึ้นรถสักที จึงยื่นหัวออกมาจากในรถ ขณะที่กำลังจะมองไป มือใหญ่ของชายหนุ่มก็ปิดตาของเธอไว้ และดันเธอกลับไปแล้ว
“ไม่มีอะไร ไปกันเถอะ” อวี๋เยว่หานหลุบตาลง แล้วเข้าไปนั่งในรถ พลางสั่งคนขับรถให้ออกรถได้
รถเคลื่อนตัวไปได้ระยะหนึ่ง เขาก็กอดเหนียนเสี่ยวมู่ไว้ในอก
“ถามเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่กัดริมฝีปาก พลางส่ายหน้าเบาๆ
จากนั้นเธอก็พิงอยู่ในอ้อมกอดของเขา แล้วเล่าสิ่งที่ฟ่านอวี่พูดกับเธอให้เขาฟัง
ดวงตาสีดำของอวี๋เยว่หานพลันวูบไหว แต่ไม่ได้คัดค้านอะไร
อ้อมแขนที่กอดเธอไว้กระชับเข้ามาอย่างเงียบเชียบ
เธอลืมอะไรไปก็ไม่สำคัญ
ต่อจากนี้ขอเพียงเธอจำเขาและเสี่ยวลิ่วลิ่วได้ เท่านั้นก็พอแล้ว
“ตอนนี้จะไปไหนกัน บริษัทเหรอ” เหนียนเสี่ยวมู่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองมีแผนอยากดูแลอวี๋เยว่หาน จึงถามด้วยความกระตือรือร้น
“ไม่ เราจะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลอวี๋ ย่ารอพวกเราอยู่ที่นั้น” อวี๋เยว่หานยิ้มที่มุมปาก มือใหญ่ลอดผ่านเรือนผมของเธอ ก่อนจะสบสายตางุนงงของหญิงสาว แล้วเอ่ยเสียงเรียบ
เรื่องงานแต่งงานที่จะถึงนี้ มอบให้คุณนายใหญ่อวี๋เป็นคนจัดการ
ข่าวยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ ก็ดึงดูดความสนใจคนวงการสื่อได้แล้ว
“ดูกำหนดวันแต่งงานเรียบร้อยแล้ว ย่าบอกว่าจะเห็นแก่ประชาธิปไตย เลือกสามวันมาให้พวกเราเลือกอีกที”
“สามวันไหน” เหนียนเสี่ยวมู่ถามไปตามสัญชาตญาณ
สายตาของอวี๋เยว่หานเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงขรึม “หนึ่งอาทิตย์หลังจากนี้ แปดวันหลังจากนี้ หรือสิบวันหลังจากนี้”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
ตอนที่ 622 นี่ไม่ใช่ความจริง…
เหนียนเสี่ยวมู่ลงจากรถ คุณนายใหญ่อวี๋ที่รออยู่ในคฤหาสน์จนร้อนใจก็รีบเดินออกมา
“เสี่ยวมู่มู่ หนูมาเร็ว ดูสิว่าย่าเลือกวันดีให้พวกเธอด้วย!”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่นึกถึงทั้งสามวันที่อวี๋เยว่หานพูดถึง มุมปากพลันกระตุกเล็กน้อย
ประชาธิปไตยของคุณย่า มีความแตกต่างกันแค่สามวันเท่านั้น
ถ้าคำนวณอย่างนี้ อีกไม่ถึงสิบวัน เธอก็ต้องแต่งงานกับอวี๋เยว่หานแล้ว
เร็วจนทำให้เธอตั้งตัวไม่ทัน
หญิงสาวอยากถามว่าช้าหน่อยได้ไหม ทว่าเมื่อได้มองใบหน้าตื่นเต้นของคุณนายใหญ่อวี๋ เธอก็ต้องกลืนคำพูดกลับไปทันที
คุณนายใหญ่อวี๋ยื่นมือไปดึงอวี๋เยว่หานที่ยืนอยู่ข้างหลังเหนียนเสี่ยวมู่
ฝ่ายชายหนุ่มก้าวมาข้างหน้า มองปฏิทินจันทรคติในมือของคุณนายใหญ่อวี๋ “ย่าว่ายังไงก็ตามนั้นครับ”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
“ย่าให้โอกาสพวกเธอเลือก ในเมื่อพวกเธอไม่มีความเห็นอะไร งั้นย่าเลือกหนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้ วันนั้นเป็นวันดี ประกาศงานแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญที่สุด ต้องทำโดยเร็วที่สุด!” คุณนายใหญ่อวี๋ปิดปากลอบหัวเราะ
ก่อนจะหันหน้าไปกำชับพ่อบ้านให้ไปเตรียมการอย่างรีบร้อน
