หัตถ์เทวะธิดาพญายม – ตอนที่ 196 สุรายั่วใจ

สิ้นคำกล่าวของขอทานเฒ่า เกอซีย่อมรับรู้ได้ถึงขุมพลังสายหนึ่งที่แทรกผ่านเข้าตลอดทั่วทั้งเรือนกายให้ความรู้สึกที่เย็นยะเยือกแข็งค้าง ทว่ากลับไม่รู้สึกถึงแรงพลังที่กดดัน ทว่าแขนขากลับเสมือนถูกตรึงไว้กับที่จนไม่อาจขยับเคลื่อนได้แม้เพียงก้าว

สีหน้าของหญิงสาวแปรเปลี่ยนไปอย่างหนัก นางกลับถึงความอับจนสิ้นหนทางอยู่ตรงหน้าเจ้าวายร้ายเฒ่าผู้ไร้ยางอายคนนี้

นางโต้กลับด้วยความไม่สบอารมณ์ “ย่อมได้ ก็แค่เพียงขวดสุราแตกไปขวดหนึ่งเท่านั้นมิใช่หรือ ? หากแม้นข้าสามารถชดใช้คืนให้แก่เจ้าได้ย่อมถือเป็นการสิ้นสุดใช่ไหม ?”

“อย่ามาหลอกข้า !” ขอทานเฒ่าไม่มีวันเชื่อใจนาง “เจ้ารู้ไหมว่าสุราวิเศษเช่นนี้นั้นจะมีอยู่ในที่ใด ? ห้องเครื่องพลังปราณใดจึงจะมีนักหมักสุรามือพระกาฬเล่า ?”

“แล้วไยข้าจะไม่รู้เล่า ?” เกอซีส่งเสียงเยาะหยัน “ข้ารู้แค่เพียงว่าสุราที่ข้าลงมือหมักเองกับมือยังจะล้ำเลิศกว่าสุราที่หกกระจัดกระจายของเจ้านับเป็นร้อยเท่า หากเจ้าไม่เชื่อ ก็ปล่อยข้าก่อน ข้าจะนำออกมาให้เจ้าชิม !”

ขอทานเฒ่าต้องยอมจำนนให้แก่ถ้อยคำของนาง เขาจ้องเกอซีด้วยสีหน้างุนงง ในหัวยังคงว่างเปล่า ความกังขาค่อย ๆ คืบคลานแอบแฝงไปตลอดทั่วทั้งใบหน้า “เจ้าตุ๊กตาน้อย อย่าคิดจะหลอกผู้เฒ่าอย่างข้าเชียวนา”

นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายขึ้นวาบหนึ่งพร้อมคำกล่าวนั้น เกอซีสามารถขยับเคลื่อนไหวแขนขาได้อีกครา

นางควักเหยือกสุราชั้นเลิศที่ได้จากทิพย์ธาราแห่งความสันโดษชั้นเก้าออกมา สุราเหยือกนี้ใช้กระบวนการในการหมักเสมือนสุราขาวของจีนโบราณ ทั้งยังได้มาจากผลไม้เวทในมิติเวทของเกอซี เจือเข้ากับทิพย์ธาราศักดิ์สิทธิ์ แค่เพียงจอกเดียวก็เต็มกลืนแล้วสำหรับคนทั่วไป

ฮึ่ม เจ้าเฒ่า หากเจ้าอัดมันเข้าไปให้เต็มคราบจนสิ้นใจไปเลยได้ยิ่งดี !

เดิมทีขอทานเฒ่ายังเชื่อว่าเกอซีแค่เพียงกล่าววาจาโอ้อวดใหญ่โตเท่านั้น ด้วยจะอย่างไรเสีย แม้จะเป็นห้องเครื่องพลังปราณชั้้นสูงในทวีปหมีหลัวย่อมไม่พบเจอผู้หมักสุราฝีมือเลิศ ทว่านางเป็นเพียงเด็กสาวตัวกระจ้อยวัยกระเตาะ จะหมักสุราล้ำเลิศออกมาได้อย่างไร ?

ทว่าแค่เพียงเกอซีควักเหยือกสุราขวดน้อยสีดำออกมา สีหน้าของขอทานเฒ่ากลับแปรเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน

เขายืนจังก้าพยายามอัดลมหายใจสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวนใจจากเหยือกสุราจากจุดที่ยืนอยู่ ก่อนจะสูดอัดลมหายใจเข้าไปอย่างเต็มแรงให้สาแก่ใจอีกครา นัยน์ตาที่ขุ่นมัวเปล่งประกาย สายตาจับจ้องเขม็งอยู่กับเหยือกสุราด้วยแววตามุ่งมั่นไม่หวั่นไหวประดุจจะเพ่งกระแสจิตจุดเพลิงให้ลุกไหม้ขึ้นบนเหยือกสุราเสียให้ได้

แม้ฝาเหยือกยังปิดไว้ทางด้านบน ทว่ากลิ่นหอมจากสุราอย่างแรงยังคงเล็ดรอดฟุ้งกระจาย…. หากฝาเหยือกด้านบนถูกเปิดออก เขาย่อมสามารถได้ลิ้มรสสุราชั้นเลิศนั้นได้…..

