นางไม่ต้องการกลับคืนสู่คืนวันที่ต้องกลายเป็นผู้อ่อนแอที่ถูกรังแกอยู่ร่ำไป ไม่ต้องการสูญเสียอิสระภาพของตน ไม่ต้องการกลายเป็นเพียงหุ่นเชิดอีกต่อไป
นางต้องสร้างโลกของตนขึ้นมาให้ได้ จะไม่มีผู้ใดกล้าเหยียดหยามดูหมิ่นรังแกได้อีก !
สามารถครอบครองพลังอันมหาศาล ทำให้ตนสามารถปกป้องคนของตน ปกป้องคนที่สำคัญสำหรับตน มีความแข็งแกร่งเพียงพอจะลงโทษมันผู้ทำร้ายนางหรือผู้ที่นางรัก
และเพื่อจุดมุ่งหมายนั้น แม้นต้องทนต่อความเจ็บปวดทรมานอย่างเหลือจะทานทนสักเพียงใด นางจะกัดฟันอดทนฝ่าไปให้ได้ !
ขอเพียงสามารถแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แม้นต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างเกินจะรับได้สักเพียงไร นางจะไม่มีวันยอมล้มเลิก !
ขุมพลังอันหนักหน่วงไหลหลั่งพรั่งพรูชโลมรดไปตลอดทั่วร่าง มันเอิบอาบไหลหลั่งลงไปในเรือนกายก่อนจะไหลบรรจบรวมลงในจุดตันเถียนของเกอซีในที่สุด และด้วยเหตุนั้น จุดตันเถียนที่ว่างเปล่าของนางจึงขยายกว้างใหญ่ ขุมพลังที่ไหลวนปานประดุจวังน้ำวนเริ่มก่อตัวขึ้น ณ บริเวณนั้น
ตลอดทั่วทั้งเรือนกายของเกอซีในยามนี้เริ่มเปล่งประกายแสงสีอันหลากหลายออกมาทีละน้อย
ขณะที่ด้านนอกห้องรับการสืบทอด ร่างจิตประทับของเจ้าวังจื่อจินกำลังนั่งมองคนทั้งสองผู้กำลังอยู่ระหว่างการทดสอบด้วยอิริยาบถที่ผ่อนคลาย
เมื่อเขาเห็นเฟิ่งเหลียนอิ่งคว้าเม็ดโอสถผงวิญญาณขึ้นมากลืนกิน มุมปากชายผู้นั้นกลับยกขึ้นเยาะหยันอย่างเหลือจะอด “เป็นถึงผู้ฝึกยุทธขั้นสี่ปฐพีสะท้านสะเทือนผู้ยิ่งใหญ่กลับไม่อาจทนบททดสอบจิตใจเพียงระดับนี้ได้ ช่างต่างจากสาวน้อยผู้มีพลังฝีมือแค่เพียงระดับสองปฐมภูมิโลกันตร์*นั้นยิ่งนัก ช่างไม่รู้เอาเสียเลยว่าบททดสอบครานี้ แม้จะต้องผ่านความทรมานอันยิ่งยวด ทว่ากลับสามารถถือได้ว่าสิ่งนี้คือการฝึกยุทธอันยอดเยี่ยมสำหรับผู้มีพลังฝีมือขั้นปฐพีสะท้านสะเทือน จุ๊ จุ๊ จุ๊….. ช่างไม่รู้จักฉกฉวยโอกาสที่ถูกหยิบยื่นเข้ามาให้ถึงหน้าเสียเลย !”
*จิตประทับของท่านจื่อจินสามารมองทะลุผ่านเห็นขั้นพลังยุทธที่แท้จริงของเกอซีจึงเห็นได้ว่านางอยู่ในพลังขั้นที่ 2 แล้ว
ครั้นเมื่อสายตาของเขาบ่ายเข้าหาเกอซี สองคิ้วเข้มพลันจิกเข้าหากันเล็กน้อย “ทั้งพื้นฐานทั้งพลังใจของสาวน้อยผู้นี้ช่างน่าสะพรึงกระทั่งสามารถทำให้ผู้คนทั้งหลายต้องหวาดหวั่นอย่างยิ่ง หากทว่าจะอย่างไรเสีย นางก็เป็นเพียงผู้ฝึกยุทธขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ เกรงว่ากว่าที่นางจะผ่านด่านทดสอบนี้ไปได้…..อาจบางที…..”
ฉับพลันน้ำเสียงของภาพประทับจิตเจ้าวังจื่อจินพลันชะงักค้างเมื่อตลอดทั่วทั้งใบหน้ากลับฉาบทาไว้ด้วยความประหลาดใจ “สาวน้อยผู้นี้……กำลังจะทำสิ่งใด ?”