“เรื่องงานต้องรีบจัดการโดยเร็ว อีกอย่างจำไว้ว่าต้องบอกพวกญาติผู้ใหญ่ของตระกูลอวี๋ด้วย…จริงสิ ทุกคนรู้หมดแล้วนี่ ว่าหลานชายฉันจะแต่งงาน แน่นอนว่าต้องจัดงานให้ยิ่งใหญ่ ต่อไปเสี่ยวมู่มู่จะเป็นคุณนายของตระกูลอวี๋แล้ว…”
คฤหาสน์ตระกูลอวี๋ไม่ได้มีเรื่องมงคลแบบนี้มานานแล้ว
เมื่อกำหนดวันงานแต่งงานได้ ทั้งคฤหาสน์ก็คึกคักขึ้นมาทีเดียว
เทียบกับคนอื่นแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่กลับทำได้แค่ขลุกตัวอยู่ว่างๆ ในห้องหนังสือของอวี๋เยว่หาน ช่วยเขาสะสางงาน
หญิงสาวกอดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของตัวเองเงียบๆ คอยศึกษาทิศทางของหุ้นรายใหญ่
เธอบันทึกข้อมูลไปพลาง คิดคำนวณอยู่ในใจไปพลาง ว่าทุกปีตัวเองต้องได้กำไรเป็นเงินเท่าไหร่ ถึงจะหาเงินเลี้ยงอวี๋เยว่หานได้ภายในระยะเวลาที่สั้นที่สุด
“บ่นพึมพำอะไรอยู่” อวี๋เยว่หานจัดการเอกสารในมือเสร็จแล้ว จึงหันมามองเธอ
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังคิดบัญชี เมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอก็ตอบกลับตามสัญชาตญาณ “กำลังคิดว่าต้องทำยังไงถึงจะเลี้ยงคุณได้เร็วกว่ากัน…”
ทันทีที่พูดออกไป เธอถึงดึงสติกลับมาได้ในทันที
เธอเงยหน้ามองเขา ส่วนอวี๋เยว่หานตะลึงงันไปแล้ว
ดวงตาสีดำหยั่งลึกฉายแววประหลาดใจ พลางมองไปที่หญิงสาวตาไม่กะพริบ
ราวกับไม่กล้าเชื่อูตัวเอง
เหนียนเสี่ยวมู่ตกใจจนต้องกอดโน๊ตบุ๊คหลบไปด้านหลัง “เอ่อ ยังไงคนก็ต้องมีความปรารถนา ฉันตั้งเป้าหมายกับตัวเอง แค่คิดเรื่อยเปื่อย…คิดไปเรื่อย…”
หญิงสาวพูดพลางหันหน้าเตรียมวิ่งหนี
แต่ยเพิ่งจะพุ่งตัวไปถึงหน้าประตูห้องหนังสือ ก็พลันมีเสียงเคาะดังขึ้น
ผู้ช่วยเปิดประตูเดินเข้ามาจากข้างนอก สีหน้าร้อนรน ครั้นเห็นเหนียนเสี่ยวมู่ เขาก็ตะลึงงันไป ก่อนจะเดินผ่านเธอไปหยุดตรงหน้าอวี๋เยว่หาน
“คุณชายหานครับ เกิดเรื่องแล้ว!”
ผู้ช่วยยื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้อวี๋เยว่หาน พลางเปิดข่าวผู้รับบริการด้านบนสุดให้เขาดู
“คู่หมั้นของประธานบริษัทตระกูลอวี๋ ที่แท้เป็นตัวซวยที่ทำให้พ่อแม่แท้ๆ ต้องตาย!”
หัวข้อข่าวเพิ่งออกมาสดๆ ร้อนๆ กลายเป็นประเด็นที่น่าจับตามอง พริบตาเดียวก็ดึงดูดความสนใจได้แล้ว!
เนื้อหาข่าวเปิดเผนเรื่องราวในอดีตของเหนียนเสี่ยวมู่อย่างละเอียด
ยังมีสาเหตุการตายของพ่อแม่เธอด้วย
สุดท้ายยังแนบรูปภาพน่าตื่นตะลึง ของเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งใหญ่มาด้วย!
ทันทีที่ข่าวออกมา คอมเมนต์ด้านล่างก็เพิ่มขึ้นจนน่าตกใจ
เพียงแค่หนึ่งชั่วโมงสั้นๆ ก็มีคอนเมนต์เป็นพันเป็นหมื่นแล้ว…
“ทำไมเหรอ เกี่ยวกับฉันหรือเปล่า” เหนียนเสี่ยวมู่เห็นสีหน้าของผู้ช่วยไม่ค่อยดี จึงเดินเข้าไปหาในทันที
หางตาของเธอเหลือบเห็นรายงานข่าวบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของผู้ช่วย หญิงสาวปล่อยคอมพิวเตอร์หลุดมือ
“ปัง” คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คตกลงบนพื้น ส่งเสียงดังสนั่น