‘เอื๊อก’ ขอทานเฒ่าอัดหายใจเข้าไปอย่างสุดตัวอีกครา พร้อมรีบฉกคว้าเอาจอกสุรามาจากมือของเกอซีด้วยความฉับไวอย่างเต็มกำลังความสามารถ ฝาเหยือกถูกเปิดออกในทันที

กลิ่นหอมฉุนอย่างรุนแรงรบกวนจิตใจให้ยุ่งเหยิง กลิ่นหอมของสุราที่เกอซีลงมือหมักเองกับมืออบอวลหอมฟุ้งกลบกลิ่นสุราที่หกกระจายไปทั่วตรอกเสียสิ้นสืบเนื่องมาจากความเข้มข้นของเชื้อสุราที่ห่างชั้นกันไกล

ขอทานเฒ่ารีบกดปากเหยือกลงบนริมฝีปากกระดกกลืนลงไปสองสามอึกอย่างหนำใจ ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะร่าดังก้องอย่างอดไม่ได้ “สุราชั้นเลิศ ! นี่มันยอดสุราขนานแท้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…. ข้าสู้อุตส่าห์ได้ชื่อว่าเป็นนักเลงสุราตัวยง ทว่าสุราวิเศษที่ข้าดื่มกินกลับกลายเป็นเพียงน้ำเปล่าหากต้องเทียบกับยอดสุรานี้ !”

เกอซีคร้านจะใส่ใจความเพ้อคลั่งของขอทานเฒ่าผู้นี้ เมื่อสิ่งติดค้างระหว่างกันได้รับการสะสางเรียบร้อยแล้วนางหันหลังเตรียมจะจากไป

ครั้นเมื่อขอทานเฒ่าเห็นว่านางกำลังจะผละจากไปแล้ว เขากลับส่งเสียงร้องตะโกนตามหลังด้วยอาการกระวนกระวาย “เฮ้ ๆ แม่หนูตุ๊กตา อย่าเพิ่งไปสิ ! สุราชุดนี้เจ้าหมักเองกับมือจริงหรือ ?”

หญิงสาวตอบกลับอย่างเย็นชา “ใช่ แล้วอย่างไร ?”

นัยน์ตาของขอทานเฒ่าเปล่งประกายเรืองรองขณะเขาพยามยามกล้ำกลืนน้ำลายที่หลั่งล้นออกมากระทั่งแทบเป็นบ่อในปากกลับลำคอลงไป “เช่นนั้น ที่เจ้าขู่สาวน้อยผู้นั้นเรื่องมัจฉาร่างกระรอกอะไรนั่นก็เป็นเรื่องจริงด้วยเช่นนั้นหรือ ? ไอ้อาหารชุดนั้นมันเจ๋งจริงใช่ไหม ?”

คิ้วของเกอซีขมวดเข้าหากันก่อนเสียงเอ่ยถามจะดังขึ้นด้วยแทบจะสิ้นน้ำอดน้ำทน “ที่สุดแล้วเจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่ ?”

เจ้าเฒ่าเต่าเหม็นนี่ยังหาเรื่องไม่จบอีกกระนั้นหรือ ?

เฒ่าชรายกยิ้มด้วยอาการคึกคะนองพลางขยับเส้นผมที่คล้ายดั่งเส้นฟาง แลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะกล่าวคำ “เจ้าตุ๊กตาทารกน้อย ข้าเห็นว่าเจ้ายังเยาว์วัยนัก ทว่ากลับมีใจห้าวหาญ มีวิสัยทัศน์ทั้งยังมีพรสวรรค์ เจ้าเคยได้รับการถ่ายทอดวิชาบ้างหรือไม่ ? เจ้าได้คารวะผู้ใดเป็นอาจารย์แล้วหรือยัง ?”

“หัดสนใจเรื่องของตนเองเถิด !”

แทบจะทันทีที่สิ้นคำกล่าว เกอซีกลับรู้สึกถึงขุมพลังที่ระเบิดพวยพุ่งตรงเข้าโอบล้อมรอบกาย ทว่าม่านพลังในครานี้กลับไร้อายสังหารไร้เพลิงพิฆาตหรือแรงข่มเหง หากแต่สามารถทำให้นางไม่อาจเคลื่อนไหวร่างกายได้อีกครา ยังอีกในครานี้ ตลอดทั่วทั้งร่างกลับเสมือนถูกสำรวจตรวจตราอย่างละเอียดทะลุปรุโปร่ง

***จบตอน สุรายั่วใจ***