พลังแสงอันหลากสีสันที่แผ่กระจายออกรอบเรือนกายของเกอซีค่อย ๆ สว่างขึ้นทีละน้อย ๆ ขณะภายในจุดตันเถียนในร่างเริ่มก่อประสานรวมตัวเป็นขุมพลังวนคล้ายหลุมดำขนาดย่อม
ครั้นเมื่อพลังวนกลางจุดตันเถียนเริ่มเคลื่อนหมุนไป กระแสพลังตลอดทั่วทั้งห้องอันว่างโล่งก็เริ่มไหลท่วมทะลักเข้าสู่ร่างของเกอซีอย่างบ้าคลั่ง สิ่งที่ดำเนินร่วมไปกับการเคลื่อนไหวของกระแสพลังภายในห้องนั้นคือ ความเจ็บปวดทรมานในจุดตันเถียนอันเนื่องมาจากกระบวนการผลาญจิตหลอมร่างที่เกิดขึ้นพลันค่อย ๆ เริ่มฟื้นคืน และลดทอนกำลังลงไปเรื่อย ๆ
“เป็นเช่นนี้ได้ล่ะหรือ ?” จิตประทับเจ้าวังจื่อจินเปล่งเสียงอุทานบางเบาด้วยใบหน้าที่ถูกกระชากคืนสู่รอยยิ้มอันอ่อนบาง
อาจบางที มีเพียงสาวน้อยผู้นี้เท่านั้นที่สามารถสร้างเรื่องอัศจรรย์เช่นนี้ขึ้นมาได้ อ่านโดจิน doujinza.com
ภายในห้องรับการสืบทอด เกอซีรับรู้ได้ว่าความเจ็บปวดตลอดทั้งเรือนกายค่อย ๆทุเลาลงตามกระแสพลังที่ไหลวนเข้าสู่จุดตันเถียน ยังอีกพร้อมกันนั้นคือ พลังฝีมือที่ก้าวหน้าขึ้นติดตามมา ในยามนี้ พลังฝีมือของนางได้ขยับก้าวจากระดับที่ 8 ขึ้นไปสู่ระดับสูงสุดในขั้นปฐมภูมิโลกันตร์แล้ว
ยังอีกทั้งนางสามารถรับรู้ได้ว่า กระบวนการผลาญจิตหลอมร่างในครานี้ยังกลายเป็นสิ่งเสริมส่งให้จุดตันเถียนตลอดถึงเส้นชีพจรปราณทั่วรางในกายปรับสภาพแปรเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งทรงพลังยิ่งกว่าแต่เก่าก่อน พลังอันไม่บริสุทธิ์ทั้งหลายอันเจือปนแปดเปื้อนมาด้วยสิ่งปนเปื้อนจากภายนอกที่สั่งสมไว้ในกายมาเนิ่นนานพลันค่อย ๆ ถูกขับขจัดออกไปอย่างไม่เหลือร่องรอย
นาง ! เกอซี ! ได้คืนกลับมาเป็นผู้แข็งแกร่งอีกคราแล้ว !
ฉับพลันน้ำเสียงอันคุ้นหูที่ล้ำลึกพลันก้องเบาอยู่ข้างหู “ขอแสดงความยินดีกับเจ้าด้วย พวกเจ้าทั้งสองสามารถผ่านด่านทดสอบผลาญจิตหลอมร่างแล้ว”
เกอซีประหลาดใจอยู่ไม่น้อย ทว่าเมื่อเปิดเปลือกตาขึ้น ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าสายตายังพร่าเลือน หากทว่าเมื่อสามารถปรับสายตาได้อีกครา นางจึงพบว่าตนอยู่ในห้องที่เรียบง่ายขาวสะอาดบริสุทธิ์ไร้การตบแต่งใด
ผู้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เท้าแขนด้านหน้านั้นคือบุรุษหนุ่มผู้งามสง่า ย่อมไม่อาจเป็นผู้ใดได้อีกนอกไปเสียจากจิตประทับของเจ้าวังจื่อจินผู้ส่งเสียงบอกกล่าวอยู่ในห้องโล่งรับผู้สืบทอดเมื่อครู่
ส่วนผู้ที่ยืนอยู่ข้างกายเกอซีคือสตรีในอาภรณ์สีขาวสะอาด ทว่าเพียงเมื่อปรายตามาเห็น เกอซีกลับต้องย่นคิ้ว
เฟิ่งเหลียนอิ่ง ! เช่นนี้เองนางเข้ามาในวังจื่อจินนี้เช่นกัน !
ครั้นเมื่อเฟิ่งเหลียนอิ่งเห็นเกอซียืนตระหง่านในสภาพที่ไร้รอยขีดข่วนอยู่เบื้องหน้า นางกัดฟันแน่นกระทั่งแทบจะแหลกลงเป็นผง ด้วยเพราะความเคียดแค้นชิงชัง
เจ้าหนุ่มหน้าเหม็นผู้มีพลังฝีมือเพียงเท่ามดปลวกนี้เหตุใดจึงโชคดีเสียทุกครั้งคราไป ? กระทั่งกระบวนการผลาญจิตหลอมร่างอันแสนเจ็บปวด มันก็ยังอึดสามารถเอาชีวิตรอดมาได้ !
***จบตอน แข็งแกร่งขึ้นอีกครา***
